Gallia Christiana 1720 02/Petrocoriensis
ECCLESIA PETROCORIENSIS. PETROCORII antiquissimi iu Aquitania populi, hoc nomine a Cæsareindigitati, Petrogorii a Ptolemæo, Vesunnici & Petrocorii Vesunici a Sidonio dicuntur, lllorum regio fines habet, ad Ortum Lemovicensem pagum & Cadurcensem ; ad Aquilonem, Enculisinensem ; Agennensem, ad Austrum ; ad Occasum denique, Santonensem. Solum habet montibus, petris, & Iapidibus asperum, non infer- tile tamen, & fluviis ac amnibus irriguum. Urbs praecipua olim Vesuna, Vesunna & Vesuna Petroco- riorum, ciara civitas Augusto cognomine digna, ex vetcri inscriptione apud Grutenim ; nunc Petroco-- riurn, Petrigorium, & Petrocora, ad Ellum fluvium, Lille, in peramœna valle. Antiquissima est, &, ii popularibus fabellis creditur, ab uno ex Noe filiis condita. Sepius ab hostibus oppugnata & eversa, primæ suæ amplitudinis & antiqui splendoris vix quidquam habet residui, nisi qualdam inscriptiones, amphitheatri aliorumque veterum monumentorum rudera & reliquias, ac turrem admirandi operis, quæ sola Vesunnæ nomen retinet. Est tamen Petrocoricensis provinciæ caput, sedesque præsidialis curiæ sub Burdigal. pariamento. Ad eeclesiastica quod spectat, antiquissima est Petrocoriensis sedes episcopaIis, sub metropoli Bur- digal. Veram utrum a primis rebgionis Christianæ initiis fundata fuerit, in S. Frontone dicemus. Cathedralis ecclesia iu bellis civilibus diruta, cum pluribusaliisan. I 575. & peramplo episcopio Ste- phano martyri dicata erat. In ea bafilica antiqui operis & architecturae, iu dextro latere altaris majoris, insculptæ erant Dominicae Pasehales littera meliore quam ut longe infra tempora Justiniani descriptæ videantur, inquit Josephus Scaliger Iib. 8. de emendatione temporum. Colsegiata bafilica S. Frontonis in urbe sedi episcopali est unita, iu eaque cdehratur officium ecdesiasticum, cathedrali S. Stephani eversa. Capituli primas tenet decanus. EPISCOPI PETROCORIENSES. I. S. FRONTO. ANN1 T)Rimum Petrocoriorum antistitem fuisse S. CHRISTI JL Frontonem in confesse est apud omnes. Re- liqua omnia, ætas, patria, gesta, &c. incerta sunt ; de quibus dubitandi ansam præbent 1°. altum de illo apud veteres silcntium, prolixa vero & minu- tatim expensa illius actorum apud rcccntiores enarratio. 20. opposita ac minime convenientia, commenta, fabulæ, falsa, menda quibus scatent quæ de illo exstant conscripta monumenta, quorum ut cxempIa nonnulla proponam : in Lemovicensi fecunda lynodo an. 1034. in qua de S. Martialis apostolatuactumest, Petrus presbyter in anteacta Lemovicensis diœcesis lynodo quemdam Petrogo— ] ricæ urbis dericum cum patre monasterii Solein- niacensis altercatum fuisse narratur, ac dixisse : Eodem modo S. Frontumpossemus dicere apostolum. Statimque reposuisse abbatem : Tace, frater, melius est ut sdeas…scripturam de S— Fronto novam, cujus tu auctoritate niteris, Gauesiertus noster edidit lucricausa, quisub hujus Lemovicæ sedis episcopo Nildegario chorejuseopus nobis exstitit. Nec id so- lum, sed & omnia fere, quæ de S. Frontone cir- cumferuntur, coram omnibus inficiatum fuisse, his verbis : Qua ratione ille potest esse apostolus, qui indigena Petracoricensts fuit1. Profecto fi ibi a puero psalterium didicit, ficut in ejus gestis legitur, & ibi ( clericus estfactus, jam ibi sacerdotium & christiani- tas erat, ubi fcholæ scripturarum, ubi clericatus ordo erat. Legitur eum potius eremitam vixisse quam apifcopum. Dicere nescis quæ figna ille operatus est, ut Petracoricenses converterrt….Neque Frontus, neque Saturninus, neque Dionyfius leguntur mortuos suscitasse ; & utique fine suscitatione mortuorum, fine ostenfione fignorurn primi gentiles non potuerunt Tomus II. credere……ubi autem estlocus ubiFrontus Geor— ■ gium legitursuscitasse ! Hoc tantum breviter ANNI ’perstringam, quia nunquam usque ad hunc hodier— CHRISTI num diem factus est liber in toto Orbe terta- rum, qui in ordine apostolorum per litanias habeat scripta nomina Fronti, Saturnini, Dionysii, Julia- ni, Austremonii, Urfini, neque aliorum qui post Martialem in Galliam venerunt patrum, &c. Hæc porro omnia coram Arnaldo Petracoricensi anti- stite asseruit, nihil in contrarium vel ipso, vel ejus clerico mussitante. Ex ejus itaque gestis, aDa eum exhibent ut Petrocorio oriundum, ibidemque chri- stiana religione inibutum ; alia ut Judæum c tribu Juda, nobili familia satum, ab apostolo Petro bap- tizatum, a Christo in 70. disclpulorum ordinem cooptatum ; Petri assedam, cum eo verbi divini Romæ præconem, ab eo milium in Gallias cum Georglo quem a mortuis suscitavit, Petrocorien- sium apostolum innumeris miraculis iliustrem ; alia, ut Herodis satcllitem, a Johanne præcursore Domini in Jordane intinctum, Carmeli incolam & monachum, exinde Christianum, & ad Petrocorios, quorum popuIaris erat, missiim ; alia eum cum Frontone Nytriensi abbate confundunt ; alia utrumque distinguunt. Ut ut est, non videtur ne- gari posseprimum Petrocoriorum antistitem fuisse Frontonem, qui eos ad fidem Christi verbo traxerit
! & exemplo, quique apostolicis laboribus, & vitæ sanctimonia percelebris in pace tandem quieverit. At quo seculo floruerit, an primo, an tertio dunta- xat cum aliis plerisque Gallicanarum eccIefiarum parentibus, nostrum non est hic definire. Res est magna animorum contentione nostris temporibus agitata ; plurima hinc & inde conseripta opuseu- la. Instructa lis est, sententiam ferre cuique facillimum. Z z z z i j 144 « ECCLESIA PE1 ANNI ANIANUS. C11RISTI Anianum Frontonis sucœstbrem fuisse fert ho- dierna Petrocorii traditio, breviariorum, aliorum- que ejusinodi monumentorum auctoritate fulta. De co nihil quicquam præterea. III. CHRONOPIUS I. Iisilem argumentis fulti Chronopium Aniano sufficiunt Petragoric. de quo hæc in antiquo hu- jus ecdesiæ breviario leguntur : Chronopius etiam, Elpidei & Benedicta filius, a morte suscitatus, B. Frontonis discipulus, ac demum in episcopatu suc- cesser, cum numerosa familia ab eo baptriatus, mul— 1 torum conversionis ad fidem causa exstitit. IV. PATERNUS. Patemus mediante 4. seculo Petrocoriensis episcopus Ariana hærdi infamis fuit. Biterrensi syno- 356. do an. 3 5 6. coactæ, una cum Saturnino Arela- tensi Ananæ factionis in Galliis antesignano, in- terfuisse creditur, ln ea contra fidem catholicam nihil non tentaverunt hæretici, & veritatem Hi- Iarii Pictaviensis ore tonantem audire detrectarunt Post Arimiuense concilium suæ patriæ restituto Hiiario, plerique illorum qui subreptione potius quam errore ineo lapsi fuerant, correcti, iu sedi- bus suis conservati, Saturninus solum & Patemus in sua hæresi pertinaces, ab omnibus Galliarum præsuiibus depositi. De eo sic Sulpitius Severus sacræ histor. lib. 2. Paternus etiam æque vecors ( ac Saturninus) nec detrectans perfidiam profiteri, sacerdotio pulsus ; ceteris venia datai, N. GavIDIUS. Hic prætermittere nequeo quod notavit vir do- ctissimus Gavidium episcopum suisse, & quidem Petrocoriensem, eique successisse Paternum. Certe episcopum fuisse conceptis terminis pronuntiat Sulpitius Severus lib. 2. histor. ubi postquam os-J seruit convocatis ad concilium Ariminense episco- pis, annonas & cellaria dari jufsum ab Imperatore, addit idnostris, idest, Aquitanis, Gallis ac Britannis indecens visumsuisse, eosque repudiatisfisca- libus, propriis sumtibus vivere maluisse, tresque tantum ex Britannia, inopiaproprii, publico ufos… fanctiusputantesfiscum gravare, quam singulos. Ac tandem in eorum gratiam hæc scribit : Hoc ego Gavidium episcopum nostrum quasi obtrectantem referre solitum audivi, sed longe alitersenserim : lau- dique attribuo episeopis, tam pauperes suisse, ut nihil proprium haberent, neque ab aliis potiusquam j fiseo sumerent, ubi neminem gravabant. Ita in 1 utrisque egregium exemplum. Verum quo pacto inde inferatur Petrocoriensem antistitem fuisse Ga- vidium, fateor, non video. Nostrum quidem eju- scopum, dicit, at tribus antea lineis vocem hanc exponit, cum ait : id nostris, id est, Aquitanis, ’Callis ac Britannis indecens visum esti Non solos ergo Pctrocorienses, sed & omnes Aquitanos, imo & Gallos omnes, quodque amplius est, Britannos, hic suos vocat. Quidni ergo Gavidium dicamus Britannum, aut Gallum, aut ad sumniuin Aquitanum antistitem, quamvis Petrocoriensis non rROCORIENSIS. 1449 A fuerit. Subdit : Hoc ego Cavidium episcopum no— — strnm, quasi obtrectantem referte solitum audivi. aNM Unde non immerito inferatur Gavidiumdomicilii CHRIS 11 Severi episcopum suisse, eos hac occasione siepius fecum invicem conversatos, ac in mutuis colloquiis id a Gavidio siepe audivisse Severum. Tunc duo domicilia habebat Severus, ut ex S. Pauliuo discimus, alterum Primuliaci apud Nitiobrigas, quorum episeopus erat Phoebadius ; alterum Elu- soni in finibus Petrocoriorum, quorum antistes ipse Gavidius censeri possit. At primo præfatis verbis hic sensus attribui potest : Hoc ego audivi, seu didici Gavidium nostrum id referte solitum fids- 5 se. 2.° Esto id ipse auribus suis Gavidium referen- tem audierit, inde destruitur viri docti conjectura, nedum ssatuitur. Enimvero successit Gavidio Pa- temus, qui anno 3 62.exauctoratus est, post aliquot sane pontificatus annos : ergo Gavidius anno 350. fato’functus erat. Quo ergo pacto id sæpe ab eo se audivisse asserere potuit Severu$, qui non nisi post aimum 3 5 3. natus est, ut pote S. Pauliuo junior. 3.° Quod de Elusone dicitur, nihil est ; nec enim fotum Primuliaci aut Elusoni degit Se- venis, sed circa Tolosam, ubi eum ad annum use que 405. domicilium habuisse significat D. de Tillemont. ln ea porro urbe, & Gavidium alte- J rius urbis quam Petrocoræ præsuiem videre, & eum supra relata narrantem audire potuit. Dici tamen utcumque posset Gavidium Pater- no ob hæresim deposito & extra ecclesiam ejecto sussectum fuissean. 3 64. aut circiter, sicque probe novisse quæ gesserant episcopi nostri cum ad Ari- mincnse concilium profecti sunt, ac facile Seve- rum ab eo audire potuisse quod refert, siquidem sacram historiam scripsit circa annsi 40 o. Sic porro Petrocoriensem antistitem fuisse Gavidium suaderi posset, tum quod læpe eum audierit Severus, quæ supra retulimus referentem, hunc enim sensum, ut fatear quod res eft, optime pati poliunt Severi ver- ba ; tum quod alicujus sedis episcopalis in Aquita- nia positæ præsui esse debuerit, in ea siquidem pro- vincia domicilium habuit Severus, nullius autem alterius, ut mihi quidem videtur, cathedram te- ncre potuit, ut ex catalogis constare existimo : hæc porro magis conjiciens quam affirmans, in medium adduco, peritiorum judicium exspectans, quod libenter amplectar. Pauci 5, ° seculo occurrunt Pctrocorienses epi- scopi : nec mirum sane. Nempe in Galliis tunc temporis ac in Aquitania præcipue, turbata om- nia, a ferocissimis nationibus occupatæ provinciæ, , inccnfæ urbes, diruta templa, divexata religio, "* exagitati populi, summique pafiores. Hinc illud Hieronymi epistola ad Ageruchiam : Innumerabi- les & serocissimæ nationes universas Gallias occu- parant, quidquid inter Alpes & Pyreneum est, quod Oceano & Rheno includitur, Cuadi, Vandali, Sarnartæ, Alani, Gipedes, Heruli, Saxo-- nes, Burgundiones, Alemanni, &, o lugenda res- publica.’hostes Pannonii vastarunt. Et de Aquitania ac Gothis ibidem : Aquitaniæ, Novemque- populorum, Lugdunensis & Narbonensis provin- ciæ, præter paucas urbes, populata sunt cuncta, quas & ipsas foris gladius & intus vastat pavor. 1450 ECCLESIA PE1 —— Hinc de Aquitania & Gothis postea loquens A— X CHRISTI Sidonius epistol. lib. 7. epist. sexta ait : 1 Burdegala, Petrocorii, Ruteni, Lemovices, Gaba » litani, Elu^ani, Vasates, Convena, Auseenses, multoque jam major numerus civitatum ; summis sacerdotibus ipsorum morte truncatis, nec ullis dein- ceps episcopis in dejunctorum officiajussectisper quos utique minorum ordinum ministeria subrogabantur, latum sjuritualis ruinæ limitem traxit….Ita populos excesse pontificum orbatos, tristis intercisæ fidei desperatio premis. Nulla in desolatis cura diæcesi- bus parochiisque. Videas in ecclesus aut putres cul- minum lapfus. aut valvarum cardinibus avulsis, ba- silicarum aditus hrspidorum veprium fruticibus ob— I structos… sedjam nec per rusticas solum solitudo parochias, ipsa insuper urbanarum ecclesiarum con- venticula rarefiunt. Quid enim fidelibus solatiisu- perest, quande clericalis non mode disciplina, ve- rum etiam memoria perit. Quæ verba ex Sidonlo exscripsit Greg. Turon. lib. 2. cap. 25. Stdouii tempore, inquit, Evarix rex Gotthorum…gravem in Galliis super Christianos intulitpersecutionem. Trun- cabat paffim perveesitati suæ non consentientes, cleri- cos carceribus subigebat : sacerdetes vero alios dabat exsilio, alios gladio trucidabat. Nam & ipsos sacro- rum templorum aditus sipinis jusserat obserari, scilicet ut raritas ingrediendi oblivionem faceret fidei. Ma-’ * lege A— xime tunc Novempopulanæ geminæque Germania ♦ vid^oum ^ac tempesiate depopulittæ sunt. Duris Ruinarti, hisce temporibus neglecta litterarum studia, nulla 77* cura res consuetas scriptis monumentis inserere, fides remissa, corrupti mores, imminuta iu dero & iu plebe sanctitas, disciplina nulla. Quid ergo mirum si in tanta procella pauci fuerint episcopi, aut nulla unde dignoscantur monumenta suppe- tant. Nonnullos tamen deteximus de quibus agendum. VI. PfGASIUS. De co PauIinus in epistola cujus fragmentum refert Gregor. Turon. lib. 2. hist. cap. 13. læpius jam commemoratum : Si enim hos videas dignos Domino facerdotes, vel Exsuperium Tolosæ, &c. nunc Pegascum Petrocoriis ; utcumque se habent feculi malit, videbis profecto dignissimos totius san- ctitatis ac fidei, religionifque custodes. Ex hacpræ- suium enumeratione constat Pegasium Petroco- riensem sedem obtinuisse ineunte seculo quinto, quo scilicet tempore Tololæ sedebat Exsuperius. Quinam ei iucoesserint incertum. Nihil enim de illis in antiquis eeclesiæ monumentis usque ad Chronopium. ] VII. CHRONOPIUS II. 500. Chronopii genus, varias dotes, pietatem, pon- tificatum, ætatem eleganti celebravit epitaphio Fortunatus, quod hic ante omnia referendum ex lib. 4. Carm. 8. Si terrena facer cibi quondam atra juisseh Carmine plus lachrymas quam modo verba darem ; Sed quia tu mundus, nec sunt tibi crimina mundi, * nunc. pfa * gaudere mones, qui fine morte manes. ’ROCORIENSIS. 1451 L Antistes pistate calens, venerande Chtonopi, ANNI jufembra sepulta tegunt, ssuritus astra tenet. c hrjsi I Ordo sacerdotum cui fiuxit utroque parente, Venis ad heredem pontificalis apex. Hunc tibi jure gradum succeffio sancta paravit. Ut quasc jam merito debitus esset honor. Nobilis antiquo veniens de germine patrum, Sed magis in Christo nobilior merito. Sis vultu semper placidus, ceu mente ferenus, Pectore sincero frous fine nube suit » Cujus ab eloquio nectar per verba siuebat, Vinceret ut dulces ore rigante favos. Nudorum tu vestis eras, algentis amictus, Qui ad tua tecta jugit, tectus & ipse redit. Divitias omnes inopum sub ventre locasti ; Unde tibi semper viva talenta manent. Ejuriens epulum, sitiens te sumere potum, Cernere te meruit tristis & exjul opem » Implesti propriis viduatam civibus urbem, Videruntque suos te redimente lares. ’Quam lupus a stabulis tuleratfrendente rapina, Te pastore gregi reddita plaudis ovis. Templit exusta celer revocasti in culmine prisco. Hinc tua sed cælis stat fine litbe demus. Ipse bis octono vixisti in corpore lustro, Nunc tibi pro meritis est fine fine dies. Ex his habetur i.° genus illius nobiIissimum. Nobilis antiquo veniens de germine patrum, id est /enatorum, ex quorum ordine præsuies assiimere -y mos erat, ut patet ex Apollinari Sidonio. 2.0 Nec ex senatorio tantum, sed ex episcopali ordine or- tum ducebat. Ordo sacerdotum cui fiuxit utroque parente. Nec id iliis temporibus insoiitum ; ut de Simplicio Bituricensium antistite Sidonium Apollinarem concinnantem supra retulimus iu Bi- turicensibus archiepiscopis. Habetur 3.° sincerum fuisse Chronopium, modestum, facilem, facundia præditum, patrem pauperum, patriae restaurato- rem, templorum reparatorem, civium redemto- rem. Habetur denique post 80. annorum vitæ curricuIum ad beatitudinem evectum fuisse. Anno 506. Agathensi lynodo interfuit. An. jo6. £511. primæ Aurelianensi ; ac tandem Aurelia— 511. nensi secundæ, an. 533. subscripsit S. Frontonis 3 3. basilicam erexit, ac ejus reliquias ex veteri ædicula in ornatiorem Iocum transtulit. Pridie nonas Oct. hæc transtatio celebratur, at quo præcise anno fa- cta fuerit, prorsus incertum. Ejus temporibus floruit Avitus, nobili genere in agro Petrocoriensi APri1 natus, qui primum humanioribus litteris & phi— X/rX / « ’ Iosophiæ operam dedit, dehinc a patre misius ad Clodoveum, magni illius principis vexilla adver- sus Alaricum Visigothorum regem secutus estr Tandem monitus ab angelo, nuntium remisit se- culo, & ab aula iu patriam reversus est, itinere Zzzz iij <452 ECCLES1A PE1 miraculis iflustrato, Aureliæ præcipue. Ibi cons l ANNi tructo in densissima silva oratorio, vitam duxit r I RIRTH angelicam, ac demum annis & meritis plenus, ad ccelestem patriam evolavit. Quo anno fato fun- ctus fuerit Chronopius incertum, probabile Limen est vitam finiisse ad medium vergente sec. quinto. VIII. SabaUDRs. In vita S. Eparchii memoratum reperio Sabau- dem episc. Cum enim lnculismam venisset Epar- cXuosxpropenseissima animi benevolentia, ab Apto- nio præsule suiceptus est, rogatusque ut in sua diœcesi eremum eligeret. Verum ille noluit absque nutu sui pontificis vel abbatis in ec, optato licet, I loco recludi. Quamobrem Aptonius legatos ad 5 40. Sabaudem episcopum, & adsuum abbatem ad obtinendum quod voluerat, destinavit.’qui regreffi > etfi vix tandem, optime cuncta ei renuntiant, & benigne permissia. Difficultas huc redit, utrum Pe- trocoriensis, an Santonensis antistes fuerit Sabau- des, natus enim erat Petrocoræ Eparchius, mo- nachumvero professesinagro Santonensi. Rem in ancipiti relinquit textus jamjam relatus. Petra- goricensem fuisse affirmat Cointius Annal. ecdes. Franc. an. 542. n. 1. Unde sic de suo historiæ textum exhibet t In illo tamen loco noluit includi, nifi prius episcopus Petragoricenfis & abbas Seda— s cianus annuissent. Ac tandem infert : Hic notamus Obiter in episeoporum Petragoricensium indice post Chronopium. •. locom tribuendum Sabaudi, quem multi fcriptores in suis catalogis omiserunt. Subti- midior Mabillonius nihil audet asserere in Annal. Benedict. an. 5 8 1. n. 9. Verisimilius tamen vi- detur agi de Petrocoricnsi episcopo, tum quia in ea urbe natus erat Eparchius ; tum quia vix relinquitur locus Sabaudi medio seculo VI. intcr San- tonicos præsulcs locando. Priufquam ultra progrediar, duo sunt observan- da. Primum est Mabill. nostrum Annal. Bened. _ tom. 1. ad an. 5 81. ubi de Eparchio loquitur, hæc de eo habere : Facta quædam ab eo patrata legun- tur.,.apud Senocellam, quo orationiscausacom Manderio monadto properabat ad oecurfum sancti Aquilini episcopi Petrocoriensis. Quis inde non in- ferat Aquilinum Petrocoriensem antistitem fuisse. Quo pacto id asserere potuit vir ille doctissimus, nisi certa habuerit argumenta ! utinam ea protulis* set, nos hic plurimum impeditos expedivisset. Hinc enim viri doctissimi trahit auctoritas, inde vero cohibet altum in monumentis quæ nobis sup- petunt silentium. De Aquilini episcopatu nihil omnino reperitur in vita S. Eparchii a diversis g auctoribus modo paululum diverfu relata. In ea quam exhibet Labbeus Jesuita tom. 2. Bibl. novæ pag. 5 19. & seq. sic lego : Alio tempore ad Seno- cellam causa orationis, vel ad occorsum S. Aquilini cum Rudericoproperabat, ln ea quam edidit Lau- rent Surius, die prima Julii, idem sic refertur : Properabat aliquando ad cellam S. Aquilini ora- rionis causa, comite usus Munderico monacho, ln ea quæ exstat t. 1. Act. ord. S. Bened. pag. 2 67. hæc habentur : Alio tempore ad Senocellam causa orationis, vel ad occorsum S Aquilini cum Man- dedico monacho properabat, &c. Quid quod in aliis sROCORIENSIS. 1453 L veteribus monumentis dc S. Aquilini episcopatu —- nihil huc usque reperimus. Unde de illo nihil af— ANNI firmare audemus. CHRISTI Alterum quod a lectore observari desidero, est in vetusto Brantolmæ hagiologio ab annis 500. & forte citius exarato, reperiri : vn. cal. Julii in pago Petragorico depofirio S. Amandi ejuseapi & consesseris. Haud novi quis sit iste Amandus, nisi ille qui nobili gente inter Lemovicas natus, factus cst monachus in cœnobio Genoliacensi sub abbate Savalo, seu Canali, cum beatis Soro & Cypriano : quique cum ibidem aliquo tempore convcrfatus esset, &ad eum multi confluerent, solitariam vi- 1 tam appetens, locum ad hoc idoneum sibi elegit prope Terrasinum, ubi celias construxit & multos fratres aggregavit ; nec enim alius in pago Petra- gorico occurrit S. Amandus. Porro si ille ipse sit, cum in hagiologio præfato episcopus appelletur, hunc & Petragoricensem cathedram occupasse di- cendum, & quidem versus finem sexti leculi, & Chronopio vel cuivis alteri successisse. Nec mirum quod rerum Petragoricensium scriptoribus ignotus sit Amandus episcopus, cum accuratam Petracori- censium præsulum seriem adhuc exspectemus, de- sunt enim præsuies bene multi Puteano, Sammar- thanis, imo & nobis ipsis. Hæc tamen nequicquam ’affirmans refero, sed ut sint legentibus majoris in- quisitionis occasio. IX. ChaRTERIUS. Anno 581. orta Guntchramnum inter & Chif- debertum discordia, regni sui sines protendendi occasionem arripuit Chilpericus, ac Desiderio duce mistb cum exercitu, Aquitaniam & imprimis Petragoras suo subdidit imperio : unde periculosis- fimum Charterio negotium sacessitum anno 582. 