Tao Te Kim (Legge)

Tao-te Ching

per Lao-tzu

Translated in english by James Legge, 1891 Machine translation in latin by Google Translate, 2022

PARS I

Caput 1

Tao quod calcari potest, non est permanens et immutabilis Tao. Nomen quod nominari potest non est perpetuum et incommutabile nomen.

Nomine conceptus nullum nomen habere, conditor coeli et terram; nomen habere conceptum, mater est omnium res.

Semper sine cupiditate quaerendus est; Si mysterium eius altum sonet; Si autem semper in nobis sit, Exterior fimbria est omnia quae videbimus.

Sub quibus duabus rebus idem est; sed ut evolutionis fit, varia nomina recipit. Simul eos vocamus de Mysterio. Mysterium ubi profundissima porta est omnium subtile et mirabile.

Caput 2

Omnes in mundo pulchritudinem pulchri et in faciendo hanc ideam turpitudinis habent; omnes sciunt solertes, et hoc facto notionem habent quid inscitia est.

Inde est quod existentia et non-esse pariunt unum altera notio; quod difficultatem et otium faciunt unum altera notio; longitudo et brevitas effingunt una figura alterius; quod ideae altitudinis et humilitatis ex opposito unum cum altero; quod musicum notae et toni harmonice fiunt per relationem unius cum alius; et quod prius et posterius sunt ideae sequentis; alterum.

Itaque sapiens nihil agit, et mandata sua sine usu loquendi importat.

Omnia nascuntur, nec est qui detrectat ipsum; crescunt, nec est dominii calumpnia; vadunt per suas actiones et nulla est exspectatio praemium consequitur. Opus efficitur, nec est quiescens in eo ut res gestae.

Opus fit, sed quomodo nemo perspiciat; haec res facit esse non desinam.

Caput 3

Non aestimare et uti homines melioris facultatis est modus servare inter se ipsos contenderunt; non vasa, quae difficilis est via ne fures fiant; neque iis, quae cupiditates eorum moveat animos ab perturbatione abstineant.

Ideo sapiens, in exercitio sui regiminis, evacuat animos, ventres implet, voluntates hebetat, roborat ossa eorum.

Semper eos sine scientia retinere conatur cupiunt, et ubi sunt, qui sciunt, servare de eo agere praesumat. Cum ista abstinentia actio, ordo est universalis.

Caput 4

Tao est quasi vas inane; et in usu ab omni plenitudine cavendum est. quam profunda et inscrutabilis sit tanquam Antecessoris omnium!

hebetare acumina nostra et inpedimenta evolvite rerum; splendorem nostrum attentemus et nosmetipsos consentaneum est cum obscuritate aliorum. quam purus et adhuc Tao est, quasi semper ita perseveret!

Cuius filius sit nescio. Apparet fuisse Deus.

Caput 5

Caelum et terra non agunt ex alicujus impetu Benignus; agant omnia, sicut canes graminis aguntur cum. Sapientes non volunt a quoquam benevoli esse; illi agitur de populo sicut canes graminis.

Spatium inter coelum et terram non comparetur follibus?

Exinanitur, vim tamen non amittit; Talia jactantem rursusque emittit in auras. Multam orationem ad lassitudinem celeris ducere videmus; Tuam custodi interiorem, et eam libera.

Caput 6

Non moritur vallis, eadem; Mysterium feminae sic nos nominamus. Porta eius, unde primo prodierunt; Radix dicitur ex qua crevit coelum et terra. Longa manet virtus ; Adhibetur leniter et sine tactu doloris.

Caput 7

Caelum diuturnum est, et terra diu manet. Quod caelum et terra tamdiu possunt durare ac permanere , quia non vivunt, aut sibi. Hoc est quomodo possunt permanere et permanere.

Ideo sapiens personam suam ultimo ponit, et tamen est inventa in primis; tractat personam suam quasi alienam illi tamen ille servatur. an non quia habet non personales et privatos fines, ideo tales fines efficiuntur?

Caput 8

Summa excellentia est sicut aquae. excellentia aque in omnibus proficit, et occupandis; sine labore contra, humilem quem omnes oderunt. Hinc via Tao vicina est.

Excellentia residentiae in idoneitate loci est; animus in summa quiete est; quod consociationum est esse cum honestis; quod imperium est in eius securitate ordo bonus; quod gerendae rei est in facultate; et initiationis autem cuiuslibet motus est in tempore suo.

Et cum unus de summa excellentia non litigat nemo eum humili loco reprehendit.

Caput 9

Melius est vas vacuum relinquere, quam moliri ea cum plena est. Si sentis punctum acutum; punctum acumen diu servare non potest.

Cum aurum et paelex aulam implent, possessor eorum servare non potest sospes. Cum divitiae et honores arrogantiam ducunt, hoc malum suum facit in ipsum. Cum opus fit, et nomen distinguitur; in obscurum via coeli secedere.

Caput 10

Cum autem animae intelligentes et animales continentur in uno amplecti possint, seiungunt. Cum dat indivisum attendit ad vitalem flatum, et ad eam usque pervenit mollitiei, fieri potest ut tenerrimus infans. Cum mundatus est aufert arcanissimas visiones suae imaginationis, fieri potest sine vitio.

Amando populum et rempublicam regendi, sine processu esse non potest quid consilii? In aperitione et claudendo portas eius coeli non potest facere sicut avis foemina? Dum intelligentia quaquaversum attingit, an nescius videri possit?

Tao omnia producit et alit; producit eas non sibi vindicat; omnia facit, et tamen facit non glorior; omnibus praeest, nec tamen moderatur. Hoc est quod dicitur arcanum Qualitas Tao.

Caput 11

Triginta triviales in una nave coniunguntur; sed on vacuum pro axe, quod usus rotae dependet. Lutum in vasa fictum est; sed inanibus inanibus; quod eorum usus dependet. Ostium et fenestrae excisae sunt parietes ad conclavis formandos; sed intra spatium vacuum est; quod usus eius dependet. Ergo id quod habet esse positivum, servit ad utilia, et quid non ad rem utilitatem.

Caput 12

Colores quinque ab oculis colores capiet eorum visus;

Musicae quinque notas ut surdae aures faciant; Sapores quinque privant os gustus; Currus cursus, et fera venatio vasta Insanire animum; et res raras et alienas; Conquisita hominum mores ad malam mutationem.

