Quantum redactiones paginae "Cum Multa Sint" differant

 

 

norum natio, tum illud est in prima commendatione ponendum, quod,

post varios rerum et hominum interitus, pristinum illud ac prope

•est Hispani generis salus et magnitudo coniuncta. — Quod quidem

studium plura argumenta declarant : praecipue vero eximia in hanc

spani homines saepe et praeclare testantur. Neque interitum est

paulo superioris temporis memoria, quo tempore ipsorum animum

praeter singulare quoddam Dei beneficium, agnoscimus. Dilecti Eilii

Nostri, Venerabiles Fratres, vigilantiae vestrae fructum: itemque

ponere. Profecto nihil est, quin de Hispania sperari iure queat, si

modo talem animorum affectionem caritas aluerit, et stabilis volun-

enim dissimulabimus id quod est, cum cogitamus agendi rationem,

quam aliquot ex Hispania catholici homines ineundam putant, dolor

rat. Tuta et tranquilla catholicorum cum inter se tum maxime cum

Episcopis suis istic concordia permanserat: eoque nomine Grego-

rius XVI Decessor Noster iure laudavit Hispanam gentem, quod

res pastores canonice constitutos reverentia perseveraret. (1) Nunc

tamen, interiectis partium studiis, vestigia apparent dissensionum,

242 EPISTOL ENCYCLICA

 

tas. Quin immo interdum si quid Episcopus suaserit, si quid etiam

pro potestate decreverit, non desunt qui moleste ferant, aut aperte

referat, incolumem esse animorum coniunctionem, eo vel magis quod

in tanta ubique pravarum opinionum licentia, in tam acri insidio-

stianos universos, collatis in unum viribus maximaque voluntatum

conspiratione resistere, ne calliditate atque impetu adversariorum

gitatione permoti, Vos, his litteris. Dilecti Filii Nostri, Venerabiles-

ritatemque vestram adhibeatis.

 

lent enim nonnulli rem politicam a religione non distinguere solum,

sed penitus seiungere ac separare, nihil ut esse utrique commune

velint, nec quicquam ad alteram ab altera innuere putent oportere.

Hi profecto non multum ab iis distant, qui civitatem constitui ad-

litatem fonte temere prohibent. Nam ubi religio tollatur, vacillare

blica maxime nititur quaeque vim a religione capiunt plurimam,,

cuiusmodi potissimum sunt, iuste moderateque imperare, propter

fugienda illorum opinio praepostera, qui religionem cum aliqua parte

civili permiscent ac velut in unum confundunt, usque adeo, ut eos,

nant. Hoc quidem est factiones politicas in angustum religionis

campum perperam compellere: fraternam concordiam velle dirimere,

nere naturaque distincta, etiam opinione iudicioque secernere. Nam

hoc genus de rebus civilibus, quantumvis honestum et grave, si

 

 

quam praetergreditur. Contra vero religio, nata Deo et ad Deum

referens omnia, altius se pandit caelumque contingit. Hoc enim illa

vult, hoc petit, animum, quae pars est hominis praestantis sima,

gionem, et quidquid est singulari quodam vinculo cum religione

narum atque in ipsis commutationibus civitatum debere integram

ctitur. Fautoresque contrariarum partium, cetera dissentientes, in

vam esse oportere. Et ad istud nobile necessariumque propositum,

diose incumbere, silere paulisper iussis diversis de caussa politica

sententiis, quas tamen suo loco honeste legitimeque tueri licet. Huius

clesia minime damnat; sed procul omni concertationum strepitu,

pergit operam suam in communem afferre utilitatem, hominesque

 

Concordiae vero quam diximus, idem est in re christiana, atque

ratio legitimae potestati, quae iubendo, vetando, regendo, varios

hominum animos concordes et congruentes efficit. Quam ad rem nota

omnibus atque explorata commemoramus : verumtamen talia, ut non

cogitatione solum tenenda, sed moribus et usu quotidiano, tamquam

pita sunt Ecclesiarum, quas rite singuli ad gerendum acceperunt.

Eos in sua quemque ditione ius est praeesse, corrigere, generatim-

cipes enim sunt sacrae potestatis, quam Christus Dominus a Patre

acceptam. Ecclesiae suae reliquit: eamque ob caussam Gregorius IX

Decebor Noster: Episcopos inquit « in partem sollicitudinis vocatos

 

testas Episcopis est summa cum utilitate eorum, in quos exercetur,

u crescit in augmentum Dei ». (3) Ex quibus apparet, adhibendam

 

taneam, in iisque rebus, quae ipsorum potestatis sunt, obtemperari

oportere.

