Pagina:The poems of Gaius Valerius Catullus - Francis Warre Cornish.djvu/126

Haec pagina emendata est
110
C. Valeri Catulli Liber

quis te mutavit tantus deus? an quod amantes
 non longe a caro corpore abesse volunt?
atque ibi me cunctis pro dulci coniuge divis
 non sine taurino sanguine pollicita’s,
si reditum tetulisset. is haud in tempore longo  35
 captam Asiam Aegypti finibus addiderat.
quis ego pro factis caelesti reddita coetu
 pristina vota novo munere dissoluo.
invita, o regina, tuo de vertice cessi,
 invita: adiuro teque tuumque caput,  40
digna ferat quod siquis inaniter adiurarit:
 sed qui se ferro postulet esse parem?
ille quoque eversus mons est, quem maximum in †oris
 progenies Thiae clara supervehitur,
cum Medi peperere novum mare, cumque iuventus  45
 per medium classi barbara navit Athon.
quid facient crines, cum ferro talia cedant?
 Iuppiter, ut Chalybon omne genus pereat,
et qui principio sub terra quaerere venas
 institit ac ferri stringere duritiem!  50
abiunctae paulo ante comae mea fata sorores
 lugebant, cum se Memnonis Aethiopis
unigena impellens nutantibus aera pennis
 obtulit Arsinoes Locridos ales equus,
isque per aetherias me tollens avolat umbras  55
 et Veneris casto collocat in gremio.
ipsa suum Zephyritis eo famulum legarat,
 Graia Canopeis incola litoribus.
*inde Venus* vario ne solum in lumine caeli
 ex Ariadneis aurea temporibus  60
fixa corona foret, sed nos quoque fulgeremus
 devotae flavi verticis exuviae,