Pagina:Satires d'Horace et de Perse.djvu/206

206

HORACE,

Et quæ rimosa bene deponuntur in aure.
Per totam hoc tempus subjectior in diem et horam
Invidiæ. Noster ludos spectaverit una,
Luserit in campo : Fortunæ filius, omnes.
Frigidus a rostris manat per compita rumor ;
Quicumque obvius est, me consulit. O bone ( nam te
Scire, deos quoniam propius contingis, oportet.)
Numquid de Dacis audisti ? nil equidem : ut tu
Semper eris derisor ! at omnes. Di exagilent me,
Si quidquam. Quid ? militibus promissa, Triquetra
Praedia Cæsar, an est Itala tellure daturus ?
Jurantem me scire nihil, mirantur, ut unum
Scilicet egregii mortalem, altique silenti.
Perditur hæc inter misero lux, non sine vous :
O rus, quando ego te aspiciam ? quandoque licebit
Nunc veterum libris, nunc somno et inertibus horis
Ducere sollicitæ jucunda oblivia vitæ ?
O quando faba Pythagoræ cognata, simulque
Uncta satis pingui ponentur oluscula lardo ?