Gallia Christiana 1715 01/Carpentoractensis
ECCLESIA CARPENTORACTENSIS.
CArpentoracte Meminorum in provincia Narbonenſi, inter oppida Latina recenſet Plinius. In pleriſque provinciarum notitiis attribuitur Viennenſi Carpentoractenſium civitas. Fallitur tamen Joſephus Scaliger, cum ait urbes Avenionem, Carpentoractem, Cabellionem, & Vaſionem ſuffragatas olim fuiſſe Viennæ, antequam Avenio in metropolim erecta fuiſſet a ſummis pontificibus : etenim Arelatenſi metropoli antea ſubjiciebatur, ut palam docent veteres notitiæ. Nunc vero Carpentoractenſis epiſcopatus unus eſt ex his quos Avenionenſi novæ metropoli ſummi pontifices ſubdiderunt. Carpentoracte urbs in comitatu Vindaſcino, cujus videtur caput, poſita eſt ad littus amnis quem Russam (La Ruſſe) appellant, qui in Sulgam (La Sorgue) influit. Eccleſia cathedralis, quæ S. Suffredum epiſcopum ſuum ut patronum[1] colit, habet capitulum duodecim tantum canonicis conſtans. In diœceſi, una tantum eſt abbatia puellaris S. Mariæ Magdalenæ dicata, & eccleſiæ plebanæ triginta circiter numerantur.
Vindaſcenſes & Carpentoractenſes epiſcopos eoſdem olim fuiſſe, communis eſt inter eruditos ſententia ; Vindaſcenſes autem ita dictos, quod apud Vindaſcam tribus leucis a Carpentoracte diſſitam ſedere conſueviſſent. Vindaſca eadem, ac Aëria Plinii, Avenionis & Arauſionis vicina, juxta Hadrianum Valeſium in notitia Galliarum, urbs eſt Gallice dicta Venaſque, a qua nomen accepit comitatus Vindaſcinus (Venaiſſin.) Ceterum Johannes Columbi Vindaſcam habuiſſe ſuum epiſcopum, alium quam Carpentoractenſem, contendit ; ſed minime probat : nam quod ait Bubulcum Vindoniſſæ epiſcopum, qui ſubſcripsit Epaonenſi concilio, fuiſſe Vindaſcenſem præſulem, eodem prorſus tempore quo Julianus præerat Carpentoractenſi eccleſiæ, ſubſcriptus quoque ſynodo Epaonenſi, prorſus negamus : Vindonum enim eſt Windiſch Helvetiorum, non Vindaſca Meminorum.
Nec juvat objicere ſolos epiſcopos Viennenſis provinciæ adfuiſſe ſynodo Epaonenſi ; quando eos tantum ad eam vocavit S. Avitus Viennenſis epiſcopus : etenim, ex ſubſcriptionibus liquet Viventiolum epiſcopum Lugdunenſem, Silveſtrum Cabilonenſem, Claudium Veſontienſem, Conſtantium Octodurenſem epiſcopos (ut interim de aliis ſileamus) eo in concilio ſediſſe ; qui ſane ad Viennenſem provinciam minime pertinebant. Sed aliunde probamus Vindaſcam olim fuiſſe urbem epiſcopalem, habuiſſeque proprium epiſcopum, quo tempore Carpentoracte a proprio ſuo epiſcopo regebatur ; idque luculenter demonſtrat oratio S. Amatii Avenionenſis epiſcopi, relata inter vetera monumenta ad eccleſiam Avenionenſem ſpectantia :pag. 137. col. 1. in qua videlicet recensens plurimos epiſcopos nuper pro Chriſto Domino morti addictos a Chroco Alemannorum duce, in his memorat Firmum apud Vindaſcam, & Valentinum apud Carpentoratam epiſcopos martyrii palma donatos.
Poſt ſtragem ab his barbaris factam, credibile eſt ex duobus epiſcopatibus unum duntaxat conflatum eſſe ; cujus diu ſedes videtur fuiſſe apud Vindaſcam, ut tutiorem contra hoſtiles incurſiones in loco edito ſitam, & natura munitam.
De Carpentoractenſibus epiſcopis multa obſervavit vir illuſtriſſimus Joſephus-Maria Suarez Vaſionensis epiſcopus, ex cujus ſchedis ipſiuſque gentilis Henrici Suarez plurimum profeciſſe ultro fatentur Fratres Sammarthani. Omnia de ipſis ſcripta probavimus, exploravimuſque, ut certiora tantum retineremus, quibus adjecimus non pauca.
EPISCOPI CARPENTORACTENSES.
I. S. Valentinus.
ANNI CHRISTI.
IN illa communi Galliarum clade, quam Alamanni sub Chroco duce irrumpentes plurimis, maxime provinciæ Narbonenſis, civitatibus intulerunt, Arauſioni, Avenioni, Arelati, &c. anno cclxvi. vel cccxii266. vel 312.. Carpentoracte quoque barbaris ceſſit, ejuſque epiſcopus nomine Valentinus martyrio illuſtri vitam finivit. Eodem pene tempore Firmus Vendaſcenſis epiſcopus cruentam alacriter pro Chriſto mortem perpeſſus eſt ; uti legimus in oratione S. Amatii Avenionenſis epiſcopi, quam in documentis Avenionenſis eccleſiæ dedimus.C. I. pag. 147. col. 1. Quem ſucceſſorem habuerit ſanctus martyr Valentinus in ſede Carpentoractenſi nos fugit ; idemque dicendum de ſucceſſore S. Firmi in cathedra Vindaſcina[2]. In vulgato catalogo, cujus ECCLESIA CARPE auctoribus incognitus fuit S. Valentinus, pri-A mus episcopus est JulianuS qui seculo tantum sexto ineunte sedebat. In aula majori palatii episcopalis nunc destructa, olim depictæ erant imagines omnium episcoporum Carpentoracten* Iium & Vendascensium. At ne eorum oblitteraretur memoria, illustrissimus dignissimufque eorumsuccessor LAURENTIUS BUTIUS patricius Romanus maxima cum diligentia ex veteribus documentis nomina illorum episcoporum eruit, ac in tabella describi curavit, annotatis episcopatus singulorum annis ; cujus exemplar ad me misit vir clariss. Dom. Gailet ecclesiæ Carpentoractensispœnitentiarius, ju— B bente illustrissimo episeopo. Hac in tabella primus episcopus est S. O R O N- Tius ModIST U s, cui assignatur annus Christi ccccxLv. Hujus etiam episcopi meminit J. Suarez ; sed quibus ex monumentis memoria ejus depromta sit ignoramus. S a b IN U s in tabella fecundum locum obtinet sub titulo episcopi Carpentoractensis ad annum ccccLI. eodemque tempore SUPERVENTOR Vendafcensi scdi datur antistes. Utriusque nomen occurrit tum in epistola synodica episcoporum Galliæ ad S. Leonem lcripta, tum in responso S. Leonis > ( sed quibus eccltsiis præessent hi episcopi non legitur ; eosque faCile sibi vindicare poterunt aliæ ecclesiæ, quæ aliunde certum non habent episcopum. II. JULIANUS t. In conventu frequenti episcoporum habito apud Epaonam anno 517. legimus sedisse Julianum civitatis Carpentoractcnsis episcopum, qui relectis a Ie canonibus hujus concilii nomen subscripsit. Eodem anno, ut doctiisimo Sir- mondo videtur, habita est iynodus Lugdunen- sis, cui Julianus episcopus calculum & nomen addidit. Post septennium, anno videlicet 524. concilium quartum Arelatcnse celebratum est, in cujus subscriptionibus occurrit Julianus episcopus, qui haud dubie est noster episcopus Carpentoractensis. In ipsius urbe coactum est r. aliud concilium anno 527. cui præfuit S. Cæ- sarius Arelatcnsis mctropolitanus, adfueruntque comprovinciales episcopi, in his Julianus. Porro id pi obat Carpentoractcm tunc ad Arelatcnscm pertinuisse metropolim. Denique celeberrimo concilio Arausicano secundo sic subscripsit an- no 519. Julianus amartolus ( id est peccator) episcopus relegi & jubferipst ; quod est summæ humilitatis Juliani argumentum. Epistolæ synodicx episcoporum Galliæ ad S. Leonem scriptæ anno 451. iubscripsit quidam episcopus nomine Julianus, sed alius prorsus a Juliano Carpentoractensi ; alioquin ejus episcopatus fuisset annorum septuaginta — octo, quod vix credibile est ; at junior non ita vide- NTORACTENSIS. 99s tur, & posterior Apollinari Sidonio, ut hujusi : e — doctissimi viri epistola quinta libri noni papa ss Juliano, ad alium episcopum ignotæ sedis nomine Julianum necessario scripta dicenda sit. Certe ultimis vitæ siiæ annis Sidonius hanc sicripsit epistolam, quapropter libro nono & ultimo concinetur. Attigisse annum Christi 482. & potuit, & vulgo creditur hic episcopus. Quid autem vetat Julianum Carpentoractensem episcopum ab anno 482. ad annum 529. sedisse, & m episcopatu annos quadraginta-septem explevisse. III. PRINCIPIUS. Fuit hic haud dubie Juliani successor, si idem sit aC Principius episcopus, qui concilio fecundo Arausicano subscriplit anno 529. nec 1 obstat quod eidem concilio Julianus ipse nomen sijum adseripserit : quippe non infolcns erat, post celebrata concilia, eorum decreta & canones recens electis episeopis offerri, ut ipsas subscribendo coniensijm prabere testarentur. Itaque mortuo paulo post concilium Arausica- num Juliano, subrogatus est Principius, qui statim concilii hujus actis subscripsit. Episcopatus illius non debet protelari ultra annum I 542. quo migravit in cœlum S. Casarius Are- latcnus episcopus qui Principii successorem ordinavit. IV. S. SIFFREDUS, vel SUFFRIDUS. S. Siffredus monachus Lirinensis, quo e monasterio prodierunt tot præsules sanctitate percelebres, inde abstractus cathedram V indas- censem conscendere cogitur, ordinaturque a S. Cæsario Arelatensi antistite. Huic jam ecclesiæ præerataHno 536. quando Carpentoracte Francorum regibus cellit, siCointio fides adhibenda sit. Tres ecclesias in siia diœcesi ædi- 3 ficasse dicitur : duas in urbe Vindascensi, alteram Virgini Deiparæ, alteram S. Johanni Baptistæ Lieram condidit ; tertiam in castro Carpentoractensi, iub invocatione S. Antonii abbatis. Obiit in senectute bona v. calendas Decembris, VindaIcæ in tuguriolo quod prope basilicam B. Mariæ sibi construxerat. Postea sacræ ejus rcliquiæex castro Vindascensi Car- pentoractem delatæ sunt, asservanturque in majoris ecclesiæ sacrario. V. CLEMATIUS, al. CLEMENTIUS. Clematitis cum titulo episcopi civitatis Car- E pentoractensis subscripsit concilio celeberrimo Aurelianensi quarto, quod habitum est anno 541. lterum Aureliam convenit ad quintum in ea urbe concilium, anno 549. celebratum a Frequentibus metropolitanis & episcopis, inter quos subscripsit Clematius ecclefia’Carpentoractensis episcopus. Unus denique fuit ex patribus qui in concilio Parisiensi secundo se. codice, pnnim ex so » s conjecturis invexit. Aliter de his episcopis distcruit idem D. Polycarpus ep. if. ad Pcireskium, ubi meminit Cadcstii ep. Vindascenfis anno 463. & Marcelli anno 475. Item Claudii episcopi Carpentoractensis ann.