LIB. VII. - CAP. II. 109
Nerva. – Traianus. – Hadrianus. – Antoninus Pius. – M. Aurelius Antoninus. – L. Verus. – L. Antoninus Commodus. – Helvius Pertinax. – Didius Iulianus. – Septimius Severus. – Antoninus Caracalla. – Opilius Macrinus. – Aurelius Heliogabalus. – Alexander Severus. – Iui. Maximinus. – Gordianus. – Philippus. – Decius. – Virius Gallus. – Licinius. – Valerianus. – Gallienus. – Claudius. – Quintilius. – Aurelianus. – Tacitus. – Florianus. – Probus. – Carus. – Diocletianus. – Maximianus. – Christiani suppliciis afflicti. – Coustantius. – Galerius. – Constantinus.
An. post Chr. n. 96.
Postquam Romani, sub pessimis Imperatoribus, grande patientiae documentum dederant, viderantque quid ultimum in servitute esset, adempto per inquisitores loquendi audiendique commercio, rara tandem temporum felicitas orta est, ubi[1] sentire quae vellent, et quae sentirent dicere liceret. Domitiano enim successit Cocceius Nerva, vir in privata vita moderatus et strenuus; qui admodum senex imperium adeptus, res olim dissociabiles, principatum ac libertatem miscuit, optimeqiie de republica meritus est, Ulpium Crinitum Traianum adoptando. Hic urbes trans Rhenum in Germania recepit; Daciam, victo Decebalo, subegit, provincia trans Danubium facta, quae decies centena millia passuum in circuitu tenuit. In omnes liberalis, benignus, magnificas aedes exstruxit, et viam per pomptinaip paludem, ingenti sumptu, saxo sternendam curavit. Post magnam gloriam, belli
domique partam[2], successorem habuit Aelium
