Pagina:Satires d'Horace et de Perse.djvu/62

Haec pagina emendata est
62
HORACE,

Hic aqua ; sed panis longe pulcherrimus, ultro
Callidus ut soleat humeris portare viator :
Nam Canusi lapidosus : aquæ non ditior urna ;
Qui locus a forti Diomede est conditus olim.
Flentibus hinc Varius discedit mœstus amicis.
Inde Rubos fossi pervenimus, utpote longum
Carpentes iter, et factum corruptius imbri.
Postera tempestas melior : via pejor : ad usque
Bari mœnia piscosi. Dehinc Gnatia, lymphis
Iratis extructa, dedit risusque, jocosque,
Dum flamma sine, thura liquescere limine sacro
Persuadere cupit. Credat Judæus Apella,
Non ego, namque Deos didici securum agere ævum,
Nec, si quid miri faciat natura, Deos id
Tristes ex alto Cœli demittere tecto.
Brundusium longæ finis chartæque, viæque.