Pagina:The seven great hymns of the mediaeval church - 1902.djvu/62

Eſt tua mentio pectoris unctio, cura doloris,
Concipientibus æthera mentibus ignis amoris.
Tu locus unicus, illeque cœlicus es paradiſus,
Non ibi lacryma, ſed placidiſſima gaudia, riſus.
Eſt ibi conſita laurus, et inſita cedrus hyſopo;
Sunt radiantia jaſpide mænia, Clara pyropo:
Hinc tibi ſardius, inde topazius, hinc amethyſtus;
Eſt tua fabrica concio cœlica, gemmaque Chriſtus.
Tu ſine littore, tu ſine tempore, fons modò rivus,
Dulce bonis ſapis, eſtque tibi lapis undique vivus.
Eſt tibi laurea, dos datur aurea, ſponſa decora,
Primaque Principis oſcula ſuſcipis, inſpicis ora:
Candida lilia, viva monilia ſunt tibi, Sponſa,
Agnus adeſt tibi, Sponſus adeſt tibi, lux ſpecioſa:
Tota negocia, Cantica dulcia dulce tonare,
Tam mala debita, quàm bona præbita conjubilare.
Urbs Syon aurea, patrea lactea, cive decora,
Omne cor obruis, omnibus obſtruis et cor et ora.
Neſcio, neſcio, quæ jubilatio, lux tibi qualis,
Quàm ſocialia gaudia, gloria quàm ſpecialis:
Laude ſtudens ea tollere, mens mea victa fatiſcit: