|
quod ex una essentia seu forma in aliam mutatur ; Equus namque ex. gr. tam destruitur, si in hominem, quam si in insectum mutetur ; sed quod ejus agendi potentiam, quatenus hæc per ipsius naturam intelligitur, augeri vel minui concipimus. Denique per perfectionem in genere realitatem, uti dixi, intelligam ; hoc est, rei cujuscunque essentiam, quatenus certo modo existit et operatur, nulla ipsius durationis habita ratione. Nam nulla res singularis potest ideo dici perfectior, quia plus temporis in existendo perseveravit ; quippe rerum duratio ex earum essentia determinari nequit ; quandoquidem rerum essentia nullum certum et determinatum existendi tempus involvit ; sed res quæcunque, sive ea perfectior sit, sive minus, eadem vi, qua existere incipit, semper in existendo perseverare poterit, ita ut omnes hac in re æquales sint.
|