582. quod sic refert Gregor. Turon. histor. lib. 6. cap. 22. Rex Chilpericus, pervasis civitatibus fratris fui, novos comites ordinat………… quod 9 ita impletum suisse cognovimus. His diebus ad- prehenfi sunt duo homines a Nonnicluo Lemo- vicina urbis comite, deferentes ex nomine Char- terii Petrogoricæ urbis episeopi litteras, quæ mnl- ta improperia loquebantur in regem Chilpericum, in quibus inter reliqua erat infertum, quasc quereretur sacerdos, se a paradiso ad inferos descendisse, scilicet quod a regno Guntchramni in Chilperici fuerit ditiones commutatus. Has litteras com his homi- nibus jam dictus comes sub ardua costodia Regi diro- xit. Rex veco patienter propter episcopum mittit qui eum suo conspectui præsentarent, discosserus utique fi vera essent quæ ei opponebantur, an non. Adveniente vero episcopo, Rex homines illos cum litteris repræsentat : interrogatsacerdotem se ab eo directæ suerint. Negat ille a se directas. Interrogantur vero homines a qno eas acceperint. Frontonium diaconum proferunt. Interrogatursacerdos de diacono : refpondit sibi eum esse præcipunm inimicom, nec dubitari de- here ipsius esse nequitias, qui contra eum sapius causas commovisset iniquas. Adducitur diaconus fine mora, interrogatur a Rege, confitetur fioper episeo- pum dicens : Ego hanc ejustolam jubente episcopo dictavi : proclamante veco ejufcopo, & dicente quod sapius llic ingenia quereret, qualiter eum ab episeoi454 ECCLESIA PE1 patu deficeret ; Rex misericordia motus, cessit utrifi— j ANN1 deprecans clemeltter episcopum pco diacono, CHRISTI & fapyfaans Utpmfi sacerdos oraret, &sic cum honore urbi remisses est. Scio totum hoc caput ut adjectitium ac spu- rium a doctissimo Cointio repudiari duabus præcipue ex rationibus ; tum quia deest in codicibus duobus, aItero Corbeiensi, Cosoertino altero, imo & in tertio Metensi ; tum quia quæ in eo narran- tur, videntur non satis convenire Chilperico regi, qui cum sumendarum poenarum avidus esset, aut Charterium episcopum ob crimen majestatis ; aut si is insons erat, Frontonium diaconum ob calum- niam condemnare debuit. Verum duo hæc mo— 1 menta confutavit noster Theodoricus Ruinart præ- fat. in Gregor. J*. tertio : primum quidem, quia octo MSS. codices Galliæ & Italiæ illud caput ex- hibent, ut & omnes editiones Gregorii vufgatæ, quas ad codices sanos accuratas nemo inficiari po- test, cum Cointiani codices mutili sint & imperfecti, ac nostris numero pauciores. Alterum vero, quia non ita favus erat Chilpericus ut non nisi ab impostore dici potuisset, eum aIiqua occasione a læviendo abstinuisse ; si sæviit, uxoris genium ma- gis quam suum hac in parte secutus efu Hinc A- drianus Valesius lib. ii. rerum Francicarum postquam Chilpericum arguit quod furenti uxori plus æquo indulserit f subjungit : Plane si quarido ab ea non instigabatur, Chilpericum mutatum & sui dissimilem factum crederes, adeo communis, aditu facilis. lenis quoque & injuriæpatiens. Lenitatem ejus pluribus laudavit Fortunatus, exhibet Gregor, eodem illo libro cap. 19. in fine. 5 8 5. Anno 585. Gbndovaldus qui se Clotarii filium jactitabat, regnumque affectabat, Engolismam ac- cessit, inquit Gregor. Turon. hist. lib. 7. cap. 26. Susceptisque saeramentis, Petrogoricum adgreditur, graviterapiseopum (Charterium) injuriatum reliquit, pro eo quod susceptus ab eodem non faisset. Hoc eodem anno Matisconensi secundæ synodo inter-J fuit Charterius. X. SaffariUS. Sastarii mentio fit iu negotio monialium sanctæ Crucis Pictaviensis, quod prolixe enarrat Gregor. Turon. hist. lib. 9. capp. 39. 40. 41. 42. & 43. & lib. 10. cap. 15. 16. 17. 50. Earum perversa agendi ratione ad episcopos delata, Gun- degesilus Burdegalenfis ( provinciæ metropolita) adjunctis ficum Nicasio Ecolismensi, & Sasserio Pe- tragorico, ac ipsoMeroveo Pictaviensi, episcopis…… ad basilicam S. Hilarii advenit, arguens has puellas, & in monasterio reducere cupiens ; sed frustra, 1 unde communionem rebellibus interdixit, & de illata poena suo fratrumque præsentium nomine conscripsit ad illos sacerdotes qui tunc cum rege Guntchramno fuerant adgregati, a quibus reserip- ta, id omne quod gesserant approbantia sulcepit. Rcfcriptorum porro inscriptio hæc erat : Dominis semper suis. atque apostolicafide dignissimis, Gun- degesilo, Nicasio & Sasserio, Ætherius, &c. An. 590 » 59°— adfuit iterum synodo eandem ob rem co- actæ. De eo nihil amplius reperio. ’ROCORIENSIS ? 1455 XI. AUSTERIUS. IANNI Ex vita S. Desiderii quæ exstat iu GaH. Chrilt C^K^T* edita an. 1656. tom. 2. pag. 464. col. 2. n. 1 5. eruitur hic episcopus Petrocor. de quo aitum siseh- tium iu omnibus aliis catalogis. Sedebat circa an. 629. Vide quæ retulimus iu Salussio Aginnensi episcopo col. 899. In episcoporum catalogis, aH- isque antiquitatis monumentis nullus Petrocoricen- sium antistes comparet ab anno circiter 600. ad 760. Nullos exhibet Puteanus, nullos detexere Sammarthani, nos iliis nihilo feIiciores, quantamlibet diligentiam adhibuerimus, ne unum quidem 1 invenire potuimus : causa est, quod iu regionis divisionibus & bellis, direpta antiqua monumenta, urbes ferro & igne consumtæ, loca omnia aut diruta aut spoliata ; quippe circa medium vii. sec. qui Aquitaniæ, sub ducum, aut comitum, aut alio titillo preærant, iu Ciotarium tertium nomi- ne rebellarunt, sibique quas regebant regiones vin- dicarunt. Ineunte vm. seculo acerbius cum Aquitanis, imo & cum tota Gallia actum est ex majo- rum palatii ambitione *, ita ut de illis circiter temporibus loquens Hincmarus epist. 6. lib. 19. afferat : in Germanicis & Belgicis & Gallicanis pro-- vinciis, religio Christianitatis pene fait abolita ; ita ’ut episcopis in paucis locis residuis, apiseopia laicis donata, & per eos rebus divisa extiterint. Quid non passa est sub Saracenis Aquitania ! Hi devictis ducibus Christianis Burdigala potiuntur, Petroco- ricnsi agro occupato, Pictavumusque pervadunt, cunctis locis vastatis & ecdesiis igne crematis. XII. BeRtraNDUS. Ad calcem epitomes nonnullorum Pctrocorien- siuin episeopomm, quæ a Froterio incipit, & explicit ad Petrum Minetum, illius exscriptor sic loquitur : Hæc epitome a me descripta fait anno 1 f7o. ex libro quodam, qui a capellanis S, An- ’tonii adservabatur, cujus capiam mihi præbuit Se- guinus capellanus illius facelli. Prædictorum imagines dapictæ erant prope altare divæ Catharinæ, & præter eos, quatuor antiquiorum, quorum primus erat Bertrandus, fecundus Raimundus, tertii & quarti nomina legi non poterant, quintus erat Frotarius dapictus in prima columella structili, quæ proxima est altari S. Catharinæ ad latus tem- pii. Quartus ergo ad minimum ante Frotarium episeopus fuit Bertrandus. Quo porro præcise tempore vixerit, ex episcoporum indiculo nobis ab ecdesia Petrocoriensi suppeditato discimus ; in illo enim ad latus ipsnis nominis opponitur annus i 7 67. quem sequuntur Sammarthani fratres, & hos 767. laudat Cointius, qui Bertrandum etiam an. 778. sedisse conjicit. His auctoritatibus abrepti, Bertrandum inter episcopos, non tamen sine formidine, admittimus. XIII. RaimUndUS I. Et Raimundi nomen ac effigies in præfatis pic- turiS, post Bertrandum visebatul-, cujus nomen, at illud nudum, in diptychis etiam reperitur, quem ad annum 805. & 811. sedem tenuisse notat 805. Comtius. 1456 ECCLESIA PE1 ANNI XIV. AINARDUS. CHRISTI Ainardi, qui & Amardus nuncupatur, meminit chronicon Mallcaccnse dictum, his verbis : Anno B44. 8esiq. claruerunt Sergius papa… Amalricus Turo- • Corrup— nus * t Dodo Andegavinus, Godo Pictavinus, Ber- »ardUS Lemovicus, Amardus Petragoricus, Auber- Malleac. tus Engolifmensis, &C. «** Observandum hic a Sammarthanis interseri Wlgrinum ac quasi antistitem Petrocoriensem, ab omnibus prætermissiim, proponi, idque auctoritate chronici Malleacensis. At Wlgrinus fuit comes Petragoricæ non episcopus, ex chronico Mallea— j censi, cujus hæc sunt verba apud Philippum Lab- be Novæ biblioth.tom. 2.pag. 199. Emenofra- ter (Turpionis) Engolifmæ comes exstitit, & ipse post biennium cum Landrico comite Santonensi con- frigens, interemto Landrico in castro Ranconia, re- ducitur saucius, & octavo die moritur… Carolus hoc audito, Wlgrinum propinquum suum, fratrem Aklltini abbatis ex monastrrio S. Dionysii, direxit & præsecit eum Engolifmæ, & Petragoricæ, & Olibarn (latuit in episcopatu Engolifmæ. Idem re- fert historia pontificum & comitum Engoiisinen- siuin, ibidem pag. 2 5 1. c. x. & xi. Emenofra- ter Turpionis Engolifmæ comes efficitur. Post bien—’ nium cum Landrico Xantonensi comite configens propter castrum Rotavillæ… Landrico interemto, caf tro Ranconiasaucius reducitur, & octavo die mori- tus… Audita morte Ernmonis, Carolus Calvus Wl- grinurn propinquum suum, fratrem abbatis ex mo- nastorio S. Dionysii direxit Engolismam, &præ- fecit Engolifmæ & Petragoricæ, & asseusu Caroli regis Hooliba in pontificem Engolisimæ consecratus. Ex quibus patet Engolifmæ & Petrocoriæ præ- fcctum fuisse Wlgrinum, non ut pontificem, sed ut comitem. Unde cap. 3. Wlgrinus Engolisinensis comes nuncupatur. Et certe tam Engoli/iuæ quam ] Petrogoricæ praefectus dicitur : at Engoiisinæ præfcctus censeri nequit ut episcopus, siquidem co ipso tempore, quo Engolisinæpræficitur, Hoo- liba in pontificem Engolifmæ consecratus. Ergo nec Petragoricæ ut præsul præfcctus dici potest. Ad- de quod in depictis pontificum Petracoriensium imaginibus, quatuor tantum erant ante Frote- rium, & si Vlgrinus inseritur, quintum fore ne- ccsseelt XV. SebaLDUS. Scbaldus recensetur in veteribus documentis cir- 900. caannuin9oo. OpuscuIum elucubravit de vitaS. ] Frontonis, ut habet MS. ipsius codex : Anno gratia nongentesimo quarto indictinue septima, princi- potus Guillelmi comitis urbis Petragoricæ, & Agen- ni decimo quarto. Verum iu eo opusculo, ut illorum temporum mos erat, plura commentitia, & absona reperiuntur. XVI. FROTERIUS. De Froterio, qui & Frotarius, (imo & a non- nullis Fraternus dicitur) sic legitur in epitome ges- torum quorumdam ecdefiae Petragoriconsu præ- sulum ex duobus apographis calamo exaratis apud Labbc biblioth. novæ MSS. tom. 2. pag. 737. ’ROCORIENSIS. 1457 L Anno Incarnat. • Froterius apifcopus ab — Hugone Capetio Francorum rege PetYagotas misses est, & rexit ecclesiam annos menses 6. dies j— a R obiit autem anno Domini ppt— 6— islitt Decemb— 976. & sepultus est in basilica S. Frontonis. Hic episco- pus magnum monasterium S— frontonis ædificare capit, atque castrum Agoniacum, Craoniacum, Al’ barn-Rocham, Rupem-S. Christophori, Rupem-de Basiliaco, ut essent munimen & resugium contra Norrnannos, tunc temporis paganis erroribus aberrantes. Tempore huius, corpus S. Frontasiimartyris per visionem revelatum est cuidam vico religiofo ejusi- j dem ecclesiæ canonico. Ad ultimum istr episcopus a præposito suo jugulatus est in loco qui dicitur Mor- cinq, qui est in parochia de Coursiaco. An. 988. aut certe 989. Fcotarius Petrocoro— 988. rum apifcopus, subscripsit canonibus concilii Car- rofensis coacti per Gumbaldum archiepiseopum secundæ Aquitaniæ, ut videre est apud Labb. loco cit. pag. 764. Palnatense cœnobium reparavit, Cu.co !. bonisque auxit, adeo ut alter ejus fundator haberi possit. In chronico Ademari ibidem pag. 190. Aldegerio Lemovicensium episcopo successet pontifex Alduinus frater ejus per manum Willelmi ducis, * consecratusque est Egolismæab archiepiscopo Burde- ’galensi Gumbaldo, & a Fronteno Petragoricensr » &c. qui idem procul dubio est cum Froterio nos- tro ; id enim factum est anno circiter 991. 99 1. Froterius Petragoric. episcopus adest electioni GauSberti in episcopum Cadurcensem anno 990. iudict. m. &c.Spicil. tom. 8. pag. 155. XVII. Martinus. Martinus iste, inquit præfataepitome, Bosonis vetuli Petragoricensis & Marchiæ comitis filius exstitit, natus ex sorore Bernardi comitis Petra- goriccnsis, Eyna nomine, quæ ædificavit sacel- ■y lum S. Andreæ. Frotario successit, & rexit eccle- siam annos novem. Obiit anno millesimo, obitus QQQ vero ejus non est in calendario denotatus, sepul- tus est in ecclesia S. Frontonis, de qua dum vive- ret, optime meritus fuerat. Gerardus hic insercn- dus esse videtur ex charta Guillelmi V. Aquitaniæ ducis, Arvem. Vallav. Lemoy. & Pictav. comitis anno M. exarata, dc qua egimus in Aniciensi- buS episcopis, in Abbone ; ibi enim recensetur Ge- rardus Petracoricensis episcopus : sed hujus chartæ falsitatcm ibidem demonstravlmus. XVIII. Rodulphus. couhe’. 7 Rodulphus, seu Radulphus de Cohaiia, vel de Cohiaco, Martino successit, ac Petrocoriensem ec- clcsiam rexit annos 12. menses 6. Ecdesiam sancti Asterii, in qua quondam moniales habitaverant, sed quæ a Normannis diruta, deferta remanserat, inssauravit, regularia loca ædificavit, ac in iis Ioco monialium canonicos Regulares confutuit ; ecclc- siæ dedicationi TololanuSepiseopuS interfuit. Quo tempore canonici S.SaturniniToIosie, & S. Fron- • Id fi ad litteram sumatur. salsurp cst ; iniit enim regnum Hugo Capctus non anno 076. sed 987. dumtaxat. Verum vicictur auclorea verba ai Hugone Francorum rege poiuifle alludens ad tempus quo scribebat, non ad illud quo Froterius mistus est. Porro ab Hugone mistum Froterium inde fit probabile, quod sub postrcmis secundæ stirpi » regibus suprcmam haberet potestatem. tonis 1458 ECCLESIA PE’ tonis Petrocoriensis fraternitatem ineunt Memo— j ANNI ratur jn chartulario Uzerchiensi anno 1000. & 1000 1001 • so rfu00’Lemovicensi S. Martialis præ- 1OOJ’sens fuit cessioni Ademari abbatis Terassi factæ cœnobio S. Martialis. Terræ sanctæ iter, ut vi- detur, cum duce Aquitanorum GuilleImo suscepit. 1103. Obiit an. 1 o 13. nonis Jan. inquit historiæ Petro- coric. præsulumepitome, (cui inchronologia vix fides adhibenda est ;) veram ubi & quo pacto, dis Mz jfXs sentiunt auctores. Eo anno toto, inquit chron. i ?
- . Ademari monachi S. Eparchii, Radulphus Petra- goricæ episcopus Hierosolymis rediens, retulit quæ viderat ibi infanda, & obiit Petragoricæ. E contra chronicon Gaufredi prioris Vosiensis cap. 3 2. ait
- 1 Dux Aquitanorum Guillelmus cum multis aliis Hie~ rofiolymam perrexit ; verurntamen nomini Chrestiano nihil contulit ; erat nempe vehemens amator femina- Tum, idcirco in operibus suis inconstuns exstitit. Tunc trucidatus est exercitus ejus a Saracenisiuna cum Ra- dulpho venerabili pontifice Petragoricenfi. Ut ut est, Sepultus est primum in monastrrio vetulo, ubi altare consecratum est in honorem S. Thomæ martyris, inquit epitome. Vitabu. XIX. ARNALDUS. Arnaldus Vitabrensis Rodulpho successit, ut do- cent sirpe nominata epitome, & chronicon Ade-’ mari ; & quidem ut ex hoc postremo colligitur aq. M. x. in quo additur eum apud S. Benedictum de Nantolio consecratum fuisse diebusQuadragesimæ, a Siguino Burdigalæ archiepiscopo, & a Grimoar- do & lstone episcopis. Sed emendandum chronicon putamus, cum hic episcopus interfuerit con- secrationi Geraldi Lemov. episcopi an. 1009. ut videre est in hoc episcopo coI. 513. In eodem chronico subjicitur tunc temporis infinitam Nor- man norum multitudinem portum Aquitanicum appulisse : ducem Willelmum precum & hominum auxilium ab episcopis postulasse, hostes magna cum armatorum manu convenisse, navesJ conscendere ac fugere coegisse. Notat epitome huic bello Arnaldum interfuisse, sed cum non haberet pecuniam, unde suos remuneraret milites, pro eorum labore accepisse quandam pecuniae sum- mam a Lemovicensi episcopo super archlpresby- teratu Exidoliensi, quod usque hodie propter Pe- trogoriensis ecclesiæ negligentiam oblivioni traditum est & omissinn. Nominatur iu tabulario ec- 1021. ctcsiæ Engolismensis an. 1021. An. 1024. pri- 1024. die nonas Martiasind. v 11. subseripsit litteris fun- dationis cellæ B. M. de Liziniaco, Nobiliacensi cœ- nobio subjectæ, auctore Hugone de Liziniaco viro j nobilissimo. An. 1025. testis fuit in charta qua J Guido vicecomes tradit Turturiacum monasterium Deo & S. Petro cœnobii Uzercensis, & abbati Ri- chardo. Morienti Willelmo Engolisinensi comiti adfuit, ac eum cum Rohone piæsatæ urbis antistite sepelivit, ex Ademaroanno 1028. Eodem anno adfuit dedicationi ecclesiæ Lemovicensis, ut testa- tur Gaufredus prior Vosiensis in chronico cap. X. r 028. Aww t oz8. consecrata est bafilica regalis Salvatoris Lemovicæ xv. cal. Decemb. ab episcopis XI. quortim nomina hæc continet pagina, Cothofredus archiepiscopus Burdegalenfis… Arnaldus Petra- Tomus II. rROCORIENSIS. 1459 \goricenfis, &c. Anno 1029. Gothofredum me— —— tropolitanum suum comitatus est in dedicatione eeclesiæ de Botovilla pagi Santonensis, de qua vi— j oaOB de in Gothofredo Burdigalensi archiepiscopo, & y in biblioth. Sebus Centur. i. pag. 133. Lemovicensi lynodo anno 1031. celebratæ interfuit, iu j o 3 1. qua vocatur Arnardus Petracoricensis, & de quo- dam canonico suo tantum clerico, qui uxorem du* xerat, inquirendo proposuit, dicens ut indicarent 3uid de eo judicarent. Interfuit & Pictaviensi lyno- o anno 1032. teste chronico S. Maxentii. Re— 103 ft. fert epitome eum Petracoricensem ecdesiam rexisse annos 2 2. & obiisseanno Dom. 1036.* 2. idus * & Julii, sepuitumque fuisse in ecclesia S. Frontonis. 1 °3 6 » Verum adhuc anno 1041. superstes fuisse videtur ex charta 1. fundationis cœnobii S. Leodegarii de Cogniaco, in tabulario loci hujus a Dom. Estiennot lecto, cujus fundator fuit una cum ne- potibus suis & Arnaldo. Verum chronologi- cas notas hac in charta vitiosas esse monet vir ille eruditus, & pro 1041. legendum 1031. In ve- teri chronico episcoporum Petragor. legitur : Ar- naldus de Vitabre obiit anno t o jjr. & sepultus suit in monasterio S. Frontonis. XX. GehaLDUS. coURDoit Geraldus seuGiraldus de Gordonioeptisc millefi- mum trigefimum supra septimum annum in eumdem episcopatum succeffic, ecclefiamque annos 22, menses 4. dies 2, t. rexit, & moderatus est, inquit prærata epitome. Gravis inter eum & Xldebertum Petragoricensium comitem orta dissentio. Helias AI- deberti prædccestor, monetam de suo nomine He- lianensem dictam cudi jusserat, idque contra anti- qua abbatis S. Frontonis jura. Post ejus obitum per ministros suos illius usum interdixitepiscopus, unde in tantum ira efferbuit Aldebertus, ut tandem utrinque episcopus & comes belIaturi armatos vi- . ros conseripserint ; Geraldus castra episcopalia mi- J iitaribus munivit. Quis fuerit belli eventus incer- tum : Audebersi morte, qui paucis annis comitatum tenuit, finitum videtur. At plurimum vexa* vit episcopum, qui ut hostis impetus sustineret ; præcipua eeclesiæ suæ castra abalienavit, ut læpe citata testatur epitome ; videlicet castrum agonia* cum, & Albam-Rochampro quadam guerra, quam adversus Audebertum Cadenerarium comitem ha* buit : deposuerat enim monetam Helianensem, quam Helias comes pater ejufdem Audeberti jusserat sa- bricari. Memoratur in libro de Miraculis sanctæ Fidis cap. 19. Novæ bibl. Labb. t 2. pag. 549 «
- ubi de Raimundo a carccre & vinculis soluto auc* " tor agens, refert visum quod in somniis habuerat, additque
- Hujus vifionis gratia ille permotus, som*- nii tædia rupit, ac Geraldo Petragoricenfis ecclestu sub primis tirocinii aufpiciis episcopo, qui Tolosanæ urbis mænia forte aggrediebatur, fimulque ejufdem. Caturcinæ urbis præsuli Bernardo, quæ fibi /omnis tus imperatasuerant, territus intimavit. An. 1047. 104/’ 1 2. cal. Aprilis nova S. Frontonis ecclesia dedi* catur ab Aimone de Borbonio Bituricensi archi- episcopo Burdigalensem provinciam visitante pne » * HalIucinatur epitomes scriptor, nam ab inno 1009. ad 1 o 3 S. sunt a $. anni qui tribui debuiilent AmaIdi episCopatuL Aaaaa 1460 ECCLESIA PE’ ' scme Geraldo dc Gordono Petrag. præsule. Ge— j CHJUSTI ^1OC e°dcm anno adfuit dedicationi ec- clesiæ S. Mariæ Santonensis. Anno item sequenti dedicationi cænobii Uzcrchicnsis, ut patet ex charta Dalbergæ tunc ficta, in qua testis nominatur Geraldus, cum Jordano Lemovicensi & Guillel- 1052. mo Engolisinenfi. Sedit in lynodo anni 1 o 5 2. in qua Ictcrius Lernovicensis episcopus electus cst, cujus electionis acta habentur t. 9. concil. Labb. 1059. pag. 1068. Obiit anno 1059. 12. cal. April. & iu ecdesia S. Frontonis sepultus elt Mont— XXI. GUILLELMUS I. SEBON. Guillelmus de Monte-Berulpho, ex nobili hu— 1 jusce nominis apud Engolisinenses stirpe natus, paulo post Geraldi obitum fit episcopus Petroco- riensis. De co hæc habet epitome : Rexit ecclesiam annos 2o. menfes t 1. dies j. homo fuitsanctissirnus, & quidquid maledicebat, a Domino erat maledictum, inter quæ quædam molendina, quæ fuerant in Nisona siumine, in territorio Villaboenfi, quadam die maledixit, & desolata sunt. Nominatur x°6j. in tabularig ecdesiæ Engolisinensis anno 1063. Ibidem quoque, sed fine chronicis notis dicitur : Guillelmus Petragoric. episeopus, & Alduinus & Hugofratres ejus, dederunt B. Petro Engolisinenfi totam terram & filvam Fontes-claras, Memoratur 1 ojr I. anno 1071. in Uzerchiensi chartulario. De eo loquitur chronicon S. Maxentii, cum ait ad an- 1075. num 1075. Fuerat aliud concilium apud S. Maxentium 7. cal. Julii, in quo erat major Gosceli- nus archiepiscopus Burdigalensis Willermus Petragoricus, & alii mutti. Eodem anno in lynodo provinciæ, cui præerat idem Goseelinus, funda- tionem S. Stephani de Vallibus confirmat Guil- Ielmus noster. Ejus tempore Guinamandus Casie- Dei monachus, sepulcrum S. Frontonis mire exor- navit, opere musivo, anno 1077. impensis Stephani Iterii ejusilem ecclesiæ canonici. Memoratur anno 1079. in charta donationis factæ Moissiac. 1080. coenobio. An. 1080. convenit ad lynodum Bur-1 digalensem, in qua ratam habuitsalvitatem Silvæ- majori concessam. Vide Mabill. de re Diplom. lib. 6. n. 1 5 9 * Anno eodem cum BrantolmIense mo- nasterium traditas a B. Benedicto leges vix jam te- neret, ac omnia in illo monachorum incuria & ab- usione dissiparentur, suasit Heliæ comiti, ut illud Siguino abhati Calæ-Dei & ejus successeribus ordinandum traderet, quod anno sequenti exlecu- tioni demandatum est, ut legere est in Calæ-Dei chronico. W.«* de Monte-Berulpho monasterio Sariatensi dedit ecclesiam de Podio-Gerolmi, ex charta ejusilem coenobii, at sine nota temporis. An. ] 1681. donationem ecdesiæ S. Petri de Sorziaco S. Florentii Salmuriensis monasterio factam con- firmat ad preces donatoris Alquerii militis. Refert D. Estiennot monasterium S. Medardi ab eo sub- jectum & commendatum regimini Petri abbatis Uzercensis, ipsiusque succestorum. Obiit piissimus præsui an. 1081.8. idus Febr. & cuin majoribus suis in eeclesia S. Mauricii apud Montem-Berul- phum sepultus est. sROCORIENSIS. 1461 —- XXII. RAINALDUS. ANNI Rainaldus, qui & Reynaldus& Reginaldus deTy— CHTI berio seuTiborio, natus ex nobili hujusce nominis Tivira. familia, quæ hodie de Valle-cucurri de Vaucocour nuncupatur, anno 1081. Petracoriensis episcopus effectusest. An. 1086. ecclesiam S. Johannisde 1086. Cola aedificavit, conventualem prioratum fundavit, ac canonicis Regularibus tradidit. Rainaldus Pctra- goric. episcopus testamentum Geraldi Cadurc. epi- lcopi sua auctoritate confirmavit anno M. xc. ind. 1090. 