128
de formis secundi gradus.
Formae contiguae.
160.
Si formae , eundem determinantem habent, insuperque est
et , sive , formas has contiguas dicemus,
et quidem, quando determinatione accuratiori opus est, priorem posteriori a parte
prima, posteriorem priori a parte ultima contiguam dicemus.
Ita ex. gr. forma (7, 3, 2) formae (3, 4, 7) a parte ultima contigua, forma
(3, 1, 3) oppositae suae (3, −1, 3) ab utraque parte.
Formae contiguae semper sunt proprie aequivalentes. Nam forma transit in formam contiguam per substitutionem
, (quae est propria ob , uti per
evolutionem adiumento aequationis facile probatur;
vero per hyp. est integer. — Ceterum hae definitiones et conclusiones locum non
habent, si . Hic vero casus occurrere nequit, nisi in formis, quarum
determinans est numerus quadratus.
Formae , proprie aequivalentes sunt, si , .
Forma enim formae proprie aequivalet (art. praec), haec vero
formae a parte prima contigua erit.
Divisores communes coëfficientium formarum.
161.
Si forma formam implicat, quivis divisor communis numerorum
, , etiam numeros , , metietur, et quivis divisor communis numerorum
, , ipsos , , .
Si enim forma per substitutiones ,
in formam transit: habebuntur hae
aequationes
unde propositio statim sequitur (pro parte secunda propos. loco aequationis secundae
hanc adhibendo ).