uiro mi Petre (nam Moro cognita sum narraturus) non autoritate magis, quam prudentia ac uirtute uenerabili.
Etenim statura ei mediocris erat, nec aetati, quamquam serae cedens. uultus quem reuereare, non horreas. in congressu non difficilis. serius tamen & grauis. libido erat asperius interdum compellando supplicantes experiri, sed sine noxa, quid ingenij, quam animi praesentiam quisque prae se ferret, qua uelut cognata sibi uirtute, modo abesset impudentia delectabatur, & ut idoneam ad res gerendas amplectebatur, sermo politus & efficax, iuris magna peritia, ingenium incomparabile, memoria ad prodigium usque excellens.
Haec enim natura egregia, discendo atque exercendo prouexit.
Huius consilijs rex plurimum fidere, multum Respublica niti (cum ego aderam) uidebatur. quippe qui ab prima fere iuuenta protinus a schola coniectus in aulam, maximis in negocijs per omnem uersatus aetatem, ac uarijs fortunae aestibus assidue iactatus prudentiam rerum (quae sic recepta non facile elabitur) multis, magnisque cum periculis didicerat.
Forte fortuna quum die quodam in eius mensa essem, laicus quidam legum uestratium peritus aderat, is nescio unde nactus occasionem, coepit accurate laudare, rigidam illam iustitiam, quae tum illic exercebatur in fures, quos passim narrabat nonnunquam suspendi uiginti in una cruce, atque eo uehementius dicebat se mirari, cum tam pauci elaberentur supplicio, quo malo fato fieret, uti tam multi tamen ubique grassarentur.
Tum ego, ausus enim sum libere apud Cardinalem loqui; nihil mireris inquam.