^ 44 ». & Supervcntoris 4$o. Abiit tamen ut quæ ad infirmandam codicis Poiycarpiani fidem dicimus quidquam detrahant auftoriraris veteris monumenti quod huIC codici cst infertum, fciluct orationis •• Amani ad plebem Avcnnicam, qua : nos docet plurimos G.illiarum epUcopos in Alamannorum irruprione sub Chrocn duce csse pastos, quorum præfulum nomina pleraque nufquam alibi lecta. Quid enim vetat antiquum audojCm hujus codicis, cui criccrium dccrac ad disccmenda cccxsoe monumenta, qu « dam opcimx notar, dubiis & suppostnms ad-, misouistc. Tornus /. L 11 8, 7 ECCLESIA CARP derunt, ad causam Sassaraci Parisiensis epi— j seopi finiendam j qui videlicet de graviffimo crimine accusatus fuerat, & ab episcopatu dejectus, ac in monasterium detrusus. Priorem sententiam in eum latam confirmarunt huius concilii patres, anno, ut Carolo Cointio placet, 551. seu 555. juxta vulge receptam opinionem. VI. TETRADIUS. Tetradius sub nomine episcopi ecclesiæ Vin- dascensis nomen addidit & consensum concilio Parisiensi quarto, cum Sapaudo metropolitano Arelatensi, & plurimis ex eadem provincia episcopis, anno 573. Hac in subscriptione Tetradius pergit se dicere episcopum ecclesiæ Vindascensis. VII. BŒTIUS. Anno 584. tres metropolitani, Sapaudus Arelatensis, Priscus Lugdunensis, Evanti us Viennensis, cum suarum povinciarum episcopis cœuntes, secundum concilium Valenti- niim celebraverunt. I nter præsiiles autem provinciæ Arelatensis adfuit Boetius. Anno vero siequenti ad synodum secundam Matssconen- sem misit, qui suas in hoc episcoporum cœtu Frequenti vices ageret, imitatus metropolitam ( siium Sapaudum, & plurimos ex eadem provincia prassules. Ibi autem Boetius vocatur episcopus a Carpentorato. VIII. O D O F R I D U S. Odofridum Carpentoractensum episcopum ( hisce temporibus) floruisse fcribunt fratres Sammarthani, veteribus monumentis illius ecclesta freti, inquit Coinrius ad annum 590. Dc illo vero nihil a nobis inventum esse cogimur confiteri. Aaufridi episcopi epitaphium sijpra portam episcopalem, juxta ecclesiam S. Sissredi inscri- ptum hactenus legitur, quod ad episcopum no— I strum, aut ad alterum, qui centum circiter & quinquaginta annis tardius vixit pertinere debet. ita autem se habet : Aaufridius quo claruit urbs Carpentoratensts Hic jacet, unde dolor, nam jacet urbis honor. Relligio, vigor ecclesta, reverentia cleri Hoc vivente fuit, hocque ruente ruit. Oppressos relevans, tumidis leo, mittibus agnus, Par fuit, aut primus vixquefecundus erat. Ecclesiam nimis iste suam nihil usque redactam Extulit, & crevit, fecit & esse quod esu Nobilis in terra, sed nobilior fit in isto, t Nobilis hinc abiit, nobilior maneat. Prima dies Augusti terris, heu dolor ! illum Extulit, & coelo reddidit hac eadem. Hos fecit versus in sude fecundus ab illo, Illiufque nepos quem tenuit & docuit. IX. Georgius I. Georgius inter Carpentoratenses episcopos memoratur tum a nostris Sammarthanis, tum a Carolo Cointio ad annum 604. X. P E T R U S I. Præcrat anno 630. juxta eorumdem scripto- ■NTORACTENSIS. 898 . rum testimonium ; etsi nulla proferant argumenta & documenta ex quibus id consirmetur. XI. DomINICUS. De illo Cointius ita loquitur ad annum 640. Hisce temporibus ecclesta Carpentoractenst præcrat Dominicus episuopus. Sammarthani vero ipsi as- signant annum 645. quibus minime annuit Cointius, quia concilium Cabilonense sub Clo- doveo II. habitum, loco movit & præmature anno 644. celebratum putavit. At hujus concilii tempore Dominicus non sedebat amplius, ipsius enim successor Licerius ad hanc conve- I nit synodum. XII. Licemus. Licerii tempus ex concilio Cabilonensi habito regnante Clodoveo rege II. utcumque sciri potest > hujus enim synodi decretis & placitis lubscripsit. Porro etsi Cointius eam ponat ad annum 644. verisimilius tamen est, ut pro* bat Sirmondus, eam actam esse anno 648. vulgo autem revocatur ad annum 650. Cointius censet ipsum esse Littorium episcopum, quj legitur inter subscriptiones ad calcem appositas f>rivilegio quod S. Landericus Parisiorum epicopus concessit S. Dionysii monasterio : Sub die Julii, in anno xv. regnante Chlodovico ( al. Clodoveo)gloriostjjlmor-ge ( Francorum) hoc est, ut Jacobo Sirmondo videtur, anno Christi 658. Nam, ut ipfe ait : Clodovei junioris anni consurgunt ex anno Christi DcxlIv. ineunte. Attamen vir doctissimus G. Daniel e societate Jesu, uti Jacobus Sirmondus, primum Clodovei II. regnantis annum componit cum anno Domini 638. qua in sententia privilegium S. Lan- dcrici datum fuisset anno Christi 652. XIII. PAULUS I. 1 Sedebat anno Christi 664. ut siimmo consensu docent tum Sammarthani fratres, tum Carolus Cointius, qui tamen ad id persiiaden- dum, nullum accerlunt testimonium ab veteribus chartis. XIV. ANASTASIUS. Anno 686. sedebat ex Sammart. & Cointio. XV. Innocentius. Anno 702. ex iisdem. XVI. OLORADUS, vr/ OdoARDus. Anno 730. issdem testibus. XVII. HOOTFRIDUS. Anno 747. ex Sammarthanis, & Cointio qui autumat eum adhuc sedisse anno 752. XVIII. AgAPITUS. Anno 770. ex iisdem. XIX. Amatus. Annus Domini 788. celebris fuit in Gallia. maxime Narbonensi.ob concilium in ipsa urbe Narbona Daniele arcbiepiscopo præsiae habitum, ad quod convenerunt Arelatensis tffetro8, , ECCLESIA CARPE politanus Alfonsus, plurimique ex eadem pro— s vincia episcopi ; quos inter Amatus Carpento- ratensis episcopus subscripsit. Synodum hanc anno 791. celebratam esse contendit Cointius, quo anno Amatum mortuum esse existimat, quia hoc ipso tempore datur illi successor in cathedra Carpentoratensi. XX. ANTONIUS. Anno 791. ex Sammarthanis & Cointio. XXI. JOHANNES I. Anno 813. juxta eosiiem. XXII. ALBERTUS. 3 Anno 831. ex iisdem. XXIII. PHILIPPUS. Anno 857. juxta Sammarthanos. Annales Cointii usque ad hunc annum non perveniunt, sicque quia de illo cenluerit episcopo ignoramus. XXIV. JOHANNES II. Notus est hic episcopus ex privilegio Caroli regis, quo dat ad petitionem Johannis venerabilis Vendascensis episcopi, ecclesiæ B. Mariæ ipsiqtie episcopo, ecclesiam S. Antonii in civitate Carpentoratis, cum omni sisco, & totum siscum ab Alzone rivo, usque ad alium rivum, qui vocatur Ancfelia, &c. pro luminariis ejusa dem ecclesiæ concinnandis, clericorumque ejufdem sedis servientium alimoniis. Datum xviII. cal. Aprilis anno propitio Domino fesu Christo, domini Caroli glonestjimi regis xm. indictione XI. Datum Vajione in Dei nomen feliciter. Amen. Præceptum istud non est Caroli Magni aut ipsius nepotis Caroli Calvi, sed Caroli Provinciæ & Burgundiæ regis, qui filius erat natu minimus Lotharii imperatoris fratris Caroli Calvi. Ejus autem regni exordium duci debet _ a morte patris ad meliorem vitam vocati anno *■ 855. ltaque 13. annus Caroli hujus regis, respondet anno Christi 867. unde indictio male notatur XI. Nescimus utrum admittendi sint an reprobandi quatuor episcopi quos fratres Sammar- thani una serie recensent. XXV. BERENGARIUS I. Anno 882. XXVI. FRANco I. Annis 891. & 896. ] XXVII. BERNARDUS. Anno 914. XXVIII. GUIDO. Anno 932. XXIX. AyRARDUS. Jam præerat AyrardtiS anno 94 ? * quo videlicet subscripsit litteris Manasiis Arelatensis archiepiscopi, quibus dedit Aymardo abbati Cluniacensi Juliacum villam in pago Cabilp-. Tomus I. NTORACTENSIS. 