aequatio modo inventa doceat, functionis saltem terminum ultimum non evanescere. Supponemus, terminum altissimum functionis qui quidem coëfficientem non evanescentem habeat, esse . Si igitur substituimus patet, esse functionem integram indeterminatarum sive quod idem est, functionem ipsius cum coëfficientibus ab indeterminata pendentibus, ita tamen ut terminus altissimus sit , et proin coëfficientem determinatum ab non pendentem habeat, qui non sit Perinde erunt functiones integrae indeterminatae tales ut singularum terminus altissimus sit , terminorum sequentium autem coëfficientes resp. etc. pendeant. Hinc productum ex factoribus
erit functio integra ipsius
cuius terminus altissimus erit
dum terminorum sequentium coëfficientes pendent ab indeterminatis
etc.
Consideremus iam porro productum ex factoribus his
quod quum sit functio indeterminatarum,
c etc.
etc., et quidem symmetrica respectu ipsarum
etc., exhiberi poterit tamquam functio indeterminatarum
etc.
etc. per
denotanda. Erit itaque
productum ex factoribus