Vita S. Juliani (Felix Toletanus), J. P. Migne
Vita S. Juliani
1. (0445A)Julianus discipulus Eugenii secundi, Carthaginis provinciae metropolitanus, post beatae memoriae Quiricum quarto in loco praeceptorem suum sequens, urbis regiae pontificale culmen adeptus est: cujus videlicet civitatis proprius civis exstitit, atque in ejusdem urbis principali ecclesia sacrosancti baptismatis fluentis est lotus, et illic ab ipsis rudimentis infantiae enutritus.
2. Denique dum ad puerilis formae devenisset aetatem, sanctae memoriae collegae sui Gudilanis levitae ita sociali vinculo est innexus, et individuae charitatis unione conjunctus, ut et ambos inviolabilis charitas unum esse ostenderet, et unitas in ambobus praefixa non duas animas, sed unam his inesse monstraret. Tanta itaque erat inter eos adeptae unanimitatis (0445B)communio, ut secundum Actuum apostolorum historiam in duobus corporibus unum cor tantum putaretur et anima una: sistebant quippe in consilio providi, et in definitione uni, in laudabili operatione concordes: quique divino afflante Spiritu theoreticae, id est, contemplativae quietis, delectati sunt perfrui bono, et monasticae institutionis constringi repagulo.
3. Sed quia aliter in superni numinis fuit judicio, eorum est nihilominus frustrata devotio. Quanquam tamen minime peregissent desiderati itineris cursum (0446A), non tamen desierunt a piae devotionis studio. Et dum sibi mallent tantum prodesse per fugam, coeperunt postmodum proximorum salute votis gliscentibus niti. Erant enim in subditis docendis operosae virtutis, in profectu eorum desiderabiles, in servitute Dei ferventes, in desiderio decoris domus Domini strenui, in seniorum obedientia praesto, atque si fieri posset, ut omnium emolumentorum obtinerent virtutum, animis ferventioribus studebant. Igitur divinorum judiciorum dispensatione, sanctae recordationis Gudila diaconus sexto Idus Septembris funestae mortis eventu, anno octavo Wambanis principis sub digna confessione Dei clausit supremum curriculum; cujus corpusculum in monasterio S. Felicis, quod est Cabensi in villula dedicatum, dilectissimi socii (0446B)sui exhibitione honorifice requiescit humatum.
4. Post ejus itaque discessum aliquantula intercapedine temporum, post sanctae memoriae Quiricum idem egregius Julianus praefatae urbis est unctus primatu, tanto laudis titulo praedicandus, quanto diversarum virtutum ope suffultus, suis temporibus mirifice composuit Ecclesiam Dei. Quinimo ut ex quo tempore clarescere coeperit, per hunc textrinum et telam stamine piae relationis pandam. Post decessoris sui obitum divinae memoriae Hildefonsi, a decimo septimo ferme anno Reccesvinthi principis, necnon et (0447A)per omne Wambonis imperii tempus usque ad tertium regni gloriosissimi Egicanis regis annum, in levitici, presbyterii ac pontificatus honore consistens, celebre nomen obtinuit.
5. Fuit enim vir timore Domini plenus, prudentia summus, consilio cautus, discretionis bono praecipuus, eleemosynis nimium deditus, in revelatione miserorum promptissimus, in suffectu oppressorum devotus, in interveniendo discretus, in negotiis dirimendis strenuus, in providendis judiciis aequus, in sententia parcus, in vindicatione justitiae singularis, in disceptatione laudabilis, in oratione jugis, in divinarum laudum exsolutione mirabilis. Quod si forsan in officiis divinis quidquam, ut solet, difficultatis occurreret, ad corrigendum facillimus, pro sacris luminibus (0447B)vehementer admonitus, in defensione omnium Ecclesiarum eximius, in regendis subditis pervigil, in comprimendis superbis erectus, in sustentatione humilium apparatus, debita auctoritate munificus, amplectendae humilitatis bono opimus, ac generaliter universa morum probitate conspicuus, in pietate affluens, ut non esset cui in augustiis constituto non subvenire vellet; ita unius charitatis exuberans, ut non a se boni quidpiam cuique postulanti ex charitate praestare desisteret: sic denique se Deo charum maluit exhibere in omnibus, et praestabilem hominibus cunctis ostendere, ut et illi usquequaque placeret, (0448A)et hominibus propter Deum, si fieri potest, devota satisfaceret mente. Tanto nobilium praecedentium virorum dignis meritis coaequans, quanto ab eis in nullo virtutum corpore exstitit infimus.
