Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00068.svg

  

Per aliū autem eclarat ſe paterfamilias ali​quid velle tripliciter. Uel inquantū oꝛdinat aliquē ad aliquid faciendū neceario ⁊ ꝓhi­bendo cōtrariū. ⁊ c ſunt ceptio in ceptis. ⁊ pꝛohibitio in affirmatiuis ⁊ negatiuis pꝛe​ceptis. Uel inquantū oꝛdinat aliquē ꝑſua­ue ad aliqua cōciliatiue. ⁊ hoc ꝑtinet ad con­liū. ⁊ cut volūtas humana manifeſtat᷑ per hec quin c ⁊ iius ei. Ꝙ e ceptum ꝓ​hibitio ⁊ conliū icatur volūtas ei patet ꝑ illud Matħ. vi. Fiat volūtas tua cut in ce­lo ⁊ in terra. id ē vt in terra impleamus eiꝰ ­cepta vitemus ꝓhibita ⁊ impleamus ꝓ poe conlia. Et militer  ꝑmio ⁊ oꝑatio ica​tur ei volūtas patet ꝑ Auguſtinū. q͛ icit in enche. Nihil fit ni omnipotēs eus fieri ve​lit. vel nendo vt fiat vel faciendo. Ad o​tum cuʒ icitur illud  quis impedire poet ⁊ nō impedit iudicat᷑ ex ſua volūtate ꝓcee veꝝ eſt. Sed cū infertur. Deus ē ſumme bo­nus. ergo nō poteſt velle mala fieri. verum ē. voluntate beneplaciti ⁊ ꝑ quatuoꝛ gna hu­ius volūtatis qꝛ nō poteſt oꝑari mala nec ­cipere mala nec vt nō ꝓhibeat mala ⁊ ꝑſuade​at bona ſuꝑerogationis. poteſt aūt velle ꝑmit​tere mala fieri. Ad aliud quō cernūtur infir­mitates ab inuicē vt vna t maleficialis. alte​ra naturalis puta ex efectu nature. Reſpon​det᷑  varijs modis. Pꝛimo medicoꝝ iudi­cio. xxvi. q. v. Non licet. ⁊. q. ij. c. Jllud. vbi verba Auguſtini ex ſecundo e oc. xiana. Ad hoc genus ſuꝑſtitionis ꝑtinent oes li​gature ⁊ remedia  medicoꝝ iſciplina cōdē​nat in q͛buſcū reb ſuſpendendis at ligā­dis. A mili vbi medici ex circūſtantijs vide​licet etate complexione ſana ⁊ ſubito qua in ictu oculi immutata ⁊  nō ex efectu ſangui​nis ſtomachi aut labe īfirmitas acciderit. Ju​dicant illam nō ex efectu nature. ſed ab ex­trinſeco accidie. Et ab extrinſeco vbi non ex venenoſa infectōne. quia c ſanguis ⁊ ſtoma​chus malis humoꝛibus eet repletus tūc ex ſufficienti iuione iudicāt effectū ee male​ficialem. Jtem ſecūdo cū eis exiſtit incurabi­lis vt nullis medicaminib eger poteſt releua​ri. īmo potius cernūt im aggrauari. Tercio qꝛ c ſubito interduʒ accidit  iudiciū infir​mi ſuꝑ hoc cōtingit. Res geſta vni ex nobis innotuit. Nam q͛dam e optimatib ciuita­tis Spirēs nimis ceruicoſe volūtatis vxo​rem habuit intantū vt cū ie libens in oībus ei ↄplacere ſtuderet. t in cūctis fere ſuis affe​ctionib ei recalcitrabat ⁊ verbis contumelio​s ſemꝑ im moleſtare ſatagebat. Accidit in​de vt omū ingreus quadam ie cū mulier ſolito moꝛe contra ſe bꝛiganti verbis obpꝛo​bꝛios ⁊ ire locuʒ are ⁊ omū exire volebat ia hoſtiū per q exire habebat curſu veloci anticipando obſeruauit ⁊ vociferando cōte­ſtabatur  ni eaʒ verberaret nulla pꝛobitas aut honeſtas bi ineet. Ad  verba grauia ille manū nō animo ledendi extendit ⁊ ipſam expans igitis ſuꝑ ſpatulā leuiter tangēdo ſubito ad terrā colliſus omnē ſenſum ꝑdidit. ⁊ ꝑ plures ſeptimanas in lecto ecūbens gra​uima infirmitate etētus fuit. qua in re pē​ſari poteſt illā infirmitatē nō ex naturali e­fectu ſed per maleficiū mulieris bi accidie Plura īmo qua innūera ↄmilia acta ſunt ⁊ multis innotuerūt. Sunt q͛dam q͛ ꝑ certaʒ pꝛacticam exꝑientiam rei capiūt ꝑ hūc modū Nā plūbum lifactum ſuꝑ infirmū tenēt ⁊ in ſcutellā plenaʒ aqua infundūt ⁊  imago aliqᷓ ↄdenſata cernit᷑ tūc infirmitatē ex maleficio accidie iudicant. ⁊ quidam an talis imago oꝑe emonū aut naturali virtute erūpat vbi interrogātur talia pꝛacticātes rdere ſolent.  virtute ſaturni ſuꝑ plūbum q͛ alias malus exiſtit cut ſol ſuꝑ aurū maleficiū ſua virtu­te oſtendere ſolet. Sed q͛d e his ſentienduʒ t. an videlʒ pꝛactica licita t aut nō. Circa terciū pꝛincipale huius tractatꝰ tractabit᷑ ca­noniſtis e videt᷑ licitū vt vana vanis cōtun​dantur. licet theologis omnino ↄtrariū vide​atur cū nō nt facienda mala vt eueniāt bo­na. Ad vltimū vbi iuerſa querūtur. Pꝛimo cur malefice nō itantur. Secūdo cur pꝛin­cipib eis fauentib ad ꝑniciem omniū inimi​coꝝ ioꝛū nō cooperātur. Tercio cur dica­toꝛib ⁊ alijs eos perſentib non nocere va­leant. Ad pꝛimū icendū.  ideo vt plurimū malefice non itantur vt iuxta cōplacentiaʒ emonis in ↄtumeliā creatoꝛis quantū poſ­bile eſt ꝓ vilimo pꝛecio emant᷑. Et ſecun​do ne in iuitijs notentur. Ad ſecūdum cur pꝛincipib nō nocēt cauſa ē manifeſta. qꝛ quā​tum in ips eſt hoc fit vt ios in amicitia re​tineant. Et  queritur cur eoꝝ inimicis non noceant. Reſpondetur quia bonus angelus ex altera parte hoc maleficiū impedit. Juxta illud Danielis. Pꝛinceps perſarū reſtitit mi­hi viginti vna ieb. Uide octo. in. ij. ſentē. an inter bonos angelos t pugna ⁊ qualiter Ad terciū icitur  ideo nec inquitoꝛibus aut alijs officialib nocere pount qꝛ publica iuſticia vtūtur. Exēpla varia ad hoc poent adduci. ſed tꝑis ꝓlixitas nō patitur.