500 nensi. Hac in subscriptione Vendascensem sese episcopum appellat, antiquo more. Celebris est hic episcopus, ob sundationem capituli : nam instituit clericos canonico more, qui in ecclesia offida divina Deo rite persolveri nt, numero sexdecim, iisque pro quotidiano victu in communia, juxta canonicam auctoritatem dedit ex decimis de villa quæ vocatur S. Eufemia, &c. Acta charta apud sudem Carpentratensem, anno incarnationis Dom. DccccLxxxn. indictione x. calendis Martii, regnante Chuonrado rege Alamannorum five Provinciarum. Nuper cum structores in majori ecclesia Car- pcntoratensi nescio quid operis molirentur, forte intra murum detexerunt tumulum, in quo cadaver stans cum baculo pastorali detectum est. At statim ac reclusos est tumulus in cineres redictum est, moto præsertim baculo. In cineribus ad pedes erat hoc epitaphium : * ART* AIRARDI REDOLENT VELVT VNCCIO.NARDI HIC PRESVL VERVS PARADISI MVNVS ADEPTVS PR1DIE SVB MARCI F1NEM SC1TOTE KALENDAS AMEN. De his certiorem me fecit, vir doctiffimus & humanissmus Dom. de Remerville St. Quen- tin.de quo jam frequenter locuti fumus. Plurima enim sunt ipsius in nos collata beneficia, quæ citra ingrati animi notam tacere nobiS non est integrum. Cum Ayrardus ab anno saltem 948. ad 982. præfuisse videatur, non potest dari locus Mau- ricio, quem in Gallia Christiana legimus ad annum 954. nccMartino qui anno 978. recensetur. Si tamen de his episcopis quod exstiterint constaret, Ayrardum duplicem admittere oporteret, ac inter utrumque Mauricium & Martinum. At vero nulla suppetunt testimonia de iis episcopis. XXX. STEPHANUS. In sacra mentali seu libro sacramentorum episcoporum asservato in capitulo Arelatenst legitur : Ego Stephanus Vendascensts ecclesta vocatus epijcopus, promitto coram Deo & fanctis ejus omnem subjectionem & obedientiam canonicam, & fidelitatem ecclesta S. Stephani sudis Arelatensts, ubt corpus B. Trophimi confessoris quief- cit • & Atmoni prasunti archiepiscopo & successoribus ejus, fi eum supervixero. A imo, cujus hic mentio, exstinctus est anno 994. proindeque’ Stephanus hoc saltem anno cepit episcopatum. Unus est ex episcopis Burgundiæ & Aquita- niæ ad quos scripsit Benedictus VIII. pro Clu- niaco, ut videre est tom. IV. collect. seript. hiil. Franciæ ; proindeque Stephanus adhuc erat 1 episcopus anno 1012. Hinc expungi debet ille Bartholomæus, qui juxta Sammarthanos sedit annis 996. & 1006. quo scilicet tempore constat cathedram a Stephano fuisse occupatam. Lll ij ? oi ECCL ESIA CARPE XXXI. MATTHÆUS. A Marthæi simplex nomen occurrit, cui annus quo sederit assignatur tricesimus quintus Christi supra millelimum. XXXII. FRANco II. Fxciderat Franconis nomen ex diptychis Carpentoractensis ecclesiæ : at memoratur inter præsiiles qui Benedictum papam comitati siint in dedicatione Massiliensis monasterii anno 1040. idibus Octobris. Legitur etiam ejus nomen in donatione ecclesiæ S. Fromasii in territorio castri Forcalqueriensis, quam Ber— p trandus Provinciæ marchio dedit monasterio S. Victoris Massiliensis anno 1044. regnante Henrico. Recurre ad ea quæ in Gerardo Si- staricensi episcopo diximus, ubi recensentur duæ chartæ de hac donatione : priori non sub- s ripsit Franco, siid posteriori qua Bertrannus volens reparare ecclesiam S. Fromasii, eam dat cum burgo & terris siiæ possesiionis, S. Victori. Sublcribunt Ismido Ebredun. Petrus Aquensis archiep. &c. Idem Franco accensetur iis præsulibus qui concilium celebrarunt apud S. Ægidium anno 1056. ( XXXIII. JULIUS. Julii episcopatus notatur a fratribus Sam- marthanis, annis 1056. & 1066. XXXIV. G V I L L E L M U S I. Guillelmus una cum Willelmo Tolonensi episcopo ecclesiam a Balda de Castro— rainaldo devota Dei famula in sancto virginitatis habitu polita sub castello Paracolli in honorem genitricis Dei Mariæ reædificatam, vice R-oita- gni Aquensis metropolitæ dedicat an. incarnati Verbi 1068. indict. Iv. VI. id. Januarii, ex 1 tab. Montis-majoris. Forsitan irrepsit error in indictione ; nam legendum indictione VI. In tomo VI. spicilegii litteræ hujus dedicationis leguntur, quarum hæc est clausula : Anno MLXVHI. indictione VI. quarto idus Januarii. Mendum est admissum in mutatione numerorum indictionis & iduum. XXXV. ARNULFUS. Anno 1095. XXXVI. GAUFRIDUS I. Anno 1120. XXXVII. GASPARDUS. Gaspardus, al. Arcbaldus notatur a Sam- marthanis ad annum 1151. sed diu antea præ- erat, nimirum tempore Callixti papæ II. qui ecclesiam gubernavit ab anno 1119. ad annum 1124. Ab noc vero papa delegatus est cum Petro Viennensi archiepiscopo, Hugone Gra- tianopolitano episcopo, Hildegario Tarraco- nensi, ad componendas lites Guillelmi Mons- peliensis, cum comite Melgorii, efflagitante Galcero Magalonensi episcopo. Itaque anno saltem 1124. jam præerat Galpardus. Ceterum NTORACTENSIS. 902. non potest protendi ejus episcopatus ad annum • 1151. si : d ad summum usque ad 1142. ( XXXVIII. RAIMUNDUS L In charta donationis factæ monachis Bosco- dunensibus viventibus juxta Calesiensium institutionem ( quod instrumentum præ manibus habemus) legitur testis Raimundus Carpento- ratensis episcopus. Data autem est charta anno 1142. decimo calendas Aprilis luna 20. Litem inter Raimundum Massiliensem hujusque ecclesiæ canonicos composiiit una cum R. Arc- latensi archipræsiile, & Willelmo Tolonensi episicopo, anno 1150. Raimundus comes To- losæ nonnulla concesiit ecclesiæ Carpentora- tensi anno 1155. cujus donationis instrumento : Raimundi episcopi nomen inscribitur. Anno 1158. testis fuit cum Guillelmo Tolonensi episcopo, juramenti ab Aicardopræposito præstiti Petro Massiliensi episcopo. Anno 1159. jam laudatus Raimundus comes Tolosanus cessit castrum Vindascense ( Venasque) Raimun- do epistropo. Anno 1165. juxta Ruffium testis Fuit cum Raimundo metropolitano Arelatensi compositionis factæ inter Petrum Massil. liensem episcopum, & vicecomites Massiliæ parentes Roncelini. Eum adhuc sedisse anno 1170. significat D. Polycarpus de la Riviere ep. 7. ad Peireskium. XXXIX. GUILLELMUS II. Hic locus debitus videtur Guillelmo de Ri- soleex diplomate Raimundi comitis Barchino- nensis marchionis Provinciæ, quo laudavit ecclesiæ Ebredunensi & Guillelmo archicpssco- po, nescio quas terras, mense Octobri anni 1153. cujus isti testes leguntur : Raymundus Artlatensis archiepiscopus, Petrus Forojuliensts episcopus, Arnaldus Ntciensts, Gregorius prior Valen- solia, Beraldus prior de Bello-joco, Magister Se- guinus, Magister Giraldus, Guiramus, Petrus de Chabanis, Gutllelmus de Risole ( iste factus est episcopus Carpentoractensis.) Ita lego apud Hon. Boucne 1. 9. hist. Provinciæ, ubi laudat historiam manuscriptam archiepiscoporum Ebredu- nensium auctore Fornerio. Huic Guillelmo, si præfuit, non potest dari locus nisi post Raimundum I. X L. PETRUS II. Hunc episcopum habemus ex Peireskiana pe- nu locupletiflima, in qua videlicet sunt amplis- sima statuta pro cœnobiis de Grezo ( Grex>e)
