Pagina:Werkecarlf03gausrich.djvu/350

Haec pagina emendata est

E tribus primis harum aequationum rursus deducimus hanc:

cui aequivalens est haee:

quae adiumento aequationum 2, 3, 4 in (I) mutatur in hanc:

(IV)

Aeque facile ex aequationibus (I) derivantur hae:

(V)

Exempli caussa evolutionem primae adscribimus, ad cuius instar reliquae facile formabuntur. Aequationes 4, 2, 3 in (I) scilicet suppeditant

quae aequatio evoluta protinus ipsam primam in (V) sistit.

Ex his aequationibus (V) concludimus, valorem in disquisitione nostra haud admissibilem esse; hinc enim omnes novem quantitates etc. necessario evanescerent, i.e. coëfficientes tum ipsis tum ipsis proportionales evaderent. Hinc etiam, propter aequationem IV, quantitas evanescere nequit; quamobrem necessario debet esse quantitas positiva, siquidem omnes coëfficientes etc. debent esse reales. Combinatis tribus aequationibus primis in (III) cum tribus primis in (V), hae novae prodeunt, quae manifesto a valore ipsius non evanescente pendent: