i.e. si e differentiis etc. prima, quae non evanescit, positiva evadit. Quocirca quum termini eiusdem ordinis non differant nisi respectu coëfficientis adeoque in terminum unum conflari possint, singulos terminos functionis ad ordines diversos pertinere supponemus.
Iam observamus, si sit ex omnibus terminis functionis is, cui ordo altissimus competat, necessario esse maiorem, vel saltem non minorem, quam Si enim esset terminus quem functio utpote symmetrica, quoque involvet, foret ordinis altioris quam contra hyp. Simili modo erit maior vel saltem non minor quam porro non minor quam exponens sequens etc.: proin singulae differentiae etc. erunt integri non negativi.
Secundo perpendamus, si e quotcunque functionibus integris indeterminatarum etc. productum confletur, huius terminum altissimum necessario esse ipsum productum e terminis altissimis illorum factorum. Aeque manifestum est, terminos altissimos functionum etc. resp. esse etc. Hinc colligitur, terminum altissimum e producto
prodeuntem esse
quocirca statuendo
terminus altissimus functionis
certo erit ordinis inferioris quam terminus altissimus functionis
Manifesto autem
et proin etiam
fiunt functiones integrae symmetricae ipsarum
etc. Quamobrem
perinde tractata, ut antea
discerpetur in
ita ut
sit productum e potestatibus ipsarum
etc. in coëfficientem vel determinatum vel saltem ab
etc. non pendentem,
vero functio integra symmetrica ipsarum
etc. talis, ut ipsius terminus altissimus pertineat ad ordinem inferiorem, quam terminus altissimus functionis
Eodem modo continuando, manifesto tandem
ad formam
etc. redacta, i.e. in functionem integram ipsarum
etc. transformata erit.
5.
Theorema in art. praec. demonstratum etiam sequenti modo enunciare possumus: Proposita functione quacunque indeterminatarum etc. integra symmetrica assignari potest functio integra totidem aliarum indeterminatarum etc. talis, quae per substitutiones etc. transeat