lis erit.
Quodsi iam per designatur unitas positive vel negative accepta, prout est residuum vel non-residuum quadraticum numeri , erit per divisibilis, adeoque etiam , quod fieri nequit, nisi fuerit . Hinc vero theorema fundamentale sponte sequitur. Scilicet
I. Quoties vel uterque , , vel alteruter tantum est formae , adeoque , erit , et proin vel simul residuum quadraticum ipsius , atque residuum quadraticum ipsius ; vel simul non-residuum ipsius , atque non-residuum ipsius .
II. Quoties uterque , est formae , adeoque , erit , adeoque vel simul residuum quadraticum ipsius , atque non-residuum ipsius ; vel simul non-residuum ipsius , atque residuum ipsius . Q. E. D.
Antequam solutionem novam huius problematis exponamus, solutionem in Disquisitionibus Arithmeticis traditam hic breviter repetemus, quae satis quidem expedite perficitur adiumento theorematis fundamentalis atque theorematum notorum sequentium:
I. Relatio numeri ad numerum (quatenus ille huius residuum quadraticum est sive non-residuum), eadem est quae numeri ad , si .
II. Si est productum e factoribus , , , etc., atque numerus primus, relatio ipsius ad ita a relatione horum factorum ad pendebit, ut fiat residuum quadraticum ipsius vel non-residuum, prout inter illos factores reperitur multitudo par vel impar talium, qui sint non-residua ipsius b. Quoties itaque aliquis factor est quadratum, ad eum in hoc examine omnino non erit respiciendum; si quis vero factor est potestas integri cum exponente impari, illius vice ipse hic integer fungi poterit.
III. Numerus 2 est residuum quadraticum cuiusvis numeri primi formae vel , non-residuum vero cuiusvis numeri primi formae vel .