Pꝛimo qꝛ eus non limitauit ſuā virtutē ad naturalem ꝓceum aut etiam ad influentias coꝛpoꝝ celeſtiū vt videlicet ter illa agere nō pot ideo ⁊ ter illa ſepime egit in punitionem peccaminū. moꝛtalitates ⁊ alia inferendo pꝛeter omnē influentiam coꝛpoꝝ. cut in punitione peccati ſuꝑbie in auid ſuꝑ moꝛtalitatē inflictā populo ter populi numerationē ⁊c̈. Secūdo hoc vti congruit iuine ſapientie cū reb oīb c adminiſtrat vt eas ꝛijs motibus agere nat. Jdeo cut nō cōuenit maliciā emonis oīno impedire ſed potius ecet iam ꝑmittere vt agat ᷓtū ad bonū vniuer ſpectare pōt. licet cōtinuo etiā refrenat᷑ ꝑ bonos angelos vt non tantū noceat quātū nocere vellet. Jta etiā nō conuenit maliciā hūanam refrenare ſuꝑ ea ad ex libertate arbitrij pōt. vt ē fidem abnegare ⁊ ſeim emoni euouere que vti facere in ptāte ſunt volūtatis hūane. Ex q͛bus etiā uobus cum eus maxime offendit᷑ iuſte ꝑmittit ea a malefica ederant᷑ ⁊ ter fidē abnegauit ⁊ ad iaboli potentia ſe extendit vt eſt hominibus iumentis ⁊ terre frugibus poe nocere. Tercio eus iuſte ꝑmittit illa mala fieri ꝑ iabolus etiam per indirectū maxime toꝛtur ⁊ ſummā recipit iſplicentiā ſed ꝑ illa mala a maleficis virtute emonū fiunt ꝑ indirectum iabolus maxime toꝛtur um contra ſuam voluntateʒ eus oibus malis ad gloꝛiā ſui nominis ad fidei cōmendationem ad electoꝝ purgationē ⁊ cumulū meritoꝛum vtitur. Certū eſt e inter oes iſplicentias quas iabolus ex ſuꝑbia ſemꝑ contra eum erigit. iuxta illud. Superbia eoꝝ qui te oderunt aſcendit ſemꝑ. hec cipua ē qua bi iſplicet eus oia ſua machinamēta in ſui gloꝛiā ⁊c̈. ↄuertit. Juſte ergo eus cūcta permittit. Ad ſecundū ſuperius reſponſum ē. ⁊ opoꝛtet reſpondere ad uo includūtur in argumento. ſ. nō icit᷑ iabolus foꝛtioꝛ eo nec eius factura. īmo cernit᷑ minime virtutis exiſtit cum nihil pot ni permione iuina. v eius virtus pōt ici minima cōꝑando ad iuinam ꝑmionē. licʒ t maxima cōparando ad virtutes coꝛꝑales qᷓs naturaliter excedit. iuxta illud ſepe allegatū. Non ē poteſtas ſuꝑ terrā ei valeat comparari. Job. xli. Alteꝝ ad q reſpōdendū. Cur videlicet eus potius ſuꝑ vim generatiuā ꝑmittit maleficia fieri quā ſuper alios actꝰ humonos. De quibus etiā ſupꝛa tactū ē in materia e ꝑmione iuina ſub titulo. quomō malefice vim generatiuā ⁊ actū venereū impedire pount. Eſt e hoc ter feditatē illius actus. Et quia oꝛiginale peccatū inflictuʒ ex culpa pꝛimoꝝ parentum per illū actū tranſfunditur · ⁊ exemplificat᷑ etiaʒ e ſerpente qui pꝛimū inſtrumentū iaboli fuit. ⁊c̈. Ad tercium icendū cut intentio ⁊ aetitus iaboli maioꝛ ē ad temptandū bonos ᷓ malos. licet ex parte temptati magis temptat malos ᷓ bonos. id ē amplioꝛ abilitas ē in malis ad recipiedū temptationem emonis ᷓ t in bonis. Jta etiam plus affectat ledere bonos ᷓ malos. licet maioꝛē abilitatem ledendi inueniret in malis ᷓ in bonis. Et huius ē ratio. qꝛ m Grego. quāto crebꝛius quis iabolo ſe ſubijcit tanto intolerabilioꝛē bi facit vt ei reluctari nō pot. Sed cuʒ mali crebꝛius ſe ſubijciant iabolo eis fit temptatio magis intolerabilis ⁊ frentioꝛ cū non habeant ſcutum fidei foꝛmate quo ſe tueātur. De q̊ ſcuto apoſtolus Ephe. vi. Jn omnibus ſumentes ſcutū fidei in quo potis oia tela nequimi ignea extinguere. Sed ex alia parte magis ⁊ acrius impugnat bonos ᷓ malos. Et ratio quia cum iam podeat malos nō autē bonos. ideo magis conat᷑ per tribulationem trahere ad ſui ominiū iuſtos quos non habet ᷓ peccatoꝛes poeos. cut aliq͛s pꝛinceps terrenus magis inſurgit cōtra illuʒ qui plus aufert e iure ſuo vel q͛ plꝰ nocet regno ᷓ cōtra illos q͛ nō bi ↄtrariant᷑. Ad quartū eus permittit mala fieri non vult t mala fieri vltra mia tacta ſunt dicatoꝛ eclarare pōt per quin gna volūtatis iuine. ſunt ceptum. pꝛohibitio. cōcilium. operatō. ⁊ permio. vide ſanctum Thomā pꝛecipue in pꝛima parte. quia ibi planius eclarat. q. xix. ar. xij. Nā licʒ vna t voluntas in eo eſt ipſe eus cut ⁊ vna eius eentia. tamen ꝑ reſpectum ad eius opera indicatur ⁊ gnificatur nobis eius voluntas multipliciter m quod Pſalmiſta icit. Magna opera omini exquita in omnes voluntates eius. Unde voluntas in eo iſtinguitur non ex parte rei ſed ex parte ſuoꝝ effectuū ita vt voluntas pꝛopꝛie icta icatur volūtas beneplaciti. Uoluntas methaphoꝛice icta icatur voluntas gni inquantum videlicet per gna ⁊ methaphoꝛa indicatur nobis eū hoc velle. A mili. Sicut paterfamilias vnam habens in ſe voluntatem emonſtrat illam q͛n modis. ſcilicet per ſe ⁊ per alium. Per ſe upliciter. irecte ⁊ indirecte. Directe cuʒ aliq͛d oꝑatur. ⁊ tūc eſt oꝑatio. Jndirecte autem q non impedit operantem cut ⁊ in. iiij. phicoꝝ icitur. Remouēs ⁊ ꝓhibēs eſt mouēs ꝑ accidēs. ⁊ ᷓtum ad hoc ꝛ gnum permio
Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00067.svg
Haec pagina emendata est