- & de Patervis ( Perves) facta anno 1178. v. cal. Madii a Petro Carpentoractensi episcopo. Cœnobia præfata erant canonicorum regularium ; mandata vero pro ipsas facta videntur mitigata anno 1203. a Raimundo, vel potitiS Raimbaudo etiam Carpentoractensi episcopo. XLI. RajmbAudUs. Raimbaudus nominatur ut testis in bulla Fre- derici imperatoris data anno 1178. pro ecclesia Arelatensi. Anno 1198. reperitur inquisitio, facta coram ipsi>, ipsiusque jussu, de donationibus a Gaufrido de Venalca, cum suprema ordinaret, factis s sub ejus enim dominio erat 90J ECCLESIA CARP , castrum de Venasca ; quo jure varias dona— j tiones Petro abbati Sinanquæ factas confir- • mavir. ln Gallia Christiana Sammarthanorum & in catalogo jussu illustrisiimi episcopi Laurentii Butii concinnato, ubi nulla Raimbaudi fit mentio, recensentur Innocentius ad annum 1184. & Andreas ad annum 1185. De his præsijlibus nihil nobis occurrit > nec qui eos admittunt, docent ubi eorum fiat mentio. Si tamen certo constet eorum episcopatuS, duo fere eodem tempore sederunt episcopi nomine Raimbaudi, unus qui præerat anno 1176. alter qui anno 1198. & saltem usque ad annum 1208. quo ] Raimbaudus episcopus Caepentoratensis sigil- lum apposijit litteris Bermundi Carboners de Venasea, pro Sinanquensi monasterio. XLII. GAUFRIDUS II. Gausridum hunc nobis suppeditat charta Montis-majoris, qua Willelmus Arauficanus episcopus, & magister Tidisius Genuensis canonicus contra hæreticos Albigenses ab Innocentio papa III. delegatus, mandant, Vt Mon- tis-majorss abbas in realem posejlionem quarta fartis castri Beduini ( quam Tolosanus comes usurparar) inducatur… Datum apud Balneolum, pridie idus Februarii anno mccxI. præscntibus Michaele Arelatensi archiepiscopo, Bertrando Cavalicensi, Gaufrido Carpentoractensi, Raimbaldo Vasionensi, & Gaufrido Tri- castinensi episcopis. In concilio Montiliensi anno 1209. sententia lata est in Raimundum comitem Tolosanum, 2ua in primis jussus est domnum episcopum arpentoratensem restituere, tam in civitate quam extra, & de restitutione fidejussores idoneos dare. Quæ utrum de hoc episcopo sint in- telligenda, vel de antecessore ipsius, decernere non audemus. XLI II. GUILLELMUS III. Guillelmus episcopalem sedem obtinebat annis 1211. & 1212. Eum esse putamus qui prima fui nominis littera designatus scilicet G. legitur habuisse I. coadjutorem, anno 1218. quo videlicet pro vino & blado venditis recepit a R. de Agouto quinque solidorum millia, lste I. qui erat Guillelmi coadjutor, dicitur etiam simul sacrista ecclesiæ Caepentoratensis
- vixque du— p bitamus eum fuisse Isuardum, de quo nunc £ agendum. XLIV. IsNARDUS. Isnardus Guillelmi coadjutor, ipsum excepit in administratione saltem an. 1224. An. 1226. ac- quisivit a quodam Raimbaudo partem quam habebat in turre veteri, versus antiquam portam. Idem Isnardus anno 1227.Cæciliæ abbatissæ de Moleges, confirmat donum Bertrandi de Misome. Denique anno 1228. approbat donationem factam Sinanquæ, a Bertrando de Venasca. XLV. BERTRANDUS. Is anno 1229. commemoratur in actis publicis ; sed anno sequenti obiit die 31. Augusti, ’NTORACTENSIS. J04 ex necrologio monasterii sancti Andreæ secus Avenionem, ubi ejus anniversarium celebratur eodem die. XLVI. GUILLELmUs IV » Guillelmus multis publicis actis innotescit, se> rc singulis quibus sedit annis. Anno enim 1233. quædam per muravit. Anno sequenti prædium acquisivit ; unde consequens est expungendum esse Petrum, qui notatur episcopus ad annum hunc. Anno 1237. quædam dat in elee- mosynam. Anno 1238. hominium recipit a Bertrando Asterii. Testis fuit pactorum matrimonii inter Raimundum Tolosæ comitem, & Sanciam siliam Raimundi Berengarii comitis Provinciæ anno 1241. de quibus in Raimundo Tolosano episcopo.Anno 1243. testis legitur in litteris Raimundi comitis Tolosani ad Tolosanum, Agennensem, & Caturcenlem episcopos, quibus, ut in hæreticos animadverterent scripsit. Anno 1245. pridie cal. Aprilis.occurrit in tabulis S. Andreæ. Anno 1246. aliis in tabulis ejus inscribitur mentio. Anno 1251.convenit ad synodum provinciæ Arelatensis sub Johanne archiepiscopo, die Martis post festum exaltationis S. Crucis. Eodem anno frater eius — sepultus est in claustro Caepentoratensis ecclesiæ, ut docet siequens epitaphium : Anno Domini Mccl.t.scilicet VI. nonas Julii obiit dominus Raimundus Beroardi miles, frater "Willelms Beroardi episcopi tunc Carpentoratensts. Anno Dom. mccxlv.scilicet nono cal. Novemb. obiit dominus Raimundus Beroardi… canonicus Carpentoratensts. Ex his didicimus cognomen Willehni episcopi fuisse Beroardi. Adhuc reperitur apud Rutilum anno 1255. nisi Forte sit alius Guillel-, mus cognominatus de Barjolis. XLVI I. GUILLELMUS V. 1 j Guillclmum de Barjolis omnes qui episcoporum Carpentoratensium nomenclaturam ediderunt, his accensent præsiilibus.Tametsi vero hallucinati sint in asiignando ejus episcepatuS tempore ( sedebat enim Guillelmus Beroardi anno I239. quo notant Guillelmumde Barjolis, ut siipra probavimus) eorum consensus in admittendo illo episcopo contemni non debet. Quid si dicamus eundem Guillelmum duplex cognomen sumsisse, Beroardi & de Barjolis ? Quidquid sit, liquido demonstravimus Guillelmum, qui anno 1251. sedebat, cognominatum fuisse Beroardi. Anno 1258. in charta ecclesiæ Carpentora— t tensis exstat Guillelmus episcopus, cui per nos liceat aptare cognomen de Bar jolis. Idem anno 1262. statuta condidit cum capitulo, de cappi$. In Gallia Christiana Fratrum Sammarthanorum legimus notari annuam ejus memoriam in necrologio v. idus Martii. XLVIII. RAIMUNDUsII. b Raimundus de Barjolis anno 1265. recepit b hominium a dominis de Venasca, paulo post 1 adeptam episcopatus possesiionem, xm. cal. 1 ’Deceat. Acctaensqut ad castrum de Vcnascase- L11 ii j Soj ECCLE SI A CARPI cit poni vexillum Carpentoratensts ecclesta, inora—. sentia dominorum, & plurium hominum ejusdem castri, super portale quod est prope ecclesiam B. Maria. Anno 1264. emit a Guillelmo Ricani, omne jus quod habebat in castro scu villa de Venasca ; iequenti vero anno, a Matarona filia Dalmatii ae Venasca, partem jurisdictionis & donationis*, quæ ei obveniebat ex succeflio- ne Rostagni de Mornatio fratris siii. Anno 1268. composiiit cum capitulo, pro solutione decimarum. Clemens papa IV. ei mandatum dedit anno 1267. ut curaret restitui bona ablata Montis-majoris monasterio. Adhuc praeerat anno 1273. XLIX. PETRUS III. Petrus Rostagni filius Hugonis, qui suit supremus arbiter litis siniendæ inter episcopum Avenion. & potestatem ejusdem civitatis, vir nobilitate & prudentia clarisiimus, & avunculus Peu patruus Raimundi Rostagni Tolo- nensis episcopi, ex canonico factus est episcopus. Anno vero 1275. xvI. cal. Aprilis fecit vexillum rubeum, cum mitris. crocis, & clavis crocei coloris portari in portale castri de Venasca 1 & a dominis ejusdem castri exegit fidelitatis sa- cramentum. Anno 1279. interfuit concilio Ave- nionensi sub Bertrando Arelat. episcopo.’ L. RAIMUNDUS III. Raimundus de Mazano canonicus ecclesiæ Carpentoratensis, electus est anno 1280. quam electionem confirmavit metropolitanus Arela- tcnsis. Anno sequenti adfuit transtationi reliquiarum S.Mariæ Magdalenæ. Ipfe anno 1285. ossa S. Sissredi episcopi ecclesiæ patroni, e ve. teri capsa educta, in nova propriis siimtibus ex argento fabricata inclusit solemni ritu. Anno 1288. convenit ad synodum Infula nam diœ- cesisCavallicensis, sub Rostagno archiepiscopo j Arelat. coactam. LI. BERENGARIUS II. Berengarius de Mazano Raimundi episcopi consanguineus, eidem siissectus est, anno minime nobis cognito, unanimi sijorum sodalium consensu, erat enim canonicus. Anno 1294. cum Petro præposito statuit ut omnes reditus cujuscumque dignitatis, perstmatus, canonica* tus, & beneficii seu sacerdotii, durante vacatione, libris & ornamentis ecclesiæ comparandis impendantur. Anno 1306. ipf e & capitulum Petro de Ferrieres Arelatensi archiepiscopo fa—. cultatem dederunt creandi in ecclesia Carpen- toratensi dignitatem archidiaconarus. Eodem anno admittit ad ecclesiam de Saltu fratrem Rostagnum Alfanti S. Andreæ monachum si- bi a Bertrando abbate præsentatum. Accusatus apud Clementem papam V. defenditur a fratribus Minoribus, qui ad sijmmum pontificem scripserunt ægre si : ferre opinionem bonam reverendi patris Berengarii apud ipsum quibusa dam objectis criminibus obfuscari ; ad ea vero diluenda, testantur ipsum semper, etiam cum esset canonicus ecclesiæ Carpentoratensis, laudabiliter & honeste se habuisse ; idcirco cano- NTO RACTEN S I S. « >otf nicorum omnium vota in ipsum convenisse, in electione ad episcopatum. Pauperes hunc episcopum experiri benesicum & munificum : audivisse a testibus fide dignis, psusquam decem millia librarum eumdimisisse populo de offen- sis. Multa bona religiosis viris conferre, pacem cum subditis habere quantum in ipsi) est. Cetera lege sis in ipsis litteris datis Iv. cal. Maii anni 1307. An. 1312. die 3. mensisMaii homi- nium ipsi præstitum est a nobili viro Raimun- do de Agouto domino de Tritis, castri de For- calquerio, & castri de Muris, flexis genibus ; qui professus est se poflidere castrum de Muris, fub dominio & senhoria dicti domini episcopi, & quemcumque episcopum CarpentorateIssem in sua creatione episcopali, in primo adventu suo ad castrum de Muris, habere posse vexillum suum, vel senhoriam in signum siii dominii. & ecclesiæ ( Carpentoratensis) ponere in turri seu in