[7] Lycurgus, accepto a spartanis iuramento ut, tantisper dum rediret, leges a se latas servarent, ne ultra rediret, ultro mortem oppetiit.
[8] Charondas, legislator thuriorum, cum contra legem, quam tulerat, ne quis armatus in concionem veniret, ipse, rure rediens, imprudens peccasset, admonitus legis ab eo qui proxime sedebat, eidem gladio incubuit.
[9] Zaleucus, locrensis legislator, filium adulterii compertum ex sua lege oculis orbari damnarat; cumque tota civitas ob virtutem et merita patris poenam filio deprecaretur, precibus victus alterum sibi, alterum filio oculum eruit.
[10] Simili exemplo Brutus ordinem reposuit, cum filii contra legem, cuius ipse auctor fuerat, de regibus non restituendis coniurassent, fortissimus consul, pater infelicissimus, in domus orbitatem, eos securi percussit.
[ri] Quod Virgilius, antiquitatis nunquam satis admirandus, in Didone legislatrice expressit, quae, regimi externorum connubia multoties dedignata, cum in Aenea morem gentium corrupisset, se ipsam interemit.
[12] Hisque exemplis clientelae legibus poenalibus prolatae sunt, ut veri optimates plebibus patrocinio essent, non oppressioni. Et regibus mos traditus, ut sua sapientia et fortitudine humanam naturam corruptam emendarent, et ita natura regnarent natura philosophi. Et traditus mos patribus, ut omnibus privatis rebus, et vita ipsa, patriam haberent potiorem,
