WILHKLMI ABBATIS GENEALOGIA REGVM DANORVM 179
E
(1) Haraldus. Hic cognomento Blachtent, id esl 'Dens liuidus' uel 'niger'. Qui, quarlus post Guermundum, e\ pagano christianus est efTeclus, sed apostatauit. Qua ex re regno pulsus ad Sclauos, tune paganos, confugit et crebris incursibus regnuin Danorum infestauit; sed non pr§ualuit. :■>
(2) Svevo. Iste, cognomento 'Fu rcata-Barba', lidem christianam cuni omni populo suo suscepit et fideliter perse- uerauit Angliam inuasit et crebris bellorum incursibus attriuit, sed usquequaque non perdomuit.
(3) Kanutus. Iste, cognomento Magnus, patre defuncto lo Angliam ex integro subiugauit. Cuius uirtus et magnificentia tanta extitit, ut trium regnorum monarchiam teneret, Angli§ scilicet, Daci§ et Norwagi§. Boianos(!) quoque, Pomeranos, Sclauos, Sauios, Herminos, omnes paganis ritibus deditos, subiugauit. Filiam uero suam Romanorum imperatori copu- 15 lauit.
(4) Kanutus. Iste, filius superioris, cognomento Durus, Dacia et Norwegia contentus, Angliam fratri suo concessit. Hic sine prole obijt. Cui Sueuo, filius amit§ su§, in regno successit. 20
��(5) Svevo. Iste, cognomento Magnus, potens ualde extitit et gloriosus et omnibus circumquaque nationibus formidabilis ; in christiana religione multum deuotus. Qui licet plures filios haberet, de duobus tantum, scilicet Erico et Kanuto, mentio tiet.
ad p. 182, 6 col. dexl. ex tiac luce decessit; in ultimo versu fol. 13'^ leguntiir verba (p. 18i, 12) His diligenter inspectis, luce, deinde vacinim est fol. li"", et in fol. IS'" continuatiir locus, cuius initium in inio fol. IS'" apparebat, usque ad flnem, adiectis hic verbis (p. ISi, 12—17) clarius constat . . carnis originem sumpsit. Hæc vestigia secutus ego textum A supra ita ordinaui, ut in archetypo olim ordinatum fuisse mihi persuasum est.
Ad E. E = exemplar codicis Laudunensis ab Ernstio adhibitum (= cod. Arnæmagn. 1030, 4'° fascicul. tertius). — E- := editio Ernstii. 2. Verba quartus post Guermundum (= Warmundum) clare ostendunt, auctorem textus E etiam præfationem opusculi in suo archetypo habuisse, sed eam exscribere noluisse. 4. Sclauos E; Slauos E2 hic et in seqq. 6. Sueno scilicet aut Sveno in archetypo fuit, sed hoc scriba hic et in sequentibus male legit. 13. Boianos E errore scribæ pro Roianos; item 14 Sauios vel Sanios pro Samos. 19. Cui E, quod errore om E^, deinde Ludewig et Langebek. 24. fietE; tit E^ (et ceteri editores). In sequentibus ordo partium in E pessime turbatus est; in mea editione eum ordinem induxi. qui textui A respondet, sed numeris singulis partibus præfixis indicaui. quo ordine in exemplari E proferanlur.
12*
�� �
