Pagina:Foliot Canticum.pdf/113 Pagina:Foliot Canticum.pdf/114 Pagina:Foliot Canticum.pdf/115 Pagina:Foliot Canticum.pdf/116 Pagina:Foliot Canticum.pdf/117 Pagina:Foliot Canticum.pdf/118 Pagina:Foliot Canticum.pdf/119 Pagina:Foliot Canticum.pdf/120 Pagina:Foliot Canticum.pdf/121 Pagina:Foliot Canticum.pdf/122 Pagina:Foliot Canticum.pdf/123 Pagina:Foliot Canticum.pdf/124 Pagina:Foliot Canticum.pdf/125 Pagina:Foliot Canticum.pdf/126 Pagina:Foliot Canticum.pdf/127 Pagina:Foliot Canticum.pdf/128 Pagina:Foliot Canticum.pdf/129 Pagina:Foliot Canticum.pdf/130 Pagina:Foliot Canticum.pdf/131 Pagina:Foliot Canticum.pdf/132 Pagina:Foliot Canticum.pdf/133 Pagina:Foliot Canticum.pdf/134 Pagina:Foliot Canticum.pdf/135 Pagina:Foliot Canticum.pdf/136 Pagina:Foliot Canticum.pdf/137 Pagina:Foliot Canticum.pdf/138 Pagina:Foliot Canticum.pdf/139 Pagina:Foliot Canticum.pdf/140 Pagina:Foliot Canticum.pdf/141 Pagina:Foliot Canticum.pdf/142 Pagina:Foliot Canticum.pdf/143 Pagina:Foliot Canticum.pdf/144 Pagina:Foliot Canticum.pdf/145 Pagina:Foliot Canticum.pdf/146 Pagina:Foliot Canticum.pdf/147 Pagina:Foliot Canticum.pdf/148 Pagina:Foliot Canticum.pdf/149 Pagina:Foliot Canticum.pdf/150 Pagina:Foliot Canticum.pdf/151 Pagina:Foliot Canticum.pdf/152 Pagina:Foliot Canticum.pdf/153 Pagina:Foliot Canticum.pdf/154 Pagina:Foliot Canticum.pdf/155 operuit se pallio (hoc quidem sic factum est, quia nondum Sponsa erat, nondum illam acceperat, sed destinatam sibi in domum matris introduxit, & accepit eam uxorem, & in tantum dilexit eam, ut dolorem qui ex morte matris ejus acciderat, temperaret) hæc Dilecto suo jamdiu dilecta, Sponso jamdiu desponsata, & amore spirituali & soliloquiis divinis jam cognita, non opus est ut coram Sponso operta appareat, sed revelata facie ipsum contempletur & diligat. Sermo enim Dei vivus & efficax, & penetrabilior omni gladio ancipiti, pertingens usque ad divisionem anima & spiritus, compagum quoque & medullarum, & discretur cogitationum & intentionum cordis; & non est ulla creatura invisibilis in conspectu ejus, omnia autem nuda & aperta sunt oculis ejus.[1] Huic igitur quid opus est umbraculo, cui nec flores, nec frondes, nec ligna, nec vestimentum, nec aliquod operculum, impedimento sunt; quin rem a fine principii sui usque ad exitus sui finem speculetur & consideret; quæque sunt cogitationis, & locutionis, & antiquæ consuetudinis & operationis, ipse sibi recte denunciet? Vnde in psalmo ter ipse David ait, Deus converte nos:[2] & item, Deus virtutum converte nos:[3] tertioq; subjungit, Domine Deus virtutum converte nos.[4] Opus enimest homini, ut ab iis convertatur quæ in cogitatu deliquit; ut convertatur ab eis quæ deliquit in verbo; & ab iis quæ in opere deliquit & consuetudine; unde post trinam hanc invocationem, subjungit, Et ostende faciem tuam, & salvi erimus;[5] secure enim Dei faciem videre poterimus, cum hæc a nobis delicta Deus excusserit, & ipse hæc a sui memoria digne invocatus, misericordia id agente, velut eraserit. Sic quoque revelata facie Deus nos videre desiderat, ut nil in nobis se indignum in cogitatu appareat, nil prorsus in verbo Pagina:Foliot Canticum.pdf/157 Pagina:Foliot Canticum.pdf/158 Pagina:Foliot Canticum.pdf/159 Pagina:Foliot Canticum.pdf/160 Pagina:Foliot Canticum.pdf/161 Pagina:Foliot Canticum.pdf/162 Pagina:Foliot Canticum.pdf/163 Pagina:Foliot Canticum.pdf/164 Pagina:Foliot Canticum.pdf/165 Pagina:Foliot Canticum.pdf/166
Cap. 1