Pagina:Rosati, Pietro – Carmina, 1887.djvu/29

Haec pagina emendata est
25
ornithogonia.

Plurima sponte venit terris feliciter udis.
Maximus huius amor, sapit haec modo mattea tantum
Posthabitis aliis, florem rimantur, et ipsis
Vescuntur foliis, texuntque e cespite nidos.
Hanc tu carpe manu (crassis exuberat hortis), 260
Hanc aegrae pascant, hanc largiter ingere septis.
Sed quibus indiciis, ubi tandem adoleverit aetas,
Noscere femineam possis prolemque virilem,
Accipe: deterior vulgo femella colore
Fertur, parva caput brevior cum corpore cervix
Olli, crura simul, faciesque simillima matri,
Splendidior cui pluma sedet sub pectore pictae
More fabae, saturaeque nitent per tempora guttae.
Cumque minurire incipiunt, si abrumpere suevit