13.Spicil. tom. 8. pag. 163. Anno 1093. inter— io93. fuit concilio Burdigalensi sub Amato archiepiscopo 5 & sedis apostolicæ legato. Anno 1095. interfuit 1 °9 5 • & Claromontano in quo adversus inndeles terram sanctam occupantes, expeditionem vehementi ora- tione persuasit summus pontifex Urbanus II. Inde Lemovicas venit eodem anno Papa, eumque cum aliis præsuiibus Rainaldus noster comitatus est, ac interfuit dedicationi ecclesiarum, cathedralis in ho- norem S. Stephani protomartyris, & Regalis in monasterio S. Martialis, in honorem Salvatoris mundi, ut refert chronicon Gaufredi prioris Vo— Caf> £ siensis. Urbani porro monitione & exhortatione in— tr * 7 — numerabilis virorum omnis ordinis, ætatis & con- ditionis multitudo, se se cruce signavit, & in Ter- — ram sanctam profecta est an. 1096. Horum im- perator Godofredus, præclpui duces Eustachius & Balduinus Godofredi fratres, Robertus Flan- drensis comes, quos comitati sunt plures epilcopi, inter quos Rainaldus noster. Primo impetu fugati infideles, captæ urbes plurimæ, imo & Antiochia ; sed novo auxilio roborari hostes, hanc recens a Christianis occupatam obsident, ac ex improviso facta impressione expugnant, ferro stammaque omnia delent, & Rainaldum sacra facientem trun- cato super altari capite occidunt 8. idus Septembr. an. 1 o 9 9. ex siepe laudata epitome, aliisque manu 1099. exaratis monimentis ; at de eo filet Willelmus Tyrius archiepiscopus in historia. Et certe reperio ) in chartulario Angeriacensi eum cum suæ diœc. abbatibus concilio Burdigalensi adfuisse 3. non. Oct. 109 8. & ex chartis Uzerchiæ, cænobii illius ecclesiam ab co consecratam an. 1099. Quieseit in ecclesia S. Georgii. In chartulario Angeriac. hanc ejus chartam rcperimus : Notum fit omnibus ho- minibus quod ecclesiam S. Naiarii de Junnaco con- cesti Deo & S. Johanni Rainaldus Petragor. episc copus, in manu Arnaldi monachi cognomento de Tuda apud villam Boen ad benedictionem S. Stephani de Peirato per unam corrigiam, videntibus Larnberto archidiacono, & Willelmo archipresbytero 7 cognomento Vigerio, & Geraldo presbytero de Borno, &c. Reperimus insuper quod iisdem Angeriacen- sibus donationem ecclesiæ deBelunto confirmavit. XXIII. Ra 1 M U N D U S II. Omnes qui de PetrocoricnfibuS episeopis scrip- serunt, Guillelmum de Alba-Rocha ut immedia- tum Rainaldi de Tybcrio succestorcm exhibent ; ita Puteanus Minorita, Sammarthani, aliique ; ve- rum alium interserendum, eumque nomine Rai- mundum vix dubito. Certe Rainaldum inter & Guillelmum dc Alba-Rocha admittendum esse 1462 ECCLES1A PE * ■ ■ præfulem aliquem evincit charta S. Mariæ Santo- AN N1 nensis, in qua Guillelmus episcopus Petracoriensis CHRISTI njQpjaijbus g, Mariæ restituit eeclesiam S. Silvani an. 1131. quam, inquit, ipsis dederat Willelrnus, qui quartus ante me urbis Petragor. episcopatum gerebat. At profecto, nisi Raimundus admittatur, Guillel. de Monte-Berulpho, tertius dumtaxat, non quartus esset episc. ante Guillelmum qui sedebat an. 1131. scilicet Guillelmus de Nanclars. Quidquod Guillelmi de Alba-Rocha initium videtur anno 1104. reponendum ex charta Heliæ Burdeliensis & Itherii de Turre, pro parthenone de Ligurio data xv. cal. Afaii Luna I. epacta Iv. anno ab Inc. M. C. xv. in manu Guillelmi episcopi, episcopatus sui anno XI. proinde Guillelmus sedere cœpit an. 11 o 4. aut 11 o 5. ut suadet charta Uzerchiensis, qua hoc anno idem Guillelmus confirmavit huic cœnobio & Gausberto ipsius abbati ecdesiam S. Medaidi. Hæc porro sunt verba chartularii : * Gaus Petragoricensis episcopus dedit Deo & teu.’S. Petro & Audeberto ♦ abbati ac monachis Istrprcæ ecclesiam S. Afedardi de Abbatia. Idem vero Guillelmus coostrmavit præfatam ecclesiam Gauberto abbati Uyrcæ anno Domini m. C. Iv. In alia ejusilem tabularii charta : Guillelmus Petra- goricensis apifcopus dedit Deo & S. Petro Utfrcæ monasterium S. Medardi de Labadia….. Actum anno Domini t I oq. indict. is— Eum vero, qui Raiualduin inter & Guillelmum de Alba-Rocha inserendusest, esse Raimundum, suadet, quod in chartis Liguriensis abbatiæ exstet quædam donatio ab eodem Helia de Burdhelia facta in manu Rai- mundi apiseopi, infra scripto a Preysseic, audiente Guillehno archidiacono, qui postea apifcopus fiuis. Hæc eruimus ex nostro D. Claudio Estiennot in probationibus historiæ abbatiæ de Ligurio, in An- tiquitatibus Benedict. Petrocor. lbidem legimus anno 1101. Ademarum de S. Riberio abbatem j cœnobii Terracini, Terrassen, se & ordinationem fui monasterii Ademaro abbati S. Martialis dedisse &ejus successeribus, consentientibus R. episcopo Petracor. & R. vicecomite Turennæ. Hic autem R. episcopus haud dubie noster Raimundus est, cum Rainaldus biennio circiter antea obiisseL d’Aube « ROCHE. XXIV. GUILLELMUS II. Vulgo asseritur sedem Pctragoricensem obtinuisse ab an. 1099. aut saltem 1100. Guillelmum de Alba-Rocha, seu de Alba-Rupe, sed ex dictis 1104. sequitur, non nisi anno 1104. hanc dignita- tem eum assecutum fuisse. Vir daris Stephanus 1 Baluzius iu appendicehist. Tutel. col. 877. edidit duas chartas, quarum una sic definit : Ego Guillelmus de Alba-rocha Petragor. ecclefi. episcopus subseripsi. Facta est autem hæc donatio an. ab Incarn. Dom. M. c. iv. indict. xii. Altera de eadem do- natione in fine iegitur data anno m. c. v. tempore 1107. Guillelmi epise. Petragor. An. 1107. Halarando abbati Silvæ-majoris dat eeclesiam de Croisa in Wiiladensi archipresbytcratu sitam, ex illius mo- nasterii tabulario. Dat eodem anno præsato cœnobio & Gaufrido abbati ecdesiam S. Martini de 1 xo8. Pison sitam juxta fluvium Hela. An. 1108. de consensu Heliæ decani, eeclesiam de Efcaunarco Tomus //. TROCORIENSIS. 1463 A eidem cœnoblo concedit An. 1109 » dat eidem — ■— eeclesiam S. Stephani de Cadelhat, & ecdesiam ANNI. Pastoris, quæ sitæ sunt in archipresbyieratu Baja— l Q nensi. Ex charta Uzerciensi : Guillelmus Petrago- riensit episcopus dedit Dco & S. Petro Ciercæ, ac Petro abbati & monachis pro remedio animæ suæ & parentum suorurn, monasterium Exidolii…… Actum anno Dom. t t /o. indict. III. In Anna— r 11 o. libus Petrocor. an. 1115. ^°^rtUS de Arbrncellis 1 1 1 j. fiermonem habuit coram Guillelmo apiseopo Petroc…. eique tam apifcopus, quam canonici S. Frontonis dederunt terram suam quam habebant in loco Ca- p duino, ut ibi monasterium fratrum & focorum adi- ficaret. At ille ea omnia quæ tum ab episcopo, tum a canonicis, tum a viris nobilibus acceperat tribuit Geraldo de Salis venerabili magistco, fiocio meo, inter necefficrios amicissimo, inquit, ejusque filiis, imo confervis tam extemporaneis quam suc- cesseris ; ejusque donum confirmarunt I.° Petro- nilla Fontis-Ebraldi abbatissa, totusque ejus con- ventus, 2.0 proceres a quibus ea Robertus accepe* rat ; denique an. 111 o. Guillelmus noster dato r 116. hanc in rem diplomate. Observandum porro quod yujt in utraque charta se S. Frontonis abbatem nomi—, a" Iriat. net. An. 1115. transigit cum Stephano de Mer—, C corio, cui cedit eeclesiam de Chalard prima die J Junii indict. x. An. 1117. dat Silvæ-majori ecdesiamS. Mariæ 1117. de Lopiaco sitam in castellania de Gorson, & ec— c. n. coi. clesiam S. Johanniscse Lunes. Hoc eodem anno S. Aviti ecclesiam consecrat, ut fert inseriptio in muro exarata, his verbis : Anno m. CxvII. Guillelmus episcopus Petrocoricensis de Alba-rupe in hono- rem B. Johannis Baptistæ & S. Johan. Evangi sexto calendas Januarii hos altare consecravit. Hoc ipso anno Hugoni abbati, & monasterio S. Eparchii donat ecclesiam S. Martini de Salas, ) quæ est in honore castelIi Albæ-terræ in vicaria Pi- liacensi juxta parochiam S. Eparchii de PaiueI, favore & consilio Eliæ de Petragorica archidiaconi. Facta est autem hæc donatio an. ab Incarn. Dom. M. C. XVII. indict. XI. regnante Ludovico rege Francornm, Willelmo duce Aquitanornm, Rudello comite Petragoricornm, beatissimo papa Paschali præsidente in urbe Roma, ex chartulario S. Eparchii. An. 1121. Pontio abbati & monachis Clu— 00, 1 niacensibus tribuit ecclesiam S. Theodori de Ro- caboucort. Dat eodem anno Silvæ-majoris cœnobio eeclesiam S. Hilarii de Menzac. Eidem 1122. dat ecdesiam S. Oricii de Gorzon, quæ u erat de jure Eeclesiæ Romanæ, ex mandato Bo- sonis cardinalis, & Geraldi Engolisinensis Eccle- siæ Romanæ legati. In chart. Uzerciensi sic eodem anno legitur : Guillelmus apifcopus Petragor. dedit Deo & S. Petco Istrprcæ pro remedio animæsuæ, & parentum fuornm monasterium S, Medardi Abbatia, ecclesiam S. Petri de Punchac, & ecclesiam S. Martini de Afontæieux, quæ tres ecclesiæ sitæ sunt in pago Petragorico… Actum anno Dom. M. C, xxII. Coemeterium pauperum ultra urbis pontem positum benedixit. Illius tempore burgus S.Fcontonis & monasterium comsuis ornamentis re- pentino incendio peccatis idpcomerentibus, coostagra- vit, atquesigna in closario ignesolutasunt. Erat tunc Aaaaa ij i+6+ ECCLESIA PE1 ■ — temporis monasterium ligneis tabulis coopertum, ut A ANNI antiquus Petragor. codex manuscriptus. Lego CHRISTI jjjfijpgj. quod WilleimuS de Auba-rocha episcopus Petragoric. dedit S. Mariæ Santonis capellam de Gardona ; sed nullum habet hæc charta tempus inscriptum. Obiisse an. 1123. asserit fragmen- tum epitomes episcoporum a nobis siepe citatum. Quinque aut 6. annos insuper illi asserit pater Puteanus hoc fundamento, quod in MS. abbatiæ Cancellatæ, seu Fontis-Cancellati dicatur : Bonæ memoriæ Geraldus de Monte-Lauduno venerabilis & primus abbas de Cancellata, & frater Gerar— B dus Bernardisacerdos, qui posteafrit fecundus ab- C. x. col. gas f &c monasterium de Cancellata.. ædifi- care coeperunt, atque in sestivitate sanctorum apostolorum Petri & Pauli….primos lapides in fundamento hujus ædificii…posuernnt, anno ab Inc. Dom. M^C. XXIX. indict. VII. & domino Guillelmo de Alba-rupe venerabili episcopo Petracorien- sem episcopatumprocurante. Si ita est, non annos 24. sed ad minimum 26. pedum illud tenuerit necesse efu DENAN— XXV. GUILLELMUS III. CLARS. ( Guillelmus de Nandars, seu ut alibi legitur de Naudard, pontificatum iniit circa 1130. Valde laudabilis episcopus, inquit chartul. Cancellatæ. 1131. Anno 1131. fuem inter B. Mariæ Santonensis moniales & S. MartialiS Lernovicensis coenobitas, occasione monasterii S. Silvani ortam, dato diplo- mate finivit. Quod ut intelIigat lector, observan- dum Bosonem Petrocoric. comitem, & Guillcl- mum qui quartus ante hunc nostrum præsulem ca- c 1 thedram illam tenuerat, ecclesiam S. Silvani cum 4.87. * appendiciis suis, ecclesiæ B. MariæXanton. & Ar- * Hcrscndi. sendi * abbatistæ ejusilem loci concessisse, & a prædictis monialibus tranquille possessam præfa-I tam ecclesiam usque ad tempus Guillelmi Petra- gor. comitis, qui illam monachis S. Martialis Ee- movicensis pro mille solidis vendidit, & illas ab ea armata manu expulit. Re ad nostrum Guillelmum delata, diem juri dicendo indixit. Præsens adfuit Sibilia S. Mariæ Santon. abbatissa ; at abbas nec per sese, nec per alios stare dignatus elt Imo mo- nachi qui S. Syivani cænobium occuparent, di- venditis omnibus quæ ad illud pertinebant, noctu fugerunt Unde præfatam eeclesiam monialibus adjudicavit, & possidendam tradidit, anno In-
! _ ! carn. I I jI. epacta 2o. indict. p. concurrente j. **
Rem paulo aliter referunt Sammarthani ; at quod exhibent, non est charta Willelmi, sed notitia rei factæ, atque adeo nostræ major adhibenda sidcs. Annales Aquitanici tradunt eum multa passinn pro causa lnnocentii II. adverfus Anaclctum. In hujus quippe gratiam totis viribus decertabat Ge- rardus Engolismensis præsui, & Guillelmi comi- tis potentia fretus, in eos qui Innocentium agnos- cebant, nihil non tentabat Hunc Guillelmum nostrum una cum aliis Aquitaniæ episcopis ad constantiam hortatur Bernardus epist. 126. anno x 13 5. conscripta. Dominis & patribus honoran- dis, inquit, Lemovicensi, Pictavensi, Petragoricen- fi & Xantonenfi. Dei gratia episcopis fianctis, frater Bernardus dictus de Claravalle, constontiam in ’ROCORIENSIS. 1465 adverfis. Notat a Gerardo pulsos sua sede epileo— ANNI pos. Jam novos apud vos fido papæ cudit legatus qhRISTI episcopos : ne fioli fii fibi papa. Nec mortuis fiuccese fiores, sed vivis invascres tyrannica fretus potentia superintrndit. Aiunt Aquitanici Annales Guillcl- mum de Nanclars, una cum Pictav. & Lemo- vic. præsuiibus » sede sua pulsum, quod alibi non legi. Anno 1134. Pisano concilio interfuit cum plerisque Occidentis præsuiibus, in quo iterum damnatus Anacletus. At in reditu ab hostibus, cum innumeris aliis tum episcopis, tum abbatibus, captus cst. Fortunam hanc deplorandam refert ad S. pontificem lnnocentium Petrus venerabilis Cluniac. abbas epistolarum lib. 1. epist. 27. bibi. Cluniac. col. 656. Horribile spectaculum tantas, tamque neceffarias Ecclesiæ Dei personas videre di- strahi, dissipari, vulnerari, atque gladiis infrequentibus ubi ubi per diverfia fugari. Episcoporum atque abbatum plurimi ad proxima castra violenter abducti, & quidem post verbera & vulnera, barba- rica immanitate incarcerati fiunt, inter quos dominus Remenfis, cui nec ætas nec dignitas adesse potuerunt, post multas injurias & vulnera turti con- , clufius tenetur. Dominus Petragoriceufis fimilia ex- ’pertus est. Suæ tandem sedi redditus, novum tumultum expcrtus est : Domus enim bladagii S. Frentonis, inquit epitome, quæ erat in ciaustre, ab Helia Rudello comite, & a burgenfibus confracta est, asportataque grana omnia fratrum usibus destina- ta. Res adeo nefanda omnibus visa, ut præfati co- mitis mater comitissei, Gasconia nomine ( alias Brunechilda de Foix,) omni pudore abjecto, co- ram eodem episcopo in conventum publice ab- astavit, (alia lectio) abastardavit, dicens quod non erat filius Heliæ comitis. Litteras cum suo metro- ) politano, aliisque Burdegalenfis ecclesiæ suffiaga- neis accepit a Ludovico Juniore an. 1137. qui— 1137. bus tam lpsis quam provinciæ abbatibus electionis libertatem & jura regalia concedit. Vide instrum. col. 280. Eodem anno interfuit fundationi mo- nasterii S. Mariæ de Faezia ord. Cisterc. diœcesis Burdigal. factæ a P. ♦ vicecomite de Castellione. ♦ Petro. Abbatiam Cancellatæ plurimum dilexit, ubi altaria novæ basilicæ consecravit, & vota Gerardi de Mon- te-lauduno ordinem canonicum sub Augustiniana regula profuentis excepit an. 11 3 3. & S. Sulpitii, c x coL ac S. Innocentiae ecclesiam largitus cst. Memora— 49j. £ tur cum aliis episcopis in bulla Lucii papæ confirmantis donationes factas monasterio FontebraI- densi, ex chartular. loci. Interfuit lynodo Bur- degalensi cum Vasconiæ archiepiscopis & præsuli- bus, in causa monasterii Gcnevensis. De eo de- nique hæc refert epitome : Hic episcopus primus instituit fieri serutinium in sacris ordinibus. Itern iu- stituit ut omnes agricola darent convivium pro pace obfiervanda. Addit eadem epitome, obiisse anno Domini 1138.4. calend. Januar. & in ecclesia {t — g. S. Frontonis sepuItum fuisse. Verum quod ibi— 3 dem habetur Guillelmum Petragoricen sem eccle- siaman. 24. rexisse, stare nequit cum iis, quæ supra diximus, & probavimus. 1466 ECCLESIA PE’ ANNI XXIV. GAUFREDUS. j C Gaufredus de Cauze nobili genere natus, post Cauze. Guillelmum de Nandars Petragoric. sedem tenuit. Ejus tempore fratres Militiæ Templi in terram Petragor. primitus advenerunt, quibus data est ecdesia S. Mauricii de Andrivallo, in qua quondam monachæ habitaverant, inquit epitome, sed propter earnmdem irreligiofitatem & incontinentiam eam reliquerant ftesolatam, idqisc anno 1139. Eliam sccundum Cancellatae abbatem benedixit ; ejusque cœnobio locum de Mcriandia univit ; ec- clesiam de Dclandia a prædicto abbate construc— I tam consecravit, primus in ea sacrisicium fecit, & coemeterium benedixit, ut ex chartis MSS. ejus- dem cœnobii eruitur. Vitam cum morte com- 1142. mutavit anno Domini 1142. v. cal. Septembris, sepuItus in sancto Frontone. Rexit ecclesiam an- nos 2. menses 8. dies 1 1. Gaufridus episeopus Petragor. nominatur in chartulario S. Eparchii anno 1142. co ipso quo defunctus est ; sic porro habet charta : Gaufridus episcopus Petragoræ Willelmo abbati S. Eparchii confirmat ecclesiam B. Mariæ de Thcmoleto, cum aliis ecclesiis in diœcesi Petrag. fetis. Facta est autem hæc charta anno ab Incarn. Dom. M. CXLII. ind. V. ejuscopatus vero D. Innoc. papæ II. XJJI. regnante Ludovico rege Francorum & duce Aquitanorum. Quam cessionem roboravit Gaufridus Burdegal. archiepiscopus anno sequenti. XXVII. PeTRUS I. Raimundum anno 1142. Gaufredo successisse assemnt Sammarthani, affirmat & jain sæpe cita- ta epitome : verum id stare nequaquam potest cum charta S. Amantii, de Fonte Joannada, qua Petrus episeopus Petragoric. an. ab Inc. Dom. M.C. xlvi. sub papa Eugenio Ili. regnante in Francia Ludov. £ in Petragora urbe Bosone & Helia Rudello consu- n uidt" ^)US’con^crt abbati Petro Titimundi ♦ & rfiona- chis S. Amantii locum, qui fons Joannada dicitur. Certe de Raimundo nihil habetur ante 1 147. Dici ergo potest ab anno 1 142. ad 1 146. ex- cuntcm, aut ineuntem 1 147. pedum tenuisse Petrum. Ncc cst epitomæ, charta ccrtissima repugnante, sides adhibenda, quæ in computandis Raimundi annis aperte aberrat ; enimvero eum annos 17. Petragoræ sedisse affirmat, quod vel ex ipsius computo manifcste salfum est. Post hunc, inquit, successe in episcopatum Raimundus de Ma- rollio & rexit ecclesiam annos t 7. & postea exstuit £ Burdigal. arcluepifcopus annis duobus paulo plus. Oluit autem anno Domini t t p 8. X. cal. Januar. Pctragoricensem ergo ecclesiam rexit annos 17. si quidem illis elaplis ad sedem Burdegal. tranfla- tus cst, & an. 1158. nondum expleto defunctus est. EjuS ergo tranflatio ad annum 1156. alligan- da cst. Porro ab an. 1 142. ad 1 1 5 6. non 17. sed 1 5. ad summum anni intercedunt. ai. XXVIII. Raimundus III. Raimundus de Marolllo, aut de Maiolo cœno- bio Cancellatæ cccicsiaS de Artcntia, & S. Severini de Blis, & S. Vincentii concessit, illiusque ecde- siam in nomine S. & individua Trinitatis, & in ho~ sRO CORIENSIS. 1467 nore B. Johannis Bapt. & S. Frontonis patris * nostri anno Dom. I Iq-p. IV. idus Oct. confecravis. HR* T An. 1148. nominatur cum Bernardo Xanto— l j nensi in litteris Alberti abbatis S. Martialis Lemovicensis, ecclesiam S. Silvani parthenoni B. Mariæ SantoncnsiS plene & æternum restituentis. Diploma Gaufredi Burdigal. episcopi, in concilio Carro* fensi v. caL Aug. an. 1147. ind. x. episcopatus an. 12. hanc in rem datum subsignavit, & since- rum testatus fuerat cum Bernardo Xantonenfr. An. 1149. Burdigalensi concilio, una cum Gil— r 149. berto Porretano Pictaviensi, quem pro viribus * anno præccdenti in Remensi lynodo defenderat, co’3 ’ * Helia Agennensi quem 3. ante diebus consecrarat, & BernardoXantonensiinterfuit. Anno 1150. 115°* cum Gaufredo Burdig. Gilberto Pict. & Hugone Engolisui. factæ intcr Coronæ abbatem & Fonte- braldensem abbatissam compositioni præsens fuit & subseripsit. An. sequenti interfuit lynodo Bel- gentiacenli cum suo metropolitano, in qua cogna- tionis causa decretum est Alienordem Aquitaniæ ducissam inter & Ludovicum juniorem Franciæ regem divortium. Eodem an. 115 1. eeclesiam de Quinciaco confumat Hugoni abbati Uzerciæ ex chart. hujusee monasterii. Memoratur & in charta, quæ hoc tempus habet adscriptum M. c. Liu. ind. 1. epacta 23. Gilberti Porretani funera sua præ- sentia cohonestavit an. 1154.* EcclesiamB.M.de 1154. Cadunio ord. Cisterc. in sua diœcesi consecravit * die Dom. 5. non. Octobr. ejusilem anni 1154. An. 1 1 5 8. defuncto Gaufredo Burdigal. archiep. 11 5 cum de eligendo succeflore illius ecdesiæ canonici inter se convenire non possent, jus electionis pro hac vice Raimundo nostro & Engolifm. Pictav. & Agennensi præsulibus commiserunt. Quibus de eligendo deliberantibus adfuit Henricus Angliæ ) rex, cum Alienorde matrimonio dux Aquita- niæ, qui Johannem Sechium Pictaviensem ludi- magistrum proposuit, ac ut eligeretur vehementer obteflatus est ; sed vano irritoque conatu, præsules namque unanimi consensu Raimundum nostrum elegerunt. Reliqua ejus acta ex Burdigalensibus archiep. repetenda. Hic addendum primo quod an. 1 1 5 8. P. abbati S. Æmiliani concessit eccle- siam S. Aviti de Tyraco. 20. quod habet Petroco- riensium episcoporum epitome:Hujus tempore Henricus Anglorum rex habuit de thesauro ecclesiæ S. Frontonis tabulam quamdam argenteam, in qua erant / 2. apostoli figurati. Sub hoc insuper Boso j comes Petragoricenfis supra locum arenarum Petra- goræ magnam turrem & excelsam construxit. XXIX. Johan NES I. D’As$ida. Raimundo ad sedem Burdigalensem tranflato, successit Johannes deAssida deSurat scholarum Pi- ctavienfis ecclesiæ magister ; & quidem an. 1 1 60. 1 j 60. ut confiat ex charta sequenti, qua confirmavit do- nationem factam G. abbati & fratribus de Can- cellata ab Iterio de S. Astcrio & filiis ejus Gaufrido & W. testibus Archernbaudo de Saleniaco, & Petro • CoI. 1 1 $4.. legitor Heliam episcopum Petracoricensem Gilberti Porretani funeri adluiste ex quodam MS. codice; led aut Raimundus binominis erat, & vocabatur quoque Helias, aut mendum est in hoc codice, nam ccrtistime constat Rairaun- dum suiste Pctroc. episcopum an. 1154.. prius & postea. Aaaaa iij 1468 ECCLESIA PE1 * ■— — Minctis archidiaconi, Aimerico de Saleniaco ca— / ANNI noniso S Stephani, Helia de Faju canonicosancti CHR1STI Asterii, Helia Deudrier priore de.Merlandia, & aliis. Anno ab Incarn. Dom. M. e. Lxu. ind. x. Rom. pontif. D. Alex. IIl. Ludovico rege Francor. Henrico rege Anglorum & duce Aquitanorum, epi- 1163 * seopatus veco nostri anno 111. Anno 1163. dedit Deo & S. Petro Uzercæ ecdesiam S. Angeli, ex ejusilem monasterii chartis. Eodem anno idem Johannes consilio fratris sui Giraldi CaturcensiS episcopi confirmat Petro jus præsentandi capcllanos ad ecclesiasS. Medardi, S. Remigii, S. Martinide Montezens ; quasilam quoque parochias Eliæ Can— j 1165. cellatæ abbati donavit. An. 1165. Petro dc Di- donia Silvæ-majoris abbati, Bclii-podii ecclesiam iterato cessit. Grandimontensis ecdesiæ consecra- 1166. tioni interfuit anno 1166. pridie nonas Octobr. Dominica die, cx chronico Gaufredi prioris Vo- siensis cap. 66. at Labb. scribendum arbitratur 1168. aut certe legendum sexto nonas. Meino- ratur in charta Heliæ abbatis Cancellatæ eodem anno 1166. Helia consule in Pctragorica civitate. In tabulario S. Eparchii Engolisinensis Johannes Petragor. episcopus, Petri prioris de Cir- culo, & fratrum ejusilem monasterii petitionibus adquiescens, donat Geraldo abbati S. Eparchii & fratribus de Circulo ecclesiam S. Mariæ de Maisos, cum pertinentiis suis, de consilio Iterii archidiaco- 1169. ni Petragor. an. Incarnat. Dom. 1169. Alexandro 111. papa, Ludovico rege Francorum, Henrico rege Anglorum duce Aquitanorum. Cum jam haeretici ac pravi homines regiones illas infestarent, haberentque perfugium castrum aliquod suo situ munitissimum, Gavaudum nomine, ejusmodi pestibus diœcesim suam expurgare volens, collecta armatorum manu, castrum expugnavit, ac funditus subvertit. Factum memoria dignum, ac his versibus in epitaphium conscriptis, j commendatum posteris : Perpetuis annis laus est celebranda Johannis, urbem decoravit & Orbem ; Quippe Gavaudunum, cuipar tvix credo, vel unum, Saxo disjecit, post non habitabile fecis. <169. Obiit anno Dom. 1169. 