Pagina:The poems of Gaius Valerius Catullus - Francis Warre Cornish.djvu/114

98

C. Valeri Catulli Liber

quorum post abitum princeps e vertice Peli
advenit Chiron portans silvestria dona;
nam quoscumque ferunt campi, quos Thessala magnis  280
montibus ora creat, quos propter fluminis undas
aura aperit flores tepidi fecunda Favoni,
hos indistinctis plexos tulit ipse corollis,
quo permulsa domus iucundo risit odore.
confestim Penios adest, viridantia Tempe,  285
Tempe, quae silvae cingunt super impendentes,
†Minosim linquens †Doris celebranda choreis,
non vacuus: namque ille tulit radicitus altas
fagos ac recto proceras stipite laurus,
non sine nutanti platano lentaque sorore  290
flammati Phaethontis et aeria cupressu.
haec circum sedes late contexta locavit,
vestibulum ut molli velatum fronde vireret.
post hunc consequitur sollerti corde Prometheus,
extenuata gerens veteris vestigia poenae,  295
quam quondam †silici restrictus membra catena
persolvit pendens e verticibus praeruptis.
inde pater divum sancta cum coniuge natisque
advenit caelo te solum, Phoebe, relinquens
unigenamque simul cultricem montibus †Idri:  300
Pelea nam tecum pariter soror aspernatast
nec Thetidis taedas voluit celebrare iugalis.
qui postquam niveis flexerunt sedibus artus,
large multiplici constructae sunt dape mensae,
cum interea infirmo quatientes corpora motu  305
veridicos Parcae coeperunt edere cantus.
his corpus tremulum complectens undique vestis
candida purpurea *talos incinxerat ora,
at roseae niveo residebant vertice vittae,
aeternumque manus carpebant rite laborem.  310