Quinquértiones praéco in medium <pró>uocat.[1]
Festus p. 257 M. ‘quinquertium .... Liuius quoque ipsos athletas sic nominat: quinquertiones’ e. q. s. Paulus p. 256 ‘ipsos quoque athletas Liuius quinquertiones appellat.’
Varro de l. l. VII 3 ‘nec mirum cum non modo Epimenides ... sed etiam Teucer Liuii post XV annos ab suis qui sit ignoretur.’
Hanc tituli formam vindicavit Buechelerus mus. Rhen. 27, 475.
Né milii gerere mórem uidear língua, uerum língula.[2]
Gellius X 25 ‘admonendum . . lingulam ueteres dixisse gladiolum oblongum in speciem linguae factum, cuius meminit Naeuius in tragoedia Haesiona. Yersum Naeui apposui ...’ Varro de l. l. VII 107 M. ‘multa apud poetas reliqua esse uerba, quorum origines possint dici, non dubito, ut apud Naeuium in Esiona: enimuero gladii lingula, a lingua.’ Exciderunt ipsa poetae verba post nomen fabulae.
Leguntur praeterea in titulis formae Dane et Danea.
Omnés formidant hoóines eius ualéntiam.[3]
Non. 186, 23 ‘ualentia, fortitudo.’