Itaque appetitus ventris satiari sapiens studet, non insatiabilem cupiditatem oculorum. Promittit ab eo hoc, et mavult illud quaerere.

Caput 13

Pertimescendum videtur favor et dedecus; honor et * magnae calamitatis conditiones eiusdem personae putandae huiusmodi.

Quid est, de gratia et dedecore sic loqui? Dedecus est enim in humili loco post beneficium acceptum. Questus quod favor inducit ad apprehensionem amittendam, et ad jacturam; ad majorem calamitatem metum perducit quod gratiam et infamiam aeque esse videtur timuit. Et quid est quod honorem et magnam calamitatem? similiter habendae sunt condiciones personales? Quid facit? mihi magnae calamitati obnoxius est corpus meum, quod me appello; si non haberem corpus, quae mihi magna clades veniret?

Qui ergo regnum administrat, honorat illud suam personam honorat, potest adhiberi ad eam administrandam, et qui administret cum amore quem in propria persona habet committi potest.

Caput 14

Spectamus eam, et non videmus, et aequalem nominamus. Audimus, et non audimus, et nominamus Inaudibile. Conamur capere, nec attingere, nec nominamus Subtilis. His tribus qualitatibus fieri non potest of descriptio; et ideo eos simul miscemus et unum obtinemus.

Pars superior non clara, inferior non obscura. Adsidue in actione sua nominari tamen non potest et iterum iterum redit et fit nihil. Haec vocatur forma informis; et invisibilium simulacrum; hoc vocatur fugax et Indeterminabilis.

Coimus et frontem eius non videmus; sequimur, et non videmus its Back. Cum Tao apprehendere possumus antiqui ut dirigat hodierni, ac scire queunt sicut olim in principium, hoc dicitur explicatio sensus Tao.

Caput 15

Domini periti Tao antiquitus, subtili ac penetratio exquisita, mysteria ejus comprehendens, et alta etiam; ut ad hominum cognitionem eludat. Cum ita essent supra hominum scientiam; cuius modi visi sint, ego describere conabor.

Horrendum apparebant sicut illi qui per riuum hyeme transibant; victos esse, qui omnia circum se timent; sepulcrum sicut hospes, vereri hospitem; evanescentibus sicut glacies quae liquescens auferet; evigilans sicut lignum non fictum in aliquid; vacua sicut vallis, et obeso sicut aqua turbida.

Quis potest facere aquam turbidam? Vacate, atque paulatim patebit. Quis enim quietis conditionem obtineat? Motus procedat, et status quietis paulatim oriatur.

Qui hanc methodum Tao servant, plenam esse nolunt de seipsis. Per se non plena quod possunt videri confecti et non novi et integri videri.

Caput 16

Status vacationis ad summum gradum adduci debet; et quietis indefessis vigore custodita. Omnia idem ire per suas agendi actiones, et tunc eos videmus redire ad statum pristinum. Cum omnia in mundo vegetabili habent luxuriam suam ostenderunt incrementum, utrumque videmus ad suum redire radix. Et hoc est reverti ad radicem suam, quam vocamus statum quietis. et taciturnitas dici potest, quod impleverunt finem constituit.

Fama illius perfectionis est regula regularis et immutabilis. Scire autem regulam immutabilem esse, esse intelligens; non scire feras ducit ad motus et malas quaestiones. Cognitio immutabilis regula magnam habet facultatem et patientiam, et facultatem et patientia ad communem affectum cum omnibus. Ex hac communitate affectuum regnum morum venit; et qui rex est, pergit esse caelestis. In simili- to coelo possidet Tao. Tao possessa, diu manet; et ab omni corruptionis periculo ad finem corporis sui est immunis.

Caput 17

In summa antiquitate, populus ignorabat eorum principes. In altera aetate amaverunt eos et laudaverunt eos. Postero metuebant; altero spreverunt. Sic cum fides Tao deficiebat in principibus defectus fidei in eis consecuta est.

Primi illi principes quam ancipites apparuerunt, ostendens eorum taciturnitatis momentum, quod in verba proponunt! Eorum opus facto et coepta prospere gesta Omnes dixerunt: Sicut nos sumus, a nobis.

Caput 18

Cum Magna Tao Via seu Methodus observari desiit, benevolentia et viget justitia. Tunc apparuit sapientia et astutia. et facta est magna hypocrisis.

Cum concordia per sex affinitates iam non praevaluit, filialis filii eorum manifestationem invenerunt; civitatibus et cognatis incidit turbati, ministri fideles apparuerunt.

Caput 19

Si prudentiam nostram renuntiare possemus et sapientiam nostram deponeremus, esset melius est centuplum populo. Si benevolentiam nostram renuntiare possemus et iustitiam nostram abiicias, populus rursus filialis fiet et benivolus. Si abrenuntiare possemus nostris artificiis et artificiis abiiciendis nulla sint fures neque latrones.

Illi tres modos imperium Putaverunt antiqui modi elegantiae defecerunt Haec nomina eorum inopes obtendi; Sed simplices opiniones et cursus plana et vera Utinam sui fines et multas cupiditates vitaret.

Caput 20

Cum abdicamus litteras, nullas habemus molestias. Parata quidem, et adulatio; -- Minima sit earum quas distinctio. Sed bona et mala eorum exitus nota est; -- Quod spatium medium vorabit? Quod omnes homines metuunt quidem metuendus; sed quam latum et sine fine sit ampliatio quaestionum? interrogando discuti!

Videt hominum multitudo satiata atque laeta; quasi enjoying plenum convivium, tanquam in vere turri insidentes. Solus mihi videor languidus et adhuc desideria mea nondum habentes praesentiae eorum indicium. Factus sum sicut infans qui nondum risit. Aspicio deiectam perditus, quasi non haberem domum adire. Hominum omnium multitudo satis ac parce. Solus mihi videor omnia perdidisse. Animus meus est homo stultus; In chaos statu sum. Vide homines ordinarii clara et intelligens, dum solus fossor videor. Illi spectant plenus sum discriminis, cum solus sim hebes et confusus. videor circumferendus sicut in mari, quasi nusquam essem quietem. Omnes homines habent suas partes agendi, dum ego solus hebes videor et inhabilis, quasi limite rudis. Sic ego solus sum diversum a alios homines, sed matrem Tao aestimo.

