Migne Patrologia Latina Tomus 133
Sermo
Sermo (Laurentius Cassinensis), J. P. Migne 133.0889A
Sermo
133.0885B| Almifici Patris nostri Benedicti, o venerabillima concio, celebraturi solemnia, cunctipotentis Dei, qui perfectionis culmen ei scandere concessit, supplices flagitemus clementiam, quatenus mens nostra, vitiorum emundata rubigine, sic sui patroni devote praestoletur adventum, ut ejus praesentiam laetabunda mereatur amplecti. Nullatenus siquidem dubitandum est, hunc sacratissimum patronum adesse nobis praesentem, cum ejus gloriosam festivitatem devotionis colere studemus affectu. Et quidem, cum omni tempore observantes almifica sua mandata pietate solita dignetur invisere, munireque non desinat, in hac tamen sua sanctissima solemnitate speciali quadam humanitate suis interesse dignabitur famulis, qui utique specialius solitoque more devotius omni 133.0885C| industria sua student praecordia comere [sic] ad 133.0886B| tantum Patrem excipiendum. Siquidem illius eum capitis constat esse potissimum membrum, qui evangelica intonans voce dicere est dignatus: Ubi duo vel tres congregati fuerint in nomine meo, illic et ego in medio eorum ero (Matth. XVIII, 20). Si ergo caput, Christus, videlicet nobis in suo nomine congregatis adesse dignatur, ejus utique membra nullatenus absunt. Si autem ei membra, electi scilicet omnes, generaliter assunt, quanto magis gloriosissimus patronus noster Benedictus, ejus adhaerens suos fovet clientes, eorumque precamina votaque salubria studet apud eumdem Altithronum commendare? Quem utique tanto facilius nostram impetrare salutem ab eodem Deo et Domino nostro haud dubie credimus, quanto post beatos et sanctos apostolos 133.0886C| prae cunctis pene terrigenis, et meritorum 133.0887A| gloria sublimatus, et miraculorum ingentium efficaciis eminentius exaltatus est. Denique meritorum ejus insignia sic humanis omnimodo admiranda sunt sensibus, ut eorum modulum nimis excellere videantur.
Puerili namque sub aevo sancti flaminis gratia potitus, ita senili factus est sapientia, ut relictis paternis opibus, spretaque pompa humana, quam quidem liberalibus maxime artibus studentes assequi tunc conabantur, postremo nutricis sibi obsequentis spreto solamine, arduum peteret institutum. Callem quoque perdifficilem, tantum suis effecit sequacibus exemplo operum doctrinaque melliflua facilem, ut herilis vox passim experiatur, qua dicitur: Jugum quidem meum suave est, et onus meum 133.0887B| leve. Nam cujus doctrina effatuque mirifico, imo praecipuo exemplo tanta monachorum phalanx divinis se mancipavit praeceptis, nisi ejus, qui Deo praesule, ea quae luculenter et suaviter docuit, opere efficaciter adimplevit? Quam dignanter autem Deus ejus approbaverit famulatum, hinc liquido claret, quod eum, quem multis in exemplo vitae proponere destinaverat, in cavernis montium diu latitare nequaquam permisit. Ut enim in ejus vita legitur, quam beatus Gregorius dulciter edidit, et primo cuidam presbytero refectionem sibi in paschali solemnitate praeparanti praecipere dignatus est, ut suum devotissimum famulum in scopulorum abruptis inedia confectum inviseret, et postmodum subulcis et aliis quamplurimis eum voluit manifestari. 133.0887C| Digno procul dubio sanctoque judicio, quatenus tam emicans virtutum exemplis lucerna, tamque praenitens signorum efficacia gemma, diu sub latibuli modio non esset occulta.
Porro quanta sit eum comitata prodigiorum efficacia, nullum scire diffido, cum utique tam sint insignia, ut post sanctos, ut praefatum est, apostolos, ei specialiter quodammodo a Salvatore dictum fuisse videatur. Majora his facies, credens in nomine meo. Vere in ejus nomine credens, tot taliaque exhibere miracula voluit, quem omnibus sepositis hujus labantis vitae prosperis, est amplexus. Unde jure coelitus ei collata est virtus excelsa, qua utique examini cadaveri vitam orando restituit; et inter caetera innumera, solo intuitu vinctorum lora brachiorum 133.0887D| dissolvit. Dolium quoque omnino vacuum oratu supplici lecytho manare potenter exhibuit. Placidum necnon puerum aequorea demersum in unda, sui pepli [sic] apparitione per Maurum aeque beatum stabili reddidit solo: et reliqua quae pene toto orbi terrarum et notissima et celebria fore non ambigo. Digne ergo a nobis suis servulis debita celebratur solemnitate, qui corporea tranquille deposita sarcina, ad aetherea transmigravit palatia, illa suscepturus ineffabilia praemia quae humana aestimatione propter sui magnitudinem plene non possunt considerari.
