Gesta Romanorum (Oesterley)/131

There are no reviewed versions of this page, so it may not have been checked for adherence to standards.

Sine Nomine

131. De divitibus quibus datur et pauperibus quibus id quod habent abstrahitur, quomodo deus eternaliter eos remunerat per celestem patriam.

1872

130. Quod vir sapiens plus valet viro forti.	132. De invidis qui bonos per malam vitam inficiunt.

Cap. 131. (123.)

De divitibus quibus datur et pauperibus quibus id quod habent abstrahitur, quomodo deus eternaliter eos remunerat per celestem patriam.

Rex quidam fecit proclamari, quod omnes indifferenter ad eum venirent et quicquit ab eo peterent obtinerent. Nobiles et divites aliqui ducatum, aliqui comitatum, aliqui miliciam, aliqui aurum et argentum pecierunt et obtinuerunt. Deinde pauperes et simplices venerunt ad regem eciam petentes. Quibus rex ait: Tarde venistis, ante vos nobiles et principes venerunt et omnia que habui eis dedi. Qui tristes de responsione fuerunt; rex vero pietate motus ait: Carissimi, tantum eis temporalia dedi, sed dominium retinui, quia nullus hoc petivit; ego do vobis hoc, ut sitis domini eorum et judices. Divites hoc audientes contristati sunt et venerunt ad regem dicentes: Domine, confusi sumus, quod pauperes et servos nostros constituisti judices et dominos nostros; melius est nos mori, quam sic servituti subjici. Ait rex: Carissimi, non facio vobis injuriam; quicquit a me petivistis vobis dedi intantum, quod nichil michi retinui nisi dominium, quod dedi eis; sed do vobis consilium: quilibet vestrum satis habet ad vivendum, det ergo quilibet vestrum partem de diviciis pauperibus, per quam poterunt honeste vivere, et ego dominium ab eis recipiam, et apud me manebit et sic eritis liberati a servitute magna. Quod et factum est.

Carissimi, rex iste est deus, dives super omnia; preco proclamans est predicator, qui dicit: Petite et accipietis, querite et invenietis! Divites et mundi potentes cum illum clamorem audierunt, statim cum omni labore castra, civitates, aurum et argentum pecierunt et obtinuerunt; sed Christus tantum de mundanis dedit eis, quod nichil retinuit, Math. iv: Vulpes foveas habent et volucres celi nidos, filius autem hominis non habet ubi caput suum reclinet. Deinde pauperes venerunt et nichil habuit eis dare nisi dominium, et sic eos constituit dominos [112] et judices divitum juxta illud Matth.: Vos, qui reliquistis omnia et secuti estis me, sedebitis super sedes, judicantes duodecim tribus Israel dicit dominus, et illud Matth. v: Beati pauperes spiritu, quoniam ipsorum est regnum celorum. Divites hoc videntes deberent multum dolere, quod pauperes, qui servi eorum fuerunt in hoc mundo, debent esse judices et domini eorum in celo. Si ergo desideratis cum eis regnare, faciatis sicut fecerunt illi! Quilibet det elemosinam quantum potest pauperibus, ut poterunt vivere et sine dubio cum eis poteritis in eternum regnare.