 Azoara XXXIII |
Azoara XXXV  |
In n. etc. In hac azoara divinitus posita, res manifestas ad hominum memoriam scripsimus. Omnis adulterans, centum ictus suscipiat in multorum praesentia: ut sic tum correptus, tum verecundatus, ulterius ab illo peccato omnibus bonis illicito cesset. Nec quis Deum legemque divinam timens, aliqua super hoc pietate moveatur. Imponentes adulterium bonis foeminabus, nec hoc quatuor testibus probantes, ictus octuaginta patiantur, nec ultenus, quoniam iam victi sunt, credantur: nisi se converterint, et benefecerint. Illis etenim Deus dat veniam. Imponentes quicquam suis uxoribus absque testimonio, quater iurent se verum dicere, quintaque vice dicant, Maledicamur, si mentimur. Mulieres quoque ne puniantur, econverso quater iurent, illos fuisse mentitos, et quinto precentur se ipsas destrui, si illi veridici fuerint, nisi Dei veniae datoris et sapientis pietate subveniente.
¶ Huiusmodi mendaciorum illatores sciant, hoc sibi pessimum esse, bonum nequaquam. Omnem etenim suorum peccatorum effectus percutiet. Huius autem sceleris author summo flagitio punietur. Quando verbum huiusmodi turpe de bonis viris seu mulieribus audietis dictum, dicentem castigate, ne velit hoc dicere, cum in illis nil sit nisi bonum. Et coram Deo mendax censetur, quatuor carens testibus, oreque proferens ignoratum. Licet hoc apud homines leve videatur, apud Deum vero difficilimum, hoc saeculoque futuro malum dedecusque gravissimum patietur, nisi divina pietate dilectioneque subveniente. Deus enim incompraehensibilis pietate movetur, veniamque largitur omnibus se convertentibus, et benefacientibus, qui vos castigat, ne unquam ad tam foetidum verbum declinetis.
¶ Vos viri boni, nullatenus errorem diaboli, persuadentis illicita tantum, sequamini. Omnis enim illius sequax, est erroneus: Divina vero bonitas abundantiaque, gratuita superveniens, constantem et bonum, solique Deo devotum efficit. Solus enim Deus omnia videns et audiens, sibi placitum purgat et firmat. Abundantes proculdubio et pecuniosi, benefaciant suis propinquis, et pauperibus, ac praedatum ac peregrinatum amore Dei proficiscentibus: veniamque faciant, sicut et ipsi Deum condonatorem exoptant. Male loquentes de mulieribus castis, et credentibus, ac iugiter orantibus, hoc saeculoque futuro removentur a Deo, graviter illos cruciaturo. Cognoscent autem eum veracem esse die, qua suam adimplebit legem, et omnium actus lingua sua simul et manus ac pedes testificabuntur. Meretrices et immundae cum similibus conveniunt: castae bonaeque sibi comportionalibus gaudent: Hisque omnes adiectis turpibus mundi, veniam victumque bonum accipient. Vir bonus, nullius nisi sui domum, nisi adventu suo patefacto, ingrediatur: Et tunc intrinsecus salutet. Hoc enim bonum est. Nemine vero reperto, non intret, nisi iussus. Iniuncto quidem sibi recessu, pareat. Hoc enim vult Deus, omnium cognitor. Domos autem desertas indubitanter ingrediatur omnis illic aliquid habens. Deus quidem scit aeque revelatum et occultum. [1]Bonae foeminae suos visus, quam licet, tegant, membraque genitalia similiter. Hoc enim est optimum apud Deum, omnes suos actus dinoscentem.