Caput 21

Maximae formae activae Ex Tao veniat, fons unigenitus. Quis tao rerum natura potest dicere? Visus noster volat, tactus pariter. Visus, eluso tactus; Formae rerum omnium in se cubant; Corollas tactus, fallo aspectum; Similes sunt omnes juris. Altum est, obscurum et obscurum; Rerum essentiae omnes ibi manent. Illae essentiae veritatem comprehendunt de quo viso tunc dicetur. Ita est; sic olim. Nomen, quod non transit; Ita, pulchro agmine; Rerum formant et nunquam labe cognoscunt.

Unde scio quod ita sit cum omnibus pulchritudinibus rerum existentium? Qua ratione Tao.

Caput 22

partialis fit perfectus; tortuosus, straight; vacua; plenus; confectum, new. Pauci sunt, quorum cupiditates adipiscuntur; he quorum desideria multi errant.

Illud ergo tenet in amplexu humilitatis; et manifestat eam toti mundo. Vacuus a ambitione; et ideo lucet; a seipso, et ideo est distinguitur; ex jactantia, et ideo agnoscitur meritum ejus; ex complacentia, et ideo acquirit excellentiam. Est eo quod sic contendat ut nemo in mundus possit cum eo contendere.

Quod apud antiquos illud, " partialia fit plena"; non inaniter dictum: omnis perfectio realis comprehenditur illud.

Caput 23

Abstinens orationem notat ei qui spontaneo paret naturae suae. Spiritus vehemens toto mane non permanet; a repentina pluvia non durat per totum diem. Ad quem haec duo debentur? Ad Caelum et Terram. Si caelum et terra non possunt talia spas- tica opera facere perdurare, quanto minus homo potest!

Cum ergo aliquis Tao negotia sua facit, illi qui sunt etiam insequentes, in eo consentiunt, et eos qui faciunt adsentiri ei in eo quod cursum suum patefacit; dum etiam qui in utroque deficiunt, cum eo consentiunt ubi deficiunt.

Unde illi cum quibus convenit cum Tao habere felicitatem adipiscendi; quibuscum consentit quoad manifestationem habere felicitatem adipiscendi; et quibuscum consentit in eorum defectum etiam ad Tao felicitatem perveniendi. Sed quando non est sufficiens fides ex parte ipsius, defectus quod fides eius est ex parte aliorum.

Caput 24

Qui stat in pedibus, non stat; qui tetendit crura eius non facile ambulant. Qui se ostendit non lucet; qui sententiam suam non discernit; ille qui pro- prium non reperit meritum agnitum ; qui est sui ipsius fastus nullam sibi praestantiam admittit. Huiusmodi condiciones spectatae a parte Tao sunt sicut reliquiae cibi vel tumor corporis quas omnis molestiae. Hinc ii, qui cursum sectantur de tao non adoptare et permittere.

Caput 25

erat aliquid indefinitum et integrum, existendo; coram celo et mundo. Quam adhuc erat et informis, sola stans? et nihil mutans, ubique pertingens, nullo periculo defatigatus! Mater omnium rerum existimari potest.

Nomen nescio, et designationem Tao . via vel cursus. Conatur ulterior dare nomen Magno voco.

Magna, in faucibus semper. Transiens fit remotis. Remota revertitur. Tao est ergo magnus; magnum est caelum; Terra magna est; Rex quoque magnus sapiens. In universo sunt quatuor magni, et rex sapiens ex iis eft.

Homo legem suam de terra accipit; terra suam legem accipit a Coelum; Caelum legem accipit a Tao. Lex Tao est eius esse quod est.

Caput 26

Radix est levitatis gravitas; silentium, princeps motus.

Princeps ergo sapiens, tota die gradiens, non egreditur ab impedimentis carris. Tametsi egregias res habeat intueri, suo loco placide manere, indifferent dentur. Quomodo dominus myriades curruum leviter se portabit? ante regnum? Si leviter fecerit, radicem suam amisit gravitas; si ad motum activum pergat, regnum suum amittet.

Caput 27

Viator callens non relinquit vestigia rotis aut vestigiis; disertus orator nihil dicit quod reprehendi aut reprehendi possit; Callidus computator non utitur talliis; peritus propius opus est repagula vel repagula, dum id quod clausit aperire impossibile erit; callidus ligator nullis chordis aut nodis utitur, dum ad solvendum quid quod obligaverit, impossibile erit. Sic semper sapiens salvandi disertos, et ideo non rejicit quemquam; ipse est peritus rerum salutarium semper, unde nec aliquid abjicit. Hoc autem abditum est lumen eius procedendi.

Vir ergo sollertis magister est suspiciendus qui non habet peritiam; et qui non habet artem adiuvat famae sollertia. Si non honor dominus eius, et alius non gaudebat in adiutorio suo, aspiciente; licet intelligens, de eis multum errare possit. Hoc dicitur The summae mysterii gradus.

Caput 28

Quis novit fortitudinem eius? Adhuc muliebria tenuitate sua; Uno alveo multae exhauriuntur; Omnes ad eum, et omnes sub coelo. Sic tenet assidua praestantia; iterum puer innocens ab omni sordibus liber.

Quis scit quam attrahit alba? Semper tamen umbra se tenet atri; Exemplar humilitatis exhibetur; Omnia sub caelo monstrantur; Ille inmutabili virtute tegitur; Immensus reditus ad primum hominis statum fecit.

Quis scit, quam sit gloria lucida? nec turpia pallet umquam; Videte conspectum eius in valle spatiosa; Quo sub celo veniunt. Mutabilis excellentia fabulam perficit; Innocens infans in eo ave.

Infecta materia, divisa et distributa, facit vasa. Sapiens, cum adhibitus, fit Caput omnium praefectorum imperium; in maximis rebus non utitur remediis.

Caput 29

Si quis sibi regnum obtinere voluerit et facere hoc quod facit, id non efficiet video. Regnum simile est spiritale, nec agendo confici potest. Qui vinceret, perimit; qui tenet in manu, perdidit illud.

Cursus et natura rerum talis est Quod erat ante, nunc est retro; Quid calefactum subinde inveniamus torpore. Fortitudo inbecillitatis est saepe praedae; Copia ruinae laborem nostrum irridet. Hinc sapiens nimium deponit conatus, luxus, facilis indulgentia.

Caput 30

Qui dominus hominum adiuvaret congruentem cum Tao voluntate in regno vi et armis dominatum asserere. Ita sane certus est cum proprio reditu obviam.