5. nonas Maii, & se- pultusest in civitate Pctragorica per violentiam, inquit epitome. Orta quippe est pro ejus sepultura grande jurgium inter cathedralis capitulum & S. Frontonis ecclesiam. Vicere majoris-ccclcsiæ ca- nonici. Litem movere Frontoniani, magnis quidem sumtibus, sed irrito conatu. Hoc epitaphio, in pila prope ipsius sepulcrum inciso decoratus cst : Anno ab Incarn. Dom. m. C. Lxix. 2. die Maii obiit Dom. Johannes hujus ecclesiæ episcopus ; sedis autem in episcopatu novem annis, septeni diebus minus. A latere duo adhuc carmina leguntur : Pictavia natus præsui hic pausat humatus, Eilius ergo Dei propitietur ei. XXX. PETRUS II. Petrus Minetis, qui & MonetuS, & Mimes, Pctri B Lien sis consanguincus erat, ut cx hujus ad ilium data epistola 3 4. constat : sic enim fert titulus : Reverendisseno domino & patri Petro Petragoricensi episcopo Petrus Blesenssfsuorurn consanguineorum, ’ROCORIENSIS. 1469 L imo &fervorum minimus, salutern, Sic. &, in epistolæ contextu sic legitur : Me in vestræ magnificentia ^HN^ parentela minimum, & quasi inter ceteros abortivum benigniore tandem oculo rrspexistis. Ad sedem porro Petragoricensem ex archidiacono, ut pro- bat relata Johannis charta, evectus est an. 1 1 69. 1169. quo an. dat Petro abbati Silvæ-maj. eeclesiam sancti Martini dc Cumbis, teste Iteriodecano.An. sequ. 1170. adfuit dedicationi ecclesiæ S. Amantii de Buxiis cx illius loci tabulario. Vide tom. x. concil. Labb. p. 1451. Delectus est ad deducendam Elconoram Henrici II. Angliæ regis filiam Alphonso Castellæ j regi matrimonio junctam, una cum Burdigalensi metropolitano, aliisque Aquitaniæ proceribus ; atque in Hispaniam profectus est hoc anno vel se- quenti. Eodem anno 1170. præsente Ademaro de sa Tor, sive de Turre, Petragoricensi archidia- cono, ut judex apostolicus, controversiam inter Vazatensem episcopum ex una parte, & priorem ac conventum S. Petri de Regula ex alia parte, pro ecclesiæ de Gironda patronatu definit, ex chartis Regulæ. Interfuit positioni primi lapidis ecdesiæ B. M. de Corona 1171. Alexandro 111. pontifice. r j y 1. S. Alveræ martyris altare consecravit anno 1172. ut fert inscrlptio lapidi in inUro incisa. Ab Incarn. Dom. M. C. Lxxn……… Petrus Dei gratia Pe- tracorensis ejuscopus in honorem B. Alaria, &sancti Jacobi apostoli, & S. Marii, & S. Blasu, & S. Catharinæ virginis vi. nonas Julii hoc altare conse- cravit. Bernardo priori & fratribus universis ecclc- siæ S. Johannis dc Cola regularem vitam proscs sis, eandem ecclesiam cum omnibus pertincn- tiis suis auctoritate pontificali consumavit.* Atten- dens quod eadem ecclesia, a sui fundatione, ecclesiæ Petragoricensi in omni evocatione subjecta hactenus exstitit, ad exemplar prædecesserissui piæ recorda- tionis Johannis Actum hoc Petragorii anno ab } Inc. Dom. M. C. LXXIII. episcopatus Dom. Alexandri papæ III. an. xv. nostri vero anno v. Lodo- vico rege Franc. regnante, & Henrico rege Anglo- rum ducatum Aquitaniæ gubernante. Ex hoc in- strumento quod legimus in archivis S. Johannis de Cola, confirmatur tempus ordinationiS Petri in episcopum : ecclesia hæc insignis est prioratus ca- nonicorum Regularium diœc. Petrag. qui sedente Guillei. leBoux ep. fuit unitus congregationi Gallicanae. In instrumento laudato, & in bulla quadam pontificia, hæc recensentur tanquam pertinentia ad hanc S. Johannis præposituram : ecclesiaS. Petri de Cola, capella S. Saturnini de Brusac, ecclesiæ E S. MartialiS dc Villars, S. Frontonis de Ribeiria, S. Saturnini de Tregonaut, S^Aniani de Chalez, S. Georgii, S. Martini dc Fraisenjas, & capella S. Leonardi de Jauvcns. Pctrus iuter Geraldum abbatem de Cancellata & Bartholomæum priorem S. Mariæ CastaliensiS componit super locum qui Faictum dicitur : Factasunt hæc in civitate Petrag. in episeapii nostri capella, an. ab Inc, M. C. LXXV. concurrente 2. epacta 26. ind. 8. videntibus & audientibus Petro Alimeth Petrag. ecclesiæ archidiac. (forsan Petri consanguineo) & Archambaudo Pe- tragoric. ecclesiæ archidiacono, &c, Anno 117 6. r 17 6. epifcopatiiS fui octavo, donat Willelmo Arnaldi abbati S. Æmiliani ecclesiam S. Geraldi de Curvo. 1+7O ECCLESIA PET , ——. Anno 1177* eccIesia S. Amandi de Buxia a Ber— A ANNI nardo Burdegalensi archiepiscopo consecratur, af- CHRlSl I fifcntc petro nostro, inquiunt Sammarthani.In cœ- 1177* gobium Cancellatae fuit munificus ; ejus archiman- dritani Geraldum benedixit, eique locum Canta- merlæ de Fata, de Capefrico, de Girauno pro con- 1178* structione ecclesiæ cessit. Denique an. 1178. in ea ecclesia altare benedixit, in nomine Dei & honorem S. Crucis, & S.Adarii, & S. Martini. & S. Catha- riuæ virginis, & S. Thomæ Cantuarienfis zextabu- 1180. lario Cancellatae. An. 1180. reperitur Petrus Pe- tragor. episcopus in charta Plastufi de la Serenes. Decesserum suorum ossa e capitulo basilicæ sancti Frontonis levavit, & in lapideum sarcophagum B ecclesiæ S. Stephani juxta sacellum B. Catharinæ transtulit ; ibi & altare S. Cassani consecravit. Eo- dem sedente Henricus Anglorum rex, cuin filiis Henrico juniore, Richardo duce Aquitanorum, Gofredo comite Britanniæ, Arragonum rege, & Ermengarda domina de Narbona, podium S.Fron- tonis obsedit, ex siepe citata epitome, quæ hicdesi- nit. Quanto tempore pedum tenuit incertum. Sic habet epitome. Rexit ecclesiamannos 12.menses 1 i 80. 5• & dies 2 2. obiitque anno Domini 1182. 3. idus Apr. & sepultus cst in eeclesia S. Stephani. Sic vero refert Gaufredus in altera parte chron. cap. 1. Tumulato Petro, qui cognominabatur Milvet seu C Minetus, pontifice Petragorico, Dominica qua can- fatur, misericordia Domini, quæevenit j. Aprilis, ipsa feria tertia, Richardus cum paucis suis podium S Frontonis viriliter expugnavit, quia Elias Ta- lay raudus inimicis illius favebat. Supra dictus pon- tifex Petrus conditus est in urbis cathedrali ecclefia, ubi primum Johannes, cui per Iq. annos ipse Pe- trussuccesserat. Hic 14. annos, epitome vero non omnino 1 3. pontificatus ejus assignat. Quid quod in charta veteri reperio Petrum episcopum Petrst- goric. arbitrum concordiæ inter Clarium abbatem aRanulsum S. Emilionis & R. * abbatem Faesiæ anno 1188. 1188. nisi in temporis inscriptione error irrepserit. XXXI. Ademarus. Hic noster Ademarus censeri posset idem esse cum co Ademaro de la Torre, qui sub Petro ar- chidiaconus erat, & præsens suit sententiæ latæ in negotio Vasatensis episcopi & cœnobii de Regula. Is quoque esse videri potest, de quo in veteri necro- logio metropolitanæ S. Andreæ Burdegalensis ec- clesiæ : V. nonas Octobr. obiit Ademarus canonicus hujus ecclesiæ & ejufcopus Petragoricensis. Bullam confumationis eeclesiæ Petrocoriensis privilegio- rum ac jurium ab Urbano III. accepit, quam ex _ archetypis tabulis suo loco referemus. Transtationi * reliquiarum S. Stephani de Mureto, seu de Grandi- 1189. monte interfuit an. 1189. ut refert Guido apud Puteanum, his verbis : Circa finem mensis Augusti 1 fab annum Domini I tllp.* celebravit digno cum v « de col. honore revelationem corporis S. Stephani consesseris, i7’cumprocesseone solemni, convocatis & præsentibus ibi- dem j. archiepiscopis, scilicet Henrico Bituricenfi, Helia Burdegalensi & Raimundo Aparnienfi, qui apud Grandimontem de partibus tranfinarinis exul * fye Sai— advenerat ; necnonsex apiseopis Silvando * Lemovic. brando. Guillelmo Pictaviensi, Ademato Petracoricensi, Ce* ROCORIENSIS. 1471 rardo Cadurcensi, Bernardo ♦ Agennensi, cum mul— ~ ’ tis abbatibus & religiofis. Nominatur Ademarus CHR ! STj episcopus Petragoric. 1190. indict. vm. concur— * Ber. rente 7. anno quo Reges profecti sunt Jerosoly— t, anda. mam, in charta Richardi Angliæ regis, qua salvitas datur monasterio S. Severi, cx ejusilem cœnobii chartul. An. 1194. dat P. abbati Silvæ-majoris 1194. ecclesiam S. Petri de Siorac, cum capella & omnibus pertinentiissuis, ut ex illius monasterii charta infra referenda patet. Eodem anno ecclesiam sancti c. vi. coL Martini de Limeiiil dedicavit, ut patet ex inscrip— 488’ tione lapidi incisa, quam refert Puteanus iu Ade- maro. Anno ab lnc. Dom. M. C. XCIV. ind. XII. concur. p. epacta 26. III. cal. Felit, die Domin. Luna IV. dedicata esthæcecclefia & altare a D. Ademaro Petracoricensi apiseopo, in honorem S. Tri- nitatis, & S. Mariæ virg. & S. Martini episeopi & consesseris, & B. Pauliapostoli, & B. Thomæ arcluepiseopi & martyris, & S Catharinæ virg. & mart. & omnium sanctorum Dei, Herbarbo de Villars hujus ecclesiæ diacono * existente, Philippo */decano. rege Franc. imperante, Richardo rege Angliæ ducatum Aquitaniæ tenente, Elia Taleyrando Petraeo* riorum comite, in metropolica Burdigalensi Elia re- sidente. An. 1201. cum Helia Burdigalensi, dissi— 11011 dii inter Pontiniaci & Cadunii abbates arbiter eli- — gitur, ut legere est in charta IV. Sarsatensi, col. 499. In nonnullis indicibus obitum ejus anno 1197. adscrlptum lego. Sed citius ex di- ctis. In Silvæ-majoris necrologio dies annotatur v. nonas Maii. XXXII. RAIMUNDUS IV. ^chas- Raimundi nomen & consecrationem nos docet charta Coronæ superius laudata ; tempus quoque consecrationis ejus & locum tenemus, ipsiusque consecratores his verbis : An. m. C. XCVII. con— 1197* venerunt ad ecclesiam de Corona causa consecratio- nissuæ Ademarus de Peirato electus Pictav………. & Raimundus electus Petragoric. Sed iste quidem (Raimundus) per manum Heliæ Burdig. archis episeoju, dominique Johannis Engolisuiensis, San- tonenfis & Cadurcensis episcoporum consecrationem accepit, &c. His opponitur quod modo dicebamus de Ademaro usque ad an. 1 201. in charta Sarla- tensi notato ; sed forte mendum irrepsit in anno chartæ inseripto.vei Ademarus tunc abdicant, re- tento episcopali titulo. Ceterum sufpicari non posi fumus corruptas esse chartæ monasterii de Corona chronicas notas, tardiusque consecratuin Raimundum, scilicet anno ad suinmum 1201. nam con- , stat Ademarum electum Pictav. eodem tempore ’accessisse ad hoc monasterium consecrationis gra- tia ; qui cum hic consecrari non potuisset, Romæ- que inauguratus fuisset, mox repedans ad urbem propriam veneno est exstinctus ; cujus loco jam suffectuserat anno 1198. Mauricius. Quæ diximus de Raimundi episcopatus exordio confumant duæ chartæ pro Cancellata, quarunt una, quæ est Heliæ de Bordela, & Ebbonis filii ejus militum, data iegitur an. 1202. Christi, & 1102. quinto pontificatus Raimundi : altera qua ipse Raimundus dat boscum de Anemada, P. abbati Cancellatæ, &c. testibus G. decano Burdigalensi. i+7s ECCLESIA PE1 ■■ Lamberto archidiacono Petracoricensi, S. de Au— A ANNI prjore Cancellata, &c. annum ab Incarn. CHRISTI j 2O^ præfert, quem noster præsui sextum sui pontificatus appellat. Dc hoc episcopo Innocentius III. ita scribit 1208. arciuep. Turonensi, anno 1208. Gravis clamor ad aures nostros pervenit de episcopo Petrag. quod præter multa gravia & enormia quæ de ipso publice dicebantur, usque adeo erat negligens & inutilis circa officium pastorale, ut.ex ipsius defectu gregi sibi commisse multiplex periculum im« mineret ; quod ipsefortaffic ifitelligens, per nuntium suum a nobis petiit licentiam resignande : sed cedendi facilitate conceffic, cedere non curavit. Cum g autem eo noviffima sua pejura prioribus faciente, clamor gravius invalefceret contra ipsum….. Bituric. arcluejuseopo, &….priori Grandemontensi dedemus in præceptis, ut eum inducerent ad cedendum, alio- quin compellerent ut infra j. menses….. apostolico se conspectui præsentareri Cum post elapsum suatium j. mensium monitioni non acquievisset, demum ip- sum suspenfionis sententia perculerunt t qui illis intimavit quod iter arripuerat adsedem apostolicam, sed ita eum in via quartana febris invafit, quod sine periculo mortis cæptum iter non poterat consum- mare, & sic illicentiatus ab eis ad Petrocori ecclesiam reversus est, ubi post latam sententiamsiuspen- sionis in eum, benesiria multa dedit, & de bonis ipsius non pauca distraxiri Quæ omnia Jludeas legitime revocare, inquit Innoc.Turon. præsuii ; etsi de infufficientia & inutilitate ejus tibi poffit plene liquere, ipsum ab administratione Petracoric. ecclesiæ, appellatione postposita, removere procures, & ei facias per electionem canonicam depersona idonea in episcopum provideri. Data est hæc epistola vn. idus Januar. anno decimo, hoc est, anno 1208. Quod S. Pontificis decretum cxsecutioni deman- datum fuisse videtur, ac Raimundum e sede sua dejectum, eique suffectum Ramnulphumde Las Tours, ut mox dicemus. L XXXIII. Ramnulphus. Ramnulphus, qui & Radulphus de Las Tours seu de Turribus ex praenobili familia Lemovicensi de Laron, in quam domus de Turribus prædia & insignia cum unica herede, derivarunt, natus est, ut ex Gaufredo Vosiensi priore chron. parte prima cap. 3. & 6. patet. Ejus genealogiam legetis in chron. Gaufredi Vos. cap. vi. t. 2. bibl. Labbei, pag. 281. ubi tamen vir doctus hallucinatur in hac nota inserta : Hic Guido fuit episcopus Petra- goricensis, pro luc Radulphus. I Hunc nostrum Ramnulphum clericum fuisse constat, imo & in Minorum ordine profesium fuisse afferunt Sammarthani, Puteanus, aliique ; negant viri alii periti. Certe anno tantum 1209. confirmatum fuisse S. Francisci institutum, illud- que propagatum suisse antea in Galliis vix credi potest, ut ex hoc sodalitio anno 1210. Ramnul- fuS a (Tumeretur ad Petragor. cathedram. Ut ut est, X2io. ad hunc pontisicatum evectus estanno 1 2 1 o. uti ex mox dicendis patebit ; & quidem in locum Rai- mundi decessoris ob negligentiam, variorum cri- minum famam, & pertinaciam depofiti. Suos ta’ROCORIENSIS. 1473 men habuit fautores dejectus, qui nihil non ten— — tarunt, ut Ramnulphi consecrationem impedirent, uti patet ex Innoc. III. epistola9 2. lib. 13. Anno CHRIS 1211. in donatione Petri de S. Asterio facta S. abbati & fratribus Cancellatae, sic tempus inscribi- tur : Anno M. CC. XI. epacta IV. ind. xIv. Innoc. III. papa, pontificatus vero nostri anno t /.Tertio sui pontificatus anno confirmat donationem Ar- chambaldi comitis Petragoricenfis in extremis la- borantis, factam S. abbati CanceHatæ, anno gratiæ M. CC. XII. Innocentio Ecclesiæ Romanæpræsi— I3I2. dente, Philippo rege Francorum, J. rege Anglorum. Anno 1214. subjugata sunt a comite Mons— 1214. fortis quatuor castra, Doma videlicet, Mons- sortis, Castrum-novum & Bœnacium in diœcesi Petragoricensi, in quibus a centum annis & antea, Annali sedes fuerat Satanæ. Ab his egrcssa fuerat iniquitas W— AUig. super faciem terræ. At his subjugatis… reddita est caf’S°’ pax Petragoricensibus, nec illis solum, sed etiam Caturcensibus & Agennensibus & Lemovicensi- bus pro magna parte. Is est haud dubie R. Lastor episcopus Petrogor. qui cum P. Rossignol ecdesiæ Engoiismensis decano electus est an. 1216. unus 1216. e commissariis pro laudanda vel reprobanda Alel- mi in abbatem S. Martialis electione. Ramnulphus episcopatus sui anno 8. donationes a Bertrando & Arnaldo de Monte-inciso militibus, S. abbati & fratribus de Cancellata factas confumat : Anno ab Incarn. M. CC. XVII. Honorio papa III. Ecclesiæ 1217. Romanæ præsidente, Plulippo rege Erancor. Henrico rege Anglorum. ldem Ramnulphus confumat do- nationem factam monasterio Cancellatæ a D. Raimundo de Castro-novo quondam Petrag. episcopo in castellania de Monte-inciso, & parochia de Relac. Quam donationem Fortanerius nepos Rai- mundi episcopi approbavit. An. gratiæ M. CC. xx. 1220. in fornello ldicorum apud Cancellatam præsentibus P. abbate de Cancellata, & abbate de Castris, Gaute- rio de la Rocha priore de Cancellata, P. d Autasort cellerario, &c. ex charta CanceHatæ. Fratres Mi- nores in urbem advocat, & eorum conventus pri- mum lapidem imponit hoc eodem anno. Triennio 1223. post memoratur in chartulario Dalonensi fol. 16. & anno gratiæ 1228. mense Sept. anno xix. pontific. denique 12 3 1. in festo S. Egidii ponti— 1231. ficatus nostri, inquit, anno XXII. XXXIV. RAIMUNDUS V. Podne$. Raimundus de Pons, Bertrandi domini de Pon- tibus, cognomento Fortis, & Elisabethæ Tolosanæ silius, Pontii præsulis Santonensis germanus, fuit Petrag. episcopus, ac deinde cardinalis. Quo vcro anno pontificatum obtinuerit, tanta in auctoribus & monumentis est confusio, ut vix definiri possit. Renuntiatumepiscopuman. 1223. asserunt Sam- marthani ; imo & citius, anno scilicet 1220. ejus initium alligat charta hominii a Willelmo &Iterio, necnon Pontio de Rupe fratribus redditi, cujus tempus sic inscribitur : Actum præsentibus venera- bili H. pbbate Sarlari & J. decano Petragoricensi. Datum Petragor. an. Dom. M. CC. XXXII. in 1232,. octavis apostolorum Petri & Pauli, pontific. nostri an. xtu. Quæ ambo cum dictis in ejus deceflore stare nequaquam poliunt, nisi dicamusRanulfuni aut Radulfum 1474 ECCLESIA PE1 — Radulphum abdicasse, & post cessionem, ut fu, A titulumsedis episcopalis retinuiffe Deniaue Rai- mundum a Greg. IX. creatum Romanæ Ecdesiæ cardinalem anno 1227. asserit Gallia Purpurata. Anno 1232. xv. cal. Novembr. capitulum sancti Stephani Petragor. donum eeclesiæ S. Stephani de Sensant a nostro R. factum confirmat s.jEt’10. XXXV. Petrus II. PetrusdeS. Astierex nobiIiprosapia domino- rum de S. Asterio, Raimundo successit, vir ob probitatem, integritatem ac pietatem magnæ apud B suos populares existimationis. In charta B. Mariæ 1234* de Grosto-bosco memoratur en. 1234. Anno sequenti inscribitur in chartis S. Florentii Saimu- riensis cum Itherio decano. Erat apud Compen- l240. dium an. 1240. mense Julio, ut patet ex regesto XXXI. archivi regii Paris fol. 112. In chartaabbatiæ Castrensis Petrus episcopus Petrag. permittit Johanni priori Castrensi recipere in suæ ecclesiæ canonicum Stephanum Lascons. Datum vIII.cal. Sept. an.M.CC.xLIII. Illius quoque mentio fit iu charta B. Mariæ de Grosto-bosco VI. idus Augusti jti.CC.xLvI. Eodem anno ex charta S. Eparchii ( conciliat R. Eparchianum abbatem cum Petro de Charanato donzello : Actum apud Soletum in ca~ 1246.fluni præceptoris, nonis Oct. M. cc. XLVI. Cum Iterio abbate Albæ-terræ concordiam facit V. caI. Febr. 1249* ex Lparchii chartulario. Ex eodem, inter Robertum abbatem S. Eparchii, & Eliam de Gorvilla militem componit an. t 2 p3. 1257. xvi.caI. Aug. An. 1257. confirmat donationem Sancii de Malo-monte militis factam fratribus de Petrosa vm. caI. Martii. Anno 1261. ut fert ipsius rescriptum : Cum de corpore B. frontonis primi pontificis Petragoric. longis retro temporibus fuisset a pluribus dubitatum, utrum in ecclesiasua j esset… quibusdam ex ignorantia, aliis ex malitia dicentibus ipsum a suormannis suisse ablatum. Nos, & capitulum, & burgensespodiiS. Frontonis, volentes de hoc habere certitudinem pleniorem pridie cal. Maii, devote prædictum sepulcrum intrantes…… aperuimus cum magno labore tumulum lapideum, in quo per famam publicam, & alias conjecturus sacratissimum corpus requieseere firmiter credebamus ; & invenientes in prædicto tumulo magnam capsamligneamsortem & beneferratam, ipsiam aperuimus. Reperientes in ea magnam aliam capsam plumbeam, in qua invenimus, ficut /perabamus, sanctissema offa corporis integra, &per Dei gratiam incorrupta, & magna frusta capitis /olida atque firma… Quas reliquius reposuimus in sepulcro & J tumulo de quibus extraxeramus, easdem servandas ibidem, quo nseque in capsa nobili reponantur, quod ærit in brevi, f)eo concedente…..Omnibus injungimus, ut festum hujus transtationis in vigilia Plulippi & Jacobi….perpetuis temporibussolemniter celebretis ; uos enim omnibus prædictum festum pie & cum devotione celebrantibus qo— dies de injunctisfibi pæ » nitentiis misericorditerrelaxamus. DatumvI. nonus 1261. Maii an. Dom. M. ce. LxI. Duplex inventa iu tumulo lamina, plumbea altera, cuprea vel ærea altera, ln prima legitur : Hic jacet corpus B. Pron- tonis JestuChristi discipuli, & B. Petri in baptise Tornus //. sROCORIENSIS. 1475 . mate dilectifilii. In altera idem habetur, sed & * " ■ 1 ■ additur : Ex Lycaonia regione orti, de tribu Juda, ^NI ex Simone & Frontonia, Obiit VIII. cak Novem. C an. q. æ. postpafficnem Domini d. quæ recentiora & sequlora tempora redolent Nominatur Petrus episcopus in chartulario Bituricensi anno 1262* fui. 99. verso. Anno sequenti Almoidi abbatistæ S. Mariæ de Ligurio proficiseenti ad deemosynat in diœcesi Santonensi colligepdas, delato secum S. Simeonis brachio, litteras testimoniaIes dedit ad Pontium episc. Xanton. die Lunæ post Domini- cam, /nvocavitme, an. Dom. 1263. ex Petragor* 1 >63 » antiquitatibus nostri D. Estiennot Hoc eodem anno hic antistes excommunicat Bertrandum & Arnaldum de Montibus, milites, qui Eliam de- canum Issigeacensemvulnerarant.Tantæ apud suos auctoritatis erat, ut lites inter Petragoricensem d- vitatem & S. Frontonis burgum, gravissimas, imo & quædam belli genera, semper nullo re* damante, composuerit&exstinxerit. Denique pius præsui mundi pertæsus, continuis sollidtasionibus ac precibus apud S. pontifices episcopatus sui cessio- nem accipi postulat, annoque i 266. secedit ad 1266 » Lemovicensem Prædicatorum conventum, ac tan- dem accepta a Clemente papa IV. licentia, abdi* cat, Dominicanique ordinis habitum induit, ac in eo annis 8. mensibus quatuor cum dimidio, sum** mo cum fervore Deo militat, ac tandem vitam temporalem cum ætema commutat anno 1275. 