Lirica (Ariosto)/Lirica latina/XVI. - Ad Pandulphum Areostum

XVI. - Ad Pandulphum Areostum
Saeculum XVI

editio: Lirica, Laterza, Bari 1924
fons: librum vide
 XV. - Ad Petrum Bembum XVII. - De Megilla 

XVI

Ad Pandulphum Areostum

Fortunato l’amico, che tra i sorrisi della campagna potrá bearsi nella gioconditá del suo amore! Purtroppo non potrá seguirlo, perché una fanciulla lo trattiene, inquieto e ansioso, in cittá.

     Ibis ad umbrosas corylos, Pandulphe, Copari,
murmure somnifero quas levis aura movet.
     Me sine sub denso meditabere tegmine carmen,
dum strepet aeolio pectine pulsa chelis.
      5Illic silvicolae laudabunt carmina Fauni,
si forte herouni fortia facta canes;
     seu fidibus iuvenum mandabis flirta sonoris,
non ciet arbitrio fistula rauca lyram.
     Audiet a viridi Driadum lasciva rubeto,
 10et bibet amotis crinibus aure melos;
     cantanti venient suspiria quanta labello,
et latebras cupiet prodere teda suas!
     O quid si nimio cantu defessa sopori
te dare gramineo membra videbit humo?
      15Exiliens taciturna, pedem per gramina tollet,
optata et propius cerna! ut ora petet.
     Intle procax tereti timide suspensa lacerto,
rara tibi furtim suavia rapta dabit;
     vel leviter pattila deccrpet ab arbore ramos,
 20lacteolae ut moveat (lamina grata viae.
     Fortunate puer, qui inter tua iugera cessas,
et nemora et saltus liber ab urbe colis!
     Me miserum imperium dominae, non moenia, claudit
quod nequeam comitis visere grata mei.
      25Vincior, ah, gracili formosae crine puellae,
purpurea en victum compede servat Amor.
     Luce meae tota dominae vestigia lustro;
dein queror ad tacitas, iudice nocte, fores.

     Expers ipse tamen rides mala nostra; caveto
 30sed Nemesim; est fastus saepius ulta graves.
     Tempus erit cum te nimium miseratus amantem,
an iusta haec fuerit nostra querela scies.
     Nunc quoniam haud nosti Venerem, nec vulnera nati
ferre putas omni libera colla iugo;
     35 sed mora, quae nostrae rigidum te tradere turbae
nititur, in longos non foret illa dies.
     Nuper quae aligerum cecinit mihi passer amorum,
dum Paphies humili culmine iussa monet;
     texere Naiades Veneri nova vincla sub undis;
 40quem cupiant taceo, si sapis ipse, cave.
     Interea optati sine me cape gaudia ruris
continue, et felix vive memorque mei.

 XV. - Ad Petrum Bembum XVII. - De Megilla