Ubicumque stat hospes, vepres et spinae oriuntur. In magnorum exercituum successio annos certos esse malos.

Dux peritus ictu summas res premit, ac resistit. Agit neque his operibus permanentes adfirmare atque perficere auderent dominium. Ictus percutiet, sed cavebit vanus aut gloriatus aut arrogans ex eo. percutit illud necessitatis; percutit, sed non ex voto dominium.

Cum res ad maturitatem pervenerunt, senescunt. Hoc non secundum Tao dici potest: et quid est? non iuxta cito finitur.

Caput 31

Arma autem, quamlibet bella, instrumenta mali ominis sunt odiosa; dici potest omnibus creaturis. Ergo illi qui Tao? uti non placet.

Solet superior honoratiorem sinistram loco, sed in bello dextera. Illi acuta arma mali ominis instrumenta, non utensilia superioris vir; Eo tantum utitur necessitate cogente. Tranquillitas et quies quae praemia sunt; vi et armis victoria est ei mercedis. Ad hoc optandum, caede delectari homines; et qui caedibus hominum gaudet, voluntatem suam obtinere non potest in regnum.

Occasiones festivitatis ad sinistram chara est positus; luctus, dextra. Secundum in exercitui praefecit sinistrorsum; communi imperio principaliter suum dextrum habet; loco suo, id est, assignatur ipsum ut in luctus. Qui turbas hominum occidit eos summo dolore defleat; et in proelio victor recte secundum ea loca locum habet.

Caput 32

Tao, ut immutabilis, nomen non habet.

Licet in primordiali simplicitate parva sit, totum mundus non audet unum tenentem tamquam ministrum agere. Si feudalis princeps vel rex servare ac tenere, omnia sua sponte se ei submittere.

Coelum et terra sub eius ductu coniungunt et demittunt ros suavis, qui sine directionibus hominum aequaliter attingit ubique ac sponte.

ubi primum ad agendum procedit, nomen habet; Cum semel quo nomine homines norunt quiescere. Sciunt quiescere it, ab omni defectu et erroris periculo carere possint.

Relatio Tao ad universum mundum talis est ac magni rivi et maria ad rivos e vallibus.

Caput 33

Qui alios novit, dijudicat; qui se cognoscit, intelligens est. Qui alios vincit, fortis est; qui se vincit, potens est. Qui sorte sua saturatur, dives est; qui pergit agere industria firmam voluntatem habet.

Qui requisitis loci non deficit Longus; qui moritur et non perit, habet diuturnitatem.

Caput 34

Omnes-pervagantem est Magnus Tao! Inveniri potest ad sinistram ac dextra.

Omnia ab eo pendent ad productionem quam dat eos non paruit. Cum opus efficitur, nomen non vindicat se fecisse. Hoc vestit omnia sicut veste, nihil admittit se dominum esse; -- it nominetur in minimis. Omnia ad radicem suam redeunt et evanescet, nec scire est quod ei praeest id faciunt; -- in maximis rebus nominari potest.

Unde et sapiens eodem modo suum magnum facere potest res gestae. Suo non se magnum facere potest perficias.

Caput 35

Tenenti in manibus Magni Imaginis invisibilis Tao, totus mundus reparat. Concurrunt ad eum, nihilque mali accipiunt; sed quies, pacem et otium.

Musica et delicata hospitem transitum facient ad tempus. Sed quamvis Tao ut ab ore venit, videtur insulsus et has non sapit, sed nec spectari nec audiri dignum videtur to, usus inexhaustus est.

Caput 36

Cum quis inspirationem accepturus est, ille securus est priorem expirationem; cum alium debilitaturus est, vult primum eum confirma; cum alium evertat, vult prius eum suscitavit; cum alium spoliaturus sit, ille primitus illi dona posui: abscondita lux vocatur percontatur.

Mollia dura superat; debiles fortes.

Pisces ex profundo sumi non debent; instrumentis ad lucrum non ad populum deferendus.

Caput 37

Tao in ordine suo nihil facit causa unde nihil est quod non faciat.

Si principes et reges tueri possent, omnia essent ex se transfigurari ab eis.

Si haec mutatio mihi desiderata facta est, vellem simplicitas ignobili exprimat desiderium.

Simplicitas sine nomine Ab omni externo fine. nullo desiderio, quieto et quieto; Omnia recte ut volunt.

PARS II

Caput 38

Qui summe attributa Tao eas ostendere non quaesiverunt, et ideo eas possidebant plenissime. Illi qui in inferiori gradu attributa quae- rebant quomodo ea non amitterent, et ideo non plenissime possidere.

Illi qui sunt maxime attributa nihil consilio, nihil opus est facere. Qui in inferiori gradu semper eos posside- bant, et indigebant ita facere.

Qui summam benevolentiam haberent, semper petebant ut id exsequatur, neque id facere necesse est. Qui habent semper summa iustitia exsequi quaerebant oportuit ita facere.

Semper illi, qui summam honestatis habebant quaerentes ostendere, et cum non responderent, nudaverunt brachium admoveri iubet.

Ita quod perdito Tao apparente attributa; perditis attributis, apparuit benevolentia; cum benevolentia periit iustitia; et cum iustitia perierit, proprietatibus apparuit.

Proprietas autem est diminutiva cordis et boni fides et initium perturbationis est; celeri apprehensione Flos tantum est Tao, et initium est stultitiae.

Hinc est quod Magnus homo per solidum permanet et refugit quid leve; cum fructu habitat et non cum flore. It sic quod unum repellit et alterum eligit.

Caput 39

Quae ab initio Tao sunt , unum sunt .

Ccelum quod est per se lucidum et purum; Terra inde firma et certa redditur; Spiritus cum potestate ministrant; valles per omnia vacui Omnes creaturae quae per eam vivunt Principes et reges qui ex eo accipiunt Exemplar quod omnibus dant. Omnes hi sunt eventus Una persona

Si caelum non esset ita purum, mox rumperet; Si terra minus certa esset, frangerent et flecterent; sine his viribus cito deficerent spiritus; Si non impleatur, siccitas singulas arescat; sine illa vita transiret creaturae; Principes et reges sine illa morali imperio; Quantumvis magnificum et sublime, omnia caduca sunt.

