Díabathra in pedíbus habebat, érat amictus épicroco.[1]
Varro de l. l. VII 53 ‘apud Naeuium: risi egomet’ e. q. s. — ‘idem: diabathra’ e. q. s. ‘utrumque uocabulum Graecum.’ (ennium χ) cf. Pauli Festus v. diabathra p. 74 De Baccho videntur in Lucurgo dicta esse.
Isidorus Orig. XIV 8, 27 ‘confrages loca, in quae undique uenti concurrunt ac sese frangunt, ut Naeuius ait: in montes, ubi uenti frangebant locum.’ item schol. Lucani VI 126 ‘confraga’
Circúmuenire uídeo ferme iniúria[3]
Varro de l. l. VII 92 M. ‘apud Naeuium ... ferme dicitur, quod nunc fere.’
Struíx malorum
Servius Dan. in Aen. IV 267 ‘exstruis a struice ... Naeuius nominatiuo singulari ...’
Néminem uidí, qui numero scíret quicquid scíto opust.[4]
Festus p. 170 M. ‘numero ... apud Naeuium ... i. e. nimium sciret.’ Fortasse comoediae debetur h. v.
- ↑ pedibus Rholandellus pecudibus ω an pedibus? cf. Plauti Most. 402 Titin. 45: contra sentit Lindsay latin language p. 404 gerebat fuit qui proponeret et erat χ
- ↑ in m. ubi se uenti frangebant loci Bergkius opusc. I 348 ín montes, <caua conualle> ubi uenti frangebant locum Bue
- ↑ circum ψ An circumueniri uideor?
- ↑ numero: cf. coroll. XV sq. quicquid Bue qui quod cod. scito Scaliger scit iđ (h. e. id est) cod. opus cod.