12/5* 8. Julii sepultus in medio chori ecdesiæ Prædica- toram Lemovicis, ubi legentibus prostat sequens inscriptio tabellæ apposita : frater Petrus de X Asterio apiscopus Petracoricensa, summa /cientia & eloquentia præditus, magnus ac Jolemnis vir, utiqut bonus ac devotus : filius domini de Infula prope Pe* trocoras, venis ad hunc conventum Prædicatorum y Lemovicensium t.die Martis 12 66. & in habitu apiseopali mansit ibidem per annum. Tandem magna cum dissicultateprecibus importunis cefficnem sui api* seopatus obtinuit a Clemente /y. dignitate api- /copali in omnibus & per omnia reservata, quane cefficnem non potuerat obtinere a tribussummis poæ. tificiblitpræfatis, Clemente scilicet, Gregorio ZAZ innoc. IV. & Alexandro iV. Postpaucos dies ee dicta cesseone obtenta, habitum ordinis reverentes accepit, & honorabiliter in eo Deo & Ordini milb » tavit annis 8. mense..q. cum dimidio. Fecit multa & infinita bona conventui, tam in ornamentis ec-. clefiæ, quam in libris & ædisiciis, secitque ædificæ. re demum de Balaleu. Obiis autem pridie idus _ Julii anno Domini M. CC. LXXV. & est sepultus b in ecclesia hujus conventus in medio chesis Anima ejus requiescat in pace. Jam plurima Dominicariis episcopus contuIe- rat beneficia : eos in urbe sua receperat, ac de con* sensu prioris, canonicorumque S. Martini & S. Johannis de Cola, veterem S. Martini abbatiam iliis dono concesserat, ubi sedem fixere. Eorundem conventus Bragerad fundationem probavit anno 1260. ex donatione Margaritae de Turena, Rai- naldi domini de Pontibus & Bragerad uxoris, cu> jus primus superior fuit Guillelmus dc S. Asterio epijcopi conlobrinus. Bbbbb 1476 ECCLESIA PE1 AnnF XXXVI. HeLIas I. J CSurri !’Helias Pileti, qui & PaletHis, & Pelti dicitur, post Petri de S. Asterio abdicationem, Petragoric. præsul effectus efu ln additis ad epitomen episco- X 269. porum id legitur : Amo M. CC. Lxix. pridie cal. Octob. consecratum suit magnum altare conventus S. Frahcisci Petragoricensis per R. P. Heiiam Pilefi episcopum Petragor. in honorem D. Frentonis, D* Laurentii, D. francisci, B. Agpetis virginis. In chartophylado homagiorum sedis episcopaiis Pc- trac. habetur facta pro prioratu S. Leonis transac- tio inter Heiiam nostrum & abbatem ac monachos Sariatenses. Nominatur cum rege Angliæ Henrico in donatione ipsi facta castri de Podiœde-Pico, 7. 1273. die Martii 1 ±73. ex veteri ipsius cessionis tabula. XXXVII. RAIMUNDUS VI. Raimundus d*Auberoche ex nobili domo de Alba-roca, post Heliam Petragoricensis episcopus 1283. memoratur anno 1283. & 128 6. in instrumen- 1280. tis beatæ Mariæ de Petrosa. In vetustis Aqui- taniæ registris exstat illius decretum anni 12 8 5. vi cujus dominus de Bona-villa fidem præstat Angliæ regi pro dynastia de Limolio, inquiunt Sammar- thani fratres ; cuiappensumest sigillumcum Rai-’ mundi effigie & nomine ex una parte, ex altera vero cum imagine S. Steph. In chartul. Cancellatæ habetur charta qua dominus de Cugnac de Biton, prædium beneficiarium dat Gerardo de FumeI an. 12 8 5. & sic concluditur : Regnante domino Edou- ardo illustri rege, & Bardo episcopo Petracori- censu Unde inferunt Sammarthani, & Puteanus, Raimundum nostrum Bardi cognomen habuisse. Hoc eodem anno 1285. reperitur in charta Caduini ; & in alia qua concordiam restituit inter consulcs Sarsati ac abbatem & conventum Sarla- tenses : Datum apud S. Amandum die Mercurii post octavas Purificationis B. M. R. D. M. CC. ] LXXXV. Antea scripto declaraverat se confirmasse electionem abbatis Sarsatensis auctoritate ordina- ria. In tabulario Liguriensi exstant litteræ Raimundi episc. Petrag. ad archiepiseopum aut capitulum sedis Burdigalensis, quibus testatur quod abbatissa S. Mariæ de Ligurio brachium S. Simeonis, de Constantinopolitana civitate allatum, per diœcesim Burdigalensem ferat elecmolynas petitura. Datæ 1287. fuitt anno 12 87. Assa3 ejusdem tenoris ad Gau- ’fredum Xantonensem episcopum, a præfata defe- ahhat ista dedit eodem anno ; quo etiam Rai- mundo de Vitraco presbytero confert capellaniam S. Donati, ad præsentationem abbatis Sarsatensis, 1 nono cal. Nov. Memoratur iu festo S. Michaelis apud S. Amandum prope Montiniacum. Sub eo 1291. anno 1291. fundatur conventus S. Pardulphi a Margareta ducis Burgundiæ filia, pro monialibus instituti S. Dominici. Ejusdem meminit charta B. M. de Grostb-bosco die Sabbati ante festum om- 1294. nium Sanctorum 1294. Eo sedente podium S. Frontonis, jubente Philippo Pulcro rege, muris Cingitur. XXXVIII. AUdoINUS. Audoini Petrag. episcopi mentio fu iu chartuL ’ROCORIENSIS. 1477 1 Caduini, Fontis-Gauforii & aliis ; & quidem le— 1 gitur collector decimaram papalium dieDom. ante festum decollationis S. Johannis-Baptistæ 1297. I207 Statuta pro ecclesiæ regimine condidit an. 13 00. f quæ asservantur iu tabulariis Petrocorensibus. Le- gitur & illius nomen an. 1304. in charta B. M. de Petrosa ; iterumque in alia 11. calend. Jan. I ? o 1309. & an. 1308. in charta Fontis-Gauferii. f *og’ Anno 1311. inseribitur nomen ejus chartæ qua ] t j’ quidam profitetur se ad præstariam tenere agri par- ticulam, sub onere census persolvendi prioratui de Minzaco a Silva-majore dependenti, ex Silvæ- * majoris tab. Sub epis pontificatu fundatur Carthu- sia Vallis-daræ iu Petrag. dicec. ab Archembaldo Petroc. comite. Dies obitus epsse. nostri sic inscri- bitur in calendario eeclesiæ Lemovicensis : xv. cal. Jan. obiit Audoinus episcopus Petragor. ad cujus anniversarium in ecclesia Lemovic, faciendum anno quolibet debet dominus Aimericus de Trendaleu miles centum sub anno quoque renduales. XXXIX. RaIMUNDUS VII. Memoria illius exstat ab anno 13 14. ad an. 1314* 13 2 8. ex codice hominiorum sedis episcopaiis. In ^instructione pro scribendis litteris nomine regis «* Angliæ an. 1316. legitur apud Rimerum : Item 1316. seribatur domino R. episcopo Petragoricensi, quod servitores Regis jura & terras suas commendata velit habere. Memoratur in chartul. Caduini die ultimo Decembris 1317. Reginaldus Pontis & Brageriaci dominus, nobili mulieri Marthæ de Lebreto consorti suæ, potestatem dat sacramen- tum dicendi domino duci Aquitaniæ pro castris de Gensiaco, deMonte-miro, &c. Actum die 1. Junii an. Domitis I326. regnante Carolo Dei i^i6. gratia Franciæ & Navarræ rege, Eduardo rege Angliæ duce Aquitaniæ, Raimundo Dei gratia Petragoricensi episcopo. Ex archiv. Palens in bibi. ) Colbert. Superstes adhuc erat an. 13 3 1. quo Elias Bataille parochiæ de Mont-peiroux Petragoricen- sis diœcesis, ciientelarem fidem Johanni de Ia Gua- rigue domicello exhibet pro quadam terræ por- tione, Raimundo Petragoricensi episcopo, ut habent chartæ Silvæ-majoris. XL GUiraudus. In episcopis Aptensibus observavimus virum doctum domiu. de Remerville, qui nunc historiæ Aptensmm episcoporum seribendæ operam dat, asserere hunc Guiraudum, Geraldo anno 1330. Aptensium episcopo suffectum esse, & post paucos L menses ad Petracoricensem sedem fuisse transsatum. De eo nihil alibi. XLI. PETRUS III. Petrus hic nobis, non nisi ex facessito ipsi apud Regem negotio, innotcscit. Nempe cum ad bel- lum adversus Anglos susceptum subsidio egeret Philippus Valesius rex, tributum ab omnibus & singulis solvendum indixit. Exactum illud Petra- foræ a clericis simul & a laicis, indigne ferens ’etrus, regios civitatis magistratus exactores ana- themate affecit. Re autem ad Regem delata, ju- bet ut præfulis bona pcr Petrocorii senescalIum re^ 1478 ECCLESIA PE — giæ custodiæ demandentur, an. 13 3 j. ex tabulis ANNI publicis Petracoricensibus. CHRISTI r 1333. XLII. Raimundus VIII. RaimundusPeqisuccesser, nominaturiu char- 1336. tulario CanceHatæ an. 1336. Sub eo an. 1339. 1339. fuedatur Petrocoriense xenodochium sub patro- 13 40. rinio Marthæ. Obiit anno circiter 13 40. ex infra dicendis. XLIII. GUILLELMUS IIT. GuilleImus Astiæ, seu Alterius, primum ordinis Minorum asceta, dehinc Aptensis episcopus 13 3 2. an. 1332. tandem Petrocoriensis præsul fit bulla Benedicti papæ XII. data caI. Octob. 7. ejus pon- 1340. tificatus anno, qui est Christi 1340. Refertur ea bulia in lib. commun. epistr 415. cujus compen- dium exhibet Wading. Annal. Minor, tom. 3. in regesto Pontificio ad an. 1341. n. 3 2. ex qua hæc transferenda duximus : Olim bonæ memoria Raimundo episcopo Petragor…… nos cupientes ipsi ecclesiæ, cum eam vacare contigerit, per apostolicæ sedis providentiam, utilem & idoneam præesse per- sonarn, provisionem ipsius ecclesiæ ea vico ordinario- tii & dispositioni nostræ duximus specialiter reser- vandam……….Postmodum veropræfata ecclesia per obitum dicti Raimundi episcopi palloris solatiode- stituta….Ad te tunc Aptensem episcopum confident- tis grandium virtutum meritis, quibus personam tuam Ahissimus infignivis….. — convertimus oculos nostros…..Te a vinculo quo Aptensi ecclesiæ, cui tunc præeras, tenebaris… apostolicæ potestatis ple- uitudine absolventes, te ad præfatam Petragoric. ecclesiam transferimus, teque ipsi proficimus, &c…. Datum Avenione calend. Octobr. anno VII. In eundem modum : Venerabili fratri archiepiscopo Burdegalensi, & clariissimo in Christo filio Philippo regi Franciæ illestri scripsit summus ille pontifex. 1346. Guillelmus legitur episcopus Petracor. an. 1346. in chartophyiacio hominiorum sedis episcopalis. 1 In tractatu habito de matrimonio ineundo inter Humbertum delphinum & Blancum sororem A- medei Sabaudiæ comitis, die 24. Jun. an. 1348. G. electus Petracoriensa nominatur cum G. Car- pentoratensi episcopo, inter primos hujus negotii Mnuin actores & procuratores. Quod stare nequit, & mendum est iu prima nominis littera, cujus loco phinc pag. legendum videtur A. ut ex dicendis patebit. iig’« XLIV. AdemaRUS IV. Ademarus vocatur electus an. 1347. 8. Jun. in instrumento fundationis 12. capellanorum in. ecclesia S. Frontonis per cardinaiem Taiayrandunr. Decessit an. 1349. ex registris Vaticani. XLV. PeTRUS IV. Petrus Pinus nobilis Beneventanus, inquit Hug- ghell. ItaL sacr. tom. 1. infecundis notis pag.3 24. episeopus Forolivienses (de quo tamen in Foroli- vienlibus nullam mentionem facit, quia vix ele- ctus, cum præcedenti Johanni in sede Viterbiensi substitutus fuisset, Forplivienses/sibi destinatos nec Iitteris fortasse inviserat.) A Clemente VI. Viter- bium transtatus an. I dipsi » idus Decemb. suc* Tomus II. TROCORIENSIS. 1479 A coffit Johanni ex regist. Varie. episti 2 q.. sol. t t p. —
paucisque exactis mensibus, hoc est, y. cal. Jul. aa yeronensem ; indeqnesequenti anno, vI. cal. Aug. j ad Petragoricensem ecclesiam in Galliis, pauloque * post transtatus ad Beneventanam ecclesiam VI. cal. Decemb. tjpo. en eodem reg. Multis tamen annis Petragoricensem obtinuit cathedram ; etenim memoratur an. 13 64. 2. idus Sept. in tabulario 13 64 Petragoric. In charta Silvæ-majoris nominatur an. 1368. 12. exitus Octobr. iu qua scilicet EDana f j 68. de Gratadonl se Hugoni abbati Silvæ-maj. clien*- telarem fidem debere profitetur, pro quadam por* tione parochiæ de Loupehac, seu de Villa-franca, g diœcesis Petragoric. Is ipse videtur esse ad quem circa annum 1361. Innocentius papa VI. pontifi- catus sui anno ix. 3. calend. Jul. scripsit epistolam. EpiscopalepaIatium sub eo a civibus dirutum fuit, quia, inquit Puteanus, a partibus Anglorum sta- bat, at causa omnino ignota. Ideo an. 1379.^ ad Franciæ regem defertur, qui caulae arbiter delectus 3000. aureis cives mulctavit. His porro dissidiis implicitus est Petrocorensis senescallus Ai- mericus Rupis-cavardi usque ad an. 1 3 82. Duos simul episcopatus & diu quidem liabuit, pro prava temporum iliorum consuetudine. C XLVI. Helias II. Servuict Helias Servient, cujus electio in archivis Vati- cdni notatur an. 13 84. & 1 3 8 5. die 1. Novemb. 13 possessionem iniit, ut ex confecto ea de re instru— 13 8 5. mento a Guillelmo de Rupe, & Guillelmade Lan- gIada constat. Habetur porro instrumentum illud in libro MS. cui titulus est Pater, fol. 1 o. XLVII. PETRUS V. bEssoN* Tai nes. Petrus eiectus est anno 13 87. ex Vaticani regi— 1387’. stris ; at possessionem iniit an. duntaxat 13 9 o. ex eodem libro Pater, sol. 14. in quo habetur ea de re factum instrumentum a Guillelmo de Langiada & Eimerico Judicis. Ipse est Petrus de Fontibus Petrogor. episeopus, qui testamenti dom. Heliæ Taleyrandi domini de Quignols & de Chalais, facti 19. Nov. an. 1400. suit exsecutor. 1400. XLVIII. GUILLELMUS IV. Fabri. GuilIeImus Fabri (inquit Vadiugus in Annal. Minor, ad an. 140 1. n. 4.) Petragor. episcopus, per obitum Petri 3. nonas Januarii : Hujus non meminit Claudius Roberti. Eortasses non adeo facile obtinuit (sedem) provisus a Bonifacio, sedente in Gallia Benedicto ; etst Galli modis omnibus 7 urgerent ut ponrificatum deponeret. Difficultatem "* *pse prtwidit » obtinuitque VIII. cal. Febr. a Bonifacio litteras ad guardianum & fratres Burdi- galenses, ut in solita camera, quam antea inhabi- tabat, residere permitterent, cum socioquem ipse vellet eligere, donec posseffionem episcopatus asseque- retur. Bonifacii decretum refert in regesto pag. 2. XLIX. GabRIEL I. GabrieIis Petragoricenfis episcopi nomen ex- primitur in veteribus ecclesiæ documentis anno I4°J. 1405. Bbbbb lj 1480 ECCLESIA PET — A ANNI L— RAIMUNDUS VIII. CdeCa ? Raimundus de Castelnau, illustris familiæ do- tklmav. minorum de Castro-novo, &de Bretenous, primo Podiensis canonicus, secundo Sarlatensis epi- scopus bulla Petri de Luna seu Benedicti xm. data Avenione cal. Octob. 1398. demum ad Petrago- ricensem sedem transtatus ab eodem Benedicto bulla data iu Portu-Veneris dicecesis Genuensis iv. 1407. cai. Martii, pontificatus 14. id est, 1407. Ho- miuia episcopii solito more accepit ex libro sacra- mentorum dientelarium. LI. Johannes II. B 1408. Johannes eligitur an. 1408. ex tabiA civitatis. LII. BerenGARIUs. * 4*3 T’Berengarius episcopus confutuitur anno 1431. Sequenti adest concilio Basileensi, in quo ad omne praeterquam fidei causas examinandas eligitur Sessi v. n. 3. Sancta synodus…….. constituit, ordi- nat & deputat judices seu commissisrios ad audiendum omnes causas, ad dictam senodum devolutas, seu devolvendas, deductas seu deducendas, caufis concernentibus fidem exceptis, venerabiles Berenga— C rium Petrogoricensem, Petrum Augustensem provinciæ Maguntinæ, & Delphinum Parmenfem, episco- pos. Sessi 6. a præside de mandato concilii jusses est una cum Ratisponensi episcopo, ut alta & in- telligibiii voce Eugenium IV. qui distblutionem concilii significarat, ter vocarent, aut aliquem pro co potestatem & mandatum sufficiens habentem, quod & fecerunt super gradus ante altare dictæ fiissionis. Idem quoque ibidem erga cardinales Eu- genio adhaerentes præstitere. Dicitur tamen Eu- genio demum favisse. LIII. Helias III. Elias hic eundem obtinuit episcopatum circa an. j- » 437— H37— „ De LIV. PETRUS IV. PURFORT. Petrus de Durfort, ex nobili familia de Duras in tractu Aginnensi, ut ferunt, progenitus, sedis posies sionem adiit an. 143 8.asiumtusex ordine Prædi- catorum, cui, ut conjiciunt, tale epitaph. in latere sinistro chori cathedralis basilicæ insculptum : Præsul erat Petrus Jacet hic in pulvere pulvis. Sit cælum requies, fit tibi vita Deus. Obiit x. Aprili liN. RAIMUNDUS IX. J 1440. Raimundus Laubariensis, vixit circa an. 1440. tfARFA— LVI. Go FFRI DUS-BERENGARI US. Gostridus-Berengarius cTArpajon, ex vetusta in Ruthenis stirpe toparcharum de Arpajone, Guil- lelmi episeopi Cadurcensis consanguineus, ordina- 1441. tur a pontifice maximo an. 1441. Eodem anno bullam pro transsatione corporis S. Frontonis ejus ecclesiæ capitulo dirigit Eugenius papa. Fato func- 1447* tus est Gostridus anno 1447. p*.» ? ""’LVII. Helias IV. Elias de Bordcilla Pctracoricensis episcopus, ROCORIENSIS. 1481 dehinc Turonensis archiepiscopus, ap demum S. —— Romanæ Eeclesiæ cardinalis titulo S. Luciæ, Ar— ANNI naldi Petrocorensium senescalli & proregis, ex Jo— CHRISTI hanna de ChambriIlac, fiIius. Adolescens Mino- rum ordinem ingresses, maxima pietatis ac erga sacras litteras studii specimina dedit, tantam- que vitæ arctloris & perfectioris famam adeptus est, ut annos duntaxat 24. natus a capitulo Petro- goricensi ad urbis episcopatum electus & postuIa- tus fuerit an. 1447. Canonicorum votis, annuen- te Nicolao V. invitus licet ac omnimodo reluctans, huic eeclesiæ præficitur, ac jubente Papa a cardi- nali S. Crucis in pontificem consecratur, & Pe- trocorium ingresses est solemni pompa die 3. Augusti ejusilem anni, ut patet ex instrumento quod exstat in libro Pater sol. 24. Statim, clerum ac po- puium bellorum confusione distblutum ad mefio- rem vitæ morumque frugem verbo induxit & ex- emplo. Eminebant iu eo fervor iu sui status ob- servantia retinenda, imo & augenda, paupertas in victu & vestitu eximia, summa in pauperibus sub* levandis liberalitas, continua in muniis episcopa- libus obeundis assiduitas, iu concionibus ad popu- lum, in administrandis sacramentis, & in vitiis
- extirpandis zelus cœlestis. Cathedralis suæ majus altare magnificum erexit, ruinas SS. Asterii & Georgii in suburbiis Petrocoricensibus reparavit. Anno 1463. coepus S. Frontonis levavit & in 1463. magnificentissima capsa sacrum ejus caput reciuiit. Comitiis trium Galliæ ordinum a Ludovico XI. apud Turones convocatis interfuit anno 1467. 1467. Ab eodem rege in confessarium delectus est, ac tandem ad archiepiscopatum Turonensem traductus. Quæ post hæc de eo dicenda sunt, ubi de Turonensibus archiepiscopis agemus, re- ferentur. LVIII. RadelphINUS. 5 Tranflato ad archiepiscopatum Turonensem zo Elia de BouideilIe, Radelphinus, seu Radulphus 1 illius sedem occupat, bullis a Paulo II. pontifice max. acceptis. Inquisitor una cum Vasatensi & Sar/atensi præsulibus delegatur pro comprobanda viiæ sanctimonia Petri Berlandi Burdegal. archi- episcopi, idque efflagitante Ludovico XI. Franco- rum rege. Verum facta inquisitio nihil profuit, defuncto enim postea Rege, negotii actore praecipuo, de eo nequaquam actum est deinceps. An. 1470. dat Radulphus monasterio de Bosco-cavo 1470. ecclesiam parochialem S. Petri de Fracto-Jove. L, Conjiciunt eum esse Radulfum du Fou, qui ex episcopo Engolisui. factus est Ebroicensis ; quod tamen dici minime potest, si sederit Petracoricis usque ad an. 1481. quo legimus Sixtum papam IV. Radulphum Petracoricensem episcopum cum Vasatensi delegafle, ad inquirendum de gcstis & sanctitate Petri Berland Burdigalensis archiepisc. Vide superius col. 842. Sed Rainaldus ad annum 1463. n. 5. scribit inquisitionem de vita Petri Berlandi faciendam, decretam fuisse a Pio II. non a Sixto IV. petente Ludovico XI. Francorum rege anno 1463. nec episcopi Petracoricensis ad hoc delegati nomen profert. r+8s ECCLESIA PE ANNI LIX. CODBFRIDUS I. C HRfSTI oe Pom— Godefridus de Pompadour de quo jam actum padour. Jh Aniciensibus episcopis, ad hanc cathedram vo- 1480. eaturante annum 1480. qui tamen computari so* iet primus ejus pontificatus. Certe confirmavit jus patronatus Silvæ-majoris in eeclesiis B. Martini de Pison, B. Mariæ de Bello-Podio, &c. 18. Julii, anni 147 3 * ex tabulis hujus monasterii. Fit præ- fes curiæ subsidlorum Parisiensis an. 1484. & ca- 1484. meræ rationum regiarum 1485. Anno sequenti felæ majestatis crimine insimulatus fuit cumGeor- gio de Ambasia Montalbanensi præsule, ac Philippo Comminio Argentonii toparcha, quod cum Ludovico Aurelianensi duce, & aliis foederatis principibus in Britannia quædam molitus fuisset ; idcirco custodiæ mancipatus est, ut notatur in hi- storia regis Caroli VIII. auctore Guillelmo-de Jan ligni. Eo sedente Augustiniani iu urbe fundantua an. 1483. quorum ecclesiam benedixit Goffiidus. Inde transfertur ad episcopatum Podiensem, retenta prioris ecclesiæ administratlone, sahem aIiquan- diu. ln Anieiensibus episcopis, ubi de eo fidius, diximus patrem ejus fuisse Golserium de Pempa- dour ; alii eum appellant Godefridum, nomen ip- sius Gallice fuit Geosseoy, quod alii Goffeedum, & Godefridum, alii Gofferium vel Golserium Latine’ reddiderunt. Ceterum in custodfa per duos annos detenti sunt M episcopi ; at petente fummo pontifice, liberta- tem recuperarunt ; ea tamen lege, ut extra episco- patuum suorum fines non egrederentur, ex trac- tatu de formulis (desprocedures) judiciorum con* tra episcopos majestatis reos, Gallice scripto, bi- bliothecæ Seguieranæ, nunc Coistinianæ Parisiis apud S. Germanum a Pratis asservatæ. DuMas. LX. Gabriel 11 « Gabriel du Mas ex epise. Mirapicensi renuntia— _ 1486. tur Petrocoriensis 15. Junii 1486. in chartula-1 riis Vaticani. In libro cui tituius Pater, habetur in- strumentum sol. 3 7. quo asseritur possessionem in- iisse 2 o. Januar. 1498. isque annus non arith- meticis notis sed iitteris conscribitur. Quod certe stare nequit, nisi de possessione pcr se ipsum sumtaidintelligatur, cum jam pcr alium sumsisset Transegit pro jurisilictione cum urbico magistratu 1490. an. 1490. Vivebat adhuc & sedebat an. 1497. 1497. crat4uc tuncabbaS B. Mariæ de Petris, & thesau- rarius S. capellæ palatii Bituric. ex hominio ei facto ab Hugone de Savari domino de Lancome. padou*’LXI. GodefRIDUS II. B Godefridus de Pompadour, Godefridi decesi soris gentilis, qui an. 1489. magni Franciæ ele* emosynarii sibi titulum attribuit, ex camera computorum, provisus ab Alexandro VI. fummo pon- 1500. tifice an. 1500. ecdesiamsuamurbemquesolem- niter ingredrtur 12. Novemb. ejusilem anni. Sedit usque ad an. 1503. Postremum vitæ diem clausit 1514. uti lego apud Sammarthanos fratres ; sed vereor ne idem sit ac superior, qui factus Anicien- sis episcopus retinuit, ut diximus, Petragoricensis ecclesiæ administrationem. Paulo post conjectus iu TROCORIENSIS. 1483 A carcerem tanquam perduellionis reus, forsan hac —1 ■ — administratione spoliatus est ; tuncque Gabriel du Anni Mas factus est hujus sedisepiscopus ; ipsoque mor— CHRISIJ tuo Godefridus administrationem amissam recuperavit. Certe uterque Godefridus a Sammarthanis iegitur mortuus an. 1514. LXII. Johannes III. Johannes Auriens an. 1 5 04. ex superioris ces Sammanh. sione ad episcopatum evehitur, quo anno, ex sche— 1504. dis capitularibus, levavit ossa S. Leonis in capsa nova apud ecdesiam S. Stephani. n LXIII. Guido I. decas- D TELNAU. Guido de Castelnau, Johannis baronis de Cas telnau dynastæ de Bretenoux, & Mariæ Marescalli de Culant natæ filius, electus Cadurœnsis episeo pus, anno 1508. confirmatus suit. Verum aemulum passiis est Germanum de Ganay Johannis de Ganay Franciæ canceiL filium, a rege Ludov. XII « litteris Viennæ datis 14. Augusti 1509. nomina, tum, cui cedere coactus ell. Sed tandem Petroco. riensis episcopus effectus est. An. 1 5 13. die Fefu >513. ultima, urbem suam sosemni ritu ingrestus, posses sionem iniit ex libro Atfrrinscriptosol. 40.
