 XVI. - Ad Pandulphum Areostum |
XVIII. - De Iulia  |
XVII
De Megilla
E’ un sogno il suo? O qui con lui è proprio la sua Megilla?
Illius timidis spes sit amoribus,
qui formae comitem ferre superbiam,
centenamque repulsam
leni pectore quiverit;
5qui surdos tulerit tot querimoniis
postes, dum glomerat trux boreas nives,
miraturque suam vim
tantis vincier ignibus;
qui rivalem animo viderit integro
10offensum, totiens limen amabile
noctu praetereuntem,
quod vel iurgia spreverit,
iras, nequitias, instabilem fidem,
et quicquid dominae saevities tulit.
15Illum mater Amorum,
mater blanda Cupidinum
tandem audit, precibus vieta diutinis,
et finem tepidis luctibus imperat,
durae corda puellae
20divino insiliens pede,
non oblita facis quam Cinareius
excivit iuvenis, quam Phrygius prope
idaeum Simoenta,
quam Mars bellipotens pater.
25Illi fert gremio pieno Amatuntia,
lusus, illecebras, delitias, iocos,
risus, quicquid et almo est
regno dulce Cupidinum.
En me, quem lacrimis, quem miseris modis
30mersum ludibrio longum habuit puer,
spretor divum, hominumque,
en hac luce beat Venus.
O signanda dies non modo candida
nota de veteri more Cydonio,
35sed sacro celebranda
nobis iugiter annuo !
Lux, qua piena meis amplaque gaudia,
commuto lacrimis, quoque laboribus
munus grande reporto,
40o solatia suavia !
Fallor ne? an placida somnus imagine
ludit me, ut miseris questibus obviet?
An haec vera Megilla
cuius detineor sinu?
45Haec, haec vera mea est, nil modo fallimur,
mi anceps anime; en sume cupita iam
mellita oscula, sume
expectata diu bona.
| XVI. - Ad Pandulphum Areostum |
XVIII. - De Iulia |