perspicitur per continuationem huius operationis tandem ad numeros perventum iri, quorum relationes per propp. artt. 108 — 114 determinari possint. Per exemplum haec clariora fient.
Ex. Quaeritur relatio numeri +453 ad 1236. Est 1236 = 4.3.103; +453R4 per II. 2(A); +453R3 per II. 1. Superest igitur ut relatio ipsius +453 ad 103 exploretur. Eadem autem erit quam habet +41 (≡ 453, mod. 103) ad 103; eadem ipsius +103 ad 41 (theor. fund.), sive ipsius −20 ad 41. At est −20R41; namque −20 = −1.2.2.5; −1R41 (art. 108); atque +5R41 ideo quod 41 ≡ 1 adeoque ipsius 5 residuum est (theor. fund.). Hinc sequitur +453R103, hincque tandem +453R1236. Est autem revera 453 ≡ 2972 (mod. 1236).
Proposito numero quocunque , formulae certae exhiberi possunt, sub quibus omnes numeri ad primi quorum residuum est , continentur, sive omnes, qui esse possunt divisores numerorum formae (designante quadratum indeterminatum)[1]. Sed brevitatis gratia ad eos tantum divisores respiciemus, qui sunt impares atque ad primi, quum ad hos casus reliqui facile reduci possint.
Sit primo aut numerus primus positivus formae , aut negativus formae . Tum secundum theorema fundamentale omnes numeri primi, qui, positive sumti, sunt residua ipsius , erunt divisores ipsius : omnes autem numeri primi (excepto numero qui semper est divisor), qui ipsius sunt non-residua, erunt non-divisores ipsius . Sint omnia residua ipsius ipso minora (exclusa cifra) , , etc. omnia non-residua vero , , etc. Tum quivis numerus primus, in aliqua formarum , etc. contentus, erit divisor ipsius , quivis autem primus in aliqua formarum , etc. contentus non-divisor erit, designante numerum integrum indeterminatum. Illas formas dicimus formas divisorum ipsius , has vero formas non-divisorum. Utrorumque multitudo erit . Porro si est numerus compositus impar atque , omnes factores primi ipsius in aliqua for-
- ↑ Huiusmodi numeros simpliciter divisores ipsius dicemus, unde sponte patet quid sint non-divisores.
I. 15