- LXIV. Jacobus. Jacobus de Castelnau superioris agnatus ei suo ceflor datur, & an. 1523.5. Octobr. civitatem 1523. sobto apparatu invehitur. Decessit an. 1 5 24. die Sammara S. Laurentii 1 o. Augusti. LXV. Johannes III. mPlas. Johannes de Planis ex diœcesi Tutelensi oriun* dus, ubi gens de Pias ab antiquo nobilis est ; aliis ex familia de Pias in Lemovicensi ; aliis denique ex Antonio domino de Pias iu pago Cadurcensi, & Maria de Miramont natus, doctor in utroque jure, & in academia Pictav. antecellor, designatur episcopus Petrogor. a rege Francisco I. an. 1 5 24. 1 o. Nov. Urbem sosemni pompa iijgrestus est 2 3. April. 1525. comitantibus quatuor baroni— 15^5 » bus Petrocorensibus, Burdeliæ, Mareoli, Bironii, & Benaci, ex instrumento cui subscripsere Guido Peyrati, & G. de Besco, in libro cui titulus Pater sol. 47. Anno 1526. rescrlptum dedit, quo jubebat inquiri de vitæ sanctimonia decesseris sui Eliæ cardinalis. Facta est inquisitio satagente ac pro** movente imprimis Johanne de Burdelia protono* tario apostolico. Castrum de Planis ædificavit ante an. 1 5 3 2. quo transtatusest ad sedem Vasatensem, facta cum Futcaldo de Bonneval permutatione. LXVI. F U L C A L D U S. Seva°u FuIcaldus seu FuIcode Bonneval protonotarius apostolicus, Caroli Sarlatensis episcopi frater, nec- non Germani Lemovicensium proregis Antonii Bonæ-vallis dynastæ filius.Primum prior Aleiraci ♦, ♦ Leirac. deinde Suession. præsul, tum Valatensis, tandem cum Johanne de Flas facta permutatione pro præ- fato prioratu & episcopatu, ad Petrocor. sedem transtatus, die 1. Januar. eonsueta inaugurationis pompa urbem ingrestus est, ac novem fere annis episcopatum rexit ; mortuus an. 1 540. sepelitur 154°* Bbbb iij i+8+ ECCLESIA PE —— ante majus altare secundum Sammarthanos. In A ANNI excerptis quibuidam ex calendario ecclesiæ Le- CHR1ST1 bibliothecæ novæ Labb. tom. 2. pag. 760. hæc referuntur : XI f. cal. Julii hic fiat anniversarium R. in Christo P.& D.D. Fulcaudi de Bonavalle Petragoric. episcopi & prioris de Benevento, & distribuantur v. libræsupra ejus tumulum in capella S. Martialis. Longvi. LXVII. CLAUDIUS. CIaudius de Longui cardinatis de Givri, eeclesiæ JamæærrA. pctrocorienfa perpetuus administrator vocatur in tabulis Vaticani 27. Augusti 1 540. , O’LXVIII. Johannes IV. 1 LUSTBAC. Johannes de Lustrac e nobili gente Lustracensi natus, primum abbas S. Maurini ordinis S. Bene- dicti, dioecesis Aginn. an. 1513. dehinc prior & rector S. Vincentii de Espinossa, prior S. Xisti & S. Martini de Bondassio, rector S. Johannis de Ladinhaco, & vicarius generalis Sarlatensis, postmodum Petragoricensis evasit episcopus, ad quam dignitatem se per domnum nostrum regem christia- nissimum sanctissimo domno nostro papæ nominatum 1548. testatur 25. Junii 1 548. in litteris quibus præ- bendam in collegiata S. Mariæ de Capdrot Sarla- tensis diœcesis, magistro Bartholomæo Guerin 1 confert, tanquam vicarius generalis Francisci de S. tionarn bt Nectario » de Senneterre, Sarlatensis episcopi. Die 2 5. Octob. ejuld. anni, electum se tantum episcopum dicit divina providentia & S. Seclis apostolicæ gratia, in litteris quibus Annericum de Chastaing donat capella B. Mariæ Fulcherii. Tri- duo postmag. Johannem de Grati Petragoricensis ecclesiæ cantorem, generalem suum in spiritualibus & temporalibus vicarium constituit. Episco- pus creatus, Johannem Baudin notarium in urbe episcopali designat caI. Dccembr. ejusilem anni 15 48. In suæ abbatialis ecdesiæ choro a Francisco de S. Nectario Sarlatensi episcopo, assistentibus 1 duobus aliis præsulibus consecratur, die 27. Jan. ejusilem anni. Præbendam canonialem S. Theo- dori Rupis-brevis-curtis ( vulgo Rochebrecourt) suæ diœcesis, Petro du Port presbytero concedit 1550. 12. Julii an. 1550. Tandem : Ad nostram per- venis notitiam, aiunt S. Maurini ascetæ, nobiles Bertrandum de Cours dominum de Maurella, & Franciscum Dulard dominum de RegaIieres ailo- quentes, vos in hanc S Afaurini domum abbatia- iem accessesse ad preces domini de Lustraco, confer- vandaram ergo rernm in ea existentium, occasione obi- tus domini abbatis nostri ultimi, quem ferunt apud Petrocorium obiisse. Qui dominus abbas nuper, antequam hinc Petrocorium prostciseeretur, &c. Actum apudSMancinumdie 26. mensis Juliian. tpyo. Obiit ergo Johannes de Lustraco, & quidem sex- agenarius, aut sexagenario pauluium major, circa I 8. Julii an. 155 o. Sedit per decem & octo fere menses, scilicet a die 27. Januarii 1549. quo in- auguratus est, ad 1 8. circiter Julii 1 5 5 o. Facto co- dicillo instituit, ut in die sepuIturæ suæ 13. pau- pcrcs nigro colore, 13. albo induerentur, & tria millia pro animæ suæ saIute sacrificia offerrentur. TRO CORIE NSIS. 1485 1 LXIX. GodefRIDUS III. « ANNI Godefridus de Tdmpadour ex dominis de CDV Pom^ Chasteaubouchet, Johanni de Lustraco suecesiit padoua. Episcopus Petragoriensis simul & abbas S. Maurini effectus, possessionem iniit 13. Dec. 1551. 1551* instrumentum subsignatur a Duperier iu sæpe ci- tato libro sol. 61. Abbatiam nepoti Jacobo de Pompadour cessit. Obiit 1 5 5 2. in basilica S. Pe- tri de Amaco, quæ Pompadorio castro vicina estr sepultus. Bov- chako LXX. GUIdo II. I Guido Bouchard cTAubeterre, Ludovici AI- bæ-terræ domini ex Margareta de MareuiI de Vil- lebois fuius, episcopatus possessionem adipiscitur 21. April. 1 5 5 5. ex libro Pater fol. 6 6. in ins— 1 5 5 5 « trumento subscriptlone Duperier munito. Nominatur tamen an. 15 54. in transactione capituIi eeclesiæ colIegiatæ S. Theodori Rupis-bovis-cur- tis ( de Rochebrecourt) cum loci dynesta & fundatore. Interest dioecesanæ lynodo mense Aprili an. 155 6. ejusque adhuc fit mentio in publicis anni 1557* instrumentis. Hujus tempore mores tum populi tum cleri corruptissimi fuere, summa ubique vigebat ignoranda, vacabant adulteriis lai- > d, fornicationibus clerici, ac in tantum serpserat virus ut e corpore ad caput ipsum conscende- rit Hinc in omnes inundans supremi numinis ira. Hinc tot famis ac pestis miseriæ in regionem Hlatæ. Hinc denique facilius acceptata hæresis ; corde quippe corrupto, ipsa mens facilius fuit iu errorem. LXXI. PETRUS VII. Foranti Petrus Foumier Arvemus, de episcopatu pro- visus est an. 1561. Jam sacræ capellæ Parisiensis 1561, canonicus, hanc enim utramque sibi denomina- tionem adscribit in quodam excambio quod fecit toparchiae neseio cujus in pago Rupellensi, cum Johanne de Parthenay (exD. d’Ozier.) Parocho- rum residentiæ promotor fuit acerrimus. Sub eo 1 5 67. Burdigalensis senatus conventus juridici 1 5 67. apud Petrocorium indicti sunt *a Carolo IX. Fran- corum rege. Divinæ in populi & cleri crimina uitionis testis fuit oculatus. Vidit urbem suam & diœcesim hæresi inquinatam, CaIvinianos minis* tros oves sibi creditas ab Ecclesia cathoIica divellere, sacra profanata, regionem internecinis odiis ac bellis plusquam civilibus desolatam ; cap- tusque ipse ab haereticorum copiis, grandi ære re- demtionem paciscitur. Tandem curæ episcopali « non impigre incumbens, a domessicis servis & sce- leratis quibuidam gazis ipsius inhiantibus noctu occiditur in episcopali castro 1575. 14. Julii : 1575. oratione funebri laudatus a praedicatore Minorita ; pauloque post Petrocorium a sectariis oppugnatum eodem anno expilatur. LXXII. Franciscvs I. Franciscos de Bourdeille, Gabrielis de Bordelia domini de Bemardieres & Claræ de Pontbriand filius, Francisci de Bourdeille ex fratre nepos (ut asserit D. d’Ozier) ex monacho S. Dionysii prope 1486 ECCLESIA PE1 ■■ ■ ■ Parisios episcopus renuntiatur an. i 575. Concilio j ANNI provinciali Burdegal. iu festivitate omnium sanc- CHRISTI torurn int^riuit 1582. quod confirmatur a Gre- 1 gorio XIII. summo pontifice anno 1 58 3. Obiit 1600. 24. Octobr. iu vigilia festivitatis S. Fron- tonis, iu cujus ecclesia quiescit Mamtin. LXXIII. JohanNes V. Johannes Martin Lemovicensis, ex Francisci re- 1600. signatione factus episcopus an. 1600. possessio- nem assiimsit an. 1601.9. Febr. Sub eo mona- steria Ligurii, de Fontanis & de S. Pardulpho, per novatores diruta, reaedificantur. Decessit 5. Jan. j 1612. 1612. sepultus iu porticu eccIesiæ S. Frontonis. De la Berau— LXXIV. FRANCISCUS II. XM£U. Franciscus de Ia Beraudiere ex nobili apud Pictavos familia de Rouet, primum supremæ curiæ Parisiensis senator per 18. annos, magnus ecclesiæ Pictaviensis decanus, Nobiliacensis cœnobii abbas, in quod congregationis S. Mauri reformationem induxit, demum post 2. annorum interpontifi- 1614. dum Petragor. episcopus fit an. 1614. Fundator Augustinianorum reformatorum, id enim palam declararunt anno 161 }• Abbatiam de Cancellata reparavit, se se canonicorum abbatem regularem dixit, eosque ad reformationem verbo & exemplo 1617. adhortatus elt An. 1617. die 1 5. Aug. posuit pri- mum lapidem conventus PP. Minimorum Albæ- terræ, sub titulo virginis in coelum astumtæ, eisque parochiam S. Quintini concessit Dedit & Mini- mis Planiaci parochiasem ecclesiam S. Martini de 1623. Eremo 10.Novemb. 1618. An. lÆaj.Recol- Iectorum ecclesiam consecravit, an. 1625. plurimam opem tulit pro condendo monasterio sanc- timonialium Beneaictinarum de Falanco. Cathe- dndem ecdesiam, aliasque per diœcesim dirutas ba— £ silicas renovavit, ita ut de illo, quod de Chronopio scripsit Venantius Fortunatus, assererepossimus : Templa exustu celer revocasti in culmine prisco : Hinc tua, sed coelis > stut fine liti* domus » Nihil non tentavit ut diœcesim ab hæresi purgaret, loca ea peste amplius infecta frequens visitabat, per se & per suos ministros veritatem catholicam ubique propalabat ; plurimos reduxit ad fidem, atque ut vineæ Domini operarii nusquam iu diœcesi deficerent, seminarium clericorum fundavit An. 1624. 1624. subscripsit decretis lynodi Burdigalensis. £ dTstra— LXXV. Johannes VI. •M. Johannes (TEstrades de quo locuti fumus in Condomiensibus episcopis, designatus fuit episcopus Petracoricensis mense Julio an. 1646. Verum nondum consecratus ad aliam transtatus est sedem. BrANDOK LXXVI. PHILIBERTUS. Philibertus de Brandon, primum cancellarii Seguier nepti matrimonio conjunctus, dehinc cle- ricus effectus, ad Pctrocoric. episcopatum evectus x 648, cst, &Pontisaræan. 1648. consecratus. In sua ad- ROCORIENSIS. 1487 \ ministratione Christi bonus odor fuit, seminarium — * fovit, & societatcm xenodochii S. Marthæ ere— ANNI xit. Parisiis an. 16 5 2. denatus > jacetiu parochiali CHRsSTI S. Eustachii ecdesia. LXXVII. Cyrus. vX. Cyrus de VilIers ex nobili familia de Villers de Fagia in Burgundia natus, ad Petragoricensem eo desiam designatus an. 16 5 3. Parisiis inaugura- tus episcopus 3 1. Aug. ejulaem anni, possessio- nem adeptus est mense Junio 1654. Fuerat antea 1654. Parisiis institutæ congregationis dc propaganda fide l moderator ac supremus Regis capellæ magister. Ultimum diemdausit Parisiis 4. Octob. 1667. LXXViII. GUILLELMUS V. U Boux. Quid virtus & ingenium possint, enituit in Guillelmo le Boux ; e vico enim Pemaio prope Salmurium iu Andibus plebeia & paupere familia natus^d primas Ecdesiæ dignitates propriis dotibus & meritis evectus est. Congregationi Oratorii D. J. adscriptus, miros in tam celebri schola progrese sui fecit Veium ingenio suo parens, eloquentiæ sa « cræ se totum addixit, ac tandem celeberrimus æ- tate sua condonatorcvasit, tantumque sibi nomen . assecutus, ut eo permotus Ludovicus magnus ad * Aquensem episcopatum eum nominaverit anno 1058. Inde Matisconensis præsul designatus est 1605. Effectu caruit hæc ejus designatio. Verum anno sequenti ad Petracoricensem ecdesiam transa fatus est, & 1667. possessionem iniit Maii die 1667 » 24. Cathedralem basilicam iu civitate sitam, trans tulit in urbem, eamquecollegiato capitulo aduna- vit. Seminarium congregationi Missionis addixit, canonicorum Regularium reformationem in prio- ratu S. Johannis de Colla constituit. Generale pan- 1 norum officinae xenodochium erexit. Obiit die 6. Aug. anno 1693. sepultus iu choro S. Frontonis. 169 3. LXXIX. Danibl. Fb°’h.. Daniel de Franchevilie Nannetensis, in supre- ma curia Redonensi patronus regius, ac demum episcopus Petragoricensis, in cujus dignitatis possessionem venit 3 o. Maii 1694. vir pietate consi 1604. piculis fuit, tanta iu pauperes beneficentia & libe- ralitate præditus, ut, eorum pater merito fuerit nuncupatus. Defunctus 26. Maii 1702. fine pom— I701 •I®, ut vivens jusserat, sepultus est in eeclesia mo—’ nialium Visitationis in sacello Divinæ providentia» sacra, cum hoc simplici & jnodesto epitaphio : Hic jacet Dan iel episcopus Petrocoricenfa in resur- rectionis expectatione. LXXX. PiTRUs VIII. clkmknt. Petrus Clement Vezuntioni natus, ad Petracori- censes infulas designatur die Pentecostes 17 o 2. cum vicarii generalis archiepisc. Rotom. officio funge- retur. Inauguratur29. Oct. ejusilem anni. Possesi sione donatur 24. Febr. 1703. obiit die 8. Jan. I7°3* anni 1719. post multorum mensium morbum. 17* i+88 ECCLESIA PETROCORIENSIS. 1489 ABBATIÆ DIŒCESIS PETRAGORICENSIS, quæ non amplius exstant, vel statum mutarunt. I. TStud monasterium a B. Mauro institutum fe- lrunt, nunc est ecclesia collegiata S. Salvatori dicata, habens pro capite suo abbatem a Rege no- minandum, qui duas obtinet praebendas. Sequitur cantor, qui mediam praebendam ultra illam quæ sibirationecanonicatusdebetur, perclpit*, insuperque duodecim sunt canonici. Hos abbates reperimus. I. Petrus abbas S. Salvatoris de Alba-terra, ad quem & alios canonicos exstat bulla Adriani IV. data an. 1 i 54. pontificatus anno i.sexto nonas Martii. II. Willelmus abbas Albæ-terræ occurrit 1188. Vide in S. Emiliano diœc. Burdeg. Fortasse is est j W. archidiac. Engol. & abbas de Alba-terra, qui testis est iu donatione Ugberti de Logototges facta S. Petro & canonicis S. matris eccl Engolisui. III. Aimericus abbas, idem fortasse ac Aimeri- cus de Longa canonicus Petragoricenfis, qui com- memoratur an. 12 2 9. in notitia de electione ab- batis Vosiensis. Vide tom. IV. MiscelIan. Baluzii pag. 487. IV. Iteriusan. 1247. & I249. Vide iuPetro II. Petrocor. episcopo. V. RobertusdePompadour 1500. jl. Monasterium S. Frontis seu S. Frontonis Pe- S. Front^ tragor. conditur a Chronopio Petragor. episcopo C sirj-rttr anno circiter 620. ut notat MS. codex Petrogor. magnumque monasterium appellatur. Instauratur a Froterio antistite Petrogor. circa an. 984. qui quidem ibi cum aliis pluribus episcopis sepultus est. vonsecratur ecdesia an. 1047. XI1. cal. Aprilis, ab Aimone de Bourbon Bituricensi archiep. præsente Geraldo deGourdon Petrogor. præsule. Ceterum dominus episeopus est abbas, quem sequitur cantor, tum 24. canonici, 24. servitores, tam Iaici quam clerici, & 13. capellani. Guillelmus de Alba-rocha episc. Petrogor. & I abbas S. Frontonis, de consensu capituli S. Fron- tonis, fundum cedit cœnobio Caduini ædificando. Sepultus est in bafilica S. Frontonis circa 1130. Circa an. 1175 « Petrus epise. Petrag. transtuIit ossa prædeceflorum suorum e capitulo S. Fronto- nis in ecclesiam S. Stephani, uti narrant Goffiidus Vosiensis & chronicon episcoporum Fetragor. Ex bulla autem Urbani III. data pontificatus an. 2. Christi 1187. X. cal. Octob. ind. vi. Iiquet jam tum in ecclesia S. Frontonis dericos fuisse institu- tos sub episcopi jurisilictione. m. Ecclesia collegiata S. Asterii, regiæ, ut traditur, S. Asterii. fundationis, abbatem pro capite suo agnoscit, qui tamen nullo primatu gaudet. A Rege nominatur, & est prima dignitas, cui adjunctæ suntduæ præ- bendæ ex quindecim in hac ecclesia cxstantibus, quarum alias tredecim totidem canonici possident. Altera dignitas cantoris est absque redditibus, nisi sit canonicus. Sita est ecdesia duabus leuciS ab urbe primaria diœcesis, primasque obtinet inter capitula. Abbatum indiculum, qualem nobiscum vir cIar. Carolus de h Beaume abbas communicavit, exhibemus. SERIES abbatum. T.T TEuas 1178. X JL II. Gaufridus 1278. III. Asterius frater Talairandi comitis Petragor. abbas erat tempore Bertrandi de Gout 13 04. IV. Archambaldus de Perigord 1319. V. Taleyrandus cardinalis & episcopus AIba- nensis, condito testamento die 16. Jan. an. 13 64. legavit ecclesiæ S.Asterii Petrag. diœcesis, centum florenos auri, quos iu emendis redditibus pro fa- ciendo annuatim suo anniversario vult impendi, fortasse suit abbas. VI. Ludovicus de Salignac 1487. & 1498. quo anno, mense Julio sui monasterii privilegia confirmari a Ludovico XII. curavit, ex regesto cc. xxx. archivi regii Paris cap. 202. VII. Johannes I.de Chaumont 1526. VIll.BertrandusdeChaumontdeBarraud 1538. IX. Annetus de S. Supery 1 560. Cessit in gratiam sequentis 19. Febr. X. Johannes II. Saurye 1583. XI. Johannes III. du Tillet 1588. XII. Damasus de Thuresue. XIII. AmaIdus Raveau. * XIV. Gabriel de Ia Baume (se Foursat 1631. XV. CaroIus de la Baume de Foursat 1655. superstes ad annum saltem 1713. XVI. N. Plancher canonicus ecdesiæ collegia- tæ Petrocor. designatus cst a Rege abbas S. Asterii circa finem 1719. Palnatum S. Salvatoris & S. Benedicti monaste— w rium, conditur Carolo-magno imperante an. IV. a’ Davide pagi Petragor. incola, & Benedictana ejus conjuge, prope Limelium, Limeil, ad Vizeram fluvium, la P^err, tuncquemonasterio S. Mar- ) tiaIis apud Lemovicas subjicitur ; qua de re vide Mabill in append. t 2. AnnaI. Bened. pag. 717. Processii tamen temporis, proprio abbate gaudere visuin est, ex quibus aIter fuit Abbo anno 1. regni CaroIi Aquitanorum regis mense Januario, alter fuit Adalgisus seu Adalgasius, quo sedente mona- sterium a Normannis destructum fuit anno 860. Hac de cIade insignis est epistola Agii abbatis Va- brei 1 us, apud Catellum, ut pote quæ Vabrensi ex— c. 1. ini. finiendo monasterio dedit occasionem. Postea vero 5* £ instauratum est a Frotario episcopo Petrag. de quo monasterio vide Catellum in historia comitum To- Iosan. pag. 69. & seq. ubi pro Palmata legendum est Palnata, quæ hactenus ceila est abbatiæ S. Martialis, ubi olim sexdecim monachi sub præposito esse debebant. Belvacense apud Petrocorios monasterium, de V. quo vide in S. Savino ad an. 830. BeIvacenfc. Genoliacense ubi S. Amandus abbatiæ sui no— VI. minis in diœcesi Sarlatensi auctor & patronus, mo- nachum induit seculo vi. Genoliacenfis abbas erat amuUtt. SavaIus seu Canalis. Cujus discipulus fuit S. Sorus Tcrracinensis monasterii fundator. Calabrense t^o ECCLESIA PE VH. Calabrense haud longe a Dordonia fluvio, ubi l Calabrenie. degebant sub Sacerdote abbate, qui postmodum fuit episcopus Lernovicensis. vni Temolacense, nunc prioratus Ecolisinensis S. Temola— Eparchii monasterio subjectus, quem olim ab eo- cens<* dem avulserat Grimoardus epilc. Engol. & germano suo Aimerico Moxudunensi duci tradide- rat, ex Ademari chronico. IX. BonaIense, ubi S. Avitus ; postea eremita, sub Bonalcnse. jjcinjo abbate vixisse dicitur. x. Cænobium B. Mariæ & S. Silvano sacrum ; olim abbatia feminarum, cujus ordinis incertum * a Bosone Petragoricæ civitatis duce fundata sub Gregorio VII. lumino pontifice, hoc est circa an. c. vn. coL 1074. ut liquet ex charta nostris adjecta instru- mentis. Cessit postea monialibus S. Mariæ Santo- nensis, quæ hactenus ista gaudent ecdesia. Parthenonis S. Asterii meminimus in Rodulfo de Cohalia Petracor. episcopo, & abbatiæ veteris S. Martini iu Petro de S. Asterio. Abbatiæ quæ in pristino perseverant statu. BRantosinum, ord. S. Benedicti, Brantofme. Turturiacum, ord. S. B. Tourtoyras. Ligurium, ord. S. B. fem. Ligueux. Albugia, ord. S. B. fem. la Bugue. Cancellata, ord. S. Aug. Chancellade. B. M. de Castris, ord. S. Aug. Chastres. Petrosa, ord. Cisterc. la Peyronse. Boscum-cavum, ord. Cisterc. Bosehaud. Brintofiin. BRANTOSMU M. HAnc abbatiam ord. S. Benedicti, condidit Carolus-magnus imperator, ex MabiIIonio * Regino ad annum 769. * laudante Chesuium tom. 2. p. finiit’’a8. his verbis : Anno DCCLXIx. Carolus-magnus annum iterum procedens ad Petrochorium, constituit bafili* cam juxta fluvium Dronam in honorem B. Petri apostolorum principis, in qua non multnrnpost tem* * poris unum a de Innocentibus collocavit, datum patri suo a papa Romano ; locus autem in quo hæc basilica sundata est Brantosina dicitur. Chronicon aliud Malleacense constructum dicit cænobium Bran- tosinense a Pipino rege Aquitaniæ Ludovici Pii filio : at Mabillonius non huic Pipino, sed ejus proavo cognomini regi Francorum tribuendam esse Brantosmi originem docet ad annum prædic- tum. Ceterum in vetusta constitutione de mo- nasteriis regni Francorum a Ludovico Augusto facta an. 817. inter Aquitanica monasteria annu- meratur Brantosinense. Haud multo post a Nor- mannis destructum fuit hoc coenobium, unde nulla de prioribus abbatibus monumenta superfuerunt. ABBATUM CATALOGUS. I. CAnTivIUs vel Antibius seu Antimus, e O* primis abbatibus videtur exstitisse.In calendario Brantosinensi notatur m. idus Januarii scs- tus dies S. Antimi confefloris & abbatis ; & ca- lendis DecembriS ejusilem tranflatio. Ipsius autem reliquiæ in theca laminis cupreis cooperta hactenus in ara principe asservantur. * S.Sicarium vocant, unde monasterio nomen S.Sicarii inditpm. Tomus II. TRO CORIENSISs 1491 L II. Martinus tempore Bemardi * I. comitis Pe— » Cogno- trocoriensis, qui bona monasterii ablata huic abbati Gr^, „ ressituit Datum mense Junio regnante Ludovico * Francorum imperatore. Hic autem est Martinus * Tr » ns- plurimorum pater monasterlorum, de quo vide in m, rino* abbatia S. Cypriani. Memoratur in necroI. dome- stico x. cal. Apr. in Angeriac. vero, die 12. Apr. III. Alduinus ante episcopatum Lemovicensem Brantosinensis abbas dicitur, & dura passes a Guidone vicecomite suo fratre, cui hanc abbatiam in prædam dare nolebat ; circa 990. IV. Grimoardus frater lstonis episcopi Santon. Brantosini abbas videtur exstitisie, & postea episco- pus Engolisinensis, ubi vide circa finem X. seculi B & initium undecimi. Consule etiam Johan. Besty hist. comit. Pictav. pag. 5 8. V. Bernardus I. reperitur in charta Mini 1034. vm. idus Julii. VI. Amblardus cui an. 1062. al. 1060. AI- bodenus stirpis Anglicæ princeps, fuitdatum a se prioratum Claræ-vallis sub titulo S. Petri in dtaec. Rutenensi concessit, de consensu Odolrici abbatis Conchensis. VII. WiilelmuS I. in chartulario S. Eparchii Engolisinensis memoratur circa an. 1076 cum Siguinoabbate S. Eparchii, & Catone archidiacono Engolisinenfi. Anno 1080. Seguinus Casie- Dei abbas, rogatu Guillelmi Petrocorensis episco- C pi, & Heliæ comitis, monasterium Brantofmiense reformavit, unde ab hoc tempore Cafe-Dei sub- jectum est. Fragmentum chartæ hujus comitis sub- jicere visum fuit : Ego Helias comes Petrocoricen- fium, gehennales peenas abhorrescens, electis Dei me optans sociari, monasterium S. Petri apostolorum principis, sanctique Innocentis Sichariis quod nuncupatur Brantosina, quod modo mea ignavia minime regulariter degit, sed abusione habitantium monachorum sere ad nihilum redactum est, sub meo jure retinere timui, ac vitiis eorum favere ; ideoque coti- silio domini Guillelmi de Alonte-berulpho Refragor* sedis episcapi ac cleri ipsius, &c. Cetera delunt. Willelmi obitus consignatur in necrologio, v.cal » D Maii, sed utrum iste sit, quis asseveret ? VIII » Aumarus ab Hugone vicecomite Lemo- vicensi, & Petro d’Issene ipsius fratre, prioratum d’Isiene cum ecdesiis subjacentibus accepit, fcuno papa Honorio, regnante Ludovico, hoc est, ut videtur, Honorio papa secundo, regnante Ludo- vico VI. circa an. 1124. Aumari mentio habetm in necrologio 111. cal. Febr. IX. Willelmus II. monachus Brantolm. ex charta Gaufredi Burdegal. archiep. an. 1149. in abbatem £ ordinatus dicitur a Rom. pontifice Dom. Eugenio ; ea tamen lege ut Casam-Dei adiret > & ibi tanquam monachus eeclesiæ Casie-Dei profiteretur : Facta vero professeone, cum bona voluntate & assensu ab- batis & capituli ejusdem eeclesiæ, ad regimen & ad* ministrationem Brantolmensis abbatiæ rediret ; hoc modo, ut de cetero subjectus esset abbati & ecclesiæ, Casæ-Dei : obeunre autem illo> nullus deinceps in abbatem nisi cum consilio & assensu abbatis Cafæ- Dei & de monachis prosesses ejusdem ecclesiæ elige- retur..,. Statutum est etiam ut inconsulto abbate Casci-Dei f nequeprior, neque ceteri custodes ordinis Ccccc I49x ECCLESIA PE’ ibi constitaanfur, & ut disciplina monasticæ ordinationis in corrigendis excejfivus, & in aliis quæ ad regulum beari Benedicti pertinent, fecundum consue- tudines Casæ-Dei ibidem ex integro confervetur. An. ab Inc. Dom. m. C. xux. ind. xII. epacta Ix. I 8. cal. Maii, Romano pontifice Eugenio IU. Ludovico rege Franc. & duce Aquitanorum, episcopa- tus vero nostri anno duodecimo. LM.t. 2. X. Odo abbas Brantosinensis, de quo vide in fadirS/m’Sebrando episc. Lemovic, circa an. 1180. Socie- GtajuIi tatem precum iniit cum abbate Stirpensi Bosone. VosciP— Obiit v. jjus Aug. X T. Guillelmus III. abbas erat an. 1190.de quo vide in GeraIdode Barta Ausciensi archipræfule. XII. Bemardus II. annis 1217. & 1226. nonis Novembris. Ipsius nomen recentiori manu inseribitur necrologio caIendis Julii. XIII. NicoIaus 12 5 8.12 62. die 2. Februarii, 1267. 1269. & 1270. sub quo abbate marty- rologium & necrologium monasterii digesta sunt. Patrem habuit cognominem, cujus memoria exstat ** /. v. id » in necrol. vi.*id. Jan. matrem vero Mariam de «
