Pagina:Satires d'Horace et de Perse.djvu/42

42

HORACE,

Audiret leviora, pater si viveret ? Ergo
Non satis est puris versum perscribere verbis ;
Quem si dissolvas, quivis stomachetur eodem,
Quo personatus pacto pater. His, ego quæ nunc,
Olim quæ scripsit Lucilius, eripias si
Tempora certa, modosque, et quod prius ordine verbum est,
Posterius facias, præponens ultima primis :
Non, ut si solvas : Postquam Discordia tetra
Belli ferratos postes, portasque refregit,
Invenias etiam disjecti membra Poetæ.
Hactenus hæc : alias, justum sit, necne, poema ;
Nunc illud tantum quæram, meritone tibi sit
Suspectum genus hoc scribendi. Sulcius acer
Ambulat, et Caprius, rauci male, cumque libellis ;
Magnus uterque timor latronibus : at bene si quis,
Et vivat puris manibus, contemnat utrumque.
Ut sis tu similis Cœli, Byrrhique latronum :
Non ego sim Capri, neque Sulci. Cur metuas me ?
Nulla taberna meos habeat, neque pila libellos,
Queis manus insudet vulgi, Hermogenisque Tigelli.
Non recito cuiquam, nisi amicis, idque coactus ;