 

pore permoventur, Hispanos omnes non hortamur solum, sed plane

obsecramus, ut sese huius tanti officii memores impertiant. — Ac

nere qui sunt ex ordine Cleri, quorum dicta factaque utique ad

exemplum in omnes partes valent plurimum. Quod in muneribus

misque salubre futurum, si se ad imperium eius nutumque finierint,

deantur, non est secundum officium. Cavendum igitur sibi esse in-

telligant, ne prodeant extra gravitatem et modum. Hac adhibita

ribus, magis magisque in dies profuturum.

 

fructus. — Verum cum sibi proposita sit rei catholicae tutela et

amplificatio, resque catholica in Dioecesibus singulis ab Episcopo

ctoritati auspiciisque tribuere plurimum oportere. — Neque minus

elaborandum ipsis est in coniunctione animorum retinenda: primo

 

 

xime decet in huiusmodi sodalitatibus elucere caritatem mutuam,

quae debet esse ad omnia rectefacta comes, disciplinaeque Christianae

alumnos velut signum et nota distinguere. Quapropter cum sodales

cordia animorum contrariis partium studiis dirimatur, meminisse

sito defixos, ut nullius partis esse videantur, memores divinae Pauli

Apostoli sententiae: u Quicumque in Christo baptizati estis, Chri-

 

Qua ratione illud capietur commodi, ut non modo socii singuli, sed

mus, partium studiis , infensarum aemulationum praecipuae erunt

occasiones sublatae; eritque consequens, ut ad se una omnes caussa

Denique magni refert, sese ad hanc ipsam disciplinam accomo-

dare, qui scriptis, praesertim quotidianis, pro religionis incolumitate

mine meritos iusta laude prosequamur. Verum suscepta ipsis caussa

tam excellens est tamque praestans, ut multa requirat, in quibus

et mansuetudine dissidiis, coniunctionem animorum cum ipsi inter

se, tum in multitudine tueantur: quia multum pollet scriptorum

sione fugere et odisse necesse est. Pro sacris Ecclesiae iuribus; pro

catholicis doctrinis non litigiosa disputatio sit, sed moderata et

menti et aspero victorem certaminis scriptorem efficiat.

 

Istas igitur agendi normas plurimum arbitramur posse ad eas

bendam. Vestrum erit, Dilecti Eilii Nostri, Venerabiles Fratres,

 

 

 

dere, ut ad ea, quae diximus, vitam quotidianam universi exigant. —

ctatam erga hanc Apostolicam Sedem voluntatem, tum ob speranda

concordiae beneficia. Domesticorum exemplorum memoriam renovent :

cogitent, maiores suos, si multa fortiter multa praeclare domi iu-

risque gesserunt, plane non dissipatis dissentiendo viribus, sed una

rorum dominatu, de haeresi, de schismate triumpharunt. Igitur

quorum accepere fidem et gloriam, eorum vestigiis insistant, imi-

 

Ceterum expedire vobis, Dilecti Eilii Nostri, Venerabiles Fratres,

mus, qui in eadem estis provincia et inter vos et cum Archiepiscopo

consilia identidem conferre, de rebus communibus una consulturos:

ubi vero res postulaverit, hanc adire Sedem Apostolicam, unde fidei

integritas et disciplinae virtus cum veritatis lumine proficiscitur. —

tiones, quae passim ex Hispania suscipiuntur. Nam ad componenda

dissidia dirimendasque controversias nihil est aptius, quam Eius

stolorum sepulcris large dimanat.

 

Verumtamen quoniam omnis sufficientia nostra ex Deo est,

Deum enixe Nobiscum una adprecamini, ut monitis Nostris virtutem

ficiat. — Communibus adnuat coeptis augusta Dei parens Maria

Virgo Immaculata, Hispaniarum patrona: adsit Iacobus Apostolus,

adsit Theresia a Iesu, virgo legifera, magnum Hispaniarum lumen,

biliter in exemplum eluxere.

 

Interim caelestium munerum auspicem et paternae benevolentiae

amanter in Domino impertimus.