« /. xvii. Ramesort ibidem commemoratam v. * caI. Jan. calend. XIV. Bemardus III. de Malo-monte, de Mau- mont, 1280. & 1281. cujus electionem abbas Casie-Dei confirmavit. Cum autem Raimundi episcopi Petrocorensis dominium in abbatiam re- cusaret agnoscere, ab co depositus est, haud relu- ctantibus monachis, qui quod ipsis inconsuitis fra- • tri suo GeraIdo * de Malo-monte castellaniam de Bordeillc dedisset cum onere homagii & sacra- menti fidelitatis, ægre ferentes, Heliam de FayoIles in abbatem elegerunt. Re ad summum delata pon- tificem Nicolaum IV. Guillelmus episc. Engolisui. ab ipso delegatur judex, qui episcopum Petroco- renlem a proposito abbatiæ sibi subjiciendæ deturbavit, id unum abbati quem restituit, praecipiens ut ad synodum diœcesanam conveniret : Actum feria III. antesestum Assemtionis Iv. idus Augusti I 2. p-q. ind. VII. Superstes erat Bemardus anno 1307. vn. cal. Maii ; ipsiusque fit mentio IV. idus Martii in necrol. Brantosin. XV. Hugo 1309. quo anno procurationem dedit ad componendam litem cum abbate Casie- Dei, 1310. & 1311. die Martis post Paseha. XVI. Petrus I. de Reihac 1316. die Martis postfestum S. HiIarii, 1318. & 1322. Obiit Julii. 1324. 3. cal. Junii*, qua die habet anniversarium. XVII. Aimericus I.de Bome 13 24. die Martis post octavas Nativitatis ; superstes ad an. 132 8. ex nostro D. Claud. Estiennot, sed profecto re- gimen dimiseraL XVIII. SeguinusI 3 2 6. quo anno, die 20.Oct. paciseitur cum Helia de Bourdeille pro jurisiiictio- ne monasterii. Sedebat adhuc an. 13 3 3. die Sabb. Epienn. post festum S. HiIarii ; imo pervcnisse dicitur ad annum 1335. XIX. Aimericus II. de Murat 13 3 6. & 13 40. quo anno Romam petiit, sed qua de causa, nobis incognitum. Regebat adhuc an. 1352.111. id. Maii. • Geraldus de Malo-monte Regis consiliarius, & reflor vice- comitatus Lemovic, abbas dicitur circa hoc tempus tum a Steph. Baluzio. tum a nostro D. Claud. Estiennot ; sortaste is cst Geraldus, qui dum Bemardus frater ipsius dc abbatia cum episcopo disceptaret, redditus percepit. TROCORIENSIS. 1493 A Defunctus est xvI. cal. Nov. ex necrologio. XX. Helias de Campniaco, al. dcCampuhac, præerat jam anno 13 5 3. die 20. Aprilis. Anno 1368. domini de Culturis hominium excepit pro feodo de Mastongue, sub tributo quatuor bossel. frumenti & totidem avenæ. Obiit die Dominica I o. Aug. an. 1371. in ecdesia tumulatus. XXI. Petrus II. Foucault prior de Puyclum- baud, eligitur abbas eodem anno die 3 o. * Augusti * « s.aSep. & confirmatur a fummo pontifice die 1. Septemb. ind. IX. pontificatus Gregorii XI. an. 1. Pepigit an. 139 6. cum Agnete de Pias domicella, pro li- tigiosis, in domo quadam sita apud Brantos- B mum. Urbem hanc vallo munivisse dicitur ; nihilominus Angli eam occuparunt, fiigatisque monachis cœnobium in castrum commutarunt. Vivebat adhuc Petrus an. 1404. die xi. Januarii ; at fortasse id de Petro succestore intelligendum est. XXII. Petrus III. du Puy-Astier interemtus est an. 140 s. in irruptione Francorum facta justu CaroIi v. adversus Anglos abbatiam occupantes. Sedes vacavit ad annum 1408. XXIII. Guido de Broilhaco, de Sroilhac.paXiin Petrocorensis, prosessione vero Carrofensis mo- nachus, eligitur in abbatem durante Petri de Luna schisinate, consirmaturque ab archiepiscopo Bur- C degalensi die 20. Octobris, contra Petrum Calho, a Petro de Luna promotum. Sedebat autem paci- fice an. 1409. die 12. Julii. An. 1419. die 20. Martii Arnaldum de Brolhac filium Guidonis de Brolhac defuncti, ad hominium-ligium de Bur- dellia excepit ; & 143 5. die 16. Junii Christi- nam de Balat pro feudo de capella Mont-moreau. Coinposuit an. 1427. cum nobili viro D. Arnal- do de Bordelia & Johanna de Chamberiac Arnaldi matre, pro nonnullis censibus apud Bordeliam. Anno 1444. die 8. Julii Guido condidit testa- mentum, jamque hoc anno decesserat die 20. Sep- tembris, ad portam ecdesiæ monasterii sepultus. D XXIV. Arnaldus I. de Petit, & ipse patria Pe- trocorensis, frater Raimundi, ordinarii tribunafis post senescalIum judicis, monachus S. Crucis Bur- degalensis1*, possessionem accepit die 1 5. * Nov. * anni 1444.Deinde permutavit, anno seilicet 144 6. cum Johanne Bernage tertio priore S. Martialis Lemovic. XXV. Johannes de Bemage ex permutatione, ut diximus, Brantolmii abbas reperitur an. 1447. die 3. Julii. Hic prædia plurima a monasterio di- stracta recuperavit, cui etiamprioratum de Quan- tiilac curavit uniendum. Vita sunctus est an. 146 5. R XXVI. Petrus IV. de Piedieu seu de S. Sym- phoriano, abbas erat Brantosin. die 3 1. Januarii anno 1465. præpositus quoque Arnaci & prior S. Valerici, 18. ApriIis 1467. Romæ benedici- tur in ecdesia S. Tryphonis a D. Michaele epilc. Carpentoratensi.adsIstentibus Andrea de Fontanis, & Petro de Allodiis abbatibus anno 1465. Vir erat singulari doctrinaprædituS, unde illum episc. Petrocorensis HeIias de Bourdeille in vicarium b MS. codex Brantosmcnsis sic habet : AnaUus Ie Petit » die v. Nov. monatkui, a monachis tr TtHgioJis monaflerii de Brait- tobnio abbas tjujdtm monajkrii eltflut, dedicatufque ipsa dit diaani abbatiam caaosice intravit. ir fofltffwnfin tjufdaf accepit. 1494 ECCLESIA PE1 generalem astumsit. Eeclesiam aliqua ex parte A resarcivit, claustrum ædificavit, diutinasque lites inter abbates ac domum de Bourdeille ratione ho- minii pro castro de Bourdeille compescoit. Obiit vm. idus, al. vn. idus Januarii an. 1499. sepui- tus inter chorum & majus altare B. Sicarii. XXVII. Antonius de S. Symphoriano frater superioris, in monasterio Brantosinensi monachum induit die 4. Maii an. 1471. cum antea canonicus esset ecclesiæ collegiatæ B. M. de capella Callefer, al. Tailiefer, diœcesis Lemovic. Fratri vero quem excepit tam in abbatia quam in prioratu S. Vale- rici, non diu supervixit ; obiit enim die 5. Aug. j an. 1 5 o 1. in dicto prioratu. XXVIII. Petrus V. de Sandalesses e priore de Piiychambaud a septem fratribus eligitur in abbatem Brantosini die 6. Sept. 1501. indict. 1 v. Alexandri papæ VI. anno nono, Ludovico XII. rege Francorum, confirmaturque a Godefrido de « /.Pompa— Chateau-Bouchet*episc. Petrocorensi. Æmulum dour* tamen passiis est Hugonem dAbezac de la Douze jam abbatem B. M. de Allodiis in pago Pictavensi, quem elegerant sex fratres. Diu ex utraque parte litigatum fuit ; tandemque Petrus jure suo cessit in gratiam cardinalis de Lebreto, SAlbret. XXIX. Amanevus d’Albret cardinalis & episc. Vasatensis, Petro cedente factus est abbas an. 1 5 04. vel 1 5 o 5. Ædes abbatiales construxit, ecclesiam- que parochialem hucusque iu eeclesia abbatiali cx- stantem alio transtulit, fundis suppeditatis. Obiit * « /.inCa— Vrsati * die 9. Aug. 1519. simul abbas sancti « 7.C&Z. Anundi.&c. jaLnu. die XXX. Petrus VI. Saunier de la Borie mona- J j’a D®0, dius Angeriacensis, electus est die 12. al. 3. Jan. insequentis, tum confirmatus ab ordinario, possessionem accepit per procuratorem 1 5.Jun. 1523. Competitorem habuit Antonium Pelegrin a rege Francisco I. vi concordatorum nominatum, contra quem Petrus edictum magni consilii die 5. • ejusilem anni obtinuerat.* Interim Claudius Ramn ] monachus Brantolmiensis se a quibusilam fratribus eligi procuravit & confirmari. Item Gasto de la Martonnie epilc. Aquensis, & Franciscus de Mon- tagrier monachus, de abbatia contenderunt cum Petro Saunier. Durante vero ista controversia, an. 1538. Petrus de Mareuil abbatiam impetravit tam a Rege quam a summo pontifice, quorum be- neplacito accessit eodem anno edictum magni con- silii. Tumque hic Petrus Petro Saunier concessit prioratum de Fontenay TAbbatu in diœc. Santon. XXXI. Petrus VlI.de Mareuil protonotarius apostolicus, abbas Brantolmiensis, necnon epise. Vaurensis, nihil omisit ut Brantolmiense monasterium Casalinæ congregationi uniret, sed hæc pia ipsius vota irrita permanserunt usque ad annum 1 55 ! • 15 59. Obiit vero 1 5 5 6. dic 20.* Martii, atque * ’’in basilica Brantolmiensi ante majus altare sepul- tusest. XXXII. PetrusVIII.de Bordeille suis commen- tariis notissimus, possessionem apprehendit die 1 5. ■ An. 1 518. die j. mensis Maii celebratum fuitcapituium generale Brantolmienns coenobii per D. Antonium de Beaune priorem S. Juliani & vicarium generalem in spiritualibus ejufdem abbatiæ de Brantolmio, sede abhatiali vacante commistum & deputatum per curiam magni consilii domini regis. Tomus II. 7ROCORIENSIS. 1495 . Julii 1558. cui sane abbatia debet quod perma- neat. Hanc tenuit per semetipsum usque ad annum 1 5 8 3. ac deinde sub fiduciariis Johanne * l’£spi— * e/. Petro, nasse, Petro Petit dicto la Coutancie, &c. ad an. 1614. quo migravit ex hoc seculo 5. Julii, in sa- ceilo castri de Richemont quod aedificaverat, tu- mulatus. Porro an. 1 5 64. erant in abbatia prior claustralis, sacrista, elecmolynarius, quatuor præ- positi claustrales & triginta monachi. XXXIII.Petrus lX.Petit retinuit abbatiam pro D.de Bordeille ad an. 1622.quo nuptias contraxit. XXXIV. Amaldus II. Barbut presbyter, ab- I bas & ipse confidentiarius possessionem accepit 24. Septembris 1622. Cessitan. 1633. XXXV. Henricus Faulcher decanus & cano- nicus ecclesiæ collegiatæ Montis-thesauri, &c. sub Juo unita est abbatia congregationi S.Mauri, mense unio 1 63 6. Pacta cum antiquis monachis Casa- linæ congregationis transacta confirmavit anno seq. die xi. Nov. Præerat adhuc die 15. Jan. 1640. quo circiter tempore dimisit abbatiam. XXXVI. Claudius de Bourdeille comes Mon- tis-thesauri 1654. XXXVII. Antonius Armandus Guerin a Rege designatur abbas an. 1662. Reperitur an. 1681. mense Maio ; obiitque 1684. — XXXVIII. Franciscus ♦ Ludovicus Ie Prestre, quo ex genere Sebastianus le Prestre dominus de, Sfan. Vauban Franciæ marescalius, nominatur abbas pHciteri*- mense Aprili an. 1684. * bullisque confirmatur FcnSty/11 datis iv. nonas Junii an. 1. pontificatus Alexandri VIII. Possessionem iniit 29. Septembris 1690. sedebatque adhuc an. 1714. Sunt insuper alii plures abbates quorum ætas ignoratur, nisi quod pro certo antelec. xiv. vi- xerint. Illos uti memorantur iu necrologio hic subjungimus. Arnulfus, obiit IV. idus Januarii. Jodricus, xv.er/. xm.cai. Febr. ) Adam, v. cal. Febr. Ranulfus, vi. idus Febr. Raimundus, vi. idus Febr. Gaufridus, v. cal. Martii. Geraldus, IV. cal. Martii. Petrus, xiv. cal. Aprilis, ali Maii. Rivardus, vm. cal. Maii. Abbo, m. nonas Maii. Gaiibertus, 111. idus Maii. Mainardus, vn. cal. Junii, Ademarus, vn. idus Junii. Ermenarius, vi. idus Junii. Stephanus, xvin. cal. Julii. g Benedictus, xv. cal. Aug. WiIl. S. Laurentii, xii. cal. Septemb. Abbo, vn. idus Sept. Aimericus, idibus Septemb. Guillelmus de S. Asterio, vi. cal. Oct. Bertrandus, xv. cal. Oct. Mainardus, pridie idus Octob. Petrus, v. idus Octob. Raimundus d’Agonat, xlil. cal. Nov. Adraldus, vm. idus Nov. Raimundus Sauset, vm. ca !. Decemb. Gaufridus, v. caL Decemb. Ccccc ij 1496 ECCLESIA PE •wumym TURTURIACUM. TUbTURIacum seu TUSTURIACUM, ordi- nis Benedictini sub invocationeS. Petri, si- tum est in profunda valle montibus undique septa, secus altam seu superiorem Vizeram lAuveiere, quinque leucis ab urbe Petrocorensi. Fundatorem leu potius restauratorem agnoscit Guidonem vice- C. vm. comitem an. 1025. ut patet ex ipsius charta in « a1**8** appendice relata, qua & lpsum monasterium Ri- cardo abbati Usercensi gubernandum committit. Alebantur an. 1 5 64. iu monasterio prior daustra- Iis, sacrista, camerarius & triginta quatuor monachi, modo vix ullos ibi commoratur, tanta fuit coenobii destructio. Series abbatum. I. O TephaNus ex decano Usercensi abbas Tur- O turiacensis inssituitur a Ricardo abbate an. 1 o20. ex charta superius laudata. II. Willelmus I. cænobii Liguriensis fundationi interfuisse dicitur, ex chartulario Ligurii. III. Guido testis fundationis primariæ domus Dalonensis an. 1114. Ipsi Calixtus papa bullam protectionis concessit an. 1120. quam vide inter C. ix. col. instrumenta. 4 91 • IV. Heiias an. 11 5 4. ex hac charta quæ Iegitur chartularii Dalonensis fol. xxxm. NosJerviChristi inutiles, & qualeseumque abbates, ego quidem He- lias abbas Turturiacensis & ego Rotgerius abbas Dalonensis, fecimus hujusmodi pacem & concordiam, de terta de Casetas, quam notam fieri volumus fratribus nostris. Ego Helias Turturiacensis abbas & omnes fratres nostri, damus & concedimus in perpetuum Deo & B. Mariæ & fratribus Da* lonenfibus, quidquid habebamus vel requirebamus in omnibus terris de Chafetas, retentis nobis quin- que solidis de barbaris, vel monetæ ejusdem precii, ad festum S. Thomæ annuacim reddendis apud 1 Turturiacum… Hæc concordia facta estanno ab in- carn. Dom. MCLIV. epacta xv. indict. III. con- curtente Iv. An idem Helias cognomento de Co- marcha, qui circa an. 1163. Petro Matthæi User- censi abbati obedientiam promisit, coram Johan- ne Petracoricensi episeopo ? V. Gaufridus abbas Tusturiacensis dedit & con- cessit Deo & B. Mariæ & fratribus Dalonis, con- silio fratrum suorum, pratum de Cepeira in per- pctuum possidendum, retentis ecclesiæ Tusturia- censi tribus solidis Engolisinensis monetæ annua- tim reddendis infestivitate S. Bartholomæi apos- toli. Hujus rei testes sunt Geraldus abbas Terraci- nensis, Rainaldus Malmiros &c. Factum est hoc anno M. c. lxxxvui. apud Dalonium in manu Geraldi abbatis, ex chartul. Dalonenfi fol. XII. VI. FuIcoldus, qui & Fulco, præeratan. 1190. ex compositione facta inter Dalonenses & Turtu- riacenfes, pro iis quæ habebant in stagno de Feltz. Factum apud S. Raphaelem, præsentibus & an- nuentibus Fulcone abbate Turturiacensi, S. præ- posito S. RaphaeliS, Stephano de CumbaS præ- * Geraldo. posito Podii, G. * abbate Dalonis anno m.c. xc. VII. Willelmus II. abb. Turturiac. testis in char- TROCORIENSIS. 1497 ta Amaldi de sa Roca pro monast. Dalonenfi, an- no ab incam. M. cc. xix. ex chartul. Dalon. fol. 1 5. Forte idem qui notatur iu eodem chartul. an- nis 1223.25. 48. & 1250. in chartaPetrosæ. Abbas Turturiacensis nomine Willelmus, anno 1240. judex delegatur a Papa, pro concordia sa- cienda inter G. ♦ abbatem Sarlatensem & cives ♦ Geraldum Sariati, ex charta ecclesiæ Sarlatensis. Memoratur d<VaUibui. adhuc 1245. mense Martio. VIII. Pastor abbas an.circiter 1400. IX. Johannes I. Helias de Colongis in legibus baccalaureus, & sedis apost. protonotarius, abbas erat S. Petri Turturiacensis & B. Mariæ Dalon. D 1489. ex Iibro recognitionum, & 1494. imo 1530. Sub initium tamen seculi sequentis, scili- cet an. 1 5 17. Orlat & Buche famuli dominorum de Sediere, fiduciario nomine abbatiam possedisse dicuntur. X. Bernardus I. de Jay 16 3 9. cui successit aIter XI. Bernardus II. de Jay ad annum saltem 1676. XII. Petrus de Jay nobilis Petragoricensis e vivis sublatus est sub finem anni 1708. XIII. Johannes II. deVincenot patria Petra- goricensis, filius Johannis ex Clara Aibert, archi- C diaconus de Dupla & canonicus ecclesiæ cathedra- iis, necnon major vicarius, designatur abbas an. 1708. iu Natali Domini. Adhuc sedebat 1713. Præter hos abbates exstat memoria Bernardi, Xin. cal. Sept. iu necrologio Solemniac. B. M. DE LIGURIQ. Ligueœt. LI G U R1 U M ordinis Benedictini femina- rum ab urbe Petracoricensi sex milliaribus drstans, virorum primitus ac muiierumexstitisse vi- detur monasterium ; cui fundando præbuit ansam pietas cujusdam solitarii nomine GeraIdi, * cum * de SaJa. enim muIti ejus exemplo fratres muItæque sorores [J ad eum convenirent, hi proceres ad quorum domi- natum locus idem pertinebat, qualiter ibidem Do- mino servientes sustrntare possent, providere studue- runt. In his Elias de Viga & Guillelmus Delbos dederunt Deo & B. Mariæ de Ligurio in perpe- tuum decimas illius tertæ quam acquisivit Geraldus de Ligurio & Maximiria abbatissia, qui primitus ædificaverunt locum adserviendurn Deo. Plures ve- ro similes reperiuntur donationes factæfamulis & famulabus Dei qui secundum Deum ibi manere vo- luerunt. Aliæ id unum habent : Dederunt Deo & B. Mariæ & servitoribus ejusdem loci : Altera de- £ nique donatio exstat facta abbatissee, fratribus & fororibus de Ligurio. Porro hujus cænobii privi- Iegia memorantur in bulla CIementispapæ III. an- no 1188. Praefueruntabbatistæ quæ sequuntur. ABBATISSARUM INDEX. I. KI AxIMiRIA de qua superius, forte eadem jl VJLest ac Maxima anno 1 o 1 5. a Sammar- thanis memorata, sed legi debet 1115. II. Imberga I. 1 226. feria 2. post Ascensio- nem Domini, & 12 3 o. die Dominica post fes- tum S. Gregorii. III. Nadea de Bourdeille 1234. fuit qua 1498 ECCLESIA PEr testis nominatur Guillelmus frater domus Ligurii. IV. Margarita I. 1254. V. Almois 1.1263. cui Petragoricenfis episco- pus licentiam dedit in diœcesi Santonensi elecmo- c. v. co !. spnas colligendi. Vide inter instrumenta. Ipsa est 438, fortasse Alais de Turre quæ anno circiter 1272. sedebat, basilicamque, ut conjicit noster D. Claud. Estiennot, ipsiusque turrim lapideam construi jus- sit, in qua ipsius gentiIe (lemma hactenus apparet. Memoratur Almois xvn. cal. Octob. iu necrol. Solemniac. sed cum plores hujus nominis fuerint abbatiflæ, de qua id intelligendum nescimus. VI. lmberga II. 1273. & 1280. VII. Eyna de Pons SAgonac, Sammarthanis B de Vallo, a quibus laudatur anno 12 81. & 1287. præerat anno 1286. hæc igitur ea est abbatissa quæ anno 1281. in suo monasterlo capitulum habuit, in eoque sapientissima condidit statuta, quæ maximum a regulari observantia defectum in- dicant, nec minorem pauperiem ; qua de causa Pe- tragoricensis episc. facultatem ei concessit fidelium eleemosynas colligendi. VIII. Imberga III. de Goyas 1293. & 1296. Prioratum de Mesures a suo dependentem monas- terio visitavit, cujus creavit præfectam seu prioris sam, & ad singula ministeria sorores designavit Præerat adhuc an. 1308. Dominica die quacan— € tatur Lætare. Fortasse tamen jam cesserat, legimus £jfiriaut enim Johannamde Bordeillepræfuisseannis 1305. 1306. & aliis, nisi potius legendum sit 1505. &c. ut infra videbitur. IX. Maria 1311. feria 11. post festum S. Marci eundem prioratum visitavit, pace ibidem inter priorissam & moniales constituta. X. Agnes I. deNeufviile eodem anno Dominica post octavas Epiphaniæ pedum gerebat. An 1314. prioratum de Allodiis iu Santonico pago visitavit. Obiit vero 13 17. Æmulam autem habuisse videtur Margaritam dAgonac recensitam an. 1313. XI. Agnes II. de Chamberiiac al. Chambrillac I- eIigitur abbatissa an. 1317. secundo pontificatus * xv. Johannis XXII. prima die Apr. indict. iv. * Re- peritur adhuc anno 1322. XII. Margarita II. de Chamberiiac 1328. XIII. Almois II. de Ponsd’Agonac 13 3 o. & 13 3 2. die 31. Julii. XIV. Margarita III. de Chamberiiac 1335. 47. 58. & 1365. j XV. Nona de Chamberiiac electa 13 6 5. die 14. Julii, confirmatur ab episcopo Petragoricensi, sedebatque adhuc an. 1 3 67. XVL Almois III. 13 74. XVII. Marquesia de JauveIle 13 91. XVIII. Beatrix Dupuy 1403. & 1423. XIX. Margarita IV. de Cleus possessionem adepta est 3. Decemb. 1435. Eugenii IV. anno quinto, indict. xm. resignavit anno 1474. XX. Ludovica I. de Cleus pcr cessionem Mar- garitæ providetur eodem anno a SixtolV. fummo pontifice.Benedictionem accepit eodem an. 1474. die 12. Martii ab episcopo Lemovicensi in sacello cimiterii de Guerel. Permutavit cum priorissa de Allodiis quæ sequitur. XXI. Johanna L de Cleus ex permutatione sROCORIENSIS. 1499 l quam* Julius II. probavit VI. caI.Decemb. 1503 « facta est abbatissa. Obiit autem 3 1. Jan. 1505, jacet in ecclesia. XXII. Johanna II. de BourdeilIe, seu sse Bor- deille, Fontis— EbraIdi sanctimonialis & priorissa de Bono-oculo, unanimi consensu eligitur in abba- tissam 2 2. Febr. 1505. anno ætatis suæ vigesuno, confirmatur a Julio II. decimo caI. Aprilis, ponti- ficatus anno tertio, ea tamen conditione ut non- nisi trigesimum ætatis annum assecuta monaste- rium gubernaret. Hasee bullas fulminavit seu pro- mulgavit officialis Petragoric. die4. Junii 1506. Johanna vero benedictionis munus accepit 20- 1 die Octob. anni 1 5 27. postea resignavit XXIII. Susanna I. Beaupoil de Saint Aulaire pcr resignationem praecedentis, a Francisco I. rege Christianissimo 1 5. Aprilis 1533. apud Toma- cum approbatam, designaturabbatissa, at e vivis egressa est antequam bullas obtineret. Unde Jo- hanna de Bourdeille permansit abbatissa ad annum 1545. quo Paulus III. ipsius abdicationem in gratiam neptis approbavit. XXIV. Francisca de BourdeilIe neptis Johan- næ annum agens dedmum-octavum, ex moniali S. Crucis Pictav. facta est abbatissa ; qua dignitate postea cessit. ’XXV. Margarita V. d’Escars de Peyrusse filia Francisci legati pro rege Francisco I. in Lugdu- nensi pago, Delphinatu, Sabaudia, Pedemontio, &c. & lsabellæ Borboniæ filiæ Caroli Borbonii Domini de Carency, ex cessione superioris, quam Pius papa IV. probavit vm. caI. Aprilis 1565. pontisicatus sui anno 5. fu abbatissa. Antea vero monialis erat Buibonensis, <se Boubou, ordinis Fon- tebrald. in diœcesi Lemovic. Nacta est abbatiæ pos sessionem 20. Decemb. ejusilem anni, ac deni- que obiit 1 5 89. XXVI. Ludovica II. d*Escars filia Johannis de Peyrusse d*Escars principis de Carency domini ’de la Vauguion, torquati equitis, marescalli & senescaili in pago Borbonienn, ex Anna de Cler- mont Tonnerre, nominatur a rege Henrico III. bullisque donatur 11. idus Junii 1 576. Cessit in gratiam sequentis. XXVII. Claudia de Viilate, Cusseti seu Cussia- ci in Arvemia monialis, bullas accepit a Gregorio XIII. pontificatus ejusilem anno 12. lncarnatio-