sortalitio dicti castri, &c. quæ le- geS, si velis, in probat. An. 1316. die 10. Junii Rostagnum de Merindolio monachum S. Andreæ admittit in priorem ecclesiæ sancti Salvatoris de Saltu, præsentatum a Berenga- rio abbate. Eodem an. Petrum de Relhano in ruralis S. Bartholomæi ecclesiæ priorem & rectorem recipit die 17. Martii, ad petitionem ejustlem Berengarii abbatis. Hæc nobis de hoc episcopo suppeditarunt tabulæ S. Andreæ. LII. OTH0&OD0. Otho electus anno 1318. legitur : biennioque elapso Johanni papæ XXII. cessit dominium temporale civitatis Carpentoratensis, ast ejus loco plurima accepit jura tum in hac urbe, tum in variis comitatus locis. Anno 1321. A r- naldus cardinalis nostro scripsit Odoni ut ordinaret Guillelmum abbatemMonasterii-novi Pi- ctaviensis. An. 1322. juffit recenseri & desi : ribi sacras ecclesiæ suæ reliquias. Venit ad concilium Avenionense apud S. Rufum die 3. Septembris anni 1326. cujus acta vssasunt a Petro Gassendo. L111. HUg o. Hugo, si credimus Johanni Columbi, jam præerat anno 1330. acceffitque ad concilium San-russense eodem an. habitum. NostriS vero Sammarthanis satis fuit inchoare Hugonis episcopatum, an. 1532. Sedit in alio Avenionensi ad S. Rufum concilio anno 1337. die 3. Septembris. LIV.GAUFRIDUS III. Hujus præsiulis mentio non occurrit ante annum 1347. die 8. Decembris. An. 1348. primus nominatur internuntiorum & procuratorum ad tractandum de conjugio interHumbcr- tum Delphinum, & Blancham sororem Ame- dei cormtis Sabaudiæ ; quod tamen in fumos abiit, uti alia ejusilem principis tentata matrimonia.* Sedit issque ad annum 1356. quotran- siatus est ad cathedram Carcassonenscm, ex veteri charta Carpentoratensi ; proindeque exsufflanda est illa parthenonis de Vicinis, in diœ- a Mtrntirti potdr Vhisu. DwphinJf, 619. 61X , o7 ECCLESIA CARPI ccsi Aurclianensi, data anno Christi I « I. an.. vero Ix. pontisicatuS Clementis papæ VI. die v. Maii, qua conceduntur visitantibus eccle- siam monasterii dies 40. indulgentiarum, ubi testis legitur Johannes episcopus Carpentora* tensis, qui quinquennio solum elapfo factus est episcopus. Certe plerorumque episcoporum qui notantur his in litteris nomina simt proruis ficta, unde non mirum si error irrepserit in a dignandis annis episcopatus Johannis, qui sequitur. LV. JoHANNES III. Johannes Rogerii Clementis VI. nepos, Gre- gorii XI. frater, subrogaturGaufridoad aliam ecclesiam commigranti. An. 1359. ratam habuit fundationem monialium S. Magdalenæ dc Montiliis, quarum abbatia an. Ij67.Carpen- toratum tranflata esu An. 1363. cum siio capitulo de instauranda ecclesia deliberavit* Assum- tus est postea ad Ausciensem metropolim. LVI. Johannes IV. Johannes Flandrini ex diœcesi Vivariensi oriundus, cum esset decanus Laudunensu, Creatus est episcopus Caepentoratensis. An. 1565. adfuit concilio Aptenn. A0.1571. electus est ad gubernandam Ausciensem ecclesiam, ad quam tamen non accessit nisian. 1379.14. Novemb. A ClcmenteV II. creatus est cardinalis presby- tcr sanctorum Johannis & Pauli titulo Pamma- chii an. 1390. LVII. GUILLELMUS VI. GuillelmUs an. 1375. ranquampapæ nuntiuS adfuit cum Pileo * archiepiscopo Ravennate, conventui Brugis in Flandria habito, ad pacem inter Francos & An glos conciliandam ; ut postea junctis viribtiS bellum inferre possent Tureis, & Græcis mittere suppetias uti scribunt Froissartus & alii historici. In collectaneis Rimerii Angli nuper editis legitur tom. VII. ] sijper Feugis inter reges Angliæ & Franciæ nuntiorum papæ memoriale : Philippes par la grace de Dieu arcevesque de Ravennes, & Guil- les evesque de Carpentras Messages ordonuex. par nostre tres-faintpere le Pape, pourtraiterde paix xxvH.suin McccLXxv. Ia emibidemp. 108. ad diem 2. Junii 1376. LVII I. PETRUS IV. Petrus periculum fecerat officii episcopalis, in Electensi ecclesia, priusquam Carpentora- tensis curam sissciperet. Anno 1577. arbiter fuit controversiæ motæ inter capitulum siium ■ & Hugonem Moteti priorem de Grezo, pro nescio quibus juribus ad sepulturam mortuorum pertinentibus. Ejusdem nomen instrumentis annorum 1388. & 1394. inscriptum ipsius episcopatum ad hæc tempora pervenisse probat. LIX. Johannes V. Omnes episcoporum Carpentoratensium indices hunc Johannem repræsentant ; cui alii annum 1399. tribuunt, alii 1406. NT ORACTENS IS. >08 • LX. PAULUS II » De Paulo Camplon nihil prorsus nobis notum est, præter annum 1406. quo sedisse dicitur. LXI. BENEDICTUS XII1. Anno 1408. Iede vacante Petrus de Luna, pro papa agnitus, & appellatus Benedictus XIII. episeopatum sibi vintucavit & retinuit, cui regendo in temporalibus & spiritualibus præfe- cit vicarium generalem Aldebertum de More- riis licentiatum in decretis. Id probat D. Pol. de la Riviere, ex charta Boni-passus, cui mo- 1 nasterio præerat, data 11. Januarii anni 1408. LXII. LUDOVICUS I. Ludovicus de Flssco cardinalis S. Adriani, ex comitibus Lavaniæ, ab Urbano VI. creatur VerceUensis episcopus 1384. eodem anno purpura in i ignitus. Legationibus Campaniæ, Ge- nuensi, Bononienh, Ferrariensi, & Flaminæ functus, a Martino v. ad regem Siciliæ nuntiuS destinatur. Administrator autem Carpentora- ctensis an. 1411. &14I5. decessit Romæ m. nonas Aprilis 14.23. cadaver Genuam defertur sepeliendum in æde S. Laurentii majorum tumulo. LXI II. CAROLUS. Carolus lcDouble an. 1420. juxta veterem calculum ex capellano Ebroicensi promovetur ad episcopatum Carpentoracteissem, qua de re exstat chara hæc Heurici V. regis Angl. ex cod. MS. a D. Vyon d Hcrouval communicato ; Henrieus Dei gratia rex Anglia heres & regens regni Franeia & dominus Hibernia baillivo nostro d’Evreux, vel viceeomtti nostro ibidem, salutem. Vobis tenore prafentiumstgnifitamus, quod alteram portionem tapella seu tapellania, in honore 1 X Nttolai in tastro civitatis Ebroicensts demolito, fundata, per promotionem magistri Caroli le Dou- ble ad eptfcopatum de Carpentras, vacantem & ad nostram donationem pleno jure fpectantem : ut dicitur, dilecto nobisjohanni Vaudin magistro in artibus, cum suis juribus & pertinentiis univer* fis conferimus & donamus, mandantes quatenus ipsum Johannem in corporalem possessionem portio- nis pradicta ponatis, & inducatis, feu poni & induci faciatis, necnon fructibus, obventionibus & emolumentis ad eamdem spectantibus uti & gaudere permittatis, adhibitis solemnitatibus in talibus fieri consuetis ; in cujus rei testimonium has litteras nostras fieri fecimus patentes. Teste me ipfo apud castrum nostrum Rotomagi 22. die Ja- nuariianno regntnostri vni. LXIV. J A c o B U S I. Jacobus de Camplo patria Aprutius, in re litteraria non mediocnter instructus, clero de- stinatus, Florentini antistitis vices exsecuttiS est, jura populis reddendo, — qua quidem in functione magnam laudem adeptus est. Tum auditor cameræ epostolicæ constitutus, cum in legum ecclesialticarum, sanctionum jurisquepe« >09 ECC LESIA CARPE ritia præcipuus doctor haberetur, multorum A lites fumma industria usus, composuit. Fun- • ctusest auditoris officio in concilio Constantien- si, illoque pro tribunali sedente, lecta est citatio Petri de Luna, qui se Benedictum papam XIII. dicebat. In Gallias vero destinatus a pontifice, maximam regis gratiam & benevolentiam promeretur. Epsscopus dein Aquinas electus anno 1420. transfertur ad ecclesiam Spoletanam 1424. die IV. cal. Julii, demum ad hancCarpentoractensem 11. Aug. Romæ vivis exemtus, jacet in ecclesia S. Mariæ Majoris cum hoc epitaphio : Hic requiescit corpus bona memoria domini Jacobi decamplo episcopi Carpen— E toratensts, qui obiit anno Domini MCCCCxxrv. die… mensts Novembris ; pro cujus anima qua requiescat in pace, hac capella inhonore B. Maria, prout ipfe in suo testamento reliquit, pro domino capellano fundata, & dotata esu L X V. SAGAX. Sagax de Comitibus nobilis Romanus ; ex qua gente multi cardinales, an. 14.26. Carpen- toratcnsem rexit ecclesiam ; unde assumtusest , ad Spoletanam eodem an. 1446. m. cal. Junii, obiitquean. 