Merito quoque in ejus sacrosancta solemnitate spirituali tripudiamus jubilo, qui vigilum comitatus 133.0888A| obsequio per stratam polico decoratam ornatu, coelorum tripudians alta conscendit. Nempe dignum est, ut ejus amplectamur devota exsultatione solemnia, quem e terris abstractum sua Christus ditavit munificentia. Non ab re est eum prae caeteris sanctis devotius celebrare, cujus, divina annuente clementia, quotidie experimur juvamen. Porro valde est indecens ut eum sua propria concio, conatu quo valet, glorificare negligat, quem exterae quaeque, proculque positae provinciae, meritorum ejus spiculis illustratae, devotissimis obsequiis venerantur. Sed interim quibus potissimum hic noster beatissimus Pater delectari dignatur obsequiis, ejus sanctae institutionis regula perlecta diligenterque perscrutata, perpendamus quatenus ejus sequentes tramitem deviis 133.0888B| quibusque possimus vigilanter carere dumetis [sic]. Inter caetera nimirum quae celeberrima idem Pater edocuit instrumenta virtutum, charitatem quae est perfectionis vinculum, humilitatemque quam constat omnium reliquarum esse custodem virtutum, praecipue commendavit. Psallendi quoque officium quam caute moderateque, et ut ipsius utar elogio, qua gravitate nobis exhibendum praeceperit, vestra charitas minime ignorat. Dicit enim inter caetera: sic stemus ad psallendum ut mens nostra concordet voci nostrae. In quibus verbis luce clarius indicat, non se vocum dulcedine, immoderateque sublimata cantilena, sed potius inspectione vis verborum, salubrique delectari compunctione.
Studeamus itaque, dulcissimi fratres, in hac ejus 133.0888C| praecipua solemnitate charitate fervidi, mentis humilitate decori, cantilenae suavitate salubriter compuncti, tanti Patris celebrare memoriam, cujus patrociniis ubique mereamur muniri. Sed quia, sicut idem sanctissimus dicit, ea quae agenda sunt, oratu debent inchoari, aliquantisper illius supplicemus patrocinatui, quatenus devote coepta feliciter consummentur. Igitur, te nostrum pastorem, cernua mente, tuae flagitamus bidentes, ut nostri dignanter misertus, solitas offeras cunctisatori Deo pro tuo grege preces; ab antiqui hostis nos tuos famellulos incursionibus pie tuearis; charitatis nos pollere virtute misericorditer facias; charismatum omnium affluentiam clementer largieris tuis clientulis, ac quandoque tuis non facias aggregari coetibus. Me 133.0888D| quoque tui encomii praesumptorem litterariae peritae minus edoctum, famulorum scilicet tuorum vernaculum ultimum, tuo, quaeso, protege patrocinio, quatenus omnes pariter tuo munere ditati, nostrorum impetremus facinorum veniam. Interea nostrae paginae calx breviter hujus excellentissimi Patris nostri summam concludat.
Sed quando nostra inertia faceto lepidoque sermone hujus plene valet enarrare meritorum insignia? Cum etiam Plato vel Demosthenes eloquentiae, sicut aiunt, torrentes, si ab Erebi faucibus, in quo cruciantur, resurgerent, tanti praeconia Patris potius possent stupere quam loqui. Quandoquidem tanta eum tonantis clementia insignivit beatitudine, 133.0889A| ut et polica regna justitiae stemmate laureatus possideat ovans, et sua pignora, quibus Cassinense beatur coenobium, a regibus terrae cernuo summissoque venerentur adoratu. Tantis enim miraculorum prodigiis etiam nunc apud suum honorificum larem praepollet, ut ejusmodi rumoris tonitrunm transmarinos ultramontanosque principes ad sui pertrahat potenter obsequium. Nec immerito sane terrenis a principibus venerabiliter honoratur, qui regum omnium regi colla summittens, in omni studuit vita sua dignissime famulari. Ipse siquidem per prophetam dignatus est polliceri: ego glorificantes me glorificabo.
Vere quidem insigniter hunc nostrum sacratissimum Patrem glorificavit et glorificat, non tantum in 133.0889B| aethereis regnis, sed etiam coram hominibus in terris quo totus agnoscat orbis quanta beatitudinis gloria exaltatur, qui pro ejus nomine studuit in hac vita salubriter humiliari. En illum quem spelaca [spelunca] tenuerunt aliquantulum latitantem, nunc paradisus retinet exsultantem; et quem arva quondam habuerunt confectum jejuniis, nunc Olympi 133.0890A| gaudia complectuntur tripudiis. En illius vestigiis, quem olim sola Campania noverat, nunc reges terrae litant devotissima oscula necnon permunifica munera. Jam nunc ergo, Pater excellentissime patrum, tuam cernui flagitamus clementiam, ut nobis opis tuae porrigas dexteram. Obstrue, quaeso, nostri misertus iniquorum [ Cod. cicorum] ora crudelia qui tuas fraudulenter gestiunt illicere vernulas. Da solamen tuum, Pater, tuis clientulis quos ad tuum imitandum callem pertraxisti clementius. Pande dignanter, poscimus, iter quo ad patriam pervenitur, quatenus ex tuo grege nullum nanciscatur periculum; ut olim tibi collata talenta communi Domino geminata de nobis restituens, duplici praemio potiri merearis. Nos quoque immeriti per tuum interventum 133.0890B| saltem evadamus supplicium, quos ob meritorum qualitatem consecuturos ambigimus praemium. Praestante Domino nostro Jesu Christo qui te, beatissime Pater, adeo sublimavit ut nullo sanctorum ( ita cod. ) post beatos apostolos inferior videaris; ipso utique qui cum Patre et Spiritu sancto vivit et regnat per omnia saecula saeculorum. Amen.
(no apparatus)