Pagina:Werkecarlf02gausrich.djvu/133

Haec pagina emendata est

Demonstr. Si non esset divisor ipsius , sit multiplum ipsius proxime maius quam , adeoque integer positivus minor quam . Ex , , sequitur , adeoque , i.e. datur potestas ipsius cum exponente minori quam unitati congrua, contra hyp.

Tamquam corollarium hinc sequitur, certo metiri numerum .

Numeros tales , pro quibus , etiam hic radices primitivas pro modulo vocabimus: quales revera adesse iam ostendemus.

53.

Resolvatur numerus in factores suos primos, ita ut habeatur

designantibus , , etc. numeros primos reales positivos inaequales. Sint , , etc. integri (complexi) per non divisibiles, atque resp. congruentiis
secundum modulum non satisfacientes, quales dari e theoremate art. 50 manifestum est. Denique sit congruus secundum modulum producto
Tunc dico, fore radicem primitivam.

Demonstr. Denotando per exponentem infimae potestatis unitati congruae, erit, si non esset radix primitiva, submultiplum ipsius , sive integer unitate maior. Manifesto hic integer factores suos primos reales inter hos , , etc. habebit: supponamus itaque, (quod licet), esse divisibilem per , statuamusque . Erit itaque, propter , etiam sive

At manifesto est integer, adeoque
perinde etiam