14.4.8. L X V L B A R T H O L O M Æ U s. Bartholomæus Viteleschus episcopus Corne- tanus, huc tranflatus an. 144.7.11. idus Julii, eo- demque an. 12. cal. Aug. iterum ad Corneta- nam rediit cathedram : ita habent acta con- sistorialia. LXVII. GuilleLmus VII. Guillelmus Soibertiex episcopo Ucetiensi factus Carpentoratensis, Petro Albanensi episco- 1>o siedis apostolicæ legato, sanctarum mu- ierum Mariæ Jacobi, Mariæ Salome, & Mariæ Cleophæ corpora e terra educenti, & in ca— _ psam cypreisinam immittenti, cum tredecim aliis præsulibus adfuit 4. Decembris an. a nati v it. D. 1448. ex tab. Montis-maj. LXVII I. GEORGIUS II. Georgius cognomento d’Ornone, primo episcopus Ucetiensis an. 1449. ut scribit Ughel- lus, deinde Carpentoratensis, post tres regiminis annos obiit. LXIX. M 1 c H A E L. Michael Anglicus ordinatus anno 1452. v. calDj cembris, anno 1457— interfuit Avenio— £ nensi concilio sub cardinali Fuxensi. Legit tamen D.Edmundus Martenne Stephanum, non Michaelem, in codice, ex quo illud concilium editurus est. LX X. Julianus II. Julianus de Robore Savonensis, Sixti IV. nepos, ledem hanc obtinebat an. I473.exepi- scopo cardinali Sabinensi ab eodem Sixto creatur Ostiensis 1483. inde ad apostolicum thronum sub vectus Julii II. pontificis nomine anno I503. Consulcnda sunt quæ supra diximus de NTORACTENSIS. 910 eo in A venionensibus archiepiscopis. Sed longe plura leguntur in historia pontificia. c LXXI. FREDERICUS. L Fredericusde Saluces Ludovico I.marchio ne Salutiensi, & Elssabetha Paleologa Monfer- ratensi parentibus, ex prænobili& vetusta stirpe natus : decanus coslegiatæ ecclesiæ Salutia- rum, ejus primus antistes an. I4SI. a quibus- dam male asseritur ; ad hanc enim cathedram primo assumtus est Johannes Antonius Roboreus Julii II. affinis. Sabaudiæ ducis quoque a consiliis exstitit Fcdericus, necnon abbas B. Mariæ de Stapharda in Pedemontio. Carpento- ractensem vero administravit ecclesiam anno 1476. & I48I.de quo FranCsscus-AugustinuS ab Ecclesia in historia Pedemontana. LXXI I. PETRUS V. Petrus de Valetariis patria Genuensis, Sixti IV. & Julii II. asiinis, ab eodem Sixto anno 1482. ad siedem Carpentoratensem promove— ■ tur. Anno 1507. dicitur palatii domini papæ prælatus domesticus. Anno 1513. rector & gubernator comitatus VenaiiTini instituitur ; anno vero sequenti 1514. a Leone X. prolegatus Avenionensis creatur ; quo munere per aliquot annos functus obiit. LX XI I I. J A C O B U S II. Jacobus Sadoletus, Mutina oriundus anno 1478. patre Johanne Sadoleto juris civilis & pontificii cognitione insigni, qui prima adolescentia filium, in quo capessendarum omnis generis litterarum specimina elucebant, sedulo curavit imbuendum liberalibus omnibus artibus & disciplinis.præceptore usus Nicolao Leo- niceno, sub quo philoiophiæ tyrocinium fecit, cum jam Græcas, Latinasque linguas epprime calleret. Romam profectus, in Oliverii Carastx ’cardinalis contubernium admissus, tunc doctif- simis viris innotuit juvenis ; præsertim vero Petro Bembo, qui una cum Sadoleto nostro, inter eruditos viros quorum opera pontifex a scri- bendis epistolis uteretur, a Leone X. deligitur. Eam quidem functionem adeo feliciter obivit, ut nemo ætate sua scribendi facultate, & elegantia antiquos magis æquasse videatur. Erat enim multis titulis doctus, nempe theologus, orator, philosophus, poeta, & in omni scien- tiarum genere excellens. Cum autem ab omni cupiditate sacerdotiorum esset alienus, tametsi valde gratiosus pontifici apud cum plurimum posset, ea semper repudiavit, donec profectus voci causa ad Lauretanam Virginis ædem, vacante tum Carpentoractensi eCclefia, ei ultro non postulanti imo aliquandiu recusanti commendata est a Leone X. an. 1517. qui tamen eum Romæ retinuit. At post Leonis pont. tran- situm curia abscessit, statim Carpentoractem migrans magna ubique gratulatione exceptus in diœcesi. A Clemente VII. invitus iterum ac- cerfitus fuit, quem, cum eum impense diligeret, ejus votis obsecundavit, ne ultra triennium a sua ecclelia abesset. Komx vero intimam pontificis amicitiam & familiaritatem sibi promeruit, ->ir ECCLESIA CARI ruit, qui ejus consiliis siepe usius est in administranda republica Christiana ; cumque trien- * nium siium exegisset, ex officio episcopali urbem suam regressus Sadolems, commisso sibi populo instruendo vigilanter incubuit, ac salutaribus documentis & institutis divinis gregem suum informavit. Per id temporis a Francisco I. Lugduni comiter & honorifice exceptus est, qui gravitate, prudentia, &eruditione viri perspecta, eum plurimum collaudavit. Paulo III. ad apostolicam sedem promoto, Romam iterum Sadoletus gravilsim is de rebus evocatus eiLErat tamen adnuc in lua diœcesi an. 1536. transe- gitque die 23. Junii cum Montis-majoris mona- chis. Romam profectus, Niceam secutus est pontificem, cum ad conciliandos Francsscum regem & Carolum Cæsarem eo profectus est. Paulo mox bello inter eundem Cassarem & regem recrudescente, deligitur a Paulo legatus, qui Fran- ciscum in Galliam conveniret, & pactis sirmisii- mis ad concordiam revocaret, in quo munere singularis ejus animi vis, auctoritas &solertia emicuit. Post multa alia nomine reipublicæ Christianæ cum laude obita, ab eodem Paulo II1. in purpuratorum collegium cooptatus, jam ab anno 1536. cardinalis sancti Petri ad vincula titulo Eudoxiæ est appellatus. Ingravescente ætate fatis cessit Romæ, an. 1547. mense Octo—’ bri ; cadaver fine funeris pompa, uti præscri- pserat, conditum est in æae S. Petri in Esquiliis sacra, a Paulo nepote cenotaphio honestatus & sequenti epitaphio.* D. O. M. S. Jacobo Sadoleto episcopo Carpentoractis, S— R— E. presbyt. cardin. viro morum gravstatt, prudentia & vita integritate prastanti/jimo, doctrina & eloquentia cum iis quos mirata est antiquitas comparando : Paulus Sadoletus episcopus Carpentoractis, Camillus Sadoletus fratrum filii maestissimi mul— j tis cum lacrymis patruo B. M. posuerunt.Vixit an— x nos Lxx. m. III. d. vI. Celebratus fuit funebri oratione coram universo purpuratorum senatu a Johanne — Petro Caraffa Sabinorum episcopo, necnon a Jacobo Gallo cive Romano, in templo D. Laurentii. Hactenus fere Antonius Florebelkis in vita cardinalis Sadoleti.præfixa tomo operum continenti libros 16. epistolarum, de philosophica consolatione, & meditatione in adversis, de liberis recte instituendis, de laudibus philosophix, orationes varias, poemata quædam, interpretationem in psalmos, in epistolam B. Pauli ad Romanos, & alia. De eo honorifice loquuntur Jovius, Bernbus in epistolis, Cæsar Capacius, Filiuccius, Thuanus, Sigonius, & alii docti*. LXXIV. Paulus III. Paulus Sadoletus Jacobi fratris filius, eo vivente in sedem Carpentoract. admissus est. Significat id Paulus epistola Alexandro Farnesio cardinali scripta Carpentoracte an. 1549. cum Sadolets patrui mei obitus, amplissime Farnefi, eum mihi luctum ac moerorem attulisset, quem pa- a Micbacl Bcloc, Fit d* CArdintl $Adoltt I607. Ribicr, Mtrn, deftttof. 107- Tornus Io ENTORACTENSIS. si, L terna ejus in me beneficia, meaque perpetua erga eum pietas postulabat : nullum doloris mei expertus sum melius, aptiusque solatium, quam quod extremo illius mandato, & meo una officio, conor, Deo infirmitatem meam adjuvante, satisfacere. Nam cum is & sape alias, & cum jam pene animam exhalaret, hanc mihi Carpentoractensem ecclefiam, quam ipse prasens quoad ei licitum fuit, summa cura & diligentia rexerat, pro sua paterna in eam caritate diligentissime commendas- set, meque ut ab ejus custodia nulla re unquam avellerer, vehementissime hortatus esset i nullam moram post ejus mortem interposui, quin ad parendum tamsalutaribus praceptis, ad obeunda tam sancti & praei ari muneris officia me conferrem i cujus mei consilii majorem in dies fructum capio. Sed cum ojficii mei ratio, cJ* illa, quam sanctissma patrui memoria debeo, pietas, hoc pra- terea a me postulare videtur, ut illius Jcripta & lucubrationes, qua penes me essent, ederem, ad eas me legendas & accurate confiderandas ( (ocio hac in re, & adjutore usus Antonio Florebello) dedi. Paulus Sadoletus erat simul rector & gubernator comitatus Vindafcini, Paulo papa 111. ipsi provinciam hanc demandante anno 1541. 