pꝛeum cū emonib initū licet nō abſ inſtinctu ſatoꝛis oīs infidie. erroꝛib ter ifficultatē credendoꝛū aentiūt. Uerū etiaʒ iffert ab omni noxia ⁊ ſuperſtitioſa arte in hoc ſuꝑ oīa genera iuinationū ia maleficorū heres ſupꝛemū attinet gradū malicie q etiā nomē a maleficiēdo ſeu male e fide ſentiendo bi vſurpat vt pꝛius tactū ē. Attento etiā inter alios actus habent ꝓ augmento illius ꝑfidie qᷓtuoꝛ exercere videlicet. fidē catholicam in toto vel in ꝑte oꝛe ſacrilego abnegare ſeipſos in coꝛꝑe ⁊ aīa euouere. Jnfantes nondum renatos ii maligno offerre ſpurcitijs iabolicis ꝑ carnales actus cū incubis ⁊ ſuccubis emonib inſtere oīa vtinam aliena ab omni veritate ⁊ figmenta foꝛēt icenda. Dummō ecclee a tāta labe infectionis exiſteret immunis. cui tamē heu obſtat ⁊ apꝉıce ſedis ꝑ bullā eterminatio verū ⁊ experientia reꝝ magiſtra nos ex ꝛijs earuʒ faonib ac flagitijs ꝑpetratis intantū certificauit abſ iſpendio ꝛie ſalutis iā ab eoꝝ inq͛tionib eſtere neq͛mus. Jdeo e illoꝝ oꝛigine ⁊ multiplicatione peſtifera tractaturi. qꝛ laboꝛioſum exiſtit. ideo a legentib c ſumma cū iligentia ngula ſunt ꝑſcrutanda ⁊ admittēda rōni ↄſona ⁊ ſcripturarū traditionib nō iona inueniūtur. Et qꝛ inter oes actus ad multiplicationē eoꝝ eſeruientib uo eoꝝ plurima cooꝑant᷑. ſcʒ incubi ⁊ ſuccubi emones ⁊ infantiū ſacrilege oblatōnes. Jdeo e iis ſpāliter tractabimus. ita t vt pꝛimo e iis emonib. ſecundo e iis maleficis. ⁊ tercio e ia iuina ꝑmione mentio habeat᷑. Et qꝛ emones per intellectū ⁊ volūtatem oꝑantur ⁊ potius ſub vna conſtellatione ᷓ ſub altera ad hoc vt ſemen ad ꝓlis ꝓcreationē vigoꝛet᷑. Jnq͛rendū erit e iis ↄſtellationib a emonib obſeruatis. Et ita pꝛincipaliter runtur tria. Pꝛimo an hec heres ꝑ cōꝑatōnem ad emones incubos ⁊ ſuccubos pot oꝛiginaliter multiplicari. Secūdo an ne ꝑ ↄꝑationem ad coꝛpoꝛa celeſtia etiā cauſe ſunt hūanoꝛū actuū eoꝝ oꝑa pont vigoꝛari. Tercio an ne ꝑ oblationes ſacrilegas infantes emonib offerentes pot ia heres augmētari. t infra ſecūdam ⁊ terciā tractabit᷑ ſecūda ſtio pꝛincipalis. ſ. e influentijs coꝛpoꝛū celeſtiū. ⁊ hoc ter ecentē cōtinuationē ſuꝑ opera maleficoꝛum. Circa pꝛimuʒ tres erūt ifficultates. Una generalis e incubis illis emonibus. Altera ſpālis a quibus emonib hmōi actꝰ exercent᷑. Tercia ngularis quo ad ias maleficas emonib ſe ſubijcientibus.
Tercia queſtio pꝛime partis.
AD
pꝛimū
videtur
nō
t
catholicuʒ
aerere
per
incubos
⁊
ſuccubos
emones
pont
homines
pꝛocreari.
ꝓcreatio
hominū
inſtituta
eſt
ante
peccatuʒ
a
eo
in
hoc
homini
mulierē
in
adiutoꝛiuʒ
e
coſta
foꝛmauit.
Quibus
⁊
ixit.
Creſcite
⁊
multiplicamini.
Ge.
i.
Et
iteꝝ.
Adam
inſpiratus
ixit.
Erūt
uo
in
carne
vna.
Ge.
iij.
Similiter
⁊
poſt
peccatū
ī
lege
nature
ictū
eſt
ad
Noe.
Creſcite
⁊
multiplicamini.
Ge.
ix.
Jn
temꝑe
etiam
noue
legis
a
xo
hec
coniunctio
cōfirmata.
Matħ.
xix.
Nō
legiſtis
ab
initio
q͛
fecit
homines
maſculū
⁊
feminam
fecit
eos.
ergo
alij
modi
homines
pꝛocreādi
nō
ebent
agnari.
Si
icatur
emones
cōcurrunt
nō
vt
pꝛincipia
naturalia
ſed
vt
artificialia
quādo
ſtudioſe
cooperant᷑.
ad
naturales
conceptus
hominū
ſemen
recipiendo.
⁊
iterum
tranſfundendo.
Contra.
Quia
aut
hoc
poʒ
iabolus
in
oi
ſtatu
videlicet
matrimoniali
⁊
extra.
aut
in
vno
tantum.
Non
pꝛimo
modo.
quia
tūc
opus
iaboli
eet
foꝛtius
ᷓ
opus
ei
qui
quemlibet
ſtatum
inſtituit
aut
confirmauit.
puta
continentiū
⁊
coniugatoꝛum.
Nec
ſecūdo
modo.
quia
e
hoc
nullubi
legitur
ī
ſcripturis
vt
ex
vno
ſtatu
⁊
non
ex
altero
huiuſmodi
hominum
fieret
ꝓcreatio.
Pꝛeterea
pꝛocreare
hominē
eſt
actus
viui
coꝛpoꝛis.
ſed
emones
aumptis
coꝛporibus
non
ant
vitam.
quia
illa
tantummodo
foꝛmaliter
fluit
ab
anima
que
ē
actus
coꝛpoꝛis
phici
oꝛganici
potentia
vitam
habētis.
ij.
e
anima.
ergo
ꝑ
huiuſmodi
aumpta
coꝛpoꝛa
opera
vite
exercere
non
pount.
Si
icatur
aumunt
coꝛpus
non
vt
vitā
tribuant
ſed
vt
ſemen
naturale
retineant
⁊
trāſfundant.
Contra.
Jn
operibus
angeloꝛum
bonoꝛum
⁊
maloꝛum
cut
nihil
ē
ſuperfluuʒ
nec
etiam
in
operibus
nature.
Sed
cum
emon
naturali
virtute
qua
etiam
omnē
virtutem
coꝛpoꝛis
excedit
pot
inuibiliter
⁊
ſemen
colligere
⁊
iterum
alicare.
Jgitur
aut
ratio
abitur.
non
pot
inuibiliter
hoc
facere.
aut
poteſt
alterum
erit
ſuperfluū.
foꝛtificatur
ratio.
Nam
in
libꝛo
e
caus
icit᷑.
virtus
intelligentie
eſt
infinita
inferius
ᷓuis
t
finita
ſuperius.
ſed
omnia
coꝛpoꝛalia
ſunt
infra
intelligentias
ergo
⁊
infinitate
ſue
virtutis
poteſt
ea
qualitercū
vult
immutare.
Sed
intelligentie
ſunt
angeli
ue
boni
ue
mali.
ergo
pount
abſ
hoc
coꝛꝑa
aumant
tranſmutationes
in
ſeminibus
facere.
Pꝛeterea
ſemen
recipere
ab
vno
⁊
trāſfundere