Et sic est quod dignitas suam firmissimam radicem in sua prioritate invenit humilitas, et quod altum est, in humilitate firmitatem habet quo oritur. Hinc principes et reges se pupillos vocant; Homines parvae virtutis, et Vehicula sine nave. Nonne hoc quod agnitionem pro se esse vident dignitatis suae fundamentum? Ita est quod in enumeratione de diversis partibus vehiculi non venimus quod facit respondeat finibus raeda. Nolunt ostendere elegans aspectus ut paelex, sed vilis aspectus ut vulgare mavult lapis.

Caput 40

Motus Tao A contrariis procedit. Et infirmitas notat cursum Tao virtutibus factis.

Omnia quae sub caelo sunt, ab eo ut existentia et nominata sunt; ipsum esse ab eo, ut non-esse et non nominatum.

Caput 41

Scholastici ordinis supremi, cum audiunt de Tao, studiosissime peragere. Scholares medii ordinis, cum habent audisse videor nunc retinere, nunc perdere. Scholastici of vilissimi, cum id audierint, vehementer rident illud. Si non sic rideretur, non esset idoneus Tao.

Itaque seipsos sic expresserunt:

Tao, cum clarissima visa est, lumen deesse videtur; Qui in ea proficit, retrocedere videtur; Par via eius est sicut semita aspera. Summa virtus de valle oritur; Pulchritudo maxima videtur oculos offendere; Plurimum habet, cuius sors minima suppetat. Firmissima virtus videtur inops et humilis; Solida veritas mutare videtur; Eius maximum quadratum adhuc nullum angulum ostendit Navis magna, tardissima facta est; Magna sonus est, sed nunquam dicitur verbum; Magna umbra, umbra umbrae.

Tao latet, et nomen non habet; sed est Tao quod est solertes omnibus impertiens quae indigent et faciunt perficere.

Caput 42

Tao produxit One; Una producuntur duae; Duae producuntur Tres; Tribus Omnia produxit. Omnia post se relinquunt obscuritatem cuius ad amplectendam claritatem pergunt in quae exstiterunt, dum a Spiritu concordantur de Vacantia.

Quod homines piget, pupillos esse, parvam virtutem habere ut currus extra naves; et tamen haec sunt nomina reges et principes sibi utantur. Inde est quod aliquae res sunt augetur per diminutionem, et alia diminuuntur per ens augeri.

Quod alii ita docent, et ego doceo. Vehemens et fortis non moriuntur naturali morte. Fundamentum hoc faciam in doctrina mea.

Caput 43

Quod mollissimum quidque in hoc mundo incurrit et vincit Durissima; quod substantiale non habet, intrat ubi est non est foraminis. Ex hoc scio quid commodi sit nihil facere with a purpose.

Pauci sunt in mundo qui ad doctrinam sine verbis perveniunt; et commodum ex non facto.

Caput 44

Vel fama vel vita, Uter habes cariorem? Vel vita, vel divitiae, Cui adhaerere vis? Vive, et ista perdes; Serva ea et vitam tuam amitte; Dolor ac dolor propius?

Hinc patet, Qui adhaeret famae Maiores maiores aspernatur quod; Quis amat magna stores Ditior status dat.

quis est contentus Nullam eget turpis metus. Quis scit prohibere Nullius culpae reus. A periculo liberum Vivat ipfe.

Caput 45

Magnas res gestas quis cogitat pauperem Vim eius diu duraturam. Plen- tiae, inane, inane; Lassitudo nunquam aestum movebit. Fac, quod rectum pravum censes; Tuam tamen artem maximam stultae videntur; Et eloquens clamore balbutiens.

Actio assidua vincit frigus; adhuc superat calorem. Puritas et quies rectam legem dabit omnibus sub caelo.

Caput 46

Cum Tao regnat in mundo, celeria remittunt equos trahunt plaustra stercora. Cum Tao negligitur orbis terrarum, belli equi in confiniis nascuntur.

Nulla culpa maior est quam ambitionem sancire; nulla calamitas majore, quam, to be discontent with one's lot ; nulla culpa major velle habere. Ergo sufficientia contenti est manentem et immutabilem sufficientiam.

Caput 47

Sine extra ianuam exiens omnia quae accipit ponere sub caelo; non respiciens e fenestra sua videt Tao coeli. Longius quod quis a se exit, minus scit.

Itaque sapientes sine itinere scientiam ceperunt; dedit nomina sua rebus non visis; et impletum est fines suos sine causa facere.

Caput 48

Qui studet discendi, quaerit de die in diem crescere scientiam suam; qui se Tao dedit, a die quaerit ut hodie minuat suum opus.

diminuit et iterum diminuit, donec perveniat nihil de industria. Huc cum venisset, nihil est quod non facit.

Qui sua omnia sub caelo accipit , id ipsum se ipsum nihil negotii eo fine. Si quis in illo fine laboraverit, non par est ut sua omnia sub caelo habeant.

Caput 49

Sapiens non habet animum immutabilem suum; facit mens populus animum.

Illis qui mihi sunt boni, ego bonus sum; et illis qui sunt non mihi bonus sum; -- et sic omnes boni sunt. Illis qui mecum sunt sinceri, sincerus sum; et illis qui non sinceri mecum, sincerus sum; -- et sic omnes sincerum esse.

Sapiens in mundo speciem cunctationis habet et custodit omnibus animum indifferens. Populus omnes custodiunt oculi et aures ad eum diriguntur, et de omnibus tamquam filiis suis agit.

Caput 50

Exeunt homines et vivunt; intrant iterum ac moriuntur.

Dena quisque sibi ministrat vitae; et tres sunt ministri mortis.

Tria quoque in singulis denis sunt quorum propositum est vivere, sed quorum motus tendunt in terram vel locum mortis. Et quare? Propter nimios conatus ad vitam perennem.

Sed audivi eum qui est in re publica vitam administrandam disertam ei ad tempus pergit in terra, nisi rhinocerota vitanda sit vel tigris, et intrat hospitem sine tunica vel acuta vitando telum. Rhinoceros locum non habet in quem detrudat cornu, neque tigris locus, quo figat ungues, neque ? telo locum admittere. Et quare? Quia illic non est in eo locus mortis.

Caput 51

Omnia per Tao producuntur, et suo fluxu nutriuntur operationem. Formas accipiunt secundum cuiusque naturam; et absolvuntur pro conditione conditionis suae. Omnia igitur sine exceptione Tao honorant et extollunt operationem profluentem.

Haec honoratio de Tao et exaltatione operationis eius non est euentum cuiuslibet ordinationis sed semper spontanee tributi.

Inde est quod Tao omnia producit, alit illa; eas ad suum plenum incrementum dat, eas alit, perficit, maturescit illos conservat ac premit.

Producit eos nihilque apud eos facit; eas per suas actiones fert et facultatem eius non iactat nihil in ea; eos ad maturitatem perducit et nullam potestatem suam exercet eos; -- Haec operatio eius arcana appellatur.

Caput 52

Tao quae omnia sub caelo orta sunt existimanda est ut mater omnium.

Cum mater inventa sit, scimus quid sint liberi eius. Cum scit quod est filius matris, et procedit ad custodiam dotes matris, quae ad ipsum pertinent, ad finem eius ab omni periculo vita erit.

Os suum clausum habeat, et fores ejus claudat naribus atque omni vita laboriosa vacabit. Aperiat os suum, et spiritum suum in promotione deficiat et omnis vita eius non erit illi salus.

perceptio parvi est arcanum perspicuitatis; custodiae mollium ac tenerum est secretum virium.

Qui bene utitur lumine suo; Redit ad suum fontem tam clara; Velit corporis omnis corrupti, Abscondatque immutabilem conspectum hominum.

Caput 53

Si repente innotescerem et in aciem posuissem rem publicam pro Magno Tao gerere, quid essem verissime se fore iactantius.

Magnus Tao or way is very plan and easy; sed qui diligunt per-vias.

Atria et edes eorum bene custodientur, sed earum agri excoli, et horrea admodum vacua. They stolas ornates et ornates, gladium acutum ferens cingulo, edendi et bibendi se oblectamento, et superabundantiam habebis rerum atque opum; Tales principes latrones dici possunt elati. Hoc certe contra Tao!

Caput 54

Quid Tao sollertius plantator plantae? Numquam convelli potest; Quae sollertia bracchia flectunt? Ab illo ferri nullatenus potest. Ducentque filii longo ordine longo; Sacrificiis delubro.

Tao nutritus in se, Vigor ejus verum faciet; Et ubi familia regit Quantae advenient divitiae! Vicinitas ubi valet enutritus abundabit; Quod cum in omni re publica videretur, Felicitas inuenietur. Utere regnis; Ac vigent omnia circum.

Hoc modo effectum videbitur in persona, observatione de diversis casibus; in familia; in vicinia; in civitate; et in regno.

Unde scio hunc effectum certum tenere sic omnia sub caelum? Hac observatione.

Caput 55 .

Qui abunde habet in se attributa Tao is? ut infans. Venenata insecta non pungunt; ferae ferae non eum capiet; aves rapaces non percutient.

Ossa infantium infirma sunt et molles nervi, sed tamen eius captura firma est. Nondum cognoscit unionem maris et foeminae, et membrum tamen virile excitari potest; -- ostendens perfectionem sui essentia corporis. Tota die clamabit sine gutture suo Raucus; -- concordiam in sua constitutione ostendens.

Cui haec concordia nota est, Arcanum immutabilis Tao ostenditur; Et in scientia solium invenit sapientia. Omnes artes vitales ad malum convertunt; Ubi mens spiramen vitalis facit urere; Falsa vis est, et lugeamus.

Cum fortes facti sunt, tunc senescunt contra Tao dici. Quidquid contra Tao mox desinat.

Caput 56

Qui novit Tao non curat loqui; he qui expeditum loqui non novit.

Qui scit eum servabit os suum et limen claudet e naribus. acumina hebetet et evolvite inpedimenta rerum; splendorem suum probabit et adferent aliorum obscuritate se congruere. Hoc dicitur arcanum foederis.

Talis familiariter vel longinque tractari non potest; ipse est in omni consideratione lucri et iniuriae; nobilitatis vel ignobilitatis: - he nobilissimus homo sub caelo.

Caput 57

Ad tertium dicendum quod per mensuras correctionis aliquid potest esse civitas; arma bellica astuta astutia adhiberi potest; sed regnum unum est solum ab actione et proposito habere.

Unde scio quod ita sit? His factis: - In regno the multiplicatio interdictorum latam auget paupertatem gentes; plus instrumenti ad augendum eorum lucrum, quod populus plusque ibi perturbatio in republica quam domestica est; magis callidorum astutia, quae possident homines, magis mira faciunt machinationes apparent; quanto plus iuris inest, tanto fures et latrones sunt.

Ideo sapiens dixit: Nihil de industria faciam populus ex se transformabitur; Ego cupidum rerum tamen et populus per se corrigendus erit. i tollet nihil negotii est, et per se ipsi divites facti sunt; Nullam ambitionem patefaciam, et per se ipsos homines consequantur ad simplicitatem primitivam.

Caput 58

Imperium, quod videtur, stultissimus est; Saepenumero bonitas in populo maxime subvenit; Quod autem miscet omnia, etc. Sed male laborabit, et dolorem afferet. Miseri! -- beatitudo est reperiri ex parte! Felicitas! -- sub illo latet miseria! OMS scit quid vel ad finem perveniet?

Dispensamus ergo correctione? Modus correctionis invertetur in malam partem, et bonum in illo convertetur mali facti sunt. Delusio populi in hac re quidem diu substitit.

Ideo sapiens est quasi quadratum, quod nullum secat cum suis; fint; sicut angulus qui nulli laedit acumine. Simplex est, sed licentiam sibi non concedit; clarus est; sed non perstringit.

Caput 59

Humani enim in nostra constitutione moderandi ac red- caelestibus commoda, nihil est temperantia.

Hac sola moderatione efficitur reditus ad statum hominis normalem. Quod mane reditus est quod repetitum voco cumulus attributorum Tao. Cum quod repetita cumulus eorum attributorum, omni impedimento subjugato ad talem reditum. Huius subiugationis nescimus quid futurum sit circumscribere; et cum quis nescit quid sit finis, ille sit princeps civitatis.

Qui rem p. His se habet sicut herbae cuius radices dicimus profundus et flos ejus caules firmi ; diuturna videatur vita.

Caput 60

Gubernatio magna civitatis est sicut pisciculi coquendi.

regatur regnum secundum Tao et Manes defunctorum eorum spiritualem virtutem non manifestabunt. Non est non habere istam virtutem spiritualem, sed non erit usus est ad homines laedere. Non quod hominibus nocere posset, sed neutrum sapiens dominans eos laedet.