1 Ecclesiæ Carpcntoratensi sapienter præsuit usi}ue ad annum 1569. Scripsit quasidam litte— 1 ras quæ leguntur in volumine epistolarum tre- decim scriptorum illustrium Italice edito. L X X V. J a c o b u $ 11 I. < Jacobus Sacratus Ferrariensis, filius Jo- hannis-Baptistæ & Margaritæ Sadoletæ Jacobi cardinalis sororis, episeopatu Carpentoractensi donatus est anno 1569. quo adfuit lyno-. do Avenionensi, ut me docet vir clariss. D. Ber—’ nard canonicu$ecclesiæ Avenionensis, in hisu Universitatis hujus urbis. Sane tanti facio do* ctisiimi illius viri auctoritatem ut ad ipsius testimonium Paulo Sadoleto unum episcopatus annum detraham ; nam legeram eum sedisse us- que ad annum 1570. Præter pastoralem curam, aliam siiscipere coactus est Jacobus in toto Vin- dasi : ino comitatu, unquam ipsius rector & gubernator t » ro summo pontince. In psalmos & epistolas D. Pauli edidit commentaria ; admisit Capucinos 9. Aprilis 1591. de quo Ughellus to— 1 mo II. in episcopis Comaclensibus. Ejusidem sedis floruere episcopi Hercules Sacratus, & Alfonsus FranciCci Sacrati cardinalis frater. Jacet in ecclesia Carpentoratensi, ubi legitur hoc epitaphium : _ Mihi vivere Christus est & mori lucrum. Renajcentis anni & Christi circumcifi luce, Hora a meridie prima, fempiterna memoria reverendissimus D.jacobus Sacratus Ferrariensis, Carpentoratensis episcopus, rectorque patria dignissimus, Cum perfecta quindecim lustra, binos menses & trinos feles complesse t, gemente clero & omni populo Obiit. Hic namque vera devotionis & castitatis amator, integro viginti annorum, sepiem mensium & unius dieispatioquo episcopatum rexit, Mmm PB ECCLESI A CARP1 Sempcr fuit gregis, templi, domus, morum & A nrum frugifer instaurator, Peregrinorum & pauperum affabilis altor, Orphanotrophii & seminarii munificus fator, Sacrt officit &sacrificii amplissimus cultor. Ejus a sueretis & domesticis profectus, dominus Johannes Pavanatus sacrista, lugens cum omni famtlia optimo parenti, statim postjusta hanc posuit & dedicavit urnam mense Martio M Dxcni. LXXVI. HoRATIUS. Horatius Caponi nobilis Florentinus, & gentilis Aloysii cardinalis Caponi Ravennæ archi- epilcopi 1621. Carpenctoractensi præfuit eccle— B uæ anno 1596. LXXVII. CoSma. Cosinade Bardis ex comitibus Vernii, e primaria nobilitate Etrusca, Johannis Lucretiæ- que Salviatæ natus ; post multos magistratus ecclesiasticos, patriæ sedis pontifex tandem as- sumtus fuit. Sub Bonifacio Caietano cardinali legato Ravennam rexit, inde Imolæ præsectus, ac per totam Aemiliam generaliS ærarii com- missarius, tum Interamnensibus populis jus divinum dixit & mox Avenionensis totius comitatus vicelegatus, episcopus Carpentoractensis an. C 1616. & pro Urbano VIII. legationis munere extra ordinem perfunctus. Demum archiepisc opus Florentinus electus 1630. die9.Septemb. quem pontificatum brevi tempore obtinuit ; defunctus enim est vita die 18. Apr.I6jI. conditus in siia cathedrali. Frater erat Philippi episcopi Cortonensis, ut habet Ughellus in archiepisco- pis FJorentinis j eiusdem gentis BartholomæuS Spoletanus, & Alexander sancti Papuli in Gallia episcopus. LXXVIII. ALEXANDER. Alexander Bichius Senensis, sanctæ Roma— j- uæecclesiæ cardinaliS, abbaS sancti Petri Mon- tis-majoris prope Arelatem, sancti Petri Ca- talaunensis & sanctæ Mariæ de Castriciis, Metelli Bichii cardinalis Soanæ archiepiscopi Senensis nepos ex fratre Bernatdino patricio Se- nensi, filio Alexandri, Cosaquc Bandinellæ ; creatus est episcopus Carpentoract. an. 1630. purpura donatur ab Urbano VIII. pontifice die 26. Novembris 16.33. dum esset nuntius apostolicus apud regem Ludovicum XIII. Interfuit duplici conclavi cardinalium quo creati pontifices Innocentius X. 1644 & Alexander VII. anno 1655. Palatium episcopaletemporum j injuria deformatum destruxit, & regia pene munificentia a fundamentis erigi curavit, ejus potius fundator quam instaurator. In civitate Saltensi fratres Prædicatores strictioris Obser- vantiæ admisit, innumerisque relictis suæ munificentiae monumentis, Romam vocatus ab In* nocentio X. ibidem obdormivit 25. Maii 1657. ætatis suæ 61. sepeliturque in ecclesia sanctæ Sabinæ, cum hoc epitaphio : R. S. I. Alexandro Bichio Senensitit. S. Sabina S. R. E. presb. cardinali, CctlioquefeatriSac. Rota Rom. ■NTORACTENSIS. $14 auditori, Metelli cardinalis* Vinctntio fratre ne— • potibus, vicaria A. C. jurisdtctione perfunctis. < Unde Alexander Urbani VIII. pont. max. delectu in regno Neopolitano Insulanus, in Gallicano Carpentoractensis antistes, utrobique nuntius. JEqua- nimi magnitudine per assidua rara pietatis, ac prudentia documenta, exstincto fimul Francorum regis auspiciis intra Italiam exardescentium bellorum incendio, & pastis in Gallia provinciis, to. tius regni Gallia apud fanctam sudem comprote- ctor, gloriam nunquam quasttamsemper promeritus. Ccelius vero pari laudum tenore sanctioribus pontificia molis curis adhibitus, archigymnafii alma urbis profectus, ac demum Alexandri VIl. pont. max. oraculo, sancta inquifitionis, acsacra poenitentiaria consultor, justissime in sapientissimo Rotali confessu annos 19. emensus. Galganus arcis Albania marchio, fratribus mortalitate exutis, anno salutis MDCLVH. Ccelio, die 9. Martii, at. anno 57. Alexandro die 25. Maii, atatis anno 61. posuit. LXXIX. Ludovicus II. 1 Ludovicus de Fortia de Monreal ex nobi- lissilna familia Avenionensi ortus anno 1618. omnibus virtutibus, & præsertim siimma in Deum pietate orriatus, primo ab Innocentio X. episcopus Cavellicensis renuntiatus est, & die 23. Sept. 1646. in basilicaLiberiana a cardinali Petro-LudovicoCarassa consecratur, & postea ab Alexandro VII. per obitum cardinaliS Bichii ad ecclesiam Carpentoratensem transtatus 1657. Præfuit ad annum 1661. quo obiit. Jacet 1 in ecclesia cathedrali hoc decoratus epitaphio : 1 D. O. M. Ludovico Fortia primum Caballionensi & deinde Carpentoratensi episcopo, pastori optimo, qui dum omnem suam industriam atque prudentiam in animarum cura collocaret, facultates in pauperum sustentatione consumeretanultisque vitam sua liberalitate prorogaret, fibi mortem laboribus pietatis causa susceptis, nimia erga se severitate & immoderata corporis afflictatione maturavit, exstinctus an. atatissua XL111. a Christo nato M DCLx 1. VI. calendas Maias. Gaspar Fortia Monrealis frater mustissimus monumentum erigendum curavit. Dum morere aterna prasul dignissime vita, Interitu virtus est rea facta tuo. Imposuit magnos nimium tibi dura labores, Diminuitque tuos immoderata dies. Omnibus ornarat te dotibus & tibi mentem Finxerat &’mores rexerat una tuos. Cumque tui in terris miros exciret amores, Te subito in terris ipsamet eripuit. J. sangenefiuS. LXXX. G AS PAR. j Gaspar Lasi : aris de Castellar Niciensis, ex comitibus Vintimilliensibus ortus in loco de Castellar ex Claudio comite de V intimilliis & Camilla de Lascaris, vir prudentia & singuiari in rebus agendis dexteritate insignis, primoprolegatus Avenionensis an. 1659. factus est, & 1 deinde episcopus Carpentoratensis post mortem Ludovici, bulla Alexandri VII. data 28. Sept. anni mdclxv. ſacro perungitur oleo in pontificem Romæ a Carolo Pio cardinali, die 4. Octobris, poſſeſſionem adeptus die 23. hujus menſis. Omnibus veri & vigilantiſſimi paſtoris muneribus functus eſt uſque ad annum 1684.1684. quo Carpentorati obiit die 6. Decembris.
LXXXI. Marcellus.Durazzo.
Marcellus Durazzo Genuenſis, prolegati Avenionenſis, & nuntii apoſtolici in Luſitania & Hiſpania muneribus tanta cum prudentia functus eſt, ut cardinalis ab Innocentio XI. ſanctiſſimo pontifice creari meruerit. Ad epiſcopatum Carpentoratenſem 1688.1688. poſtea evectus, cum hanc eccleſiam per aliquot annos rexiſſet, ad Spoletanam regendam, deinde ad legationem Bononienſem aſſumtus eſt.
LXXXII. Laurentius.
Laurentius Butius patricius Romanus, utriuſque ſignaturæ referendarius, & gubernatoris munere in pluribus Italiæ provinciis digniſſime functus, ad ſedem Carpentoratenſem ſublevatur 1691.1691. & inter epiſcopos qui papæ aſſiſtunt eſt admiſſus. Eccleſiam ſuam ſingulari cum pietate, prudentia ac zelo vigilantiſſimus paſtor adminiſtravit ad 1710.1710. quo migravit e vita die 22. Aprilis. Jacet in eccleſia cathedrali cum hoc epitaphio :
Laurentius Butius patritius Romanus,
epiſcopus Carpentoratenſis,
ſanctiſſimi domini noſtri prælatus domeſticus,
ejuſque ſacri ſacelli aſſiſtens.
Qui
pluribus ditionis pontificia provinciis
in Italia viginti annis etiam cum potestate
ſanguinis præfuit. Supremis ſignaturarum
gratiæ & juſtitiæ, aliiſque alma urbis
Hanc Carpentoratenſem eccleſiam
ab anno mdclxxxxi.
ſumma cum laude rexit per annos xix.
Tandem obiit anno mdccx.