6. Ecclesiasticos itaque bene habitos ordines in sui regiminis sede sollicitiori cura servavit; vitiatos utiliter subcorrexit: minus habitos prudenti dispositione instituit, ac de officiis quam plurima dulcifluo sono composuit. At nunc, quoniam sancti Spiritus ubertate repletus, et irrigui fontis affluentia praeditus fulxit, summam librorum ejus, quos per eum Deus ad utilitatem Ecclesiae suae deprompsit, istinc lector addisce.
7. Conscripsit etenim librum Prognosticorum (0448B)futuri saeculi ad beatae memoriae Idalium episcopum directum, habentem in capite epistolam, quae ipsi est directa, et orationem. Cujus Codicis opus discretum in tribus libris habetur. Ex quibus primus de origine mortis humanae est editus; secundus de animabus defunctorum, quomodo sese habeant ante suorum corporum resurrectionem; tertius de suprema corporum resurrectione. Item librum responsionum ad quem supra directum in defensionem canonum et legum, quibus prohibentur Christiana mancipia dominis infidelibus deservire.
8. Item Apologeticum fidei, quod Benedicto (0449A)Romanae urbis papae directum est. Item aliud Apologeticum de tribus capitulis, de quibus Romanae urbis praesul frustra visus est dubitasse. Item libellum de remediis blasphemiae cum epistola ad Adrianum abbatem. Item librum de sextae aetatis comprobatione, qui habet in capite orationem et epistolam ad dominum Ervigium regem. Est tamen idem Codex tribus libris distinctus. Nam primus eorum habet Veteris Testamenti quamplurima documenta, quibus absque aliqua supputatione annorum, Christus Dei Filius non nasciturus, sed jam natus patule declaratur. Secundi vero series libri decurrit per ostensam apostolorum doctrinam, quae dilucide monstrat Christum in plenitudine temporis de Maria Virgine natum, non in annis a principio mundi collectis. (0449B)Tertii quoque libri excursus sextam aetatem, in qua Christus natus est, haud dubie adesse veris documentis ostendit. In quo quinque praeteritae aetates saeculi non in annis, sed praefixo generationum limite, distinguuntur.
9. Item librum carminum diversorum, in quo sunt hymni, epitaphia, atque de diversis causis epigrammata numerosa. Item librum plurimarum epistolarum. Item librum sermonum, in quo est opusculum modicum de vindicatione domus Dei, et eorum (0450A)qui ad eam confugiunt. Item librum de contrariis, quod Graece Ἀντικειμένων voluit titulo adnotari, qui in duobus divisus est libris: ex quibus primus dissertationes continet Veteris Testamenti, secundus Novi.
10. Item librum historiae de eo quod Wambae principis tempore Galliis exstitit gestum. Item librum sententiarum, ex decade psalmorum B. Augustini breviter summatimque collectum. Item excerpta de libris S. Augustini contra Julianum haereticum collecta. Item libellum de divinis judiciis, ex sacris voluminibus collectum, in cujus principio est epistola ad dominum Ervigium, comitatus sui tempore pro eodem libello directa. Item librum responsionum contra eos qui confugientes ad ecclesiam persequuntur.
11. Item librum missarum de toto circulo anni, (0450B)in quatuor partes divisum; in quibus aliquas vetustatis incuria vitiatas ac semiplenas emendavit atque complevit, aliquas vero ex toto composuit. Item librum orationum de festivitatibus, quas Toletana Ecclesia per totum circulum anni est solita celebrare, partim stylo sui ingenii depromptum, partim etiam inolita antiquitate vitiatum, studiose correctum in unum congessit, atque Ecclesiae Dei usibus ob amorem reliquit sanctae religionis.
12. Praesulatus autem honorem et sacerdotii dignitatem (0451A)annis decem obtinuit, mense uno, diebus septem. Quique etiam inevitabilis mortis praeventus occasu, anno tertio Egicanis principis, pridie Nonas Martii, aera septingentesima vigesima octava, diem (0452A)vitae clausit extremum, ac sic in basilica gloriosissimae sanctae Leocadiae virginis sorte sepulcrali est tumulatus.