LexUniv:Iavan

There are no reviewed versions of this page, so it may not have been checked for adherence to standards.

IAVAN, fil. Iaphet. Gen. c. 10. v. 1. Is. c. 66. v. 19. Ezech. c. 27. v. 13. & 19. Ionum Patriarcha. Huius filii 4. Elisam Aeolum caput. Tharsis Cilicum auctor, Chettim Cypriorum, & Rhodanim Rhodiensium progenitor. Torniel. A. M. 1931. n. 22. Sed vide Boch. Phaleg. p. 175. & infrà Ion. Addo hîc de illo Iosephi locum Antiqq. l. 1. c. 7. ἀπὸ δὲ Ἰαυάνου Ἰωνία ϗ̀ πάντες Ἕλληνες γεγόνασι, à Iavane Ionia & omnes Graeci orti sunt. Proin in S. Scriptura, non uno in loco, Iavan pro Graecis ponitur; inter alia Dan. c. 10. v. 20. & c. 11. v. 2. Etiam Strabo l. 14. p. 632. Iones Ἰάονες vocat, extrusa vocali υ. quod non rarò contingit: & Aeschyl. in Persis,

Lexicon Universale Navigatio
Anterius Iava	Posterius Iavarinum
In Vicipaedia: Javan
In Victionario: —

Ἰαόνων γῆν ὄιχεται πέρσαι θέλων,

Iaonum terram vadit vastaturus.

In quae verba Schol. Ἰστέον δὲ, inquit, ὅτι Ἰάονες οἱ Ἀθηναῖοι λέγονται ἔκ τινος Ἰάνος βασιλεύοντος αὐτῶν. Namque & Attica prius Ias & Ionia dicta est. Vide Ross. Archaeol. Attic. l. 1. c. 1. & G. Ioh. Voss. de orig. & progr. Idol. l. 1. c. 36.