- nis 1 5 8 3. xvi. cal. Martii. XXVIII. ♦ Peyrona seu PetronilIa de S. Mar— » johanna sautdePerissat veI du Verdier professa Bonæ-saniæ ^u- ord. S. Bened. dioec. Lemov. bullas obtinuit calen* junior estet dis Maii 1585. possessionem vero die 22. Julii ejufdem anni, rorro hisce temporibus exsulare co— ccffit." gebantura suo monasterio penitus destructo, tam ab- batissa quam duæ sanctimoniales superstites, qui- bus in burgo degentibus decem libras suppeditatas fuisse quolibet mense testantur acta authentica. Ecclesia autem pro castro habebatur, in quo Domi- nus de la Vauguion præsidium habebat. Ceterum Peyrona de S. Marsaut, anno 1597. permutavit abbatiam cumprioratudeSeilhac ia Mongeasdiœc. Lemovic. XXIX. Susanna II. Beaupoil deS. Aulaire filia Francisci cx Francisca de Volvite de Ruffec, mo* Ccccc iij ijoo ECCLESIA PE’ nialis Ligurii, ex permutatione prædicta, facta est l abbatissa. Bullis acceptis an. 1597. nonis Nov. possessionem obtinuit 17. Martii 1598. Pr*us benedicta 28. Januam a Francisco de Bourdeille episcopo Petragoricensi. Statim aliquot moniales adunavit in monasterio, cujus ædificia aliquatenus resarcivit ; diviuaque peragi officia diutius intcrrup- ta curavit. Abbatiam possedit ad annum 1600. quo permutavit, defuncta 1612. XXX. Susanna III. Beaupoil de S. Aulaire filia Germani fratris Susannæ superioris, baronis de S. Aulaire & Judithæ de Carbonieres, Ligurii pro- fessionem emiserat 15. Decemb. I6oa.eratque priorissa minoris Ligurii dioec. Aginnensis » quando 1 cum amita permutavit. Cum autem duos tantum supra viginti annos haberet, Paulus V. in bullis datis 17. cal. Januarii 1606. conditionem hanc apposuit, ut donec ætate provectior esset, priorissa daustralis eligeretur. Possessionem nihilominus apprehendit 3 o. Junii 1607 * Absolvit monaste- rium, cujus & redditus plurimum adauxit ; & ne bellorum procellis in posterum foret obnoxium, hujus transferendi in suburbium, regiam simul ac pontificiam facultatem obtinuit, tumque eccle- siam cum locis regularibus exædificavit. Renitcn- tibus tamen quibusiiam monialibus, propositum mutavit, sadsque habuit, si duodecim moniales il- Inc transinitterct, priorissa constituta 163 2. Susanna Francisca Beaupoil de S. Aulaire ; quem lo- cum postea anno videlicet 1642. in prioratum triennalem sub titulo S. Benedicti de Ligurio eri- gendum curavit, cum iisilem erga Ligurii abbatis- yam privilegiis, quibus in ordinis sui prioratus ab- batissa Fontebraldensis gaudet Obiit tandem vir- tutibusplena 17. Maii 1655. ætasi5 anno 69• atque sepulta est in sacello abbatissarum, adseita sibi jam pridem coadjutrice quæ sequitur. XXXI. Susanna IV. Beaupoil de S. Aulaire, filia Henrici baronis de S. Aulaire & Leonoræ Ta- leran de Chalais, strictiorem ab amita institutam regulæ observantiam amplexa est 24. Julii 1633. tum ipsius facta coadjutrix 1646. bullis acceptis Xv. cal. Novembris ejusilem anni, possessionem adepta est 2 3. Febr. anni sequentis, ac demum benedicta est ab episcopo Valentinensi Daniele de Cosuac die 1. Januarii 1648. Digna sane abba- tissa, quæ suum monasterium non minus in spiri- tualibus quam iu temporalibus adauxit. Consti- tutiones ab amita digestas nonnihil immutavit, easque a Ludovico Vindocinensi cardinati sedis apostolicæ legato confirmari anno 1669. curavit. Decessit iu sua abbatia die 5. Martii 1677.. ibidemque sepulta ell. XXXII. Maria Beaupoil de S. Aulaire filia Marci-Antonii de S. Aulaire & Gabrielis dAIe- gre, bullas obtinuit xiv. cal. Julii 1 677. posses- lessionem adiit 7. die Septemb. ejusilem anni, postridie benedicta a Guillelmo le Boux episcopo. in ? nfc"k7 Obiit 17— Decemb— 1707. * ætatis suæ 82. 17*8. sepultaqueest in sacello abbatissarum. XXXIII. Antonietta Beaupoil de S. Aulaire filia Boni-Francisci de S. Aulaire & Annæ de la Roche-Aymon, monialis prosefla Ligurii ab an. 1682.22. Novemb. amita cedente, abbatissa no- TROCORIENSIS. 1501 L minatur a Rege 16. Aug. 169 8. bustisque mu- nitur pontificiis xii. cal, Novemb. ejufdem anni. Iniit possessionem 3 o. Aprilis anni 1699. fueta" que Maii sequentis benedictionem percepit. Nulli vero praecedentium abbatissarum merito secunda adhuc feliciter præest. ALBUGIA. le’T le Bugo. HIc parthenon ordinis S. Benedicti positus est ad ripam Vizeræ a prope Limolium, in amoena & pingui valle’, sex leucis ab urbeepisco- pali, tribus a Fonte-Gauferio.Ecclesia opere novo 3 constructa dedicatur S. Salvatori. Fundatores ha- buit toparchas Limolii, qui sunt etiam domini Albugiæ, sed &eosilemagnoscitdireptores
- enim- vero an. 157$. domini de FIoraco Limolii to- parchæ, labe Calviniana infecti, monastrrium & burgum Albugiæ incendio consumserunt, omnia militibus diripienda tradiderunt, & chartas abba- tiæ abstulerunt. Ceterum in burgo Albugiæ duæ sunt ecclesiæ parochiales, altera S. Sulpitii, capi- tulo cathedrali subjacens, & est archidiaconatus ; altera S. Marcelli martyris & pontificis, quæ a parthenone hoc pendet C ABBATISSARUM ORDO. I. AÆ ARIA I. abbatissa, HeIias cellerarius & 1VJL universus conventus monasterii de Albu- gia, componunt cum Raimundo de Bonis-villa * * / Bovis- & ejus fratribus dominis de Limollo, super ju- risuictione villæ de Albugia ; huicque instrumento Dalphinus officialis Petragoric. & Arnaldus de Bonis-villa archidiaconus Albugiæ sigilla sua ap- ponunt 11. nonas Maii an. 12 64. II. Raimunda Radulfi abbatissa 1358. III. Margarita Bertina componit cum Antonio de Turre vicecomite Turennæ domino Limolii p 1479. Reperitur & an. 1505. IV. Johanna I. Bertina successit Margaritæ. V. Gabrielis du Breuil 1550. VI. Susanna dAubussen ex moniali abbatiæ de Bona-sania, an. 1 60 3. monastcrium a pluribus an ; nis desertum restituit & moniales recepit. VII. Francisca dAubussen de la Feiiillade ex coadjutrice fit abbatissa 1608. VIII. Honorata d’Oyron Franciscæ consangui- neæ successit, defuncta 1 671. IX. Johanna II. d-Oyron obiit 1676. X. Maria II. Catharina de Rocquart monialis professa conventus S. Pardulfi ord. S. Dominici, g schedula regia nominatur ad abbatiam 22. Sept. 1 677. bullaque pontificia confirmatur an. 1681. pridie idus Augusti. Hæc abbatissa jure dici potest altera fundatrix AlbugiensiS monasterii. Haud pro- cul enim a veteri monasterio novum a fundamentis eleganti opere construxit, ecclesiam pariter ædificavit & adornavit, plurimaque bona ex laicorum manibus avulsit. Sepulta est in ecclesia nova, ma- ximo omnium luctu, an. 1703. XI. Ludovica de Vaflal de la Barde e nobili sa- a La Vtjtrt, fluvius est, qui miscetur aquis Dordonix juxta Limolium. Limeuil, alius a fluvio, tAuve^ere. qui vocari potest alta sive superior Vizera; & ta Vqeri. Viacra inferior seu fim- plicitcr Vnent. Ijos ECCLESIA PE milia cujus castrum prope abbatiam Albugiæ in. parochia S. Sulpitii situm est, a teneris annis in eadem abbatia enutrita, ibidem professionem emi- sit sub Maria-Catharinade Rocquart, cujus præ- ceptis & exemplis erudita, ejus vestigiis feliciter insistit. Nominata fuit a Rege caI. Nov. 1703. Benedicitur in sua ecdesia a Petro Clement epise. Petrocoricensi, die 22. Apr. 1704. Dormito- rium egregia structura perfecit, & monasterium in dies adornat, superstes ad annumsaltem 1713 » cEiincdUd* C A N C E LLAT A* CANCELLATA B. Mariæ, sub titulo Nativita— J tis, ordin. S. Augustini, conditur a piis vscis, qui juxta Petracorium leuca vel circiter in incuIto solo sub regimine FuIcaudi abbatis Cellæ-fruini vitam eremiticam profitebantur, in oratorio B. Virgini dicato, prope sontem Cancellatum crati- aulis ferreis septum, a quo abbatia Cancellatæ cog- nomentum tulit. Multis aucta est beneficiis a Guil- lelmo de Alba-rocha episcopo Petracoricensi, qui benedicto oratorio ac coemeterio, ecclesiam de Beurona, locumque de Bord concessit, designato abbate Geraido, qui vota sub regula D. Augustini emisit anno 1133. tum exaedificata basilica quæ hodie spectatur, ac divinis mysteriis ritu solemni * peractis, domos, ceteraque aedificia instituit, ut indicat chartularii Cancellatæ membrana, quam c.x.col. vide inter instnimenta. +9*. Index abbatum. 1./*^ EraLDUS deMonte-lauduno/sc Monlava, KjTprimus abbas renuntiatura Guillelmo de Alba-rocha episcopo Petragoricensi, ut supra ; se- debat autem an. 1128. cui & fratribus de Can- ceIlata Seguinus de Monlava miles de Alba-rocha, in ultima infirmitate sua positus dedit unum sex- tarium frumenti in parochia de Millac, &c. red— _ dendum in unoquoque anno, in festivitate S. Mariæ, quæ est in Septembri. Hoc donum fecit supradictus Seguinus iu manu D. Geraldi abbatis fratris sui, videntibus & audientibus Aimerico de Monlava & Ugone de Monlava fratribus suis. II. Elias de la Garde electus 1146. a dioecesa- no antistite plures accepit ecclesias. Petrus epsse. Ruthenensis Petrum Umberti cupientem sub regu- ia secundum Deum a SS. apostolis & B. Augustino constituta regulariter vivere, Eliæ abbati Can- celIatæ transinittiueique dona omnia præfati Um- berti confirmat. Facta sunt hæc in ecclesia T. Saturnini de Maresinac, quæ sita est in Ruthenenfi £ episcopatu, mense Julio, VIII. calend. Aug. Luna jsxII. anno ab Incarnatione I t Sju indict. III* epacta v. Adriano papa præsidente, Ludovico reg- nante, Ugone Ruthenenfi comite existente feria II. Idem episcopus consilio & voluntate totius eccle- siæ Ruthenensis conventus, donat Heliæ abbati & ecdesiæ de Cancellata in perpetuum, ecdesiam de Padiilac cum decimis & pertinendis suis, in cujus parochia locus qui Alsona dicitur, pertinet ad fratres de Cancellata. Hæc donatio facta est in eccle- fia S. Mariæ Ruthen. juxta altare B. Michaelis, anno ab Incarn. M. C, LxIII. ind XI. concurrente TROCORIENSIS. 1503 A I. epacta xIv. mense Martio, feria v. in Cana Domini. Adhuc præerat Elias an. 1165 » III. Geraldus II. inaugurationem accepit a Petro Mineto * episcopo, qui ibidem adfuit an. 1171. v. nonas Maii dedicavit ecdesiam infumo— c » x. cvi. rum hoc abbate præsente, & an. 1178. conse- cravit quartum altare, in honorem plurimorum sanctorum, iuterquos S. Thomas Cantuariensis recensetur. His consecratlonibus episcopus addi- dit multarum ecclesiarum dona Geraldo facta. Ei- dem Ademarus Santonensis epife, dedit tertiam partem salinæ, quæ vocatur Mamai, quam de proprio suo emit. Hujus donationis testes sunt 5 Bertrandus Burdigalensis archiep. S. sedis aposto- lkæ legatus, &c. An. 1179. Helias Aginnensis epilc. in remissionempeccatorum suorum dat G. abbati & ecclesiæ de Cancellata, ecdesiam S. Feii- ds sitam juxta rivulum de Seinal ; quam postea donationem Bertrandus Aginn. epilc. an. 1187. indict. v. confirmavit. Idem abbas an. 118 5. ac* cepit eccIesiam de Cutzac a Bertrando abbate Moissiacensi. Obiissedicitur an. 1199 « IV. Petrus I. Raimundi hoc lpso anno repeti- tur abbas, quo videlicet Helias comes Petracor. dedit ei nemus quod dicitur Herbosa, in manu , R*. Petragoricensis episcopi, præsente Helia Ta— * Radulpbl ’lairans filio comitis prædicti. Mortuus est anno 1218. seu potius abdicaveratj reperitur enim P. an. 1220. & S. 1212. & 121/. qui est haud dubie V. Stephanus fato functus 1224. VI. Emenius 1227. iu charta beatæ Mariæ <se Fontenellis. VII. Petrus II. de CluzeIIo moritur 1232. VIII. Petrus III. (TAutefort e vivis exoessit an. IX. Bernardus transigit an. 13 o 5. cum Giraldo de Nogarcto abbate Fontenellarum, ubi vide. X. Arnaldus Raimundi electus 1339. exstiu- ’ctus est 13 59. XI. Aimericus I. de Boutella interiit an. 1 3 67. XII. Bernardus II. Iterius eodem anno successit. XIII. Guillelmus I. XIV. Johannes I. Jausbertus eligitur an. 1416. XV. GuillelmusII. Ademarus 1459. XVI. Aimericus II. 1465. XVII. Godefridus de Pompadour epsse. Pe- tragoric. deinde Aniciensis, abbas 1482. XVIII. Poncetus de Montardit 1514. & 15 24. iu charta ecclesiæ Aginnensis. XIX. Antonius de Montardit institutus est > an. 1 528. XX. Franciscus de Brianson abbas regularis in- futuitur an. 1575. XXI. Arnaldus II. de Solminihac abbas regularis 1581. XXII. Alanus de Solminihac abbas reguIa- ris, totius fuit ordinis canonici, iu Aquitania ma- xime, ressaurator. Deinde factus est epsse. Cadur- censis, ubi vide. Porro hic abbas obtinuit a Lu- dovico XIII. rege Christianissimo, mense Nov » an. 1629. ut in gratiam & præsidium reforma- tionis, electio abbatis fieret iu posterum a capitulo, quod quidem tres iu eadem reformatione instrtutos 15O+ ECCLESIA PET canonicos eligeret, ex quibus obIatis Regi, rpse A quem vellet, summo pontifici præsentaret. XXIII. Johannes II. Garatus Lemovicensis, Alani diselpuius& pietatis assecla, benedictionem accepit a Johanne d’Estrades episcopo Condo- miensi anno 1658. Obiit in suo monasteno 2 <. Aprilis 1674. in choro sepultus, cum epitaphio æri inciso. Exstat ipsius vita a Leonardo Roche canonico Regulari CanceHatæ conscrlpta, editaque Parisiis an. 1691. typis Caroli Cabry. Ejus epita- phium quod brevitatis causa praetermittimus, sin- gulares ejus virtutes commendat. XXIV. Marcus Clary Uzerciensis, benedictio- nis munus accepit a Guillelmo Ie Boux Petragori— I censi episcopo 13. Nov. 1677. Hic zelo diicipli- næ regularis multum commendatus obiit in suo monasterio 1689. Ejus epitaphium, præter vir- tutes quibus fulsit, notat ejus sollicitudine Uberatum fuisse a litibus & ære alieno monasterium, piurimum auctas libris bibliothecam, & sacra su- pellectile basilicam. XXV. Johannes III. VaIbrune de BeIair ab eodem episc. benedictus est 1690. Sub eo uni- tur Altobracum, Aubrac, congregationi cano- nicorum Regularium Cancessatæ, die 24* Junii 1699. ( cub ». B. MARIA DE CASTRIS. A Lia est hæc abbatia a cognomine de qua egimus in ecdesiæ Santonensis historia ; estque ejufdemordinis, scilicetS. Augustini, sub titulo Nativitatis B. Mariæ virginis, fundata iu- quit Johannes Puteanus in historia episc. Petrag. pag. 20. circiter an. 1077. Posita est autem iu colle ad rivuium dictum, le Ceesi, qui miseetur aquis Viseræ, spatio duarum a Dalonensi rnona- sterio leucarum, quinque a civitate Petrocorensi. Sex ibi quondam canonicos Regulares exstitisse, ætate provectiores incolæ attestantur ; ne unus qui- dem modo superest, solaque monasterii rudera cer- nuntur. Abbatem nihilominus etiamnum habet, cujus & aliquot antecesserum nomina subjicimus. Abbatum nomINA. I UiLLELMUS ex chronico Malleacensi pri- mus abbas exstitit circa annum 1120. II. Lambertus abbas de Castris testis est in do- natione Almoidisde Bordeiia & filiorum ejus He- Jiæ & Eblonis, facta fratribus Cancessatæ iu manu Eliæ abbatis circa 1146. IIL Stephanus subscribit chartæ Bertrandi de Born apud Autafort m. idus Junii 1179. ex ta-. bul. Dalon. IV. Petrus cum consiIio fratrum suorum dat monasterio Dalonensi terram de Ponte-Boirel ad censum octo denariorum, absque temporisinscriptione. Huic abbati tribui debet quod tom. 1. col. 64. diximus de Petro abbate Castrensi diœcesis tunc Albiensis, ut me monuit D. Jacobus Boyer, qui ex chartulario Castrensis abbatiæ in Petraco- ricensi diœcesi, eruit instrumentum societatis, quod edidimus tom. 1. in appendice pag. 1 5. col. 2. Sane ex hoc instrumento non obseurc intelligitur Petrum abbatem fuisse canonicorum. ROCORIENSIS. 130 ; l V. R. abbas de Castris subscrlptus ieperitur an. 1223. in charta Daionis. Posterioribus feculis gens de Peyraux abbatiæ de Castris proventibus potita est sub fiduciariis abbatibus. VI. Johannes Georgius d’Aubussen fiIius Jo- hannis domini de VilIac baronis de S. Leger ex Anna de Losse, canonicus Petrogoriensis & ar- chidiaconus Brageracensis, hanc abbatiam possedit ab anno 1669. vel 1670. VII. Franciscos d’Aubussen fuius Jacobi dom. de Villac & Dianæ de ia Royere patruo successit. VIII. N. Berthet renuntiatur abbas ineunte t anno 1716. IX. N. de Segonsac canonicus ecclesiæ Camotensis, nominatur abbas die 6. Nov. an. 1717. P E T R O S A. Ia Peyrouse B Mariæ de Petrosa ord. Cisterc. filia CIaræ- * vallis, fundatur anno 11 5 3. & quidem fecundum Johannem du Puy Recollectum in histo- riaPetragoric. ecclesiæ pag. 54. die 39. Martii ; agitur vero ipsius eeclesiæ dedicatio die 1 5. Oct* Sita est in oeculta valle, inter quatuor montes ad confluentem rivulorum nomine, le Palin & Queiie d’Ane, qui influunt in amnem Colam, in paro- ’chia S. Stephani de Sainsaud, septem Ieucis ab urbe Petrocoriorum, una ab oppido S. Johannis de Cola. Domum a segregibus dirutam & a com- mendatariis abbatibus direptam instaurare cœpit D. Stephanus Barrillot prior hujus monasterii, quod pium opus in dies persicit D. Nivardus Ra- mafson, qui nunc tam isti, quam vicino monasto* rio B. M. de Boscocavo laudabiliter præest Series abbatum. I. T) O G E R1U s Claræ-vaIlensis monachus, fuit IA. primus abbas Petrolæ. II. Petrus. ’III. Stephanus 1.123 5. & 1246. iu charta ah- batiæ de Grosto-bosco. IV. GuillelmusI. I270.& 1275. V. Johannes I. compositionem iniit cum Arturo vicecomite Lemovicensi 1293. VI. Raimundus I. 1303. VII. Bemardus I. 1305. 1323.& 1328. VIII. Stephanus II. 1366. IX. Fortonarius I. 1387. 1390. 1392. & 1400. X. GuilleImus II. 1400. XI. Fortonarius II. 1404. fortasse idem qui . supra. XII. Guillelmus III. de la Sauzeda prior & rector B. Mariæ de Garda juxta Petracoram an. 1409. quæ ecclesia modo unita est abbatiæ Pe- trosæ, erat abbas 1416. & 1421. XIII. Raimundus II. 1430. & 1436. XIV. Bemardus II. de Mayaco 1442.1443. 48. 5 5. 5 8. 61. 76. & 1478. qui plura monasterio acquisivit. XV. Iterius de Podio Dominicanus, professer in sacra pagina, in legibus licentiatus, ac protono- tarius sedis apostolicæ, primus fuit abbas commendatarius, 3 1. Martii 147 8, XVI. 1506 ECCLESIA PE1 XVI. Johannes II. de Pcyrucia, in decretis i Laccalaureus, abbas commend. 1490. & 1497. XVII. Carolus de Cadis d’Eicars ex iilustri gente apud Lemovices, protonotarius apostolicus, abbas commend. 1502. XVIII. Johannes 111. de Pompadour, protonotarius apostolicus, frater Francisci abbatis User- ciæ, abbas erat an. 1555. XIX. N. Veyssicre personatus abbas pro do- minis de Pompadour 1564. XX. Johannes IV. Vigier de S. Matthieu, baro de S. Pardoux Ia Riviere, nominatur abbas a Rege, die 4. Jan. 1 572 « tumque bulla Gregorii X1I1. papæ data vi. idus Apr. 1 573. pontificatus anno 1. confirmatus, possessionem accepit die 2 8. Junii ejuldemanni. Sedebat adhuc an. 1602. XXI. Nicolaus I. du Mazeau nobilis Petrago- ricensiS, canonicus & cantor ecdesiæ Petragoric. commendant obtinebat an. 1626. XXII. Nicolaus 11. de Ia Brousse superioris ne* pos ac successer tum in abbatia, tum in canoni- catu & cantoris dignitate in ecclesia Petragoricensi, obiit 1 674. sepultus in ecdesia cathedr. S. Ste- phani, ubi ejus epitaphium legitur.’ XXIII. TheobaldusdelaBrousse, suius Nico- lai equestris turmæ ductoris, ac Bertrandæ de Ches ne, canonicus & succentor ecclesiæ Petrocoriensis, abbatiam obtinuit an. 1663. ex cessione patrui, nactus possessionem an. 16 6 5. Præerat an. 17 1 3. XXIV. N. de la Brousse de Verteiilac nomina- tur abbas Petrolæ mense Januario anni 1719. Boschaud. BOSCUMCAVUM. B MaRIA de Bosco-cavo, ordin. Cisterc. j- • filia Petrosæ ♦ lub Clara-valle, conditur 1 1 5 4. vcj ! j j &absoivitur 11 59. XII. cai. Aprilis, in parochia S. Martialis de Villars a prioratu sancti Johannis de Cola dependente. Jacet in valle silvis circumsepta, haud procul a Drona fluvio, una leuca a Brantholmio, duabus a Petrolæ monaste- rio, & quinque ab urbe Petrocoriorumepiscopali. Cœnobium ab haereticis, commendatariis abbati- bus, atque a toparchis de Puyguillem, omnino di- reptum fuit. Superest tantum chorus & caput ecclesiæ egregii sane operis, ibique unus tantum mo— J nachus procurator degit sub regimine prioris dc Petrosa. ABBATUM CATALOGUS. I.l^ERTRANDUS componit an. 1330. cum _D Amaldo de Bitho capcllano seu vicario per- prioraw ? 1’petuo ecclesiæ de Rivo-cavo ♦ diœcesis Aginn. abbatiae de II. Johannes de Pcytors 1465. 1466. & inbjedm.VO 147 °* 4UO anno lpfuit Prece5 Rodulfue * epise. • */. Ra— Petragoricensis, volens miseriæ & ruinæ dicti mo- nastoriisubveniri, & ut culfut divinus in eodem mo- sROCORIENSIS. 1507 k nastrrio augeatur, ecclesiam parochialem S. Petri de Eracto-Jove, Fcogie, dictæ diœcesis cidem monasto- rio de Bofco-cavo donavit atque univit sub certis con* ditionibus, ante Pascha 12. Aprilis. Hanc vero donationem confirmavit capituium S. Stephani Petragor. 17. Aprilis ejusilem anni ; tandemque Sixtus pontifex maximus bulla ad abbatem Bran- tholmiensem directa 1481. vm. idus Oct. pontificatus anno xi. Hac in bulla dicitur Rodulfum fuisse primo episcopum Petragoricensem, tum Ebroicensein, ac postremo Engolisinensem. III. Gabriel Gentil abbas commendatarius " 1490.& 1514. IV. Franciscus I. Audonus dictus de la Ferriere, abbas commendatarius, post cujus obitum V. Jordanus Pistoris, vulgo Peytours, ex priore claustrali eligitur abbas a capitulo, die 20. Nov. 1517. Hic anno 1490. erat prior de Martigne (qui prioratus immediate subjacet Bofco-cavo) ex litteris Petri abbatis Claræ-vallis. MuItum laboravit pro utilitate monasterii. VI. Petrus Bonneau abbas regularis 1525. & ’VII. Franciscus II. de Belair 1534. & 1539. VIII. Armandus de ia Marthonie commenda- tarius 1 624. & 1627. IX. Caroius de la Marthonie dominus de Puy*. guillem 163 3. & 1642. X. N. dAydie de Bernardiere. XI. N. de FIcxelles abbas erat 1670. XII. N. de Chabenasde Bonneiiil an. 1680. XIII. Imbertus Jaschier, al. Jaschiet capcUanus Regis, designatur abbas 1680. mense Maio vei Aprili. Sedebat adhuc an. 1694. postea cessit > XIV. Josephus de Medidier nominatur abbas mense Maio anni 1713. Appendicis loco duo subjicimus monasteria, quæ abbatiis accenseri poliunt. S. Pardulfus *, abbatia feminarum ord. S. Do— ***** minici cenfetur, quod sit prioratus ad Regis nominationem. Hujus monasterii abbatissa erat an. 1526. Johanna notha, dicta Jehanne baflarde de Guyenne, quæ hoc anno die 8. Julii chirographo testata est sibi solutas esse a Guillelmo Prudhomme quæstore generali centum libras Turonen fes sibi L in pensionem annuam concessas a Rege, ex schedis D. de Clerembaut Parthenon SS. Cosinæ & Damiani prope & extra muros civitatis Petragoric. ord. S. Claræ sub cura fratrum Minorum. Anna de S. Aulaire mo- nialisSS. Trinit. Pict. filia Francisci de S. Aulaire, & Francisco de Volvire, soror Susannæ abbatissa de Ligueux, annum ætatis agens quadragesiinum, in- futuitur abbatissa SS. Cosmæ & Damiani, &c. per cessionem Gasparæ deSaillant, bulla Clemen* tis papæ data Romæ apud S. Marcum an. lncam. 1596. m. ponas Julii pontificatus anno quinto