Pagina:The poems of Gaius Valerius Catullus - Francis Warre Cornish.djvu/140

124

C. Valeri Catulli Liber

quem nunc tam longe non inter nota sepulcra
 nec prope cognatos compositum cineres,
sed Troia obscena, Troia infelice sepultum
 detinet extremo terra aliena solo.  100
ad quam tum properans fertur [simul] undique pubes
 Graeca penetralis deseruisse focos,
ne Paris abducta gavisus libera moecha
 otia pacato degeret in thalamo.
quo tibi tum casu, pulcherrima Laudamia,  105
 ereptumst vita dulcius atque anima
coniugium: tanto te absorbens vertice amoris
 aestus in abruptum detulerat barathrum,
quale ferunt Grai Pheneum prope Cylleneum
 siccare emulsa pingue palude solum,  110
quod quondam caesis montis fodisse medullis
 audit falsiparens Amphitryoniades,
tempore quo certa Stymphalia monstra sagitta
 perculit imperio deterioris eri,
pluribus ut caeli tereretur ianua divis,  115
 Hebe nec longa virginitate foret.
sed tuus altus amor barathro fuit altior illo,
 qui tamen indomitam ferre iugum docuit:
nam nec tam carum confecto aetate parenti
 una caput seri nata nepotis alit,  120
qui, cum divitiis vix tandem inventus avitis
 nomen testatas intulit in tabulas,
impia derisi gentilis gaudia tollens
 suscitat a cano vulturium capiti:
nec tantum niveo gavisast ulla columbo  125
 compar, quae multo dicitur improbius
oscula mordenti semper decerpere rostro,
 quam quae praecipue multivolast mulier.