ORATIO IV
habita XV kal. novembris anno MDCCIV
cuius argumentum:
Si quis forte vestrum ad duos superiores annos mente et cogitatione respexerit, et solemne institutum, mihique antea persancte servatum, hac die exhortatione ad iuventutem habita literarum studia inauspicandi interruptum intermissumque considerarit; nunc vero in usum moremque revocari videat: is piane aut haec auspicia dicis et solemnitatis caussa potius quam ut ullum negocium postulet sumi arbitretur aut certe nostri silentii caussam ac rationem requirat. Certe quidem bonae artes scientiaeque neque adeo faciles sunt, ut qui ipsas conveniunt, eos ultro praevertant; neque tam obviae, ut aliud agentibus occurrant; neque in tam proclivi agunt loco, ut quo quis eas assequatur, sit continendus decursus. Quin contra adeo difficiles sunt, ut naturarli humanam superare videantur. Etenim ei, qui literariam vitam instituit, et sensus, quos fidissimos vitae duces putabat, ferme omnes ac toti sunt abdicandi, ut vera rerum percipiat, et vim corporearum imaginuni figulam, phantasiam, obcaecet necesse est, ut pritnum verum intelligat, et brevem mentis modulum in immensum relaxet oportet, ut indefinitam naturae rlitionem cogitatione designet, ac denique mentis oculo, rationc inquam, opus est ut orbetur, quo mira Dei, quorum, ut Apostolus ait, «argumentum non apparet» edoceatur. Atque ea omnia quae memorari facienda sunt ab adolescentibus, qua aetate et sensus maxime vigent et phantasia plurimum pollet, et mens, quia tum primum materiae vinculis relaxetur, angustissima sit, et ratio, cum in summa versetur ignoratione.rerum
