haberi
Si itaque duae quantitatum
etc. aequales sunt, e. g.
per
divisibilis erit, sive
et
implicabunt divisorem communem
. Vice versa, si
cum
ullum divisorem communem habere supponitur, necessario
aliquem factorem simplicem ex his
etc. implicare debebit, e.g. primum
quod manifeste fieri nequit, nisi
alicui reliquarum
etc. aequalis fuerit. Ex his omnibus itaque colligimus duo
Theoremata:
- Si determinans functionis fit certo cum divisorem communem habet, adeoque, si et divisorem communem non habent, determinans functionis nequit esse
- Si determinans functionis non est certo et divisorem communem habere nequeunt; vel, si et divisorem communem habent, necessario determinans functionis esse debet
7.
At probe notandum est, totam vim huius demonstrationis simplicissimae inniti suppositioni, functionem in factores simplices resolvi posse: quae ipsa suppositio, hocce quidem loco, ubi de demonstratione generali huius resolubilitatis agitur, nihil esset nisi petitio principii. Et tamen a paralogismis huic prorsus similibus non sibi caverunt omnes, qui demonstrationes analyticas theorematis principalis tentaverunt, cuius speciosae illusionis originem iam in ipsa disquisitionis enunciatione animadvertimus, quum omnes formam tantum radicum aequationum inquisiverint, dum existentiam temere suppositam demonstrare oportuisset. Sed de tali procedendi modo, qui nimis a rigore et claritate abhorret, satis iam in commentatione supra citata dictum est. Quamobrem iam theoremata art. praec.,