Seruáre potui: pérdere an possím, rogas?[1]
Quintilianus VIII 5, 6 (de figuris sententiarum) ‘et translatione a communi ad proprium. nam cum sit rectum: nocere facile est, prodesse difficile: uehementius apud Ouidium Medea dicit ...’
Feror húc illuc, uae, pléna deo.[2]
Seneca Suasor. 3, 7 M. ‘hoc autem’ (plena deo) ‘dicebat Gallio Nasoni suo ualde placuisse: itaque fecisse illum quod in multis aliis uersibus Vergilii fecerat, non subripiendi causa, sed palam imitandi, hoc animo ut uellet agnosci: esse autem in tragoedia eius: feror’ e. q. s.
Aeneam inter praetextas, Armorum iudicium inter Bononiensis Atellanas reposui.
nunc te óbsecro,
Stírpem ut euoluás meorum <mé>que notificés mihi.
Non. 144, 24 ‘notificem, notum faciam.’ Singulare apud Nonium de tragico poeta Pomponio testimonium esse, cum ceteris locis omnibus Atellanarum scriptor laudetur, non fugit Bernh. Schmidtium; et posse Atreum quoque Atellanam fuisse monuit M. Hertzius: a quo tamen genere color huius frustuli
