Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile/Appologia

by Henricus Institor

Henricus Kramer

[[Malleus Maleficarum (Facsimile)]]

Appologia auctoris in malleum maleficarum.

1490

Vide:

 Haec pagina inabbreviata

 Haec pagina transscripta

Malleus maleficarum (ed. II)	Bulla Summis Desiderantes

¶ Aologia auctoꝛis in malleum maleficarum.

CUm inter ruentis ſeculi calamitates. quas pꝛoch doloꝛ nō tam legimus ᷓ pam exꝑimur. vetus oꝛiens amno ſue ruine irrefragabili iolutus eccleam quam nouus oꝛiens homo xs iħs aſperone ſui ſanguinis fecūdauit licet ab initio va​rijs herem contagionibus inficere non ceat. illo tamen pꝛecipue in temꝑe his conat᷑. quā​do mūdi veſpere ad occaſum eclinante ⁊ malicia hominū excreſcente. nouit in ira magna. vt Joħ. in Apocaꝉ. teſtatur. ſe modicum tempus habere. Quare ⁊ inſolitam quandam here​ticam pꝛauitatem in agro ominico ſuccreſcere fecit. herem inquā maleficarum. a pꝛinci­palioꝛi in quo vigere noſcitur ſexu. enotando. Que um innumeris machinatur inſultib hoc tamen in ngulis. quod cogitatu terribile. eo nimiū abominabile. ⁊ omnib xi fideli­bus odibile cernitur. operib expletur. Ex pacto e cū inferno ⁊ federe cum moꝛte. fetidi­me ſeruituti. pꝛo eaꝝ pꝛauis explendis ſpurcitijs ſe ſubijciūt. Pꝛeterea ea  in quotidianis erūnis. hominib. iumentis ⁊ terre frugib ab eis eo ꝑmittente ⁊ virtute emonū concurrē­te inferūtur. Jnter que mala. nos inquitoꝛes Jacob ſpꝛenger. vna cū charimo ab apo­ſtolica ſede in exterminiū tam peſtifere heres ſocio eputato. licet inter iuinoꝝ eloquioꝝ pꝛofeoꝛes ſub dicatoꝝ oꝛdine militantiū minimi. Pio tamen ac lugubꝛi affectu penſan­tes quid remedij quid ve ſolaminis moꝛtalib iis ꝓ ſalutari anthidoto foꝛet adminiſtran­dum. huic operi pꝛe cūctis alijs remedijs. pios ſubmittere humeros ignum iudicauimus cōfi e melliflua largitate illius. qui at omnibus affluenter. ⁊ qui calculo ſumpto e alta­ri. foꝛpice tangit ⁊ mūdat labia imꝑfectoꝝ in finem optatum cūcta perducere. Uerum cū in operibus hominū nil fiat adeo vtile ⁊ licitum. cui non pot aliqua pernicies irrogari. Jn­geniola etiā noſtra ad acumen non perueniūt veritatis. ni lima alterius pꝛauitatis pluri­mū fuerint abraſa. Jdeo qui e nouitate operis nos redarguendos eſtimat. ad certamē illi​us confidenter accedimus. Sciat tamen hoc im opus nouū ee mul ⁊ antiquū. bꝛeue pa­riter ⁊ pꝛolixum. antiquū certe materia ⁊ auctoꝛitate. nouū vero partiū compilatione earū aggregatione bꝛeue ter plurimoꝝ auctoꝝ in bꝛeuem perſtrictionem. longum nihilomi­nus ter immenſam materie multitudinem ⁊ maleficaꝝ imperſcrutabilem maliciam. Nec hoc icimus ceteroꝝ auctoꝝ ſcriptis ſumptuoſe erogando noſtrum opus iactanter ⁊ inaniter extollendo. cum ex noſtro ingenio pauca ⁊ qua nulla nt addita. Unde nō noſtrū opus. ſed illoꝝ potius cenſetur quoꝝ ex ictis fere ſunt ngula cōtexta. Qua mul ex cau­ſa nec poemata condere nec ſublimes theoꝛias cepimus extendere. ſed excerptoꝝ moꝛe ꝓce­dendo. Ad honoꝛem ſumme trinitatis ⁊ indiuidue vnitatis. ſuper tres partes pꝛincipales. oꝛiginem. pꝛogreum ⁊ finem. Maleficaꝝ malleum tractatum nūcupando aggredimur. re​colletionem operis ſocio. executionem vero his quib iudicium urimū imminet. eo  in vindictam maloꝝ. laudem vero bonoꝝ conſtituti cernūtur a eo. cui omnis honoꝛ ⁊ gloꝛia in ſecula ſeculoꝝ Amen.