¶ Mulieres itaque bonae se curent, ne lunaticum aspiciant, suoque peplo tegentes collum, et pectus, omnemque suam pulchritudinem, nisi quantum apparere necessitas cogit, celent omnibus, speciemque pedum etiam eundo, nisi maritis suis, eorumque suisque parentibus et filiis, atque privignis et fratribus, atque nepotibus, et ancillis, omnibusque non suspectis, suae subiectis manui, vel prius non pollutis. Ad Deum autem omnes convertamini: quod est vobis optimum. Vestras clientes tum de gente vestra, tum captivas, si bonae fuerint, ducite, nullam unquam vim illis inferentes. Quae licet pauperes sint, a Deo ditissimo, datoreque largifluo pecuniam adipiscentur. Nequeuntes autem eas ducere propter inopiam abstineant se, usquequo Deus illos ditet de sua pecunia. Dilectis quidem et bonis agnitis, divites et potentes de pecunia Dei sibi commissa vel cito tribuant, vel scripto notent. Huius amor saeculi a nemine bono quaeratur. Deus tamen inde veniam et misercordiam faciet. Iam praelibatis praedecessorum exemplis et factis, unde castigamen sibi timentes assumant: Sciendum est omnibus, Deum coeli terraeque lucem comparari lychno lampadis vitreae, stellam clarissimam imitantis, ex arboris fructu fere lucentem sine foci attactu, videlicet olivae nec orientalis nec occidentalis accensae: qui suam lucem clarissimam, cui vult, patefacit: et quos vult, exemplis bonis instruit, omnium doctor et cognitor. In domibus Dei praecepto structis, ad ipsius adorationem et invocationem venite vespere et mane. Nemo cogitet de mercaturis, vel huiusmodi negotiis, sed de beneficiis, ac decimis dandis, et orationibus, adorationeque divina, timoreque diei, qua nutabunt oculi cordaque sua. Sed Deum voto precetur supplici, ut ei melius suis meritis efficiat, et ex suis divitiis augeat: qui cui vult, dona facit innumera. Incredulorum quidem opera nebulae montibus incumbenti comparantur: quam sitientes aquam opinati, illucque progressi, nil inveniunt, praeter Deum sibi suum numerum complentem, sicut computista promptissimus agit, aut velut umbra in mari magno, cum undam unda supervenit, et nubium nigerrimarum series incumbit: quando quilibet manum extollens, eam minime videre poterit. Omnis enim luce caret, nisi cui Deus dederit, quem invocant universa coeli terraeque, simul et aves continuatim, quorum quodque suam orationem, orandique modum scit, ipseque Deus omnium dinoscit opera.
¶ Dei quidem est omnium coelestium terrestriumque iudicium, et ad ipsum omnium erit reditus, ipsius quoque potentia nubes disgregat, et annectit, et hanc illi superponit: Unde producit aquam, lapidesque fulgureos de coeli sublimitatibus emittens. Hos inde percutit, illos minime, suaqua inde lampas fulgurans, visum aspicientibus impedit, diem nocte transmutat, et contra bestias ex aqua producit: quarum quaedam utero suo prorepunt, quaedam bipedes, quaedam quadrupedes existunt. Deus enim omnipotens omnem suam voluntatem in effectum ducit, et quos vult, ad viam rectam dirigit. Pluribus autem confitentibus se in Deum credere, suumque prophetam imitari, eorum quidam infirmae fidei se divertunt, istique negligunt verbum bonorum invocantium Deum atque prophetam, ut inter eos discutiat: et dicentium, nos vidimus, et secuti sumus Deum, non timeant malum illaturum illis malis. Sequens autem Deum, atque prophetam, voto suo potietur.
¶ Iurantibus per Deum se facturos exitum, si praecipiatur illis, dic, nec iuramento firment quicquam ab illis nequaquam agendum, cum Deus omnia videat: cuius atque prophetae sequax omnis, bono calle procedit. Illos igitur sequimini. Sin autem, ipsi prophetae nil aliud quam manifeste Dei mandatum nunciare debetis: sua respondebunt opera, et vobis vestra. Deus quidem bonos atque credentes priorum in terra vicarios statuens, et legem sibi dilectam confirmans, omnem timorem ab illis auferet, ut ipsum adorent, nec illi quenquam participem ponant: Deinceps incredulus factus, malus erit. Orationes, et eleemosynas, ac decimas efficite, prophetam sequentes, usquequo vobis misericordia tribuatur. Non opinentur increduli, se semper sic in terra mansuros. In ignem enim viamque malam proficentur. De ingressu quidem vobis subiectorum, seu minime ter pollutarum, vel de vestro super eos absque appellatione minime curandum. Cum autem ad mulieres accedunt, non intrent antequam clament: sicut et de prioribus diximus. Ita sua praecepta Deus explanat sapientissimus. Mulieres annosae, nuptiisque desperatae, minime se poliant vel ornent: sed bene se discooperiant. Se tamen tegere commendabilius est Deo, cuncta videnti et audienti. De caeco rursum, vel infirmo, vel claudo nullatenus tractandum. Non curetis item, quid edatis in domibus vestris, vel utriusque parentis, seu fratrum, vel sororum, vel patruorum, aut amitarum, seu avunculorum, seu materterarum, seu loco supposito clavibus amicorum vestrorum. Seu simul omnes comedatis, seu omnes disgregatim. Ingredientes quidem domos, salutate repertos illic. Deo namque placet salutatio. Sapientes autem, et in Deum credentes, suoque prophetae parentes, et ab ipso cum eo iuncti, quaerentes ante suum discessum, quid acturi sint, quibus tu pro libito consilium dabis, Deusque veniam. Boni namque sunt.
- ↑ Foeminae tegantur diligentissime.