VENERABILIBVS FRATRIBVS
ARCHIEPISCOPIS ET EPISCOPIS HISPAMARVM REGNI
VENERABILES FRATRES
SALVTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM.
Probe noscitis. Venerabiles Fratres, quae quantaeque curae vel ab ipso Nostri Pontificatus initio a Nobis susceptae fuerint ad catholicae Ecclesiae res in amplissimo isto regno instaurandas et componendas, quaeque Conventio post diuturnam, operosamque tractationem cum Carissima in Christo Filia Nostra Maria Elisabeth Hispaniarum Regina Catholica fuerit inita. Neque ignoratis quo intentissimo sane studio inter alia illud in primis in ipsa Conventione cautum sancitumque esse voluerimus, ut Ecclesia omnibus suis juribus plane frueretur, quibus ex divina sua institutione et Sacrorum Canonum sanctione poliet, utque Vos omnes, cunctis amotis impedimentis, in episcopalis vestri ministerii muneribus obeundis integram plenamque haberetis libertatem. Etsi vero non dubitamus, Vos pro egregia vestra in Ecclesiam fide ac pastorali sollicitudine omnem operam, industriam ac diligentiam in ipsius Ecclesiae libertate tutanda, veetrisque episcopalibus juribus tuendis esse collocaturos, tamen ad id perficiendum Vobis animos addere existimavimus. Quamobrem hisce Nostris Litteris intimo Nostri cordis affectu Vos alloquimur, Venerabiles Fratres, atque eximiam vestram religionem et episcopalem virtutem ac vigilantiam etiam atque etiam excitamus, ut pro loco quem tenetis, pro dignitate qua insigniti estis, ea omnia quae in ipsa Conventione ad Ecclesiae praesertim incolumitatem, atque ad episcopalis vestri ministerii libertatem asserendam sunt constituta, strenue, constanter prudeoterque agere et defendere contendatis. Et quoniam pro vestra sapientia optime scitis quantopere Ecclesiae utilitati conducat sacerdotalis et fida animorum, voluntatum ac sententiarum consensio, idcirco Vos vehementer in Domino hortamur et obsecramus, ut omnes unanimes, atque id ipsum invicem sentientes concordissimis animis unam eamdemque agendi rationem inire studeatis ad ipsius Ecclesiae causam et jura propugnanda, atque ad omnes episcopalis vestri muneris sacrique ministerii partes libere exercendas, juxta ea quae in Conventione ipsa statuta ac sancita sunt. Quo vero facilius et felicius haec tantopere necessaria animorum concordia, ac similis agendi norma quotidie magis inter Vos vigeat, ne intermittatis in his potissimum rerum adjunctis, Venerabiles Fratres, in gravioris praesertim momenti negotiis consilia inter Vos per epistolas ita conferre, ut qui ex Vobis Archiepiscopali Dignitate suat ornati, sibi invicem rebus primum communicatis ac sedulo consultis, proprios Sufiraganeos de susceptis consiliis diligenter certiores faciant, ut Vos omnes, coquo praestatis religionis studio animati, unam eam demque habeatis viam et rationem, qua conjunctis viribus consociatisque studiis et majorem Dei gloriam promovere, et veneranda Ecclesiae jura integra ac inviolata servare et animarum saluti consulere, et liberum episcopalis vestri ministerii exercitium sartum tectumque tueri possitis. Cum autem compertum exploratumque Vobis sit, Venerabiles Fratres, quam uberes salutaresque fructus ex sacris Episcoporum Conventibus a Tridentina praesertim Synodo tantopere inculcatis christianus populus percipiat, idcirco, postquam praesertim per epistolas de gravissimis negotiis consilia inter Vos fuerint inita, ne omittatis Provincialium Conciliorum celebrationem istic temporum asperitate jamdiu intermissam omni studio redintegrare, ut cujusque Provinciae indigentiis accurate perspectis, et una eademque agendi norma suscepta ac proposita, valeatis, Deo bene juvante, pro singulari vestra virtute, prudentia ac pastorali cura et sollicitudine quod in populis vestrae vigilantiae commissis perditum est requirere, quod abje etom reducere, quod confractum alligare, quod infirmum consolidate, omnemque operam dare, ut divina nostra religio ejusque salutifera doctrina in istis regionibus quotidie magis vigeat, floreat ac domine tur. Neque intermittatis ex ejusdem Tridentini Concilii praescripto Dioecesanas quoque Synodos cogere et vestras omnes curas, cogitationes, studia, consilia continenter impendere, ut qui divino ministerio sese dedicarunt propriae vocationis memores eorum vivendi rationem ad Sacrorum Canonum , et ecclesiasticae disciplinae normam dirigant ac morum gravitate, vitae sanctitate ac salutaris doctrinae laude praeluceant, omniumque virtutum exempla christiano populo praebeant, et proprii ministerii munia naviter, scienter religioseque impleant, atque animarum saluti studiosissime inserviant; ut adolescentes clerici, vel a teneris annis ad pietatem, virtutem et ecclesiasticum spiritum mature Angantur, ac litteris, disciplinis praeser tim sacris ab omni erroris periculo alienis diligentissime erudiantur; ut fideles Vobis concrediti magis in dies enutriti verbis fidei, et per gratiarum chrismata confirmati crescant in scientia Dei, et am bulent per semitas Domini, ac nunquam se decipi et in errorem induci patiantur a fabricatoribus mendacii et perversorum dogmatum cultoribus. Cum autem; veluti quisque Vestrum optime intelligit, nihil sit quod magis ad rei tum sacrae, tum publicae incolumitatem pertineat, quam recta juventutis institutio , ne desinatis unquam summa sollicitudine advigilare, ut in omnibus istis publicis privatisque scholis doctrina plane catholica tradatur, et juventus sanctissimae nostrae religionis praeceptionibus accurate excolatur. Equidem Nos minime latet, Venerabiles Fratres, quibus quantisque angustiis et difficul tatibus episcopale ministerium in hac potissimum tanta temporum iniquitate sit obnoxium, nec ignoramus, Vobis maximopere esse allaborandum et excubandum in ipsius gravissimi ministerii partibus im plendis. At nullus labor, molestia nulla Vos a proprii muneris debito unquam deterreat, immo divino auxilio freti pro Dei gloria, ejusque sanctae Ecclesiae causa, et sempiterna hominum salute viriliter agite prae oculis habentes immarcescibilem illam gloriae coronam ab aeterno Pastorum Principe perseverantibus promissam. Dum autem persuasissimum Nobis est, Vos hisce Nostris desideriis quam cumulatissime esse satisfacturos, ea profecto fiducia nitimur fore, ut carissima in Christo Filia Nostra Maria Elisabeth pro avita sua pietate, ejusque Administri perspicientes quantopere sanctissima nostra religio, ejusque doctrina ad populorum felicitatem tranquillitatemque conducat, Vobis valido suo patrocinio sint adfuturi, quo omnia episcopalis vestri ministerii munia prospere feliciterque exercere possitis. Interim vero haud omittimus in humilitate cordis Nostri fervidas clementissimo misericordiarum Patri et Deo totius consolationis adhibere preces, ut in abundantia divinae suae gratiae Vobis semper propitius adesse velit, acpastoralibus vestris curis et laboribus benedicat, quo fideles curae vestrae concrediti ambulent digne Deo per omnia placentes, et in omni opere bono fructificantes. Cujus superni praesidii auspicem, et flagran tissimae Nostrae in Vos caritatis testem Apostolicam Benedictionem ex intimo corde profectam Vobis ipsis, Venerabiles Fratres, cunctisque Clericis Laicisque fidelibus fidei vestrae traditis peramanter impertimur.
Datum Romae apud S. Petrum die XVII Maii Anno MDCCCLII. Pontificatus Nostri Anno Sexto.