 IX. - De Quincti Valerii uxore |
XI. - Nicolai Areosti epitaphium  |
X
De Nicolao Areosto
Piange amaramente la morte del padre.
Has vivens lacrimas, sed qui odio miser
tristem vitam liabeo, dono, pater, tibi,
vitae sollicitis functe laboribus;
has dono, pater optime,
5sincerae monimentum illius, illius
quam noras pietatem, imperiis tuis
sanctis a tenera huc usque puertia,
cum semper fuerim obsequens.
Saevunt munus habe, seu liquidi aetheris
io cultor vana hominum nunc studia improbas,
praeque extra nebulas immobilis plagae
tu te intelligis et vides;
seu lucos steriles et nemus Elysi
incedis vacuum, pcrque silentia
15iucundos comites quos prior abstulit
hora, agnoscis et osculo
occurris tacito. Do, pater, ultimum
munus, quod, stygios si qua lacus volai
ad vos fama, reor gratius affore,
20quain si quicquid opum ferant,
vel messes Arabum, vel Cilicum, tuo
ussissem tumulo. Iam genitor, vale,
aeternumque vale. Has molliter imprimat
tellus relliquias precor.