Idus Martiae, Scaena II
1912
 Scaena I Scaena III 
SCAENA II
Brutus. Porcia.

Porc. Quare tam tacitus es hodie, Brute?

Brut. Egone? si tacitus sum, nescio tamen cur tacitus sim. quis hic dies est?

Porc. Cras Idus sunt Martiae.

Brut. Idusne Martiae? Idus illas timeo, sed cur timeam nescio.

Porc. Quid igitur tecum semper meditaris? noli uxorem quidquam celare.

Brut. Sunt quae viris curae esse debent.

Porc. Quid ergo? si ad te attinent, ad me non minus attinent, quae uxor tua sum: si ad rempublicam attinent, ad me quoque attinent, quae Catonis sum filia.

Brut. Vtinam Cato natus essem! ille patriae semper, semper veritati serviebat. ego vero cui servio?

Porc. Nemini servis, Brute, liber in libera civitate vivis.

Brut. Itane est? liberane civitas est, quae uni paret? sed auis huc accedit?

Brutus. Porcia. Cassius. Casca.

Cass. Salve, Brute: et tu salve, Porcia.

Brut. Quid agis, Cassi? valesne?

Cass. Equidem satis valeam, si tu valeas. quid non ille Brutus valuit, qui Tarquinio pulso primus consul Romanus fuit?

Brut. Concede paulum, Porcia mea.
[Exit Porcia.
Brutus. Cassius. Casca.

Brut. Quid mecum vultis? Casc. Illud scire volumus, num satis et animo et corpore valeas. quid facias, si hostem hie Romae intra muros habeamus? Brut. Quem dicis hostem? Casc. Ego neminem. sed sine unum te rogeni. quid censes de caede Lentuli, quae Cicerone consule facta est?

Brut. Iure mihi caesus videtur, et more maiorum.

Casc. Quo iure?

Brut. Quia Catilinam regnum appetentem adiuvabat.

Cass. Sunt fortasse hodie quoque in urbe Catilinae.

Brut. Est in urbe Cicero quoque hodie.

Casc. Hodie ego cum Cicerone locutus sum.

Brut. Quid ergo ille dicit?

Casc. Ille quidem philosophiae hodie studet. ait illum, qui regnum cupiat, reipublicae esse hostem.

[Litteras adfert Lucius.]

Brut. (legit) Excita te. Brute! noli iam dormire! cum videas, Brute, cur simulas te nihil videre? Brute, respublica te vocat! Brute, defende rem publicam! Brute, ne timueris fortiter agere! Brute, sis Brutus! (loquitur) quid ego agam? ad quam rem ocor? licetne vos consulere, amici?

Casc. At ego quidem censeo, si Caesar …

Brut. Quid Caesar?

Casc. A, verbum sapienti satis, vereor ne iam nimium dixerim.

Brut. Quid tu, Cassi?

Cass. Nolo equidem verbum dicere. tu credis me Caesari invidere. ego vero contra Caesarem ne unum quidem verbum dicam. tu videris, quid tibi dicendum, quid agendum sit. hoc tantum dicam, si quando amico egebis ad agendum, non ad dicendum, praesto esse Cassium tibi.
abeunt: redit Porcia.

{{c|Brutus. Porcia.

Porc. Quid est, mi vir? quare tam pallidus es? omnia tuae Porciae narra.

Brut. Ego amicum amo, amo patriam quoque. utrum magis amem, nescio.

Porc. Nescis igitur vir esse, qui amicum nimium amat, patriae amicus esse non potest.

Brut. Audi me, Porcia. ferunt Germanos, cum consilio egeant, a mulieribus suis semper petere. has credunt divino numine adiuvari.

Porc. Est in quovis homine deus, qui consilia regit, ita a patre meo didici. fortiter modo agas, quod agendum est.

Brut. Idne mihi consili das ?

Porc. Immo hoc consili do, ut nunc tandem dormitum eas: paene tota nocte vigilavisti; en! iam lucet. ego nunc famulas vocabo, et officium meum praestabo. di te protegant!
exit.
Brutus.
Brut. Fortiter age, Brute! quid vero agam? si amico egebis! patria te exspectat, Brute! qui amicum nimium amat, patriae amicus esse non potest! quid illa omnia volunt? age, i dormitum, Brute: eras videbimus.
exit.

 Scaena I Scaena III