formarum determinantes erunt aequales[1] atque . In hoc casu
formas aequivalentes dicemus. Quare ad formarum aequivalentiam aequalitas
determinantium est conditio necessaria, licet illa ex hac sola minime sequatur. —
Substitutionem , vocabimus transformationem propriam,
si est numerus positivus, impropriam, si est
negativus; formam proprie aut improprie sub forma contentam esse dicemus, si
per transformationem propriam aut impropriam in formam transmutari potest.
Si itaque formae , sunt aequivalentes, erit , adeoque si
transformatio est propria, , si est impropria, . — Si
plures transformationes simul sunt propriae, aut simul impropriae, similes eas
dicemus; propriam contra et impropriam dissimiles.
Aequivalentia, propria et impropria.
158.
Si formarum , determinantes sunt aequales atque sub contenta: etiam sub contenta erit et quidem proprie vel improprie, prout sub proprie vel improprie continetur. Transeat in ponendo
,
transibitque in ponendo
,
Patet enim per hanc substitutionem ex fieri idem, quod fiat ex ponendo
,
sive
,
Hinc vero manifesto ex fit i. e. rursus (art. praec).
Perspicuum autem est, transformationem posteriorem esse propriam vel impropriam,
prout prior sit propria vel impropria.
Si tum sub , tum sub proprie continetur, formas proprie aequi-
- ↑ Manifestum est ex analysi praecedente hanc propositionem etiam ad formas, quarum determinans ,
patere. Sed aequatio ad hunc casum non est extendenda.