BenIv.Privil12 131 Benedictus IV Parisiis J. P. Migne 1853 early modern edition, no apparatus this file was encoded in TEI xml for the University of Zurich's Corpus Corporum project (www.mlat.uzh.ch) by Ph. Roelli in 2013 Classical Latin orthography latin
Privilegium
BENEDICTUS, servus servorum Dei, HUOGGI abbati venerabilis monasterii Domini Salvatoris, et per eum in eodem venerabili monasterio successoribusque suis abbatibus in perpetuum.
Summam gerentes sollicitudinem omnium venerabilium locorum quantum ex divino adjutorio possibilitas datur de eorum stabilitate satagere studemus. Hoc namque studio et divina placatur clementia et laus Ecclesiae Christi procuratur. Nam potiori et nos fiducia pro impetranda venia delictorum aeternam pietatem audemus implorare. Et ideo reverentia tua postulavit a nobis, quatenus jam dictum venerabile monasterium Domini Salvatoris a sancto Bonifacio archiepiscopo constructum in loco Boconia erga ripam fluminis Fulda privilegii sedis apostolicae munimine decoretur, ut sub jurisdictione sanctae nostrae, cui Deo auctore deservimus, Ecclesiae constitutum nullius alterius Ecclesiae jurisdictionibus submittatur. De qua re piis desideriis faventes, hac nostra apostolica auctoritate id quod exposcitur effectui mancipamus, secundum privilegii seriem quod ab antecessore nostro bonae memoriae Marino hujus almae sedis praesule inibi perpetualiter factum nobis ostendere sategisti. Et ideo omnem cujuslibet Ecclesiae sacerdotem in praefato venerabili monasterio ditionem quamlibet habere et auctoritatem praeter sedem apostolicam, et episcopum in cujus dioecesi idem venerabile monasterium constructum esse dignoscitur; cui licentiam concedimus tantum cum opportunitas consecrandi altaris fuerit; prohibemus ita ut nisi ab abbate monasterii fuerit invitatus, nec missarum ibidem solemnitatem quispiam praesumat omnino celebrare, ut profecto juxta id quod subjectum apostolicae sedi firmitate privilegii consistit, inconcusse dotatum permaneat locisque ac rebus, tam eis quas moderno tempore tenet vel possidet quam quas futuris temporibus in jure ipsius monasterii divina pietas voluerit augere ex donis et oblationibus decimisque fidelium, absque ullius personae contradictione firmitate perpetua perfruatur. Caeterum hoc deliberantes decernimus ut congruis temporibus nostrae sollicitudini ecclesiasticae intimetur, qualiter religio monastica regulari habitu dirigatur concordiaque convenienti ecclesiastico ritu mancipetur, ne forte, quod absit, sub hujus privilegii obtentu animus gressusque rectitudinis vestrae a norma justitiae aliquo modo retorqueatur. Et neque regi, neque episcopo cuilibet, vel comiti, vel alii magnae parvaeque personae licitum sit quamlibet vim inferre, sive aliquam controversiam facere in rebus vel familiis ejusdem saepe dicti venerabilis monasterii. Et auctoritate nostra interdicimus ut nulla femina inibi ingredi unquam praesumat. Nemo in eodem monasterio venerabili, vel in caeteris ejus locis placitum habeat. Nemo servos vel colonos ad aliquod servitium constringat, illis tantum exceptis personis quibus abbas ad utilitatem suae necessitatis assensum praebuerit. Eligendi sibi abbatem quando opus fuerit fratres inter se potestatem omnimodis habeant secundum regulam sancti Benedicti sine ullius personae contradictione. Et tibi, fili dilecte Huoggi, quia te bene eruditum et eloquentem virum esse novimus, verbum Dei praedicare auctoritate sancti Petri, et concedimus et praecipimus. Igitur statuentes apostolica cura, decernimus per hujus decreti nostri paginam ut quicunque cujuslibet Ecclesiae antistites vel quacunque dignitate praedita persona hanc privilegii nostri auctoritatem quam praerogativa principis apostolorum firmamus, temerare praesumpserit, nisi cito resipiscat, anathema sit, et iram Dei incurrens, a coetu sanctorum omnium extorris existat, et nihilominus praefati monasterii dignitas a nobis indubia permaneat. Qui autem custos exstiterit, benedictionem et gratiam a Domino consequatur.
Scriptum per manum Leonis scriniarii sanctae Romanae Ecclesiae in mense Maio, indictione 4. Bene valete. Datum quinta decima Kalendarum Junii per manum Anastasii primicerii defensorum sanctae sedis apostolicae, imperante domno piissimo Augusto Ludovico a Deo coronato magno imperatore anno.