LIB. I.- CAP. IV. 17
edocuit; eaque pietate omnium pectora imbuit, ut fide ac iureiurando, non minus quam legum ac poenarum metu cives regerentur. Idem mercatus, ludos, omnesque conveniendi causas et celebritates invenit; quibus rebus institutis, ad humanitatem ac mansuetudinem revocavit animos hominum, studiis bellandi iam immanes et feros. Postquam vero annos tres et quadraginta in summa pace concordiaque regnavisset, excessit e vita, duabus praeclarissimis ad diuturnitatem reipublicae rebus constitutis, religione et clementia. Ita duo deinceps reges, alius alia via, ille bello, hic pace civitatem auxerunt.
Tullus Hostilius, tertius Romanorum rex. – Bellum Albanum. – Horatiorum et Curiatiorum pugna. – Horatius, caesa sorore, capitis condemnatur et absolvitur. – Perfidia Metti, et supplicium de eo sumptum. – Roma crescit Albae ruinis. – Bellum adversus Sabinos. – Tulli morbus et mors.
An. ante Chr. n. 669.An. ab urb. cond. 81.
Numae morte ad interregnum res rediit. Inde Tullum Hostilium regem populus creavit, Patribus adprobantibus. Hic non solum proximo regi dissimilis, sed ferocior etiam Romulo, undique materiam excitandi belli quaerebat. Primam pugnandi causam dederunt Albani, qui ex romano agro praedas agerent. Bellum summa ope paratur. Iamque instructi utrinque stabant exercitus; quum inter Tullum Hostilium et Metium Fuffetium, Albanorum dictatorem, convenit, ut paucorum virtuti utriusque populi fortuna permitteretur. Erant in romano exercitu trigemini fratres Horatii, item in albano trigemini Curiatii, nec aetate nec viribus