LXXXIII. Franciscus-Maria.Abbati.
Franciſcus-Maria Abbati ſanctiſſimi domini noſtri Clementis XI. nunc feliciter regnantis conſanguineus, primum civitatis Carpentoratenſis & totius comitatus Vindaſcini rector & gubernator ab eodem Clemente XI. creatus 1702. poſtmodum 1707. epiſcopus Reatinus, tandem anno 1710.1710. ad Carpentorat. ſedem tranſlatus. Ex epiſtola 9. D. Polycarpi de la Riviere ad Peireskium, diſcimus doctiſſimum illum virum ad D. Polycarpum miſiſſe catalogum epiſcoporum Carpentorat. quem hic ut mendoſum prorſus reprobavit. Notatque inter præcipuos errores, omiſſos Silveſtrum anno 990. Stephanum 1003. Franconem 1040. Raimundum 1270. G. 1316. 10. Junii, Benedictum XIII. antipapam an. 1408.
Ex epiſtola xi. patet D. Polycarpum accepiſſe poſtea quaſdam Peireskii obſervationes circa eundem catalogum de quibus gratias agit, & de indicatis ſibi Raimundo ad annum 1170. I.... cujus optaret ſcire verum nomen, & Guillelmo an. 1239. Hæc optime conveniunt cum noſtro catalogo, in quo nomen hujus epiſcopi I. exhibemus, fuit enim Iſnardus. Forte his Peireskii obſervationibus doctior factus mutavit ſententiam de catalogo ad eum miſſo, & minime perſeveravit in admittendo Silveſtro ad an. 990. Itaque lectis D. Polycarpi emendationibus tardius ad me miſſis a viro clariſſ. D. Thomaſſin de Mazaugues, altero, ut ita dixerim Peireskio, nihil mutandum putavi in hac Carpentoratenſium epiſcoporum hiſtoria ; quod nihil probet Polycarpus, & fortaſſe mentem mutaverit, ex Peireskii monitis.
ALIQUOT PRÆPOSITI CARPENTORATENSES.
I. ROſtagnus præpoſitus Carpentoratenſis 1165. ex D. de Ruffy.
II. Raimundus Gaufredi 1226. ſub Iſnardo epiſcopo, & 1230. ac 1240. ſub Guillelmo.
III. Petrus I. Aricus 1251. Idem forte cum Petro præpoſito, qui anno 1262. cum Guillelmo epiſcopo quædam condit ſtatuta, Item 1272. in charta B. Arelatenſis archiepiſcopi.
IV. B. 1280.
V. Petrus II. Olrici 1280.
VI. Petrus III. Bertrandi 1293. & 1294. quo anno ipſe & Berengarius epiſcopus ſtatuunt ut omnes reditus cujuſcumque dignitatis, perſonatus, canonicatus & beneficii durante vacatione impendantur ad libros & ornamenta comparanda. Idem præerat adhuc 1300.
VII. Alberonus Alberoni de Bertio 1322. 1332.1334. quo cum Hugone episcopoquædam statuit.
VIII. Sifredus Trinelle 1334. obiit 1339.
IX. Stephanus Aureoli 1340. memoratur in quibuſdam capitulis generalibus 1343. 1345.
X. Vitalis de Caſnato 1348.
XI. Guillelmus de Godorio 1356.
XII. Giraudus Genebrardi in capitulo generali 1363.
XIII. Petrus IV. Borboni 1376. 1380. 1388. 1404. 1405.
XIV. Johannes I. de Puteo præpoſitus eccleſiæ Carpentorat. Martii papæ V. theſaurarius generalis commiſſarius, judex & exſecutor pro unione abbatiæ de Furnis, collegio ſancti Nicolai Avenionenſis, an. circiter 1428. Vide inſtrumentum ea de re in probationibus Avenion.C. XXVIII. p. 146. col. 1.
XV. Johannes II. Payer ex præpoſito Carpentoratenſi electus epiſcopus Arauſicanus an. 1454.
XVI. Gaſpardus de Rocha quandam confert capellaniam 1560. XVII. Claudius Cartosius protonotarius apoſtolicus.
XVIII. Paulus de Pelletier de Gigondas annis 50. præpoſitus fuit, ut docet nos ejus epitaphium, quod legitur in eccleſia Pœnitentium cathedrali proxima :
D. O. M.
Hic jacet domnus Paulus de Pelletier de Gigondas nobilis ſanguine, meritis nobilior. Illum ſibi cathedralis eccleſia Carpentoratenſis optavit, & per quinquaginta annos habuit præpoſitum, quem
generis & virtutum ſplendor ceteris præpoſuerat. Piam illius munificentiam celebrabit hæc ades quandiu ſtabit. Obiit anno mdclxxiv. die 11. Maii, ætatis lxxxii. Hoc monumentum perenni gratitudinis memoria nobilis Catharina de Mathienx vidua nobilis Henrici de Pelletier de Gigondas erigendum curavit anno 1678.
XIX. Joſephus-Franciſcus de Chabeſtan de Ribeyret ex coadjutore Pauli de Pelletier, poſt ejus deceſſum factus eſt præpoſitus.
ABBATIA B. MARIÆ MAGDALENÆ CARPENTORATENSIS,
ordinis Cisterciensis.
BEatæ Mariæ Magdalenæ virginum monaſterium ordinis Ciſtercienſis in urbe & diœceſi Carpentoratenſi primam ſui originem debet Johanni Blanco Avenionenſi domicello, qui condito teſtamento omnia bona ſua reliquerat ad fundandum monialium ordinis S. Benedicti monaſterium in loco de Montiliis, quod cum anno 1354. inceptum fuiſſet, & an. 1359. a Johanne epiſcopo approbatum, tandem auctoritate apoſtolica Carpentoractum transfertur, ut docet nos Clementis papæ VII. bulla, quæ in probationibus exſtatCh. VI. p. 150. col. 1.. Quomodo autem hoc monaſterium ad Ciſtercienſes tranſierit, reſcire nequivimus. Seriem abbatiſſarum ad fidem inſtrumentorum eruimus, ut ſequitur.
Series abbatissarum.
I. Buraſſa ſive Baraſſia de Apta memoratur in chartis annorum 1363. 1365. 1369. 1370.
II. Delphina I. de Venaſca 1383. 1392. 1404.
III. Ludovica I. Gaufride 1407. hominium recipit de quibuſdam manſis.
IV. Alionora de Podio, aut Alienoſa de Puteo 1420. 1432. 1444. 1448.
V. Dalphina II. de Spina 1447. 1455. 1459. 1462.
VI. Ludovica II. Gaufride 1468. 1475. 1480.
VII. Janneta de Virono 1483.
VIII. Anna I. de Monaſterio 1501. 1503. quo anno hominium recipit.
IX. Claudia Bajule 1511. 1517. 1537.
X. Agnes I. de Leſpine, alias d’Aulans 1573. nominatur etiam Aymaria in eodem inſtrumento 1582.
XI. Helena I. de Seguin 1595.
XII. Agnes II. de Spina 1600.
XIII. Catharina I. de Bleger 1610.
XIV. Helena II. de Seguin 1613.
XV. Clara de la Plane 1619.
XVI. Anna II. de Patris 1620.
XVII. Ludovica III. de Baumette de Seguins 1622. 1624.
XVIII. Anna III. de Patris 1630. 1631. 1633.
XIX. Ludovica IV. de Baumette de Seguins 1634.
XX. Anna IV. de Beaumette de Seguins eligitur 1634. Aprilis. Item 1637.
XXI. Laura I. de la Plane 1640.
XXII. Anna V. de Baumette de Seguins 1643. 17. Septembris eligitur. An. 1645. obiit 14. Januarii.
XXIII. Helena III. de Baumette 1645. quo anno obiit.
XXIV. Catharina II. de Guillomond d’Ambouny 1648.
XXV. Iſabellis de Centenariis 1654.
XXVI. Laura II. de la Plane an. 1657. 7. Julii eligitur.
XXVII. Franciſca I. de Chorne electa 1661.
XXVIII. Laura III. de la Plane 7. Julii 1663. eligitur. Obiit 1664. 3. Julii.
XXIX. Franciſca II. de Chorne 1664. 1667. quo anno obiit.
XXX. Catharina III. de Guillomond anno 1670. 27. Julii. Obiit anno 1675. 4. Aprilis.
XXXI. Catharina IV. de ſancto Amantio (d’Allemand) an. 1673. 1676.
XXXII. Helena IV. de Sainte-Gemme de Fougace 1677. 1680.
XXXIII. Anna-Maria I. du Pilon 1683.
XXXIV. Thereſia Blegiers d’Anſon 1689.
XXXV. Anna-Maria II. du Pilon 1692.
XXXVI. Catharina V. de ſancto Amantio 1698.
XXXVII. Anna-Maria III. du Pilon 1704.
XXXVIII. Roſa de Veron 1710.
Toties repetita nomina & cognomina mihi perſuadent abbatiſſas illas a longo tempore fuiſſe triennales, & poſt aliquod intervallum iterum fuiſſe electas.
- ↑ Beatam Virginem præcipuam patronam putamus ; nam in diplomate Caroli regis Provinciæ, &c. dato anno 867. eccleſia major & epiſcopalis appellatur eccleſia S. Mariæ. Vide probat. C. 1. In litteris Ayrardi epiſcopi pro fundatione capituli, patroni leguntur B. Maria, S. Petrus apoſt. & S. Siffredus.pag. 147. col. 1.
- ↑ Domnus Polycarpus de la Riviere Cartuſianus ex manuſcripto codice Avennicæ eccleſiæ docet Carpentoractenſes & Vindaſcenſes, ſub imperatoribus Diocletiano & Maximiano, anno circiter 290. impetraſſe a Gaio papa epiſcopos ; Caiique ſeu Gaii papæ juſſu Paſchalium Viennenſem, Italium Arelatenſem, & Lædicium Avennicenſem epiſcopos, ordinaſſe Sellium Carpentoractenſibus, & Publium Vindauſcinenſibus. Neſcio utrum ad fidem Polycarpiani codicis debeamus admittere hos epiſcopos, in faſtis Viennenſibus, Arelatenſibus, &c. prorſus incognitos. Idem ſentio de aliis a Polycarpo ſuppeditatis, Marcio Carpentoratenſi, Macilio Vindauſcenſi circa annum 303. Viviano, Superventore, Deſiderio, & Cariſſimo Vindauſenſibus, quos Polycarpus partim ex manuſcripto