Pagina:Gauss, Carl Friedrich - Werke (1870).djvu/138

Haec pagina emendata est
128
de formis secundi gradus.


Formae contiguae.
160.

Si formae , eundem determinantem habent, insuperque est et , sive , formas has contiguas dicemus, et quidem, quando determinatione accuratiori opus est, priorem posteriori a parte prima, posteriorem priori a parte ultima contiguam dicemus.

Ita ex. gr. forma (7, 3, 2) formae (3, 4, 7) a parte ultima contigua, forma (3, 1, 3) oppositae suae (3, −1, 3) ab utraque parte.

Formae contiguae semper sunt proprie aequivalentes. Nam forma transit in formam contiguam per substitutionem , (quae est propria ob , uti per evolutionem adiumento aequationis facile probatur; vero per hyp. est integer. — Ceterum hae definitiones et conclusiones locum non habent, si . Hic vero casus occurrere nequit, nisi in formis, quarum determinans est numerus quadratus.

Formae , proprie aequivalentes sunt, si , . Forma enim formae proprie aequivalet (art. praec), haec vero formae a parte prima contigua erit.


Divisores communes coëfficientium formarum.
161.

Si forma formam implicat, quivis divisor communis numerorum , , etiam numeros , , metietur, et quivis divisor communis numerorum , , ipsos , , .

Si enim forma per substitutiones , in formam transit: habebuntur hae aequationes unde propositio statim sequitur (pro parte secunda propos. loco aequationis secundae hanc adhibendo ).