Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile/Pars Prima - Questio Decimaseptima

by Henricus Institor

Henricus Kramer

[[Malleus Maleficarum (Facsimile)]]

Prima Pars - Questio Decimaseptima in Ordine.

1490

Vide:

 Haec pagina sine abbreviaturis

 Haec pagina transscripta

Questio Sextadecima	Questio Decimaoctaua

¶ Decimaſeptima eſt eclaratiua quartede­cime grauitatem criminis ad peccata quecū­ emonū comꝑando.
SEd ⁊ tanta eſt eaꝝ facinoꝝ magni­tudo  etiā maloꝝ angeloꝝ pecca­ta ⁊ ruinam excedūt. Et  in culpis quō nō etiā ī infernalib ſulicijs. Et hoc quidē quo ad culpas emōſtrare nō eſt ifficile varijs rōnib. Pꝛimo. nā licet eius peccatū t irremibile hoc t nō eſt pꝛopter magnitudinē criminis habendo reſpectū ad eoꝝ naturalia. ⁊ cipue m opinionē illoꝝ q͛ icūt eos tantum in naturalib ⁊ nūᷓ in gra​tuitis fuie creatos. Et qꝛ bonū gratie exce­dit bonū nature. ideo illoꝛū peccata q͛ a ſtatu gratie cadūt ꝓut malefice fidem ſuſceptaʒ in baptiſmo abnegantes exiſtūt. eoꝛū vti pctā excedūt. Si vero icamus eos in gr̄a fuie creatos licet nō ↄfirmatos. c etiā malefice li​cet nō creati in gratia tamē a gratia ſponte ce​ciderunt cut ⁊ ille volens peccauit. Secun​do emonſtrat᷑. nam licʒ eius peccatū t irre​mibile varijs e caus alijs. puta m aug. quia nullo ſuggerēte peccauit. ideo etiā nul­lo reparante redire ebet. Uel qꝛ m Damaſ. cōtra ei foꝛmā intellectu peccauit. ⁊ cognitō quāto eſt nobilioꝛ tanto peioꝛ eſt erroꝛ. Ser­uus e ſciens volūtatem i ſui ⁊c̈. Uel ite­rum m eundē Damaſ. quia nō eſt ſuſceptibi​lis penitentie. ideo nec venie. ⁊ hoc ex natura ſua.  quia ſpūalis tantūmodo eſt ſemel ver­tibilis. eo  ſe totam ↄuertit  in homine nō fit vbi caro ſemꝑ repugnat ſpiritui. Uel ite­rum qꝛ excelſo loco peccauit vt in celo homo aūt in terra. His t non obſtantib eius cul­pa in multis alijs minoꝛat᷑ comparatiue ad maleficiaꝝ flagitia. Pꝛimo ī hoc  ille iuxta Anſelmū in quadam oꝛatione nulla ceden​te elicti vindicta ſuperbiēs peccauit. Male​fice vero poſt tantas penas ſepe multis alijs maleficis inflictas īmo ⁊ poſt penas quas ꝑ​cipiūt in ecclea iabolo occaone ſue ruine inflictas oia hec ↄtemnūt ⁊ nō ad minima peccata moꝛtalia vt ceteri peccatoꝛes q͛ ex in­firmitate aut malicia abſ hītu malicie pec­cant. Sed ex ꝓfunda coꝛdis malicia ad hoꝛ​renda flagitia erant. Secundo qꝛ licet tri­plex t ſtatus mali angeli. Jnnocentie Cul­pe ⁊ miſerie ſeu pene. Jpſe tamē c ab innocē​tia ſemel tantū cecidit ⁊  ad illam nunᷓ re­ſtitutus fuit. Peccatoꝛ aūt ad innocentiā per baptiſmū reſtitutus iteꝝ ab illo cadēs mul­tū pꝛofundatur. Et ſuꝑ oes ie malefice vt earū flagitia emonſtrant. Tercō ille contra creatoꝛē nos aūt ⁊ ſuꝑ oes ipſe malefice cō​tra creatoꝛē ⁊ redemptoꝛem. ⁊c̈. Quarto ille ereliquit eū permittentē videlʒ eū peccare ⁊ nō ex pietate eum ꝓſentem. nos aūt ſuper oes ie malefice peccatis elongamur a eo ꝑmittente ⁊ ex pietate nos ↄtinuo ꝓſente ⁊ bficijs plurimis nos uenientē. Quinto il​le ſtat in malicia eo repꝛobāte ⁊ ſuaʒ gr̄am nō aonente nos miſeri currimus in illā ma​liciam eo cōtinuo reuocante. Sexto ille ma​net obduratus ad punientem. nos obdurati ad blandientem. Et  ambo cōtra eū tamē ille contra ſe requirentem. nos ↄtra ꝓ nobis moꝛientē. quē vt mimus ſuꝑ omnes ma­lefice ehoneſtantes offendunt.
¶ Solutiones argumentoꝛū etiā eclarant veritatem per comꝑationem.
AD argumēta. Ad pꝛimum patet re​ſpono per ea que in pꝛincipio coꝛ​poꝛis queſtionis tacta ſunt. Unde videlicet aliquod peccatum ebe­at cenſeri grauius altero. ⁊ quomodo pecca­ta maleficarum grauioꝛa cunctis quo ad cul​pam exiſtunt. Ad aliud quo ad penam. Dicē​dum  cut culpa ade ita ⁊ eius pena upli​citer ↄderatur. vel quo ad ꝑſonam vel q̊ ad naturam totam videlicet poſteritatē ex eo ſe­cutā. Pꝛimo mō. Sicut maioꝛa peccata fue​rūt poſt eū perpetrata qꝛ videlicet ie ſolum​mō peccauit faciendo illud q erat malū nō m ſe ſed qꝛ ꝓhibitum. Foꝛnicationes vero. adulteria. ⁊ homicidia. vtro mō mala ſunt ſcʒ m ſe. ⁊ quia pꝛohibita ideo etiā grauioꝛ pena eis ebetur. Secundo vero modo. licʒ maxima pena pꝛimū peccatū ſecuta ē. hoc t eſt per indirectum inquantum videlicet per eū tota poſteritas oꝛiginali peccato fuit infe​cta. eo  ie pꝛimꝰ parēs oīm ꝓ q͛b oīb ſolꝰ filiꝰ ei ſatiſfacere potuit potentia oꝛdinata. Pꝛo ſuo aūt ꝑſonali medietate iuina gratia penituit ⁊ ſaluatꝰ poſt ſolutionē factā ꝑ xm. incōꝑalibiter aūt peccata maleficarū excedūt in grauitate. nō ↄtente e ſuis ꝑſonalib pec­catis ⁊ ꝑditōnib cū etiā innūeras alias poſt ſe ↄtinue trahūt. Ad terciū icendū ex ha­bitis  hoc fuit ꝑ accidens in peccato ade  maioꝛē leonē intulit. Et hoc videlʒ  natu​rā integrā inuenit ⁊  coꝛruptam neceario nō volūtarie trāſfundere habuit. v nō ſequi​tur  ſuū peccatum mpliciter grauius cete​ris fuit. Tū etiā qꝛ hec idē etiā ſentia pecca­ta fecient  talē naturaʒ inuenient. cut ⁊ m moꝛtale peccatū nō pꝛiuat gr̄am eo  illā nō inuenit. pꝛiuaret aūt  illā inueniret. Hec ē ſolutio ſctī. tho. in. ij. i. xxi. ar. ij. in ſolutōe ſecūdi argumēti quā ſolutōem  q͛s ad plenū vult intelligere hʒ ↄderare  adam oꝛigina​lem iuſticiā  ꝑſtitiet nō trāſfudiet in po­ſteros ꝓut Anſel. opinabat᷑. quia etiaʒ aliq͛s poſt eū peccare potuiʒ. videbāt᷑ icta octo. i. xx. An pueri mox nati fuient in gr̄a ↄfir​mati. Jtem q̊libe. ci. an idem q͛ nūc ſaluantur hoīes ſaluati fuient  adam nō peccaet.