Cum haec duo non injuriose tangunt, bonum suum influxus in virtute Tao.

Caput 61

quod magnum statum facit, est sicut humile, defle; torrens amnis; -- fit centrum ad quod omnia minima tendunt civitatibus sub caelo.

Ad omnes foeminas casus illustrandam: - femina semper superat mas quiete. silentium potest considerari a modi deiectionis.

Ita fit, ut in parvis civitatibus civitas magna condescendens, sibi adquirit; et parvae civitates se humiliando magnam rempublicam adlicere. In altero casu humiliationis adipiscendi assectatores, in altero ad conciliandum favorem.

Magna res publica tantum vult ut homines unum faciant et nutriant; parvam rempublicam modo accipi velit, et alteri servire. Quisque id quod velit, suscipit at magna id, ipsum.

Caput 62

Tao omnium illustrior locus habet. Nulli thesauri tam divitem gratiam dant bonis; Improbus custodit, et malefacit.

Verbis admirandis honorem mercari potest; eius praeclara facta prae aliis tractare potest. Etiam viri boni non sunt non deseritur.

Cum ergo dominus locum obtinet ut filius caeli; et constituit suos tres ministros ducales, licet princeps mitteret in rotundo symbolo-of-gradu satis amplum, ut utrumque impleat manus, et praecursor bigae equorum in atrio; Talis oblatio non aequatur lectioni huius Tao, quam quis genibus exhiberet.

Cur hoc Tao tantum veteres honorarunt? Numquid non quaerendo quod posset, effugere nocens e labe eorum reatus? Hoc est quod omnia sub caelo rem pretiosissimam.

Caput 63

Tao est via agendi sine cogitatione agendi; rem gerere sine eorum molestia; degustare sine sapore ullo; considerare quid sit magnum, paucisque totidem; ac benigne recompensare iniuriam.

Dominus eius praeoccupat quae difficilia sunt facilia sunt, et facit quae magna fient parva sunt. Omnia difficilia in mundo oriri certa sunt in quo antea omnia facilia erant, et omnia magna unum in quo parva erant. Ideo sapiens, dum numquam quod magnum est, id propter quod maximum est potest res.

Qui leviter promittit, exiguam fidem servaturus est; ille qui continuus ratus faciles res difficiles certas reperire est. Itaque etiam in eo quod facile videtur, difficultatem videt sapiens numquam ullam molestias.

Caput 64

Quod quiescit, facile retinetur; antequam aliquid habeat indicia praesentiae suae facile consulere illud; quod fragile est, facile frangitur; quod minimum facile dissipatur. Agendum est antequam res facta est aspectus ejus; ut prius quam inordinatio incohata sit.

Arbor quae bracchia minimo germine crevit ; the turris novem mansionum ex parvo acervo terre; iter mille li cum uno gradu.

Qui studiose agit, laedit; qui accipit de re simili custodia amittit. Non sapiens ita agite, et ideo nihil nocet; non tenet, et ergo audaciam non amittit. Sed in moribus praecipitant subinde res, cum in secunda vigilia sunt. Si diligenter in fine, ut oportet ab initio; non ita perdant.

Cupit igitur sapiens quod alii homines non desiderant non praemia difficilia; discit quid alii ne quid hominum multitudine praeterisse discat atque revertitur scriptus a. Ita naturalem omnium rerum progressionem adiuvat ac facit cum ulteriore consilio suo agere non auderet.

Caput 65

Veteres qui Tao exercendi artem faciebant; non ad illuminandum populum, sed ad simplices et imperitos.

Difficultas regendi populum oritur ex habentibus multa scientia. Qui rempublicam gubernare nititur sua sapientia est flagellum ei; qui vero hoc facere non nititur, benedictio est.

Qui haec duo novit, exemplar quoque suum in illis invenit lex. Facultas cognoscendi hoc exemplar et regulam efficit quod vocamus arcanam excellentiam praesidis. Alta et penitus est talis excellentia mystica, ostendens immo habentem oppositum sed eos magnam ad ipsum.

Caput 66

Per quod flumina et maria possunt homagium recipere stipendiumque omnium vallis fluminum, horum sollertia est inferior quam illi; -- Ita reges sunt omnium. Sic eam quod princeps sapiens, volens supra homines esse, se ipsum ponit verba sua infra se, et volentes esse coram eis, ponit personam suam post eos.

Ita licet supra se locum habeat, homines non sentiunt neque, licet ante sit, sentiunt injuriam eis.

Propterea omnes in mundo delectant eum extollere et non defatige; de eo. Quia non nititur, nemo potest contendere cum eo.

Caput 67

Totus mundus dicit quod, dum Tao magnus est meus, adhuc apparet aliis docendi rationibus inferior esse. Nunc id ipsum est magnitudo, quae videtur esse inferior. Si alia ratio, quam diu nota exiguitas eius!

Sed habeo tria pretiosa, quae praemio et teneo. The Primum est mansuetudo; secunda parsimonia; et tertia decrescit ab aliis antecedere.

Illa mansuetudine audere possum; cum ea oeconomia non potest esse Liberalis; detrectans praeeminentiam aliorum, ego fieri possum vas summi honoris. Nunc-in-diebus mansuetudinem cedere et omnes audaces; parsimonia omnes liberales sunt; extremo, et primo quidem; -- quorum omnium finis mors.

Mansuetudo certa est etiam in bello vincere et firmiter terram suam ponere. Caelum conservabit possessorem suum mansuetudo tuetur.

Caput 68

Qui in bellis Tao peritiam habet Nullum portum martiale adsumpsit; Qui cum optima voluntate pugnat Ad iram non conveniunt. qui adhuc vicerit Servat ab inimicis seorsus; Cuius viri plenissimum Artem tamen suam humiliter insequitur.

Sic dicimus: Numquam contendit; et in eo est fortitudo eius. Sic enim dicimus: Hominum se flectit voluntas; Se cum eo coire. Sic dicimus: Sicut coeli fines eius; Nusquam clarior olim sapiente.

Caput 69

Magister rei militaris dixit: hospes esse non audeo bellum inchoare; Malo hospitem defendere. Unciae progredi non audeo; Malo pedem cedere. Hoc dicitur ordines instruendi ubi non sunt ordines; denudans arma pugnare ubi nulla arma nudanda sunt; apprehendens arma ubi nihil telum capiat; in hostem nullus inimicus.

