idem qꝛ eet cōmunicabile ⁊ non cōicaret᷑ vniuerſum nō eet ꝑfectum. cuius ꝑfectio in hoc cōſtit vt oes bonitates creaturarū cōmunicabiles in genere nt cōicate. Nec valet argumētū eus cū t ſumme potēs ⁊ alias ad ſuaʒ militudinē hoīes et āgelos creauit etiam hoc conferre potuerit creatura ex conditione ſue natrue haberet peccare non poet. Uel etiā faceret vt habitus ille gratie q͛ ↄfirmationem in bono cauſat eet pars eentialis nature āgeli vel homīs vt c ſcm naturale ſuū pꝛincipiū ⁊ naturalē ↄditionem haberet ↄfirmationē in bono. vt peccare nō poet. Nam pꝛimū argumentū nō cōcludit. qꝛ licet eus t ſumme potēs cut ⁊ ſumme bonus nō tamē hoc cōferre pōt nō ex imꝑfectione ſue potentie. ſed ex imꝑfectōne creature. imperfectio cōderatur pꝛimo. hoc recipere nō poteſt nec potuit homo vel āgelus. Ratio qꝛ cū t crtatura ee ſuum ependet a creatoꝛe. cut cauſatū a cauſa ſui ee ⁊ creare eſt aliquid ex nihilo facere ideo bi relinq͛tur eficit. ↄſeruatur aūt ᷓdiu cauſe influentiam recipit. Exemplū vis e candela tādiu lucet ᷓdiu habet cerā. Quo ſtante notuʒ ē eus creauit hominē. ⁊ reliquit eū in manu cōlij ſui. Ecc̈i. xvij. Et militer angelū a pꝛincipio creatōnis. Et hoc factū eſt ꝑ liberū arbitriū cuius cut ꝛiū eſt facere vel obmittere ita ꝛiū eſt a ſua cauſa recedere ⁊ nō recedere. Et qꝛ hoc ē poe peccare: poe ex libertate arbitrij a eo recedere. iō non potuit hoc homo vel angelus reciꝑe. nec ei potuit a eo cōicari vt ex natura haberet libertatē arbitrij ⁊ etiā ex natura haberet nō poe peccare. alia imꝑfectio ex qua hoc non potuit homini vel angelo cōicari eſt. qꝛ implicat ↄtradictōnem quia in ſe nō ſunt factibilia icimus eus nō poteſt illa facere. Sed potius icendū creature non pt iſta recipere. vt videlʒ aliq͛d t viuū ⁊ moꝛtuū mul ⁊ ſemel. Jta etiā implicat vt aliq͛s habeat libeꝝ arbitrium ex quo pot cauſe ſue inherere vel nō inherere ⁊ pot nō peccare qꝛ nō poteſt peccare nō t cauſe ſue nō inherere cū peccatū t ſpꝛeto incōmutabili bono reb mutabilibus inherere Spernere aūt vel nō ſpernere eſt ex libertate arbitrij. Secundū etiā argumentū nō valet. quia gratia ↄfirmationis verteret᷑ creature in naturā ita ex pꝛincipijs eentialib haberet nō poe peccare. tūc non haberet ex aliquo ono accidentali ⁊ gratia non poe eficere ⁊ peccare ſed haberet hoc ꝑ naturam ⁊ tunc eet eus q ē abſurdum. Hanc ſolutōnem tangit ſanctus Tho. vbi ſupꝛa in ſolutione vltimi argumēti. cum icit qcun alicui nature ↄuenit aliq accidēs q ex influentia ſuꝑioꝛis tantūmō ineſt. nō pōt inferioꝛ natura illud accidēs ꝑ ſe habere ni efficeretur nature ſuꝑioꝛis. cut aer illuminatur in actu ꝑ ignē nō pōt ee t e natura ſua lucidus in actu ni fiat ignis. Dico ergo cū ↄfirmatio int creature rōnali ſolum ꝑ gratiā eſt quoddā ſpūale lumen ⁊ militudo increati luminis. nō pōt ee aliqua creatura ex natura ſua ↄfirmationeʒ habeat vel gratiā ni efficeret᷑ iuine nature ꝑ ee icamus eiuſdē nature. q ē omnino impobile Concludamus nō poe peccare ꝑ naturaʒ eo tantūmō ↄuenit eo cut ab ee eficere nō poteſt cū at oib ee ita nec a rectitudine bonitatis eficere cū hoc ei ↄueniat per ↄditionē ſue nature.. Oibus autē alijs qui hoc habēt vt peccare nō pont cōfert᷑ ex hoc cōfirmant᷑ ꝑ gr̄am in bono. ex qua filij ei efficiūtur ⁊ quodāmō iuine nature ↄſoꝛtes.
¶ Declaratur
ſtio
ſuꝑ
uas
ꝑmiones
iuinas
quas
eus
iuſte
ꝑmit
videlʒ
iabolum
actoꝛem
omnis
mali
peccare
mul
⁊
pꝛimos
parentes
cadere
ex
quib
maleficoꝝ
opera
iuſte
ꝑmittūtur.
⁊
eſt
tredecima
in
oꝛdine
pꝛime
partis.
SEcūda
ſtio
mul
⁊
otio
eꝰ
iuſte
ꝑmit
quaſdā
creaturas
āgelicas
quas
aliter
condere
nō
potuit
ni
q
peccare
poent
etiaʒ
actu
peccare.
Et
quaſdaʒ
mili
mō
creatas
ꝑ
gratiam
ſeruare
⁊
hoc
abſ
pꝛruia
temptatōe.
hominē
vero
iuſte
ꝑmit
⁊
temptari
⁊
peccare.
omnia
c
eclarant᷑.
Nam
ad
pꝛouidentiam
iuinā
ꝑtinet
vt
vnūquod
in
ſua
natura
relinquatur
⁊
in
ſuis
naturalib
oꝑibus
nō
omnino
impediat᷑.
qꝛ
vt
Dionius
icit.
iiij.
ca.
e
i.
no.
Pꝛouidentia
nō
eſt
coꝛruptiua
nature
ſed
ſaluatiua.
quo
ſtante
cū
manifeſtū
t
cut
bonū
gentis
iuinius
ᷓ
bonū
vnius.
i.
ethi.
Jta
⁊
bonū
vniuer
excedit
bonū
ꝑticulare
cuiuſcū
nature
create
in
ꝑticulari.
Jdeo
etiā
attēdere
opoꝛtet
peccatū
oīno
impediret᷑
ꝑ
hoc
multi
gradus
tollerent᷑
ꝑfectionis.
tolleret᷑
e
natura
illa
pōt
peccare
⁊
nō
peccare.
Ꝙ
icat᷑.
t
habuiet
hō
ex
cōditione
nature
vt
pꝛius
tactū
ē.
Rdetur.
Si
nullū
pct
fuiet
ſubſecutū
ī
actu
ſed
ſtatim
cōfirmatio
tūc
ſemꝑ
lateret
q͛d
gr̄e
eberet᷑
in
bonis
erga
eū
⁊
q͛d
ptās
peccādi
potuiet
⁊
plura
alia
q͛b
ablatis
vti
vniuer
multū
etraheret᷑.
Decuit
etiaʒ
vt
nullo
ſuggerente
ab
extra
peccaret.
ſed
occaonem