Caput IV | Caput VI |
[1] Et quando pura contemplatione veri aeterni frueretur natura recta, et eam Adae peccato corruptam esse demonstravimus [2], vera Platonis dogmata tria:
[2] Primum, de genere rerum supra corpus, ac proinde aeternarum, quae non sensu sed intellectu percipiuntur, sive doctrina de ideis, quantum referunt menti aeterna vera. Quantum autem inde conficit, animos humanos hominum generationi praeextare, falsum. Nam vel ideas menti Deus, dum eam creat, indit, ut Renato Carthesio; vel per occasiones aut creat, ut Antonio Arnaldo, aut exhibet, ut Malebrancio videtur.
[3] Secundum, de immortalitate animorum, cum animus sit humanae mentis subiectum, et mens humana sit aeternorum verorum domicilium et sedes, et fieri non possit ut temporariis rebus fulciantur aeternae.
[4] Tertium, de providentia divina, nempe mente aeterna quae aeterno rerum ordine cuncta dispensat ac regit, in cuius aeterni ordinis idea aeternas veritates cognoscimus[3].