Nulla calamitas maior est quam leviter bellum. Ad como quod tam pretiosum est prope amittere mansuetudinem. Sic it is, qui repugnantibus armis trajecit, qui deplorat res vincit.

Caput 70

Facillima sunt verba mea ad cognoscendum, et facillima ad exercendum; sed nemo est in mundo qui scire et facere possit eos.

Principium oriundum est et omne comprehendens in meo verba, et ea quae extorqueo iure auctoritatis. Haec quia nesciunt, homines me non noverunt.

Qui me noverunt pauci sunt, et ego ideo magis carum esse. Ita est, quod pauper togatus cilicio utitur sapiens; dum anulus paelex in sinu gestat.

Caput 71

Scire et tamen nescire summa laus est; nec scire nec tamen scimus scire morbus est.

Dolendum est simpliciter cogitationem habere hunc morbum ut ab eo servemur. Morbi non sapien. Sciat dolor, qui ab eo separabilis sit, et ideo facit non habere.

Caput 72

Ubi non timent quid timere debeant magnus terror eorum veniet super eos.

Non inconsulte se indulgeant vita; non agant taedio vitae illius.

Talis indulgentia vitat, ut taedium non faciat exsurgere.

Scit igitur sapiens de se ista, sed non scientiam ostentat; amat, sed non videtur valorem constituere in, ipse. Et sic hoc ponit, et hoc aufert et facit electio prioris.

Caput 73

Cuius audaciae audaciam, contra peccandi audaciam apparet legum necatur; cuius audacia in not auso id facere vivit. Ex his duobus casibus alterum apparet proficuum, alterum damnosum esse. Sed

Iratus coeli cum ferit hominem; Quae causa vere lustrabit? Ideo sapiens difficultatem sentit quidnam in priori casu.

Via est coeli non contendere, et tamen arte superat; non loqui, et tamen peritum est in rescripta obtinendo; non vocant, et tamen ad se veniunt. Eius demonstrationes sunt quies, et tamen eius consilia peritae et efficaces sunt. Reticulum magnae sunt coeli rete; procul est, sed nihil intermittebat.

Caput 74

Homines mortem non timent; quorsum est experior eos morte perterreat? Si populus semper timeret mortem, et semper peccatores rapiunt et interficiunt; facere iniuriam quis audeat?

Semper est, qui inflicta morte praeest. He qui ita praeest, mortem inferat potest dici ligna caedere pro magno fabro. Rarus an qui dolare pro magno fabro? manus suas non secabit!

Caput 75

fame laborant propter multitudinem vectigalium a superioribus consumpta. per hoc famem patiuntur.

Homines difficiles sunt propter nimiam procurationem suorum superiorum regendi. Per hoc eos difficile est gubernare.

Populus propter magnitudinem sui parvipendit laboribus quaerendis ad victum. Hoc est quod facit putent moriendi lumen. Ita est ut de re excedere animantibus omnino ex sententia melius est quam ut magni aestimetur illud.

Caput 76

Homo nascendo mollis et infirmus est; decedens firmus et fortis. Ita est omnibus. Arbores et plantae in eorum teneris incrementis; molles ac fragiles sunt; per mortem eorum arescet et exaruit.

Ita est, quod firmitas ac robur mortis concomitantur; mollitiem et imbecillitatem, concomitantiam vitae.

Unde qui viribus virium nititur non vincit; et validum lignum quod extensis manibus implebit quocirca caesorem invitat.

Locus igitur firmi et firmi infra est; quod molle ac debile est.

Caput 77

Utinam non via vel Tao coeli comparanda sit modus arcum tendere? Arcus autem qui erat altus, pars illa humiliata est; et quod abiectum erigitur. Sic caelum diminuitur ubi super- abundat, et supplet ubi deest.

Via coeli est superabundantiam minuere et supplere defectio. Non ita est cum via hominis. Ab iis aufert qui non sufficiunt ad suam super- abundantiam addere.

Suam superabundantiam quis capere potest et inde omnia sub- servire caelum? Solus ille qui in Tao potitus est!

Sapiens igitur imperans sine petendo consequitur agit eius; meritum ejus consequitur, nec in eo arroganter innititur non vult excellentiam suam.

Caput 78

Nihil est in mundo mollius et languidius aqua tamen ad ea quae firma ac firma sunt oppugnanda nihil est quod praeesse potest; Nihil enim tam efficax pro quo mutari potest.

Quisque in mundo scit molles superare duros; et debiles fortes, sed opere faciendo nemo potest.

Ideo dixit sapiens: Qui obprobrium, dominus appellatus arae; Ei, qui tristia fert hominum mala Illi omne nomen Regis unanimes.

Verba, quae stricte vera sunt, paradoxa esse videntur.

Caput 79

Quando reconciliatio fit inter duas partes post a magna simultas, certus in animo esse rancorem unius, qui injustus est. Et quomodo hoc proderit? alia?

Hoc ergo praecavendum, sapiens servat sinister pars acta proeli non urget ab altera parte celeriter adimpletur. Qui enim habet . So attri- Tao modo pugnae conditiones respicit; at ille qui non habet illa , ad conditiones tantum spectat sibi placabilis.

In via coeli non est personarum acceptio. est semper ex parte boni viri.

Caput 80

In parva republica cum paucis, ita iubeo; quod, licet deni vel a . facultates singulae essent cc, neve eorum usus; Volo facere populus, dum res molestas aspicit mortem, non tamen removet alibi vacare.

Habentes naviculas et rhedas, nullam occasionem habeant in eos vehi; licet tunicas haberent et acuta arma nulla occasione facere vel uti.

Populum reddere vellem potius ad usum funiculorum nodorum de litteris scriptis.

Cibus cibarium dulce putarent; campum vestimenta sua pulchra; loca pauperum quietum; et commune sim- pliciter fontes delectationis.

Status finitimus debet esse in conspectu, et voces volatilium et canum audiendi sunt usque ad nos, sed populum ad senectutem usque ad mortem facerem, non haberem commercium cum ea.

Caput 81

Sincera verba non sunt bona; verba subtilia non sincera. Qui callent tao non disputare; in disputando non callent. Illi qui sciunt Tao non sunt late didicit; prolixe doctum non noverunt.

Sapiens sibi non accumulat. Plus est quod expendit in aliis plus habet de suo; eo magis quod plus aliis dat ipse.

Viae coelestis omni acumine non laedit; cum omnibus agendis sni non contendit.

FINIS